ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Όταν η Harley έφτιαχνε Adventure και η BMW Cruiser!

Η «Ευρωπαία» Harley–Davidson και η «Αμερικάνα» BMW

Τι συνδέει τα μοντέλα BMW R18 και Harley–Davidson Pan America μεταξύ τους; Εκ πρώτης απολύτως τίποτα, καθότι αποτελούν διαμετρικά αντίθετες μοτοσυκλέτες, ωστόσο υπάρχει ένα κοινό σημείο και αυτό είναι οι προθέσεις των εταιριών που τις δημιούργησαν. Κείμενο: Κώστας Γαμβρούλης

Σπάνια στην αγορά συμβαίνουν τέτοιες «συναστρίες», με την έννοια της απόλυτης ισορροπίας σε ό,τι αφορά τη στόχευση δύο διαφορετικών μοντέλων.

Η αγορά στις μέρες μας έχει διαμορφωθεί χαοτικά, οι κατηγορίες είναι δεκάδες και πολλά μοντέλα δεν εντάσσονται ξεκάθαρα σε αυτές, πέφτοντας στο ενδιάμεσο τους.

Οι κατασκευαστές προσπαθούν να συμπλεύσουν με τις απαιτήσεις και τα δεδομένα της κάθε κατηγορίας, έχοντας βέβαια κατά νου και την διαφοροποίηση, που τους προσδίδει τα όποια ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

Μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα, λοιπόν, ξαφνικά εμφανίστηκαν δύο μοντέλα που διασταυρώνονται με έναν πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο. Το BMW R18 προέρχεται από μια καταξιωμένη και ιστορική κατασκευάστρια μοτοσυκλετών, η οποία έχει συνδέσει το όνομά της με μια ιδιαίτερη διάταξη κινητήρα, τον Boxer.

To Harley-Davidson Pan American 1250 κατασκευάζεται από μια επίσης καταξιωμένη και ιστορική κατασκευάστρια, ή οποία έχει συνδέσει το όνομά της με τους V2 κινητήρες.

Τόσο το R18, όσο και το Pan American, δεν ανήκουν ως μοντέλα στις παραδοσιακές εκφράσεις της κάθε εταιρίας, η ΒΜW δεν έγινε γνωστή από τα cruiser της, ούτε φυσικά η Harley–Davidson έχτισε τον θρύλο της με Adventure μοντέλα.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ουσιαστικά η μια εταιρία… μπαίνει στα χωράφια της άλλης και είναι η πρώτη φορά που αυτό γίνεται τόσο μεθοδευμένα και στρατηγικά. Η BMW είχε και στο παρελθόν καταπιαστεί με τα cruiser, δημιουργώντας τα R1200C, τα οποία όμως με το telelever και την αντισυμβατική κατά κάποιο τρόπο σχεδίασή τους, μάλλον αποτελούσαν μια εναλλακτική πρόταση στα cruiser και όχι κατά μέτωπο ανταγωνιστικά μοντέλα των Harley–Davidson.

To R18 είναι πολύ πιο στοχευμένο, έχει την χωρητικότητα, τα κυβικά και την εμφάνιση, ώστε να κλέψει αναβάτες που θα προσανατολίζονταν στην αγορά κάποιου cruiser από τη γκάμα της Harley–Davidson.

Φυσικά δεν είναι V2, ούτε και θα προσελκύσει κάποιον σκληροπυρηνικό biker στις ΗΠΑ, ωστόσο τα «beemer», όπως ονομάζονται οι BMW στις ΗΠΑ, χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού.

Δεδομένου αυτού, το BMW R18 έχει σαφώς μεγαλύτερη προοπτική και τύχη από κάθε ιαπωνικής προέλευσης cruiser που πατά στο ίδιο αρχέτυπο. Η αγορά των ΗΠΑ παρά την ύφεση, διατηρεί μια μεγάλη δυναμική και αυτό εξηγεί άλλωστε και το γεγονός ότι οι τέσσερις ιαπωνικές εταιρίες προτείνουν μια γκάμα cruiser μεγάλου κυβισμού που διατίθενται αποκλειστικά σε αυτή.

Εξηγεί επίσης το γιατί η Moto Guzzi (δηλαδή το Piaggio Group), έδινε μέχρι πρότινος μεγαλύτερη σημασία στην ανάπτυξη της γκάμας των V9, αλλά και των μεγάλων cruiser μοντέλων της, όπως τα California, Eldorado, Audace και ΜGX-21, αντί να δραστηριοποιηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο με μοτοσυκλέτες που θα ταίριαζαν περισσότερο στη φιλοσοφία της Γηραιάς Ηπείρου.

Το Pan America από την άλλη αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα από την Harley–Davidson, η οποία επιχειρεί άνοιγμα σε νέες αγορές. Στην προσπάθειά της αυτή, στόχευσε μεταξύ άλλων την Ευρώπη, όπου η Adventure κατηγορία είναι η δημοφιλέστερη όλων. Για την ακρίβεια “πάτησε πάνω” στην BMW και τα R/GS, τα οποία και αποτελούν best seller της συγκεκριμένης κατηγορίας.

Μπορεί να μην είναι απόλυτα ξεκάθαρο με την πρώτη αυτό, αλλά η Harley–Davidson ακολούθησε κατά πόδας το πρότυπο της BMW σε ό,τι αφορά την τοποθέτηση του Pan America στην αγορά.

Τα GS πάντα επένδυαν στο διαφορετικό, γνωρίζοντας αρχικά την αμφισβήτηση και μετά την πλήρη αποδοχή. Από το πρώτο ακόμα R80 G/S του 1980, που πολλοί έσπευσαν να προεξοφλήσουν την εμπορική του αποτυχία, μέχρι το σοκ που προκάλεσε το R1100GS του 1994 με τη σχεδίαση του, η περί Adventure άποψη της BMW, ποτέ δεν βάδιζε σε συμβατικά μονοπάτια, ούτε και αντέγραφε τους άλλους.

Το ίδιο συμβαίνει και με το Pan America. Μια μοτοσυκλέτα με διττό χαρακτήρα από την Harley–Davidson, με πλήρη υγρόψυξη και πλούσιο ηλεκτρονικό εξοπλισμό, είναι εκ των πραγμάτων αντισυμβατική, τουλάχιστον σε σύγκριση με οτιδήποτε άλλο έχει παρουσιάσει η εταιρία. Είναι επίσης και περίεργη, αναλαμβάνοντας τον εξωτικό ρόλο σε μια κορεσμένη κατηγορία.

Αφού συνηθίσαμε την Ducati και την Triumph στα χώματα (άλλη ιστορία αυτή), ήρθε ο καιρός για την Harley–Davidson να αναλάβει τον ρόλο της διαφορετικής πρότασης, κάτι το οποίο από μόνο του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Μάλιστα πολύ σοφά η εταιρία επέλεξε να υπερτονίσει τη διαφορετικότητα αυτή με μια σχεδίαση στα όρια του εκκεντρικού.

Δεν θα σταθούμε στο αν αρέσει ή όχι, θα μείνουμε στο ότι είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητη, και όπως είναι γνωστό, η δημοσιότητα είναι πάντα καλή (αρκεί να συνοδεύεται και από πωλήσεις), ασχέτως αν στην προκειμένη περίπτωση πολλοί εκφράζονται με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο σε ό,τι αφορά την εμφάνιση της μοτοσυκλέτας.

Απλά να θυμίσουμε ότι το 1994 ήταν αρκετοί αυτοί που χαρακτήρισαν το BMW R1100GS ως μια από τις ασχημότερες μοτοσυκλέτες όλων των εποχών, αλλά στις μέρες μας αυτή η σχεδιαστική φιλοσοφία αποτελεί το πρότυπο της κατηγορίας με πολλούς κατασκευαστές να την αντιγράφουν, ξεδιάντροπα και εξόφθαλμα.

Το αν θα λειτουργήσουν τελικά όλα αυτά στην πράξη δεν το γνωρίζουμε, χρειάζεται χρόνος για να αποτιμηθεί η επιτυχία και η αποδοχή του Pan America στην αγορά, αλλά προς το παρόν, το πρώτο στοίχημα φαίνεται πως το έχει κερδίσει η Harley–Davidson, καθότι έκλεψε τις εντυπώσεις.

Τόσο αυτοί που βρίσκουν ενδιαφέρουσα την πρόταση λόγω της διαφορετικότητάς της, όσο και αυτοί που την απαξιώνουν με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, όλοι θέλουν να την οδηγήσουν και να την δουν από κοντά. Οι μεν για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους και οι δε έχοντας την προσδοκία ότι θα ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους, με την επαλήθευση των πρώιμων και αβάσιμων προσδοκιών τους για κάκιστη συμπεριφορά κ.ο.κ. Ο σχετικός ντόρος έχει δημιουργηθεί λοιπόν.

Κλείνοντας, να αναφέρουμε το προφανές: ότι όπως το BMW R18 δεν πρόκειται να εκθρονίσει την Harley–Davidson από την θέση της στις HΠΑ, έτσι και το Pan America δεν πρόκειται να σβήσει την ηγεμονία της BMW στην Adventure κατηγορία.

Σκοπός των δύο αυτών μοντέλων είναι να κλέψουν αναβάτες, η BMW από την Harley–Davidson στην περίπτωση του R18 και το αντίστροφο στην περίπτωση του Pan America. To σίγουρο είναι ότι αμφότερες οι μοτοσυκλέτες είναι αποτέλεσμα πολύ μελετημένου σχεδιασμού και ανάλυσης με μαρκετινίστικους όρους. Τώρα τον λόγο τον έχει η αγορά…