MotorBike.gr

KAWASAKI H1 500 Mach III, 1969: Ο ορισμός της φιλοσοφίας της Kawasaki

17/09/2021

Το πρώτο και διασημότερο εκρηκτικό δίχρονο της ιστορίας

Θρυλικές μοτοσυκλέτες υπάρχουν πολλές, μυθικές όμως ελάχιστες, και το Kawasaki H1 500 Mach III ανήκει σίγουρα σε αυτές. Αποτέλεσε ένα υπερβολικό σε όλα του μοντέλο, που δημιουργήθηκε με μοναδικό σκοπό την κατάληψη του θρόνου της ταχύτερης μοτοσυκλέτας παραγωγής. Κείμενο: Κώστας Γαμβρούλης

Την δεκαετία του ’60 το αμερικάνικο όνειρο βρισκόταν στη βέλτιστη ιστορικά πραγμάτωσή του. Ήταν η εποχή της ευμάρειας και της αισιοδοξίας για της ΗΠΑ και αυτό μεταξύ άλλων σήμαινε πως υπήρχε αρκετό χρήμα σε αρκετά χέρια, έτοιμο να ξοδευτεί.

Μέχρι το 1965, η αγορά των ΗΠΑ είχε σκαρφαλώσει στην παγκόσμια κορυφή σε ό,τι αφορά το μέγεθος της και φυσικά όλοι οι κατασκευαστές έστρεψαν το βλέμμα τους σε αυτήν, προσπαθώντας να αποσπάσουν ένα μερίδιο.

Για τους Ιάπωνες, οι οποίοι τότε ξεκίναγαν την εξωστρέφειά τους, η συγκεκριμένη αγορά έγινε ο απόλυτος στόχος.

Ωστόσο αρχικά θα έπρεπε να “συστηθούν” και να καταθέσουν διαπιστευτήρια στους κατέχοντες τα δολάρια Αμερικανούς αναβάτες και να καταφέρουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους.

Βλέπετε μέχρι τότε, οι Αμερικανοί πέραν των Harley-Davidson και των βρετανικών κατασκευαστριών (Triumph, Norton, BSA) δεν γνώριζαν κάτι άλλο στο μοτοσυκλετιστικό στερέωμα.

H Honda είχει ήδη κάνει την κίνησή της με το εκπληκτικό CB450 του 1965, το οποίο αποτελούσε τον καλύτερο πρεσβευτή της φιλοσοφίας της στις ΗΠΑ.

Αξιόπιστο, άριστα κατασκευασμένο και προσιτό, γίνεται ανάρπαστο και αναλαμβάνει τον ρόλο του “ευαγγελιστή” για την Honda, της οποίας το όνομα συνδέεται με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά στη συνείδηση των Αμερικανών.

Η Κawasaki ακολουθεί άλλο δρόμο. Κάτω από άκρα μυστικότητα, καταστρώνει ένα στρατηγικό πλάνο διείσδυσης στην αμερικανική αγορά, το περίφημο Ν100 Plan, όπως ήταν η ονομασία του.

Η προσέγγιση της Kawasaki δεν ήταν ίδια με αυτή της Honda, αφού ο πολιορκητικός κριός για την άλωση της αγοράς των ΗΠΑ, αποφασίστηκε να είναι οι επιδόσεις.

Είναι η πρώτη φορά που φύσει και θέσει η Kawasaki ορίζει το δόγμα της, αυτό με το οποίο συνδέθηκε και παραμένει συνδεδεμένη μέχρι και σήμερα. Τις επιδόσεις.

 

Το Ν100 Plan, μπαίνει σε εφαρμογή και αρχικά αποφασίζεται ότι θα χρησιμοποιηθεί δίχρονος και όχι τετράχρονος κινητήρας, αφού η αναλογία ισχύος προς βάρος και όγκο ευνοούσε σαφώς τους δίχρονους κινητήρες την εποχή εκείνη. Έτσι δημιουργούνται δύο ομάδες, που αναλαμβάνουν την εξέλιξη διαφορετικών project.

Η μια ομάδα εστιάζει στην προσθήκη κυβισμού και στην εξέλιξη ενός παράλληλου σε σειρά δίχρονου μοτέρ που χρησιμοποιούταν στο ήδη υπάρχον Kawasaki Α7 350 (μοντέλο του 1967) και η άλλη στην “από λευκό χαρτί” δημιουργία ενός τρικύλινδρου σε σειρά κινητήρα. Τελικά αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί η δεύτερη διάταξη σειρά κινητήρα.

Μια ολόκληρη ομάδα μηχανικών και ισχυρών προσώπων στην ιεραρχία της Kawasaki μεταβαίνει στις ΗΠΑ το 1968, όπου η μοτοσυκλέτα δοκιμάζεται με μυστικότητα στην Καλιφόρνια και την Αριζόνα, σε πραγματικές συνθήκες, με έναν από τους αναβάτες εξέλιξης, τον αντιπρόσωπο της Kawasaki στις HΠΑ Darrell Krause.

Oι παρατηρήσεις και οι επισημάνσεις του Krause λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη από την Κawasaki και το 1969 παρουσιάζεται το μοντέλο παραγωγής.

Το Kawasaki H1 500 Μach III, όπως είπαμε παραπάνω, φέρει τρικύλινδρο σε σειρά δίχρονο κινητήρα, με τις αποστάσεις ανάμεσα στους κυλίνδρους να είναι διευρυμένες και να φέρουν εξωτερικά ένα πολύπλοκο ανάγλυφο από ψύκτρες, προκειμένου να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή θερμοαπαγωγική δυνατότητα (βλ. ψύξη).

Το κιβώτιο έχει περίεργη κλιμάκωση, με την νεκρά να βρίσκεται τέρμα κάτω στον επιλογέα και την πρώτη πάνω, ενώ τα περιφερειακά είναι καλά ναι μεν για την εποχή εκείνη, αλλά όχι άριστα. Η μοτοσυκλέτα θα επιτύχει τους στόχους της σε ό,τι αφορά στις επιδόσεις.

Απέδιδε 60 ίππους, επιτάχυνε στο τετρακοσάρι από στάση κάτω από τα 13 δευτερόλεπτα και έφτανε τα 200 km/h τελικής, στοιχεία που την καθιστούσαν ό,τι πιο γρήγορο σε μοτοσυκλέτα παραγωγής είχε παρουσιαστεί ποτέ!

Το μεγάλο θέμα με το Kawasaki H1 500 Mach III, όμως, ήταν η οδηγική του συμπεριφορά.

Οι υποτυπώδεις αναρτήσεις, το ενδοτικό πλαίσιο, τα ταμπούρα και τα ελαστικά της εποχής εκείνης, αδυνατούσαν να διαχειριστούν την ισχύ και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του κινητήρα, με την εμπειρία της οδήγησης να χαρακτηρίζεται από πολλούς ως “τρομακτική”.

Οι επιδόσεις σίγουρα ήταν θελκτικές και στις ΗΠΑ έτσι και αλλιώς δεν έδιναν τότε πολύ σημασία στο στρίβειν, ωστόσο όταν η Honda παρουσίασε λίγο αργότερα την ίδια χρονιά το CB750 Four,  το H1 Mach III έχασε τον τίτλο της ταχύτερης μοτοσυκλέτας παραγωγής και την όποια αίγλη απόρρεε από αυτό.

Το Kawasaki Mach IV 750 που παρουσιάστηκε μετά το 500

Έτσι έμεινε μόνο με τα χαρακτηριστικά του επικίνδυνου και δύστροπου μοντέλου, αν και η τιμή του ήταν χαμηλότερη από αυτή του Honda, οπότε συνέχισε να σημειώνει πωλήσεις, μέχρι που το 1975 διακόπηκε η παραγωγή του.

H Κawasaki δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε πιστή στη φιλοσοφία της πάνω στους δίχρονους κινητήρες αρχικά, παρουσιάζοντας το Mach IV 750, αλλά λίγο μετά υπέκυψε στους τετράχρονους κινητήρες παρουσιάζοντας το τετρακύλινδρο σε σειρά Ζ1 900 (διαβάστε εδώ), διεκδικώντας τον θρόνο της ταχύτερης μοτοσυκλέτας παραγωγής.

Και η 900 έχει μείνει επίσης στην ιστορία, ωστόσο το Kawasaki Η1 500 Mach III… έχει αγγίξει τα όρια του μύθου.

Σας άρεσε το άρθρο; Κοινοποιήστε!