ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΕΣ: Honda NSR 250R, 1987: Καθαρόαιμo sport, πόλης-πίστας

Το ουρλιαχτό του δίχρονου

Εποχές που φεύγουν, μοντέλα που ξεχνιούνται. Μοτοσυκλέτες που έγραψαν ιστορία και τροφοδότησαν χιλιάδες κόσμο με έντονες συγκινήσεις, εμπειρίες, αδρεναλίνη, συναισθήματα… και τη μυρωδιά του καμένου λαδιού στα ρουθούνια, από ένα V-2 Honda NSR 250R…. Ανοίγουμε τα βιβλία της ιστορίας των δίχρονων 250αριών της Honda της δεκαετίας του ’80. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος

Όλα ξεκίνησαν την 25η Μαρτίου του 1984, όταν η Honda λανσάρισε δυο νέα δίχρονα 250άρια υψηλών επιδόσεων για την ιαπωνική αγορά.

Η Honda είχε “συρθεί” κυριολεκτικά προς τους δίχρονους κινητήρες, ο ιδρυτής της εταιρίας Σοϊχίρο Χόντα τους σιχαινόταν, αλλά ήταν ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσει το πρώτο της παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας στην μεγάλη κατηγορία των 500 cc του Παγκοσμίου.

Κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι ότι παρότι η Honda είχε κερδίσει ήδη από τη δεκαετία του ’60 παγκόσμιους τίτλους ταχύτητας σε όλες τις κατηγορίες, αυτό δεν το είχε καταφέρει στη μεγάλη κατηγορία, την ναυαρχίδα των αγώνων ανά την υφήλιο, μέχρι το 1983.

Το HRC και η Honda υποχρεώθηκαν να περάσουν στους δίχρονους κινητήρες, τη στιγμή που το είχε κάνει ο ανταγωνισμός με επιτυχία και μετά από ένα ιδιαίτερα αποτυχημένο και δαπανηρό πείραμα στα τέλη του ’70, με τετράχρονους κινητήρες και οβάλ πιστόνια (βλ. project NR).

Οι δίχρονοι ήταν πιο απλοί στη λειτουργία τους, πιο ελαφρείς, πιο μικροί και κυρίως απέδιδαν πιο εύκολα μεγάλη ιπποδύναμη.

Το ταλέντο του αμερικανού αναβάτη Freddie Spencer πάνω στην τρικύλινδρη Honda NS 500 έφερε τον πρώτο τίτλο στα 500 για το γιαπωνέζικο εργοστάσιο το 1983. Από τότε μέχρι σήμερα η Honda έχει κερδίσει 16 ακόμα φορές τον κορυφαίο τίτλο.

Όμως όταν έχεις δίχρονο αγωνιστικό που κερδίζει δεν θα μπορούσες παρά να παρουσιάσεις και δίχρονα στην παραγωγή για να εκμεταλλευτείς τις νίκες.

Να λοιπόν που ξαναπηγαίνουμε στην 25η Μαρτίου του 1984, που παρουσιάζονται τα Honda NS250F και Honda NS250R με μπόλικο στυλ και έναν ολοκαίνουργιο κινητήρα, δίχρονο όπως είπαμε, υγρόψυκτο, δικύλινδρο V-90 μοιρών με χωρητικότητα 249 cc.

Οι κύλινδροι είναι επεξεργασμένοι με ένα νέο υλικό που αντέχει στα κολλήματα και μειώνει τριβές και θερμοκρασίες (Nikasil), ενώ η εξάτμιση ελέγχεται αυτόματα από ένα τεχνολογικά εξελιγμένο σύστημα, που βελτιώνει τις επιδόσεις του κινητήρα σε χαμηλές και υψηλές στροφές.

Το σύστημα αυτό ονομάζεται ATAC και ήταν παρόμοιο με αυτό που είχε χρησιμοποιηθεί στον εκκεντρικό και προβληματικό προκάτοχο το Honda MVX 250 (τρικύλινδρο και “μεγάλη ιστορία” γενικά).

Τα Honda NS250F/R (με τον εργοστασιακό κωδικό MC11) του ’84 έχουν δεχτεί τους καρπούς της εξέλιξης της τελευταίας τεχνολογίας που έχει δοκιμαστεί πάνω στην Honda NS500, την πρωταθλήτρια του 1983. Το γυμνό Honda NS250F και το σπορ Honda NS250R είναι εφοδιασμένα με ένα υπέροχο αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο και πλήρες φέρινγκ.

Αλουμινένια είναι και τα ψαλίδι, έστω διαφορετικής σχεδίασης σε κάθε μοντέλο, πρωτοποριακά πράγματα για την εποχή, όπως επίσης αλουμινένιες είναι και ζάντες τύπου Astralight για το γυμνό F και Comstar για το R.

Ο κινητήρας των NS είναι εμπνευσμένος από τον αγωνιστικό, εργοστασιακό κινητήρα της Honda. Η διάταξη V-2, 90 μοιρών μειώνει τους κραδασμούς, ενώ το σύστημα Auto-Controlled Torque Amplification Chamber (ATAC) της εξάτμισης αλλάζει τον όγκο της εξάτμισης ηλεκτρικά και αυτόματα, ελέγχοντας τις στροφές του κινητήρα, έτσι ώστε να πετύχει την βέλτιστη απόδοση.

Η ιπποδύναμη φτάνει τους 45 ίππους στις 9,500 rpm και η μέγιστη ροπή τα 3.6 kg-m, στις 8,500 rpm.

Το πλαίσιο του μοντέλου F, αλλά και του R είναι προϊόν μελέτης μέσω υπολογιστών (καινοτομία στα μέσα του ’80!), το πιρούνι χρησιμοποιεί υποβοήθηση αέρα, ενώ το μονό αμορτισέρ της ανάρτησης τύπου Pro-Link είναι ρυθμιζόμενο. Το βάρος του σπορ μοντέλου φτάνει τα 144 κιλά.

Η Honda έχει χρησιμοποιήσει και το σύστημα TRAC (Torque Reaction Anti-Dive Control) που λειτουργεί σαν αντι-βύθιση του πιρουνιού κατά το φρενάρισμα. Δύο δισκόφρενα υπάρχουν μπροστά με 2έμβολες δαγκάνες και ένας δίσκος πίσω.

Το μοντέλο F έχει τροχό 16 ιντσών μπροστά και 17 πίσω. Σχεδόν αμέσως με το λανσάρισμα των νέων δίχρονων σπορ 250αριών εμφανίζεται και η περιορισμένης παραγωγής Honda Rothmans Replica ΝS 250R προς τιμήν του παγκόσμιου τίτλου του Freddie Spencer, με τον Freddie Spencer βεβαίως να φωτογραφίζεται πάνω της.

Περνάμε τώρα στο 1987 που εμφανίζεται η εξέλιξη της NS και ονομάζεται πλέον Honda NSR250R (με τον κωδικό MC16), που είναι η πρώτη μοτοσυκλέτα παραγωγής που χρησιμοποιεί το όνομα NSR 250.

Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ιαπωνία την 1η Οκτωβρίου 1986, σαν μοντέλο του 1987, σε μπλέ και κόκκινο χρώμα, με υποβοήθηση αέρα στο πιρούνι και τρίμπρατσες ζάντες.

Η διάταξη του κινητήρα παραμένει V-2 στις 90 μοίρες, ίδια με τον προκάτοχό του.

Όπως οι εργοστασιακές NSR500 και 250 η εισαγωγή αέρα του φίλτρου ανεβαίνει ψηλότερα και υπάρχουν βαλβίδες ρήντ στην εισαγωγή.

Τα καρμπυρατέρ είναι με επίπεδα σλάιντ 28 χιλιοστών. Η ιπποδύναμη μεγαλώνει ελάχιστα σε σύγκριση με το προηγούμενο μοντέλο, στους 45,9 ίππους στις 9,500 rpm.

Στην εξάτμιση υπάρχει το σύστημα βαλβίδων RC που μεταβάλλουν από ένα μηχανισμό ελεγχόμενο από υπολογιστή το ύψος της θυρίδας εξαγωγής.

Οι κύλινδροι διαθέτουν και πάλι χιτώνια που είναι επεξεργασμένοι με Nikasil, δίνοντας έτσι επιδόσεις και αντοχή στις υψηλές στροφές. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι τύπου κασέτας, όπως στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες.

Το πλαίσιο έχει ένα μπροστινό τμήμα χυτού αλουμινίου και δυο ραχοκοκαλιές και είναι περιμετρικό. Υψηλής τεχνολογίας και σχεδίασης είναι και το ψαλίδι, που συμβάλει στις επιδόσεις της μοτοσυκλέτας πετυχαίνοντας μεγάλη ακαμψία.

Το Honda NSR 250 με τιμή 559.000 γιεν στην Ιαπωνία (4.300 ευρώ περίπου) έγινε αμέσως εμπορική επιτυχία και για πρώτη φορά η Honda ξεπέρασε σε πωλήσεις το αντίστοιχο δίχρονο 250άρι της Yamaha, στη δημοφιλή τότε κατηγορία των σπορ δίχρονων.

Εμείς στην Ελλάδα είχαμε τη μεγάλη χαρά και την τύχη να μπορέσουμε να οδηγήσουμε τα καταπληκτικά Honda NSR 250 – MC16 του 1987, έστω και μερικά χρόνια αργότερα, σαν μεταχειρισμένα από παράλληλες/ανεξάρτητες εισαγωγές.

Όποιος κατάφερε να οδηγήσει ένα NSR 250 της εποχής, αλλά και τα μεταγενέστερα, μπορούσε να αντιληφθεί έμπρακτα τι σημαίνει μικρό βάρος, ιπποδύναμη, ευελιξία και καλή οδική συμπεριφορά ταυτόχρονα, αλλά και καλό σπορ φρενάρισμα.

Κυρίως όμως μπορούσε να αντιληφθεί τι σημαίνει δίχρονος κινητήρας, το χαρακτηριστικό ουρλιαχτό του και τι σημαίνει απόδοση που θυμίζει αγώνες.