MOTOGP GURU 2019, GP No19 Valencia: Πανηγύρι τέλος, πάμε γι’ άλλα!

Δωράκι για το τέλος στη Honda

Σφράγισε μια καταπληκτική χρονιά με τον καλύτερο τρόπο ο Marc Márquez, κερδίζοντας και τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς που έκλεισε την αυλαία της φετινής αγωνιστικής χρονιάς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας: χαρίζοντας τελικά τρεις τίτλους στη Honda. Κατά τ’ άλλα ήταν μια κρύα Κυριακή του Νοεμβρίου στην Βαλένθια, που φιλοξένησε έναν μικρού ενδιαφέροντος αγώνα στη μεγάλη κατηγορία… Κείμενο: MotoGP Guru, Φωτογραφίες: Michelin, Yamaha, Honda, Suzuki, Ducati

* Άλλο στυλ μας έδειξε σε αυτό τον αγώνα ο Marc Márquez. Δεν έκατσε πίσω από τον Fabio Quartararo, για να τον περάσει στον τελευταίο ή τους τελευταίους γύρους. Του την έφερε νωρίς, βγήκε μπροστά και τον κράτησε με σύστημα και μέθοδο πίσω του. Έκλεισε έτσι με τον καλύτερο τρόπο μια καταπληκτική χρονιά που τα μάζεψε όλα… και δεν έφυγε, αλλά έμεινε και θα μείνει για πολλά χρόνια.

* Μωρέ μπας και είδατε με πόσους σφυγμούς δούλευε η καρδιά του Jack Miller (Pramac Racing) πάνω στον αγώνα; Δούλευε διαρκώς πάνω από 180 σφυγμούς και σε μια φάση έπιασε και 190!

* Μιλάμε για πολλή ένταση και για μεγάλο χρονικό διάστημα, στο 90% των δυνατοτήτων του! Μάλλον προπόνηση θέλει ο μαγκάκος Αυστραλός και να κόψει τις μπύρες. Εντάξει, αυτά να τα κάνει άμα θέλει να γίνει αυτό που λένε αθληταράς clean cut, γιατί εμένα μ’ αρέσει έτσι που είναι τσίφτης και κόβει το μάτι του. Να μην είναι όλοι ίδιοι ρε παιδί μου “κολεγιόπαιδα”, θα ξενερώσουμε.

* Ο Quartararo σαν First Independent Rider, δηλαδή μη-εργοστασιακός αναβάτης, κέρδισε με τα τσαρούχια τον τίτλο στην κατηγορία Rookie of the Year, ενώ η ομάδα του, η Petronas Yamaha SRT, κέρδισε την κατηγορία Independent Team of the Year. Χαρά που κάνανε οι Μαλαίσιοι της Petronas.

* Όπως είπε και ο γενικώς συμπαθής Fabio Quartararo – ο οποίος μιλάει πολύ καλά Αγγλικά αν και Γάλλος, μιλάει και Ισπανικά – είναι χαμηλών τόνων και δείχνει σκεπτόμενο άτομο εντός και εκτός πίστας – ποιος θα περίμενε στην αρχή της σεζόν ότι θα έκλεινε τη χρονιά με έξι pole position (!) και το ένα βάθρο πίσω από το άλλο; Σχεδόν κανένας. Εύγε, λοιπόν, Φάμπιο και πρόσεχε να μην πάρουν αέρα τα μυαλά σου και γίνεις σαν τους άλλους.

* Οι χαμηλές θερμοκρασίες ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχαν να αντιμετωπίσουν όλες οι ομάδες σε όλες τις κατηγορίες. Τη μέρα του αγώνα, η θερμοκρασία της ασφάλτου άγγιζε μόλις τους 16ο Κελσίου και μια-δυο στροφές της πίστας στη Βαλένθια, το Circuit Ricardo Tormo μήκους 4.005m και ειδικά η στροφή Νο6 φρόντισαν να ξαπλώσουν μπόλικο κόσμο κάτω.

* Με κείνα και με τούτα, η Honda άρπαξε την τελευταία στιγμή από την Ducati και τον Παγκόσμιο τίτλο ομάδων, αφού πρώτα ο Petrucci (Ducati) άρπαξε μια πτώση από μπροστινό και “βοήθησε” την κατάσταση. Γενικά, όμως, ήταν ένας βαρετός αγώνας – όπου οι αναβάτες λες και κρατούσαν ίσες αποστάσεις μεταξύ τους – που αν δεν περιείχε και την αποχώρηση Lorenzo από τους αγώνες, θα ρίχναμε γερά χασμουρητά.

* Ελπίζω να μη μας επιφυλάσσει χασμουρητά και το 2020, γιατί άμα βάλεις τα πράγματα κάτω… τα πράγματα είναι δύσκολα. Έχουμε τον Marc Márquez που είναι σε άλλο πλανήτη και οι μόνοι που μπορούν λίγο να τον κοντράρουν είναι οι Fabio Quartararo (αν συνεχίσει από κει που το άφησε φέτος), ο Maverick Viñales (αρκεί να μην έχει σκαμπανεβάσματα απόδοσης) και ο Alex Rins (όμοιο πρόβλημα με τον Viñales).

* Μετά, υπάρχει και ο Andrea Dovizioso που εμένα μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια κόπωσης, σαν να το’ χει πάρει απόφαση ότι δεν μπορεί να φτάσει τις επιδόσεις του Márquez. Πώς είπατε, υπάρχει και ο Alex Márquez; Σιγά παιδιά, σιγά να τον δούμε και στην πράξη.

* Ο Alex Márquez μπορεί να χάρηκε που θα είναι παρεάκι με τον μεγάλο του αδελφό στην καλύτερη ομάδα του Παγκοσμίου (Honda-Repsol), αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη δυο-τρια πράγματα: πρώτον ότι ο αδελφός του τυχαίνει να είναι ο ικανότερος αναβάτης των τελευταίων ετών, ο οποίος έχει πολλές ακόμη κορφές να κατακτήσει – καλώς εχόντων των πραγμάτων.

* Επίσης, ο Alex δεν έχει δείξει σταθερότητα στην απόδοσή του (σε πλήρη αντίθεση με τον αδελφό του Marc). Έκλεισε μεν τη χρονιά σαν πρωταθλητής στην Moto2, αλλά πέφτοντας στον τελευταίο αγώνα ενώ βρισκόταν στις πίσω θέσεις κι ενώ είχε καταταγεί 15ος στα δοκιμαστικά.

* Ο Alex Márquez κέρδισε το πρωτάθλημα της Moto2 για 3 μόλις βαθμούς, αφού στο τελευταίο κομμάτι του πρωταθλήματος τον καταδίωκε μανιωδώς ένας καταπληκτικός Brad Binder (που θα ανέβει το ’20 στα MotoGP κι εύχομαι μην τον φάει κι αυτόν η μετριότητα). Έχει ψυχολογικές μεταπτώσεις και ξέρουμε ότι είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο.

* Δεν νομίζω ότι ήταν η πιο κατάλληλη απόφαση για την ομάδα της Honda να πάρουν τον Alex στο team, κι αν με ρωτούσαν θα τους έλεγα να τον αφήσουν να ψηθεί πρώτα κανα-δυό χρόνια σε μια δορυφορική ομάδα και μετά να τον βάλουν στην σούπερ-ντουπερ εργοστασιακή ομάδα. Βεβιασμένη κίνηση ήταν, λοιπόν, η οποία βεβαίως έχει φάει άφθονη κριτική από τον κόσμο των MotoGP.

* Αυτό το τρομακτικό με τον Zarco που πέφτει στην έκτη στροφή της πίστας και αρχίζει να περπατάει προς τη μάντρα της πίστας βλαστημώντας την τύχη του και ξαφνικά έρχεται σερνάμενη η μοτοσυκλέτα του Lecuona και του παίρνει τα πόδια σε στυλ τάκλιν το είδατε; Σαν το νόμο του Μέρφι ένα πράμα: εκεί που βρίζεις την πρώτη ατυχία σου σε πετυχαίνει καπάκι μια μεγαλύτερη. Ευτυχώς για τον Γάλλο αναβάτη δεν υπήρξε τραυματισμός.

* “Τραυματισμένος ψυχικά” όμως λέει έφυγε ο Johann Zarco από τη Βαλέντσια που έχασε τη δεύτερη θέση της ομάδας της Repsol Honda. Σιγά ρε Γιόχαν πωσελένε, μη σου δίνανε και την πρώτη θέση, με Νο2 τον Marc Márquez! Ποιός νομίζεις ότι είσαι; Δε λέω καλός είσαι, αλλά για τη δεκάδα, άντε την εξάδα, άντε και κανένα βάθρο που και που. Πάνε τώρα οδήγα όλες τις 1000άρες του Παγκοσμίου, κάνε τα test ride σου και μετά μίλα. Και φρόνιμα ε; Γιατί η Moto2 σε περιμένει με ανοικτές αγκάλες.

* Εκτός βάθρου, στην τέταρτη θέση, τερμάτισε ο Andrea Dovizioso (Ducati Team) κρατώντας πίσω του τον Alex Rins (Suzuki). Στην έκτη θέση βρέθηκε ο Maverick Viñales (Yamaha), ενώ ο Joan Mir (Suzuki) τερμάτισε έβδομος. Ο Valentino Rossi (Yamaha) ήταν ο όγδοος αναβάτης που είδε τη γραμμή τερματισμού, έχοντας πίσω του τον Aleix Espargaro (Aprilia). Τη δεκάδα έκλεισε ο Pol Espagaro (KTM) και κατά αυτό τον τρόπο βρέθηκαν μέσα στη δεκάδα και οι έξι κατασκευαστές.

* Οι 99.212 θεατές του τελευταίου αγώνα της χρονιάς αποχαιρέτησαν έναν από τους μεγαλύτερους αναβάτες της εποχής μας. Ο πέντε φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητή Jorge Lorenzo (Repsol Honda), αποφάσισε να εγκαταλείψει την αγωνιστική σκηνή των MotoGP.

* Ο Lorenzo ανακοίνωσε αυτή του την απόφαση  την Πέμπτη στη Valencia, στη διάρκεια μιας φορτισμένης συναισθηματικά press conference. Συγκινητικές στιγμές για έναν μεγάλο αναβάτη που ελπίζαμε ότι θα πρωταγωνιστούσε φέτος και θα βλέπαμε επικές μάχες με τον Marc Márquez. Δυστυχώς όμως το απρόβλεπτο της ζωής είχε διαφορετική γνώμη. Πήγε να μείνει ανάπηρος ο άνθρωπος από την τελευταία του πτώση, σαφώς και τρόμαξε, σαφώς και έπαθε ψυχολογικό κόλλημα, που τον οδήγησε σε κακούς αγώνες και στη γενναία και πολύ δύσκολη απόφαση της αποχώρησης. Γεια και χαρά σου Χόρχε, σε συμπαθούσαμε δεν σε συμπαθούσαμε, θα μας λείψεις και σίγουρα κάνεις τα MotoGP πιο φτωχά…

* Αποχώρησε ο Dani Pedrosa, αποχώρησε ο Jogre Lorenzo, o Valentino Rossi, όμως, παραμένει κι ας είναι μεγαλύτερος από τους άλλους δύο σε ηλικία. Η παλιά σχολή περνάει σιγά-σιγά στη συνταξιοδότηση και οι νέοι έρχονται στη μεγάλη κατηγορία ορεξάτοι για όλα. Όσο δε για τα μεγάλα ονόματα, ο χρόνος ξέρει να τα βάζει εκεί που πρέπει: στη λήθη, στα βιβλία των στατιστικών και της ιστορίας. Έτσι είναι τα πράγματα: “The show must go on”, που λένε και στο χωριό μου.

* Τι είπε όμως ο Andrea Dovizioso σε συνέντευξη όταν του ζητήθηκε να κάνει εν συντομία τον απολογισμό της χρονιάς; Είπε κάτι σημαντικό: “Είμαι ικανοποιημένος από το πώς ολοκληρώσαμε τη σεζόν γιατί τόσο στη Μαλαισία όσο και στη Βαλένθια ήμασταν γρήγοροι. Καταφέραμε μια δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, δυστυχώς με μεγάλη διαφορά βαθμών από τον Marquez, αλλά και με μια μεγάλη διαφορά από τον τρίτο αναβάτη, παρά τα δύο μηδενικά που εισπράξαμε σε Βαρκελώνη και στην Αγγλία που δεν ήταν δικό μας λάθος”. Με άλλα λόγια ο Αντρέας είπε ότι δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα όσο φάνηκε. Εγώ βλέπω όμως μεγάλες διαφορές και τον Marc “αλλού”…

* Ο Andrea Dovizioso τερμάτισε στην πίστα Ricardo Tormo της περιοχής του Cheste, στην 4η θέση μετά από έναν μοναχικό αγώνα, καθώς δεν μπόρεσε να κλείσει τη διαφορά του από τον τρίτο και καταχαρούμενο μετά τον τερματισμό Jack Miller της δορυφορικής ομάδας Ducati Pramac.

* Στο μεταξύ, ο team mate του Dovizioso o Danilo Petrucci, καθώς είχε περάσει τον Valentino Rossi κι είχε καταφέρει να βρει καλό ρυθμό που θα τον ανέβαζε πιο ψηλά, έπεσε στην στροφή Νο6. Στην τελική βαθμολογία η θέση του Petrucci ήταν επίσης η Νο6 και αποτελεί το καλύτερο αποτέλεσμα που έχει πετύχει μέχρι σήμερα στη μεγάλη κατηγορία.

* Με δυο αγώνες των επτά γύρων (άντε να τελειώνουμε με δαύτα) έκλεισε το Πρωτάθλημα της κατηγορίας FIM Enel MotoE™ World Cup, το πρωτάθλημα με τα ηλεκτρικά ντε. Πρωταθλητής της κατηγορίας ανακηρύχθηκε ο Matteo Ferrari (Trentino Gresini). Άντε και του χρόνου με τα ηλεκτρικά, αρκεί να μην πάρουν πάλι καμιά φωτιά τα pits κατά τη φόρτιση των τεράστιων μπαταριών τους και καεί ξανά το πελεκούδι.

* Στα Moto2 τα ενδιαφέροντα ήταν, πέρα από την απογοητευτική απόδοση του πρωταθλητή Alex Marquez ο οποίος έπεσε κιόλας, η μάχη του Stefano Manzi να ανέβει μέχρι τελευταίας στιγμής στο βάθρο. Αν το κατόρθωνε, η MV Agusta που οδηγούσε θα “πατούσε” βάθρο μετά από… κάτσε να δω… μετά από 58 χρόνια! Από το 1961 έχει να πάρει βάθρο μοτοσυκλέτα της ιταλικής θρυλικής εταιρίας στη μεσαία κατηγορία και από το 1976 στη μεγάλη.

* Άξια, με το σπαθί του κέρδισε ο Νοτιοαφρικανός Brad Binder τον αγώνα της Βαλένθια και τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, νικώντας σε έναν ακόμα αγώνα – τον 5ο της χρονιάς! Για να μαθαίνουμε και λίγη ιστορία, ο τελευταίος πετυχημένος Νοτιοαφρικανός του Παγκοσμίου ήταν ο Kork Ballington με Kawasaki. Είπα Kawasaki και πεθύμησα να τη δω ξανά στο Παγκόσμιο Ταχύτητας. Δεν πειράζειμ όμως, τα καταφέρνει περίφημα στα Superbike που έχει εξαφανίσει τον ανταγωνισμό επί σειρά ετών.

* Ο κακός χαμός έγινε στα Moto3, με σπασμένα μηχανάκια, λάδια στην πίστα, καθυστερήσεις, εκκινήσεις, ξανα-πτώσεις, ξανα-εκκινήσεις και ξανά πτώσεις μετά. Αφού ξεκαθάρισε το τοπίο και μαζί είχαν “ξεκαθαριστεί” και καμιά ντουζίνα πρωτοκλασάτοι και δευτεροκλασάτοι αναβάτες από τους παραπάνω λόγους, τον επεισοδιακό αγώνα κέρδισε ο πιτσιρικάς Ισπανός Garcia. Τρίτος στο βάθρο ανέβηκε ένας ακόμα – καινούργιος – πιτσιρικάς, 16χρονος Ισπανός που λεγόταν Artigas. Γραμμή παραγωγής αναβατών του Παγκοσμίου έχει στήσει η Ισπανία κι αυτό επιβεβαιώνεται κάθε χρόνο.

* Λοιπόν, έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Ο πρώτος αγώνας των MotoGP του 2020 είναι προγραμματισμένος να γίνει στο Losail του Qatar στις 8 Μαρτίου, κάτω από το φως της νύχτας της Μ. Ανατολής και των πανίσχυρων λαμπών των πετρελαιάδων. Ραντεβού τότε, λοιπόν, κι ο ΜotoGP Guru σας στέλνει αγωνιστικούς χαιρετισμούς.