KAWASAKI W 800, Super Test: Για πάντα W

The Rocker…

*Κυβισμός: 737 cc * Ιπποδύναμη: 48 ίπποι στις 6.000 rpm * Τελική: 169 km/h *Βάρος: 221 kg (γεμάτη) * Τιμή: 10.490 €

Δυναμική αναδρομή του παρελθόντος. Μια συλλογή σε έναν διπλό δίσκο (βινυλίου βεβαίως) με όλες τις παλιές καλές επιτυχίες… για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Το Kawasaki W 800 ήρθε να διδάξει τι θα πει μοτοσυκλέτα.

Δυναμική αναδρομή του παρελθόντος. Μια συλλογή σε έναν διπλό δίσκο (βινυλίου βεβαίως) με όλες τις παλιές καλές επιτυχίες… για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Το Kawasaki W 800 ήρθε να διδάξει τι θα πει μοτοσυκλέτα.

Υπάρχει η rock μουσική, υπάρχει και η rock φιλοσοφία ζωής. Ένας Rocker παραμένει προσκολλημένος σε έναν τρόπο ζωής που έχει να κάνει με την ουσία, στην προκειμένη περίπτωση της μοτοσυκλέτας. Χωρίς περιττά στολίδια και “καινοτομίες” που δήθεν αυξάνουν την αξία του. Ένα μεταλλικό ντεπόζιτο, ένας απλός αερόψυκτος κινητήρας, συμβατικές αναρτήσεις, φρένα με ABS και… ιδού ο Rocker της Kawasaki. Αυθεντικός, με τη γοητεία ενός λαμπρού παρελθόντος, που υπενθυμίζει ποια είναι η ….ουσία της μοτοσυκλέτας.

Η μοτοσυκλέτα αυτή, το Kawasaki W 800, δεν είναι τυχαία, είναι απόγονος μιας βρετανικής και μιας γιαπωνέζικης δικύλινδρης και ουσιαστικά αποτελεί μια από τις μοτοσυκλετιστικές ρίζες της Kawasaki. Η ιστορία που έχει να κάνει με τη δικύλινδρη μοτοσυκλέτα της Kawasaki ξεκινάει το 1955, όταν η αρχαιότερη γιαπωνέζικη εταιρία μοτοσυκλετών, η Meguro, παρουσιάζει την πρώτη της μοτοσυκλέτα, την Τ1 Senior, μια δικύλινδρη σε σειρά 650άρα (με άδεια κατασκευής από την BSA και το μοντέλο 500cc A7). Αργότερα, η Meguro εξαγοράζεται το 1963 από την Kawasaki, παίρνοντας τη μοτοσυκλετιστική τεχνογνωσία της που ξεκινούσε από το 1937, αλλά και τα δικαιώματα για την κατασκευή Τ1 S.

Το 1965 παρουσιάζεται η Kawasaki–Meguro – η προγιαγιά της W – και κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι από το 1955, οπότε εμφανίστηκαν οι Meguro και Kawasaki 650 αργότερα, μέχρι και το 1969, οπότε παρουσιάζεται η Honda CB 750, ήταν οι μεγαλύτερες σε κυβισμό μοτοσυκλέτες (624cc – 50hp) που κατασκευάζονταν στην Ιαπωνία! Μιλάμε για τις “Hayabusa” της εποχής επί 14 ολόκληρα χρόνια, ενώ το μοντέλο έμεινε στην γκάμα της Kawasaki σχεδόν για μια εικοσαετία, μέχρι το 1974!

Τιμώντας αυτή την παράδοση και διαβλέποντας παράλληλα ότι υπήρχε έδαφος για κλασικές μοτοσυκλέτες, η Kawasaki παρουσίασε λίγο πριν το γύρισμα του αιώνα (το 1999) το Kawasaki W 650, μια πολύ όμορφη και “τίμια” μοτοσυκλέτα από πολλές απόψεις, αφού έμενε πιστή στις βασικές αρχές των Kawasaki-Meguro.

Το 650 παραμένει στην αγορά για 6 χρόνια, αφού σταματάει να παράγεται το 2007. Η ιστορία της οικογένειας “W” ανανεώνεται το 2011 με τον ερχομό του Kawasaki W 800, το οποίο μπορεί να μοιάζει έντονα με το 650 αλλά έχει πάνω του πλήθος βελτιώσεων και αλλαγών, ενώ οι παραδοσιακοί μοτοσυκλετιστές θα σημειώσουν την απώλεια της μανιβέλας. Η 800 παραμένει στη γκάμα της εταιρίας μέχρι το 2016, οπότε ανακοινώνεται η παύση της παραγωγής της λόγω των προδιαγραφών Euro4.

Πρέπει να ήταν έντονες οι οχλήσεις προς την εταιρία από αμέτρητους μοτοσυκλετιστές ανά τον κόσμο, αφού η Kawasaki επανέφερε το W 800 (με σημαντικές αλλαγές όπως νέο πλαίσιο και δισκόφρενο στον πίσω τροχό) και μάλιστα σε δυο εκδόσεις. Μια απλή, την Street και μια Cafe Racer με μίνι φέρινγκ και ρετρό σέλα.

Εμφάνιση

Πώς λέμε “δίχρονα για πάντα”; Έτσι θα πούμε “W για πάντα”, μιας και το Kawasaki W 650 είναι η μοναδική μοτοσυκλέτα που έρχεται από την Ιαπωνία και τιμά σε τέτοιο βαθμό την παράδοση της μοτοσυκλετο-μάνας κατασκευάστριας χώρας.

Είναι καλό πράγμα το νεο-ρετρό κίνημα, ιδίως όταν έχει να κάνει με τη μοτοσυκλέτα – που βλέπει keyless και γελάει, που δεν χρειάζεται traction control γιατί απλά η ιπποδύναμή της είναι τόσο “ανθρώπινη” ώστε δεν κάνει λάθος, δεν υποβάλλει το πίσω λάστιχο σε δοκιμασίες. Επιπλέον οι 48 ίπποι της είναι ό,τι πρέπει για την κατηγορία διπλωμάτων A2. Παίρνεις το δεύτερό σου δίπλωμα στα 20 σου χρόνια και μπορείς να καβαλήσεις αμέσως ένα 800άρι, το Kawasaki W800.

Η μοτοσυκλέτα είναι και αυτή πολύ όμορφη, αρκεί βεβαίως να σου αρέσουν οι vintage μοτοσυκλέτες, που έχουν και μια υποψία σπορ λεπτομερειών. Εδώ δεν μιλάμε για αντιγραφές, αλλά για πρωτότυπα – κι ας εμπνέεται η W από τις Meguro και τις BSA A7 – εξάλλου έχουν περάσει και εβδομήντα χρόνια από τότε.

Η “βρετανικότητα” στην εμφάνιση και το σχέδιο πάντως δεν λείπει, κάτι που δεν θα το λέγαμε κακό.

Ένα υπέροχο ντεπόζιτο “σταγόνα”, φουσκωμένο στα πλάγια, μια “κατεβασμένη” σέλα αναβάτη και μια υπερυψωμένη συνεπιβάτη με περισσότερο αφρώδες, μεταλλικά μεγάλα πλαϊνά καπάκια, περήφανα συμβατικό το πιρούνι της με φυσούνες παρακαλώ, όλα μαύρα, από τον άξονα του τροχού μέχρι την άκρη του τιμονιού και τα όργανα και τον LED προβολέα.

Ο κινητήρας με κάθετους τοποθετημένους κυλίνδρους μοιάζει με αρχαιοελληνικό κίονα: λεπτός χαμηλά, με “διακόσμηση” στην πλατύτερη κεφαλή και τον μοναδικό άξονα (bevel) κίνησης του εκκεντροφόρου μέσα σε χρωμιωμένη θήκη. Απαράμιλλης αξίας “κόσμημα” είναι αυτό.

Τέτοιο σύστημα στην κίνηση των εκκεντροφόρων φορούσαν τα παλιά Ducati μέχρι το ’70. Οι εξατμίσεις είναι σχήματος pearshooter, ξεκινούν από σωλήνα – χοντρή παρεμπιπτόντως και καλά χρωμιωμένη – δημιουργούν έναν θάλαμο “φούσκα” και καταλήγουν και πάλι σε σωλήνα “κάνη”.

“Σφηνωμένος” μέσα στο νέο ενισχυμένο διπλό, κλειστό σωληνωτό (παραδοσιακά πράγματα κι εδώ) είναι ο γνωστός μας από το 2011 κινητήρας του W 800. Είναι αερόψυκτος ξέρετε, αλλά επιτυγχάνει τις προδιαγραφές Euro4 γιατί δεν έχει πολλή δύναμη, ενώ την αερόψυξή του καταφέρνει να την υπενθυμίσει πηγαίνοντας αργά μέσα στην κίνηση και ειδικά το καλοκαίρι (και τι καλοκαίρι ε;) στέλνοντάς σου κάμποσους βαθμούς Κελσίου στις γάμπες του αναβάτη.

Έχει όπως είπαμε κίνηση του μονού εκκεντροφόρου με άξονα bevel και 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο, με χωρητικότητα 773 cc, όπως και το προηγούμενο W800.

Για να μπορεί να ταξινομηθεί σαν A2, έχει ισχύ 48 ίππων (35 kW) σε “λίγες” στροφές, στις 6.000 rpm και ροπή 62,9 Nm στις 4.800 rpm.

Οι χαμηλές στροφές (κάτω από 5.000) της μέγιστης ροπής προμηνύουν βόλτες απολαυστικές και “ροπάτες”, διεγείροντας την περιέργειά σου για το πώς θα ακούγεται ο κινητήρας.

Πάνω στη σέλα

Δυο πράγματα σε υποδέχονται μόλις ανέβεις πάνω στο Kawasaki W 800… άντε τρια με τη σχετικά σκληρή, στενή και κατηφορική σέλα. Το πρώτο είναι το πλατύ και ιδιαίτερου σχήματος τιμόνι, το οποίο σε συνδυασμό με τη σέλα σε βάζει να κάθεσαι ψηλά πάνω στη μοτοσυκλέτα.

Η στενότητα της σέλας στο μπροστινό της τμήμα αφαιρεί πόντους από την επιφάνεια έδρασης των μαλακών μορίων του αναβάτη: για καλύτερη στήριξη και έλεγχο χρειαζόταν πλατύτερη σέλα, ενώ και τα γόνατα δεν μπορούν να σφίξουν το ντεπόζιτο, αφού στα πλάγιά του δεν έχει εσοχές, αλλά είναι καμπυλωτό.

Το δεύτερο που αντικρίζεις είναι τα αναλογικά όργανα. Αν έφευγε η μικρή ηλεκτρονική οθόνη, θα ορκιζόσουν ότι τα πήραν από τη δεκαετία του ’60… έτσι είναι. Παρότι θα ξενίσουν τον νέο μοτοσυκλετιστή, αποτελούν ύμνο μινιμαλισμού.

Δεν υπάρχει ένδειξη στάθμης καυσίμου, υπολογιστής ταξιδίου, ένδειξη στιγμιαίας κατανάλωσης ή οτιδήποτε άλλο φανταχτερό απαιτεί (;) η εποχή μας, ενώ η κόκκινη περιοχή του στροφόμετρου ξεκινάει από τις 7.000 rpm.

Η σέλα είναι χαμηλή (βολεύονται ακόμα και οι αναβάτες κάτω από 1.70 μ.), σου επιτρέπει το πάτημα και των δυο ποδιών στο έδαφος και διευκολύνει τους ελιγμούς. 770 χιλιοστά είναι αυτά και όπως είπαμε η σέλα στενεύει μπροστά και ανηφορίζει ελάχιστα για να φτάσει στο “χορταστικό” από πλευράς χωρητικότητας ρεζερβουάρ των 15 λίτρων.

Τη σχεδίαση των οργάνων μιμείται και η σχεδίαση των διακοπτών: είναι αφοπλιστικά ορίτζιναλ και απλοί. Η μίζα είναι κάπως θορυβώδης, αλλά το σημαντικό είναι ότι εκκινεί έναν κινητήρα που σε κερδίζει με τον ήχο του. Οι εξατμίσεις παράγουν έναν ωραίο, βαθύ και πολύ ευχάριστο ήχο. Σεβασμός στο παρελθόν και τους αερόψυκτους κινητήρες, κι αφού περνάει τις προδιαγραφές, μπράβο του!

Στην πόλη

Πανάλαφρος συμπλέκτης, ελαφρύ και ακριβές κιβώτιο ταχυτήτων, άφθονη υπέροχη ροπή στο άνοιγμα του γκαζιού, “μεστή” απολαυστική επιτάχυνση και… ήχος όπως είπαμε παραπάνω. Τελειότητα…

Το μαζεμένο μέγεθος του W800 τού επιτρέπει να κυκλοφορεί εύκολα και άνετα. Μπορεί το τιμόνι να έχει μικρή ακτίνα στροφής και να είναι πλατύ δυσκολεύοντας το πέρασμά του ανάμεσα στα αυτοκίνητα, αλλά με λίγο προγραμματισμό από πλευράς αναβάτη μέσα στην κυκλοφορία σου προσφέρει ευχάριστη κίνηση και μετακίνηση. Μόνο παράπονο το καλοκαίρι, η πολλή ζέστη που βγαίνει από τον κινητήρα.

Οι αναρτήσεις είναι μαλακές και προσφέρουν άνεση, ευτυχώς γιατί η σέλα ήθελε πιο μαλακό αφρώδες – αν ήταν σκληρές θα σε ταλαιπωρούσαν – η συνολική εικόνα είναι ενός εύκολου δίτροχου, χαίρεσαι να το οδηγείς, κάθε φορά σε βάζει σε μια δική του φιλοσοφία και ομοιογένειας συνόλου .

Στα ταξίδια

Λόγω του χαρακτήρα και του προορισμού του κινητήρα και του συνόλου της μοτοσυκλέτας, το W800 θα κάνει τα δικά του.

Στις 2.500 rpm θα δείχνει 70 στο κοντέρ και αν κινείσαι με τόσο λίγες στροφές και 5η στο σασμάν, αφού ο ψεκαστός κινητήρας θα το κάνει αδιαμαρτύρητα, θα καταναλώνει κάτω από τα 4,0 λίτρα βενζίνης (ανά 100 χιλιόμετρα). Στις 3.600 rpm το στροφόμετρο δείχνει 100 km/h, κι εκεί η κατανάλωση θα είναι στα 4,0 λίτρα και κάτι.

Αν ο κινητήρας οδηγείται κανονικά και όχι χαλαρά, η μέση κατανάλωση θα φτάσει τα 4,5 λίτρα στα 100 km (αυτονομία άνω των 300 χλμ).

Ένα πολύ λογικό νούμερο, ειδικά για έναν αργόστροφο κινητήρα. Το να κυνηγάς τις υψηλές στροφές πάνω στο 800 είναι σχεδόν παράνομο, εκτός τόπου, μπορεί ο κινητήρας να μη “μένει” από τροφοδοσία μέχρι το κόκκινο, αλλά γι’ αυτή τη δουλειά υπάρχουν άλλα μοντέλα, άλλων κατηγοριών.

Στις 5.000 rpm το κοντέρ δείχνει 140 km/h και αυτή είναι η ταχύτητα που θα θεωρήσουμε ως μέγιστη, όσον αφορά στη χρήση της του 800: από κει και πάνω ο αέρας γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητικός ειδικά με μια μοτοσυκλέτα που δεν προσφέρει παρά μηδενική αεροδυναμική προστασία στον αναβάτη, ο οποίος κάθεται καμαρωτός πάνω της.

Το κοντέρ θα δείξει παραπάνω από 170 km/h, με τα πραγματικά να καταγράφονται στα 169 km/h.

Βγαίνοντας λοιπόν για ταξίδι στον αυτοκινητόδρομο με το Kawasaki W 800, έχετε τη σιγουριά ότι θα επιστρέψετε σπίτι με το δίπλωμά σας ανέγγιχτο. Σπάνια θα σας παροτρύνει να κινηθείτε σε παράνομες ταχύτητες και σίγουρα λόγω του αέρα καλό θα ήταν να φοράτε ένα καλό φουλφέις κράνος που θα κόβει τον θόρυβο. Επίσης, καλύτερα να αποφεύγετε να κινείστε κοντά στις 4.000 rpm γιατί εμφανίζονται υψίσυχνοι κραδασμοί.

Κράτημα, αναρτήσεις και φρένα

Είναι η φιλικότητα προς τον αναβάτη του συνόλου που δίνει το στίγμα στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς. Μακριά και βαριά μοτοσυκλέτα στα 220+ γεμάτη, μαλακές αναρτήσεις και άκαμπτο πλαίσιο προσφέρουν ένα ικανοποιητικό, ασφαλές κράτημα.

Πριν τη στροφή, αν πιέσεις το εξαιρετικό μπροστινό φρένο (αίσθηση, δύναμη, προοδευτικότητα) το μαλακό πιρούνι βυθίζεται κι έτσι “κόβει” τη γωνία κάστερ, κάνει το τιμόνι πιο γρήγορο και το 800 δίνει πιο εύκολη είσοδο στη στροφή.

Για μοτοσυκλέτα vintage τα πηγαίνει περίφημα. Τα όρια της ορίζονται και από το χαμηλό ύψος των μαρσπιέ, όπως γίνεται πάντοτε σε τέτοιου τύπου μοτοσυκλέτες, ενώ και τα λάστιχα της Dunlop – τα Κ300 με την ταιριαστή ρετρό σχεδίαση – δεν είναι τα καλύτερα για τους ελληνικούς δρόμους.

Η πίσω ανάρτηση με τα κλασικά δύο αμορτισέρ είναι άνετη για τον αναβάτη, καταπίνοντας εύκολα τις ανωμαλίες του δρόμου, ενώ μπορεί να ρυθμιστεί η σκληρότητα των ελατηρίων τους – κάτι που προτείνεται στη μεταφορά δεύτερου ατόμου μιας και στην 1η και 2η θέση σκληρότητας των ελατηρίων τα αμορτισέρ τερματίζουν και τον ενοχλούν.

Το W800 διαθέτει έναν αποτελεσματικό μεγάλης διαμέτρου δίσκο 320mm μπροστά (αρκούν δυο δάχτυλα στη μανέτα) και έναν διαμέτρου 270 mm πίσω. Το παλαιότερο 800 δεν είχε δισκόφρενο στον πίσω τροχό, αλλά ταμπούρο, άρα δεν είχε και ABS. Το σημερινό W 800 διαθέτει φυσικά ABS, και μάλιστα πολύ καλής απόδοσης.

Άνεση

Η άνεση είναι ικανοποιητική για τον αναβάτη, αν και κατά την άποψή μας θα θέλαμε μια πιο βολική σέλα, διαφορετικού σχήματος, που έτσι όμως θα χάλαγε την εικόνα της μοτοσυκλέτας. Δύσκολα τα πράγματα. Εδώ δουλεύει το “μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος”…

Επίσης θα θέλαμε εσοχές με πλαϊνά λάστιχα στο ντεπόζιτο για τα γόνατα του αναβάτη, για να μπορεί να στηριχτεί καλύτερα ιδίως στο φρενάρισμα. Ο συνεπιβάτης έχει στη διάθεσή του δύο χαμηλά τοποθετημένες κάτω από τη σέλα λαβές, που είναι άχρηστες, αφού δεν τις φτάνει. Ούτε για τον αναβάτη είναι χρήσιμες μιας και το 800 δεν έχει κεντρικό στάντ (σε αντίθεση με το προηγούμενο W800…).

Σχετικά στενή είναι και η σέλα του συνεπιβάτη, αλλά τουλάχιστον διαθέτει περισσότερο αφρώδες, ενώ τα πόδια πατούν πάνω σε δυο κλασικής σχεδίασης, λεπτά αναδιπλούμενα μαρσπιέ με λάστιχο (λίγο παραπάνω δεν θα έβλαπτε).

Και ο συνεπιβάτης θα απολαμβάνει βόλτες πάνω στην 800 αρκεί να μην έχει πολλές λακκούβες ο δρόμος, επειδή οι διαδρομές των αμορτισέρ είναι μικρές.

Συμπέρασμα

Άλλη, διαφορετικού τύπου και ύφους προσέγγιση έχει το Kawasaki W 800. Δεν παίζει με τους συνηθισμένους κανόνες της αγοράς, αλλά με την πατίνα του Old School. Και σε αυτή τη διαδικασία είναι αρχηγός.

Θα σε πάρει από το χεράκι και θα σε πάει μια βόλτα στον θαυμαστό κόσμο της “παλιάς, καλής μοτοσυκλέτας” το “παλιάς, καλής” όχι κατ’ ευφημισμό, αλλά ουσιαστικά, αφού έχει κρατήσει τα καλά κομμάτια και έχει εξαφανίσει τα κακά.

Οι παλιές μοτοσυκλέτες ήταν όμορφες αλλά τις περισσότερες φορές ήταν αναξιόπιστες, με προβλήματα απλά-καθημερινά, αλλά και προβλήματα “άλυτα”. Μπορεί να διέπρεπαν σε έναν τομέα και σε έναν άλλο να ήταν απαράδεκτες (πχ “έστριβαν”, αλλά δεν “φρέναραν”). Στο Kawasaki W 800 όλα αυτά είναι παρελθόν.

Με 10.490 ευρώ – όχι λίγα χρήματα – παίρνεις μια μοτοσυκλέτα που θα γίνει ένας κλασικής ομορφιάς και αξιών σύντροφος (και δάσκαλος όπως είπαμε παραπάνω) σε μια εναλλακτικού τύπου κίνηση πάνω σε δυο τροχούς. Χωρίς άγχος και υστερίες, χωρίς υπερβολικές αντιδράσεις και απαιτήσεις, προτείνοντας ένα δίτροχο αντίδοτο στην τρελή εποχή που ζούμε, προτείνοντας τις αξίες του μοτοσυκλετισμού του παρελθόντος, τόσο δοξασμένο όσο τον περιγράφουν οι παλιοί δίτροχοι συνοδοιπόροι μας.

Nαι, οι παλιοί, οι Old School Rockers έχουν να διδάξουν πολλά στους νέους ροκάδες. Γι’ αυτό… Let’s Rock and Roll…

Λεπτομέρειες και Παρατηρήσεις

• Πολύ λίγος αποθηκευτικός χώρος υπάρχει κάτω από τη σέλα. Χωράει μικροπράγματα αλλά όχι κάποια κλειδαριά.
• Δύσκολα θα μεταφέρει κανείς κάτι με το 800, αφού και η ουρά διαθέτει μια στενή σέλα συνεπιβάτη. Άρα χρήση σακιδίου πλάτης και tank bag είναι η λύση.
• Ναι, το σχήμα του ντεπόζιτου θυμίζει Kawasaki Estrella 250…
• Μεταλλικά είναι τα πλαϊνά καπάκια, αλλά τα φτερά είναι πλαστικά
• Παλαιάς κοπής είναι και οι μικροί στρογγυλοί καθρέφτες

• Η κόρνα του 800 είναι ισχυρή, όπως και το φως που βγαίνει από τον προβολέα
• Ρυθμιζόμενες είναι οι μανέτες μπροστινού φρένου και συμπλέκτη
• Το πεντάλ του πίσω φρένου θυμίζει κατασκευή των ’60s
• Σκληρά είναι τα γκριπ του τιμονιού, λίγο πιο χοντρά και μαλακά θα βελτίωναν την άνεση
• Η τάπα του ντεπόζιτου είναι με μεντεσέ (ευκολία στον ανεφοδιασμό)
• Οκτώ (ζωή να ‘χουν) λυχνίες κρύβονται διακριτικά πίσω από το σκούρο φόντο των οργάνων του 800

ΥΠΕΡ

• Εμφάνιση, ήχος
• Ροπή
• Φρένα
• Σασμάν-Συμπλέκτης

ΚΑΤΑ

• Τιμή
• Σέλα
• Συνεπιβάτης
• Λάστιχα