Η ριζική μεταμόρφωση ενός 450 ΜΤ από τον Roland Sands
Ο γνωστός customizer, Αμερικανός Roland Sands μετέτρεψε ένα κινέζικο CFMoto 450 MT σε ριζοσπαστικό Supermoto, με το παρατσούκλι Vandal… δηλαδή βάνδαλος
Το CFMoto 450 MT Roland Sands Vandal έχει μια πρωτοποριακή σχεδίαση, όπως βλέπουμε όλοι, και χρησιμοποιεί εξαρτήματα από άλλα μοντέλα της μάρκας, για να δημιουργήσει μια μοναδική ασφάλτινη έκδοση του 450, που έχει σχεδιαστεί για να ξεχωρίζει.
Το Vandal βασίζεται στο CFMoto 450 MT, ένα μοντέλο με σαφή προσανατολισμό για χρήση εντός/εκτός δρόμου, εξοπλισμένο με τροχούς 21 ιντσών εμπρός και 18 ιντσών πίσω, βάρος 195 κιλών γεμάτο και ιπποδύναμη που φτάνει μόλις τους 36 ίππους στον τροχό.
Από απλό, σεμνό ψευδοεντούρο ο Sands – που σαν χαρακτήρας είναι “εντουράς” και του ταίριαζε η ιδέα ενός πιο ευέλικτου δίτροχου για αστικά περιβάλλοντα – έκανε το 450 “Βάνδαλο”.
Στις ΗΠΑ το μοντέλο ονομάζεται CFMoto Ibex 450, μιας και τα αρχικά MT στα αγγλικά προφέρονται… “empty”, το οποίο βεβαίως δεν είναι καθόλου ελκυστικό εμπορικά.
Ο Sands με καίριες κινήσεις μεταμόρφωσε τη μοτοσυκλέτα σε ένα ριζοσπαστικό Supermoto, προσανατολισμένο σε πιο άγρια οδήγηση.
Από το σπορ CFMoto 450 SR-S έχει πάρει τους τροχούς 17 ιντσών, τα φρένα, τα μαρσπιέ και τα λεβιέ συμπλέκτη/μπροστινού φρένου.
Στον μπροστινό τροχό μπήκε δισκόφρενο 320 χλστ. με τετραέμβολη δαγκάνα ακτινικής στήριξης από την Brembo.
Χάρη σε αυτή την τροποποίηση, το Vandal εφοδιάζεται με σπορ ελαστικά 120/70-17 μπροστά και 160/60-17” πίσω, βελτιστοποιώντας το κράτημα και την ευελιξία του στην άσφαλτο, μιας και ο μπροστινός τροχός έχει μικρήνει στις 17 ίντσες.
Μια άλλη εντυπωσιακή αλλαγή είναι η ουρά, η οποία προέρχεται από το μικρό CFMoto Papio 125 που δεν κυκλοφορεί στην Ευρώπη. Για την ενσωμάτωσή του, το υποπλαίσιο έχει κοπεί, δίνοντάς του μια ακόμη πιο συμπαγή και επιθετική εμφάνιση.
Ο κινητήρας έχει δεχθεί βελτιώσεις και μια σπέσιαλ “μπλεδίζουσα” εξάτμιση τιτανίου με κοντό τελικό έχει τοποθετηθεί πάνω στον δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα.
Αλλά η μεταμόρφωση δεν περιορίστηκε μόνο στην αισθητική: για να αποτρέψει τη μεγάλη βύθιση του (μεγάλης διαδρομής) αρχικού πιρουνιού, το τελευταίο βελτιώθηκε και σκλήρυνε γενικώς, ενώ πίσω έχει τοποθετηθεί ένα πλήρως ρυθμιζόμενο αμορτισέρ.
Αντί για βάψιμο ο Sands επέλεξε μια εντυπωσιακή εργασία βινυλίου και χαλκομανίας που θεωρητικά ενισχύει τον αστικό και επιθετικό χαρακτήρα του 450, αλλά από την άλλη το κάνει και λίγο κακόγουστο, “καγκούρικο”, “βλαχο-αμερικάνικο” είναι η αλήθεια.
Μπορούμε επίσης να πούμε με σιγουριά πως τα φλούο χρώματα παραπέμπουν στη δεκαετία του ’90, όπως εξάλλου και όλο το υπόλοιπο σύνολο του Sands.
Ποια είναι η γνώμη σας, πιστεύετε πως ο Roland έφτιαξε κάτι καλόγουστο ή τελικά ακριβώς το αντίθετο;
