Από τα 103 στα 600 km/h… μέσα σε 120 χρόνια!
Θυσία στο βωμό της θεάς που λέγεται… ολοένα υψηλότερη τελική. Ματαιότητα, ματαιοδοξία ή μήπως και τα δύο μαζί; Ποιό είναι το αόρατο χέρι που σπρώχνει τους ανθρώπους στο κυνήγι της μεγαλύτερης δυνατής τελικής, έστω και για ένα παραπάνω χιλιόμετρο την ώρα; Ρίχνουμε μια ιστορική ματιά στα επιτεύγματα ανθρώπου και μοτοσυκλέτας, με έπαθλο την “απόλυτη” ταχύτητα. Ένα κυνηγητό που διαρκεί κοντά στα 120 χρόνια και δεν δείχνει να έχει τελειωμό. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος, Συνεργάστηκε: Παναγιώτης Αγγελάκος
Η επίτευξη της μεγαλύτερης τελικής ταχύτητας στον κόσμο, έγινε στόχος πολλών ανθρώπων στην ιστορία της μοτοσυκλέτας.
Ασταμάτητα, ο ένας μετά τον άλλον, προσπάθησαν να φτάσουν στα όρια των ικανοτήτων τους και των κινητήρων τους, θέλοντας συνεχώς να βελτιστοποιήσουν τη συνταγή που θα έφερνε ένα νέο Παγκόσμιο Ρεκόρ, μια ακόμα μεγαλύτερη τελική ταχύτητα πάνω σε δυο τροχούς.
Αυτό το άρθρο αποτελεί το δεύτερο μέρος του αφιερώματος (το πρώτο μέρος κάλυπτε τα ρεκόρ από το 1903 μέχρι το 1956) στο οποίο θα ασχοληθούμε με τα ρεκόρ ταχύτητας από το 1960 μέχρι σήμερα.
1962: 361,38 km/h – Bill Johnson (Triumph)
Το 1962 ο Bill Johnson με Triumph X-15 – με κουστούμι εμπνευσμένο από πύραυλο – πετυχαίνει 361,38 km/h (224,6 mph).
Το ρεκόρ του Άλεν μπορεί να μην ήταν το πρώτο με κινητήρα Triumph, αλλά έγινε το πιο διάσημο – χαρίζοντας πέρα από τα ρεκόρ και το όνομα “Bonneville” στη βρετανική εταιρία.
Η κατασκευή (Streamliner) που οδήγησε ο Johnson το 1962, είχε δημιουργηθεί από έναν μηχανικό αεροσκαφών, φορούσε “ενισχυμένο” κινητήρα T120 με τροφοδοσία νιτρομεθανίου και είχε σχήμα αεριωθούμενου αεροπλάνου/ρουκέτας.
1966: 395,2 km/h – Bob Leppan (Triumph “Gyronaut X-1”)
Τέσσερα χρόνια μετά, το 1966 πλέον, εμφανίζεται ο Bob Leppan με το Triumph Gyronaut X-1 και πετυχαίνει 395,2 km/h, επικυρώνοντας δυναμικά την 15ετή κυριαρχία της Triumph στα ρεκόρ ταχύτητας.
Σχεδιαστής του αεροδυναμικού Triumph Gyronaut X-1 ήταν ο γνωστός βιομηχανικός σχεδιαστής αυτοκινήτων Alex Sarantos Tremulis (ναι, Τρεμούλης λεγόταν, ήταν Ελληνοαμερικάνος!) και είχε χρησιμοποιήσει πλαίσιο από σωλήνες χρωμιομολυβδαινιούχου χάλυβα και ειδικά κατασκευασμένα για την προσπάθεια ελαστικά της Goodyear.
Η κίνηση στη ρουκέτα του Τρεμούλη προερχόταν από δύο βελτιωμένους κινητήρες Triumph TR6 χωρητικότητας 641cc, που κατάφεραν να ανεβάσουν το ρεκόρ ταχύτητας… πέντε χιλιόμετρα λιγότερα από τα 400, δηλαδή στα 395,2 km/h (245.667 mph) με το ρεκόρ να διατηρείται μέχρι το 1970!
Ο Alex Tremulis παρακολουθούσε αγώνες στις αλυκές του Bonneville από μικρό παιδί και πάντα ήθελε να σχεδιάσει μια μοτοσυκλέτα που θα κατακτούσε ένα παγκόσμιο ρεκόρ.
Πρόσφατα αναπαλαιωμένο, το θρυλικό Gyronaut X-1 επέστρεψε πανηγυρικά στο Bonneville το 2013, για να καλωσορίσει τους διαγωνιζόμενους στη διάσημη εκδήλωση Speed Week.
Ο Τρεμούλης σχεδίασε, πέρα από κάποια μοντέλα παραγωγής, πρωτότυπα αγωνιστικά αυτοκίνητα όπως το “Goodyear Wingfoot Express” (το πρώτο πυραυλοκίνητο αυτοκίνητο, που έφθασε τα 836,86 km/h!) και το “Green Monster”, το οποίο δεν κατόρθωσε να πετύχει παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας, όταν έχασε ένα τροχό κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, κινούμενο με ταχύτητα 965 km/h.
Ανάμεσα στα σχέδια του Άλεξ Τρεμούλη υπήρχε κι ένα δίτροχο όχημα, παραγγελία της NASA, η οποία, όμως, δεν προχώρησε τελικά στην κατασκευή του.
1967: 296,1 km/h – Burt Munro (Indian Scout 1920)
Εδώ θα μας επιτρέψετε μια “σφήνα”, η οποία δεν έχει να κάνει με τα απόλυτα παγκόσμια ρεκόρ, αλλά με το παγκόσμιο ρεκόρ συγκεκριμένης κατηγορίας.
O υπερήλικας Νεοζηλανδός Burt Munro, o απόλυτος ερασιτέχνης (ο άνθρωπος που έγινε ταινία του Χόλιγουντ με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς), πέτυχε ένα απίστευτο ρεκόρ σε ηλικία 68 ετών, με μια κατασκευή σχήματος “πούρο”, χρησιμοποιώντας έναν κινητήρα από μοτοσυκλέτα Indian Scout V-2 του 1921!
Το ρεκόρ αυτό δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα από καμία Indian με κυβισμό κάτω των 1.000 κυβικών. Για την απίθανη περιπέτεια του “τρελο-Μπέρτ” έχουμε γράψει στο Motorbike ολόκληρο άρθρο, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
1970: 403.0 km/h – Don Vesco (Yamaha “Big Red”)
Το 1970 σηματοδοτεί διεθνώς την “ιαπωνική περίοδο” στην ιστορία της μοτοσυκλέτας και το ίδιο συμβαίνει και στα παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας, με τις γιαπωνέζικες εταιρίες να παίρνουν τα ηνία.
Ο μετέπειτα θρυλικός Αμερικανός αναβάτης Don Vesco κάνει το πρώτο του ρεκόρ τον Οκτώβριο του 1970 μέσα σε ένα κόκκινο-μπλε δίτροχο, κι αυτό φυσικά πλήρως καλυμμένο, σε σχήμα πυραύλου.
Η κατασκευή του Vesco ονομαζόταν Yamaha Big Red και η καινοτομία του (πέραν των γιαπωνέζικων κινητήρων) ήταν ότι χρησιμοποιούσε δύο δικύλινδρους σε σειρά, αερόψυκτους δίχρονους κινητήρες, από αγωνιστικά Yamaha TR2, με κυβισμό 350cc ο καθένας. Το Big Red κατάφερε να ξεπεράσει κατά 3 χιλιόμετρα τα 400 km/h.
Την ίδια χρονιά, το ακόμα πιο ισχυρό και βελτιωμένο Gyronaut Χ-1 των Tremulis-Leppan επέστρεψε στη Bonneville, αλλά η κατασκευή έπεσε καθώς πήγαινε με 432 km/h (ταχύτητα που δεν καταγράφηκε επίσημα δυστυχώς), με τον Leppan να τραυματίζεται σοβαρά και την ομάδα του να αποσύρεται.
1970: 427,2 km/h – Cal Rayborn (Harley “Streamliner”)
Όμως το ρεκόρ του Vesco – παρότι ο κύριος αντίπαλός του, ο Leppan, ήταν εκτός συναγωνισμού, λόγω τραυματισμού – δεν διατηρήθηκε για πολύ.
Ο Αμερικανός μηχανικός/σχεδιαστής Denis Manning, που είχε αφιερώσει τη ζωή του στον βωμό της ταχύτητας, θα φτιάξει ένα μακρύ και χαμηλό αεροδυναμικό δίτροχο μήκους 3 μέτρων και διαμέτρου 53 εκατοστών, με δυο κινητήρες Harley-Davidson Sportster, που τροφοδοτούνται με νιτρομεθάνιο.
Η προσπάθεια του Rayborn – που ήταν διάσημος πρωταθλητής αγώνων Flat Track – καταγράφηκε στo θρυλικό ντοκιμαντέρ των δύο τροχών “On Any Sunday”, το οποίο κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ το 1972.
1975: 487,6 km/h – Don Vesco (Yamaha “Silver Bird”)
Η επιστροφή του Don Vesco πραγματοποιείται πέντε χρόνια μετά το πρώτο του ρεκόρ και πετυχαίνει το “ακατόρθωτο”, να σπάσει δηλαδή το φράγμα των 300 μιλίων την ώρα, έναν αριθμό «άγιο δίσκοπότηρο» για τους Αμερικανούς βελτιωτές, αναβάτες, μοτοσυκλετιστές, κ.λπ.
O Vesco έχοντας την εμπειρία της προηγούμενης κατασκευής με τους δυο δίχρονους 350αρηδες κινητήρες Yamaha, επιστρέφει στη Bonneville το 1975 με τη χορηγία της Yamaha πλέον.
Η κατασκευή του – που ονομάζεται Silver Bird – κινείται από δυο τετρακύλινδρους, δίχρονους και πάλι, θηριώδεις αγωνιστικούς κινητήρες TZ750, οι οποίοι αποδίδουν 240 ίππους!
Το Silver Bird του Vesco έγινε η πρώτη μοτοσικλέτα στον κόσμο που ξεπέρασε τα 300 μίλια την ώρα (302,9 για την ακρίβεια) κάτι που μεταφράζεται σε 484,6 χιλιόμετρα την ώρα.
1978: 512,7 km/h – Don Vesco (Kawasaki “Lightning Bolt”)
Τρία χρόνια μετά, το 1978, ο Don Vesco και πάλι, επιστρέφει στη Bonneville και καταρρίπτει ένα ακόμα ρεκόρ-ορόσημο, σε χιλιόμετρα την ώρα αυτή τη φορά, τα 500 km/h! Το ρεκόρ αυτό δεν θα καταρριφθεί για τα επόμενα 12 χρόνια!
Αυτή τη φορά – μετά από μια μακρά συνεργασία με τη Yamaha – ο Vesco αλλάζει στρατόπεδο και συνεργάζεται με την Kawasaki.
Η προσπάθεια γίνεται πάνω (ή καλύτερα “μέσα”) σε μια κατασκευή που χρησιμοποιεί δυο τετρακύλινδρους τετράχρονους κινητήρες από KZ1000 με υπερσυμπιεστή και που ονομάζεται “Lightning Bolt”.
Με 2.032cc στη διάθεσή του στη Bonneville του 1978, ο Vesco (o οποίος ασχολήθηκε ύστερα από αυτό με τα ρεκόρ ταχύτητας αυτοκινήτων), πέτυχε ένα καταπληκτικό ρεκόρ, που όπως είπαμε παρέμεινε πολλά χρόνια άπιαστο: 512,7 km/h!
1990: 518,7 km/h – Dave Campos (Harley-Davidson “Easyriders”)
Δέκα χρόνια πριν την ολοκλήρωση της χιλιετίας ,το ρεκόρ ταχύτητας περνάει στα χέρια του Dave Campos και της Harley-Davidson.
Η προσπάθεια υποστηρίζεται οικονομικά από τον Joe Teresi, που ήταν ο ιδιοκτήτης του “Easyriders”, του διάσημου τότε σκληροπυρηνικού περιοδικού για τσόπερ μοτοσυκλέτες.
Η προσπάθεια χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από τους αναγνώστες του περιοδικού (10.000 τον αριθμό!) οι οποίοι, προσφέροντας από 25 δολάρια ο καθένας, είχαν την ευκαιρία να δουν το όνομά τους γραμμένο πάνω στο κουστούμι της αεροδυναμικής μοτοσυκλέτας.
Η Harley-Davidson Εasyriders του Campos είχε βάρος 1.100 κιλά και ήταν εφοδιασμένη με δύο V-2 κινητήρες Ruxton – Harley Davidson, με κυβισμό 1500cc έκαστος και στις 14 Ιουλίου του 1990 πέτυχε τελική 518,57 km/h, ένα ρεκόρ που θα διατηρηθεί για τα επόμενα 16 χρόνια!
2006: 564,9 km/h – Chris Carr (“BUB Seven”)
Δεκαέξι χρόνια αργότερα, λοιπόν, είναι ο Chris Carr (επίσης πρωταθλητής αγώνων Flat Track) αυτός που γίνεται ο πρώτος αναβάτης που ξεπερνάει τα 350 μίλια την ώρα (564,9 km/h).
Η αεροδυναμική κατασκευή του Carr έχει σχεδιαστεί από τον έμπειρο στο χώρο Denis Manning, που πετυχαίνει επανειλημμένα ρεκόρ.
Το BUB Seven ήταν ένας “πύραυλος” μήκους 7 μέτρων, με μονοκό πλαίσιο φτιαγμένο από ανθρακονήματα. Χρησιμοποιούσε δυο υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες V4, 90 μοιρών με 16 βαλβίδες, χωρητικότητας 3.000cc (που είναι και το όριο κυβισμού για τους αγώνες αυτούς), οι οποίοι απέδιδαν 500 ίππους.
2010: 605,6 km/h – Rocky Robinson (“Ack Attack”)
Η Suzuki, η οποία άρχισε να εμπλέκεται στο κυνήγι των παγκόσμιων ρεκόρ από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, έπρεπε να περιμένει μέχρι το 2010, χρονιά κατά την οποία με οδηγό τον Rocky Robinson καταφέρνει να σπάσει το φράγμα των 600 km/h!
Η ειδικά σχεδιασμένη κατασκευή Suzuki Ack Attack είχε μήκος κοντά στα 7 μέτρα και πλαίσιο από σωλήνες χρωμιομολυβδαινιούχου χάλυβα. Διέθετε δυο υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες 1.300 κυβικών εκατοστών Suzuki Hayabusa, που απέδιδαν 900 ίππους!
Robinson και Ack Attack είχαν πετύχει Παγκόσμιο ρεκόρ και το 2006, το οποίο διατηρήθηκε για δύο μόλις ημέρες (!) πριν το καταρρίψει ο Chris Carr.
O Robinson πέτυχε ρεκόρ το 2008, για να τον ξαναπεράσει ο Carr το 2009. Η επόμενη χρονιά, όμως, του ανήκε, αφού πέτυχε 5 χιλιόμετρα παραπάνω τελικής από τα 600 km/h, σημειώνοντας έτσι ένα ρεκόρ… το οποίο διατηρείται μέχρι σήμερα, έντεκα χρόνια αργότερα!
