Περσινά, πικρά σταφύλια
Ο άσωτος υιός των αγώνων του Παγκοσμίου, ο MotoGP Guru, που μπαίνει φορτσάτος φέτος και από ‘δω και πέρα θα ακούει στο όνομα Moto Guru, επιστρέφει στην ενεργό δράση και καυτηριάζει τον πρώτο αγώνα της χρονιάς που γίνεται στις ερημιές (στην έρημο ντε…) του Qatar, με ένα “καταριασμένο” GP γεμάτο σκόνη, φώτα, μικρο-δράματα και ψιλοβαρεμάρα αλλά μόνο στη μεγάλη κατηγορία, η οποία θύμιζε σε μεγάλο βαθμό replay του περσινού αγώνα… Κείμενο: Μoto Guru, Φωτογραφίες: Idemitsu, Ducati, Honda, Suzuki, Yamaha, ΚΤΜ
Ξεκίνησαν τα όργανα και μάλιστα τη νύχτα. Ένας αγώνας νυχτερινός με ελάχιστους θεατές – όπως πάντα στο Κατάρ – και μέσα στο σκοτάδι. Λεφτά υπάρχουν στη χώρα, αλλά από θεατές… όχι πολλά πράματα. Το πρώτο Grand Prix της χρονιάς παραδοσιακά μαζεύει τους λιγότερους θεατές από οποιοδήποτε άλλο. Μια εξέδρα υπάρχει μόνο, πάνω στην ευθεία της εκκίνησης-τερματισμού, όπου το μόνο που μπορεί να δει κάποιος είναι κάτι πολύχρωμες φασαριόζικες βολίδες που περνάνε από μπροστά του με 340+ χιλιόμετρα την ώρα. Όσο δε για υπόλοιπο αγώνα, τον παρακολουθείς μέσα από γιγαντο-οθόνες…
“Tρενάκι” τους πήγε ο Dovizioso (4) σε όλο τον αγώνα. Μια τακτική που απέδωσε…
Μωρέ βάλανε τη φωτογραφία του φώτο-φίνις του περσινού αγώνα, δίπλα σ’ αυτή του φετινού. Νόμιζες ότι μας τρολάρουν, είχες την εντύπωση ότι είχαν κάνει φωτομοντάζ. Ήταν η ίδια φάση ακριβώς με τους ίδιους αναβάτες. Επίτηδες το κάνουν να ξεκινάνε τη χρονιά με copy paste;
Ευτυχώς που υπήρχαν τα Moto3 νωρίτερα και μου είχαν ανεβάσει λίγο την πίεση, ευτυχώς που υπήρχαν στα MotoGP οι προσπάθειες του 19χρονου “πύραυλου” Γάλλου Fabio Quartararo και του Valentino Rossi που κυνηγούσαν τα “ακυνήγητα” και έτσι κρατήθηκα ξύπνιος στον αγώνα των MotoGP.
Έτσι τερμάτισαν φέτος οι Dovizioso-Marquez. Έτσι και πέρσι…
Κατά τα άλλα ο Dovizioso έκανε αγώνα τακτικής και κρατούσε το Suzuki του Rins και τη Honda του Marquez πίσω του, για να φυλάξει λάστιχα και να κάνει το “όρμα” στους τελευταίους γύρους. Τακτική που του δούλεψε, του πάντα ψύχραιμου και σεμνού αναβάτη της Ducati. Παρεμπιπτόντως ήταν η πέμπτη νίκη της Ducati στο Κατάρ (τρεις ο Stoner, δύο ο Dovizioso).
Η Καταριανή πίστα ήταν γεμάτη άμμο – το πώς τρέχουν εκεί πάνω, μόνο οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι το γνωρίζουν – και όποιος ξέφευγε από το “αγωνιστικό μονοπάτι” κινδύνευε να πέσει, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που το πέτυχαν κιόλας.
Πρώτος στις πτώσεις του 2019 ήταν ο Jorge Lorenzo από τα δοκιμαστικά ήδη, ντυμένος στα πορτοκαλο-μπλε-άσπρα της νέας του ομάδας της Repsol Honda. Ο καημένος ο Χόρχε έφαγε highsiding και μάλιστα έχασε στιγμιαία τις αισθήσεις του, αφού προηγουμένως χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του πάνω στη σκονισμένη άσφαλτο.
Η περίεργη σύμπτωση ήταν ότι και η δεύτερη πτώση της χρονιάς ήρθε και πάλι από αναβάτη της Repsol Honda, τον περσινό πρωταθλητή Marc Marquez. Μια ατυχής πρωτιά για το team.
Marc Marquez (Honda). Έφυγε ευχαριστημένος από μια πίστα που δεν ταιριάζει στη Honda
Αναρωτιέμαι γιατί ο δημοφιλέστερος αγώνας των MotoGP να μην γίνεται απόγευμα, την ώρα που πραγματοποιούνται τα Μoto3. Μετά από δέκα και παραπάνω χρόνια που βλέπουμε να τρέχουν τα “μεγάλα” κάτω από το φως των προβολέων, το θέαμα δεν μας κάνει πια εντύπωση – άσε που όλα τα χρώματα είναι “κάπως”, όσο ρεύμα κι αν καίνε οι Καταριανοί .
Αντίθετα με τα “υπερφωτισμένα” MotoGP, η μικρή κατηγορία του Παγκοσμίου έγινε μέσα σε ένα γλυκό πορτοκάλι απογευματινό φως, με έναν θεαματικό τεράστιο ήλιο να δύει στο βάθος του ορίζοντα.
“Καρτ ποστάλ” η μικρή κατηγορία, όπου μια ντουζίνα και παραπάνω πιτσιρικάδες “σκοτώνονταν” για το ποιος θα περάσει τον άλλον σε κάθε ευθεία και στροφή της πίστας.
Τα Suzuki τα πήγαν καλά για αρχή, αν και αυτό δεν φάνηκε στους τερματισμούς των Mir – Rins
Ο ερχομός της Triumph και των κινητήρων της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία των Μoto2 πρόσφερε εκτός από ταχύτερους γύρους και τα υπέροχα ουρλιαχτά των τρικύλινδρων κινητήρων.
Υπάρχει στα αγγλικά μια έκφραση που έχει να κάνει με τους πρώην ψωνισμένους ανθρώπους που πέφτοντας από το βάθρο της έπαρσής τους, προσγειώνονται στην κανονική, ταπεινή ζωή, έστω και με το ζόρι. “Έφαγε humble pie” λένε, έφαγε την “πίττα της ταπεινότητας” σε ελεύθερη μετάφραση.
Φέτος το παραπάνω το έδεσμα θα το γευτούν πολλοί, μερικοί το δοκίμασαν ήδη στο Κατάρ. Δύο από αυτούς είναι ο “παραβατικός”, ατίθασος Romano Fenati και o ενίοτε ψηλομύτης Aaron Canet στην κατηγορία των Moto3.
“Ταπεινό-πιτα” έφαγε και ο Johan Zarco, που αφού έχει αφήσει στο παρελθόν το εκρηκτικό ξεκίνημά του με τη Yamaha στην κατηγορία των MotoGP το 2017, τις προκλητικές δηλώσεις για κορυφαίους αναβάτες, “κατεβαίνει από το άλογό του” και το ’19 παλεύει – ε, εντάξει έχοντας πάρει πρώτα ένα τσουβάλι λεφτά από την KTM… – στη 15άδα… Και τι δεκαπεντάδα ε;
Cal Crtutchlow (Honda), από τους σοβαρούς τραυματισμούς… στο βάθρο
Humble pie έφαγε και ο Andrea Iannone που κάθε χρόνο νομίζεις ότι κάνει χειρότερη μεταγραφή. Από τη Ducati, στη Suzuki και μετά στην Aprilia…. Πλάκα-πλάκα είναι ο έβδομος χρόνος που συμμετέχει στη μεγάλη κατηγορία του Παγκοσμίου.
Nα μου εξηγήσει κάποιος γιατί οι οδηγοί των σκούτερ στο Κατάρ που μετέφεραν τους αναβάτες μετά από πτώσεις δεν φορούσαν κράνος; Είναι απορίας άξιο ότι επιστρέφουν-μεταφέρουν κορυφαίους αγωνιζόμενους αναβάτες στα pits, χωρίς να φορούν κράνος, ενώ τους παρακολουθούν εκατομμύρια τηλεθεατές!
Μία από τις πιο όμορφες στιγμές του αγώνα ήταν όταν μετά τη νίκη του Kaito Toba στην κατηγορία των Μoto3 ο πρώην έμπειρος αγωνιζόμενος, Παγκόσμιος Πρωταθλητής 250cc και νυν team manager της ομάδας Ηiroshi Aoyama δάκρυζε από συγκίνηση. Βλέπετε, οι Ιάπωνες είχαν πολλά χρόνια να δουν συμπατριώτη τους να ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Παγκόσμιο και στη μικρή κατηγορία.
Kaito Toba. Eπιτέλους Ιάπωνας αναβάτης νικητής!
Ο Kaito Toba ήταν ο 369ος αναβάτης που κέρδισε ποτέ αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος και ο δεύτερος Ιάπωνας που κερδίζει στη Moto3, μετά από τον Tomoyoshi Koyama στην Καταλονία του 2007. Επίσης ο Kaito Toba είναι ο πρώτος αναβάτης που έχει κερδίσει τουλάχιστον έναν αγώνα του Ασία Talent Cup, του Red Bull Rookies Cup και του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος CEV της FIM.
Θα ομολογήσω ότι παρότι είμαι Γκουρού, αυτό που έγινε με τον πιτσιρικά τον Joan Mir στον πρώτο αγώνα της χρονιάς, στο ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία δεν το περίμενα. Ο πρώην καταπληκτικός Μοτο3άρης και περσινός μέτριος Μοτο2άρης Ισπανός τα πήγε περίφημα στο Κατάρ, με μόνη επιφύλαξη το γεγονός ότι ο ρυθμός του αγώνα ήταν αργός. Στους επόμενους αγώνες θα ξέρουμε “πόσα απίδια πιάνει ο Μίρ”…
Marco Bezzechi, και η γκαντεμιά συνεχίζεται. Πτώσεις πέρσι στη Moto3, πτώσεις και φέτος στη Μοto2 και μάλιστα στον πρώτο γύρο. Tυχαίο;
Σε ενδιαφέρουσα περίπτωση αναδεικνύεται ο Remy Gardner της Moto2, ο οποίος δείχνει να είναι πολύ ανεβασμένος σε σχέση με το ’18, παρά το σοβαρό ατύχημα και τα κατάγματα που υπέστη πέρσι.
Johann Zarco (KTM)
Μπορεί ο Johann Zarco να τερμάτισε στη 15η θέση στο ντεμπούτο του με την KTM, αλλά ήταν μόλις 15.093 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή, Andrea Dovizioso. Ήταν οι πιο “κοντινές” 15 πρώτες θέσεις στην ιστορία της μεγάλης κατηγορίας, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του περσινού Assen, όπου ο νικητής Marc Marquez και ο 15ος Dani Pedrosa απείχαν μόλις 16,043 δευτερόλεπτα!
