Κλείδωσε τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα ο Alex Marquez, εγκατέλειψε ο Pecco Bagnaia
O Alex Marquez πήρε την τρίτη φετινή του νίκη, σε μια πίστα όπου ήταν ταχύτατος και στις δοκιμές στην αρχή της χρονιάς και όπου ο ίδιος ο Marc Marquez έχει αναφέρει ότι ο αδερφός του είναι γρηγορότερος. Όσο για τον Bagnaia, μετά από μια εκπληκτική εμφάνιση το Σάββατο, ένα ελαττωματικό ελαστικό σφράγισε την μοίρα του την Κυριακή. Κείμενο: MGP Guru
Μια εβδομάδα μετά το Grand Prix της Αυστραλίας, τα MotoGP επέστρεψαν στη δράση στην πίστα Sepang της Μαλαισίας, για την τελευταία αναμέτρηση στην Ασία, πριν περάσουμε στα Grand Prix της Πορτογαλίας και της Βαλένθια, που θα σηματοδοτήσουν το τέλος της μεγαλύτερης σεζόν της ιστορίας.
Η πίστα της Sepang έχει μακρά ιστορία, καθώς φιλοξενεί αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος σταθερά από το 1999, με μόνη εξαίρεση τις χρονιές 2020 και 2021.
Πρόκειται για την πρώτη πίστα που σχεδίασε ο Γερμανός Hermann Tilke, ο οποίος έχει έκτοτε σχεδιάσει πολλές πίστες που κυρίως φιλοξενούν αγώνες της Formula 1, όμως κοιτώντας το ημερολόγιο των Grand Prix, βλέπουμε την Circuit of the Americas στο Τέξας, την Chang στην Ταϊλάνδη και την Buddh στην Ινδία (που είχε φιλοξενήσει αγώνα το 2023) να φέρουν την υπογραφή του.
Οι πίστες που έχει σχεδιάσει ο Γερμανός χαρακτηρίζονται από μεγάλες ευθείες, απότομες στροφές και ρέοντα τμήματα και η πίστα της Sepang δεν αποτελεί εξαίρεση.
Το Σαββατοκύριακο ξεκίνησε με τον Francesco Bagnaia να θυμίζει έντονα τον αναβάτη που είδαμε στο Motegi, καθώς ο Ιταλός ήταν γρήγορος από την Παρασκευή, κατέκτησε την Pole Position και πήρε άνετα τη νίκη στον αγώνα Sprint, έχοντας μια διαφορά λίγο πάνω από 2 δευτερόλεπτα από τον Alex Marquez που τερμάτισε δεύτερος.
Με δεδομένο ότι ο Bagnaia τις Κυριακές είναι καλύτερος από ό,τι τα Σάββατα, οι περισσότεροι περίμεναν μια άνετη επικράτηση για τον Ιταλό και στον αγώνα της Κυριακής.
Όμως κάτι πολύ βασικό στα Grand Prix είναι ο απρόβλεπτος χαρακτήρας τους και κάτι τέτοιο επιφύλασσε η Κυριακή.
Ο Bagnaia ξεκίνησε δυναμικά, στρίβοντας πρώτος όπως και στον αγώνα Sprint, με τον Pedro Acosta να ανεβαίνει γρήγορα στη δεύτερη θέση.
Ωστόσο, ο Alex Marquez δεν άργησε να επιτεθεί, περνώντας τον Acosta στην τέταρτη στροφή και έναν γύρο αργότερα έκανε την επίθεσή του στο ίδιο σημείο και στον Bagnaia για να πάρει τα ηνία του αγώνα.
Στους επόμενους γύρους, η μάχη μεταξύ Bagnaia και Acosta συνεχίστηκε έντονα, με τον νεαρό Ισπανό να προσπαθεί επανειλημμένα να περάσει, χωρίς όμως επιτυχία.
Η μονομαχία αυτή επέτρεψε στον Marquez να ανοίξει τη διαφορά του στο ένα δευτερόλεπτο, ενώ πίσω τους ο Fabio Quartararo κρατούσε την τέταρτη θέση δεχόμενος πίεση από τον Joan Mir.
Λίγο αργότερα, ο Mir κατάφερε να περάσει τον Quartararo, αρχίζοντας να μειώνει τη διαφορά από το γκρουπ της κορυφής, την ώρα που τα ελαστικά και η διαχείρισή τους άρχισαν να παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι το βασικό πρόβλημα του Acosta και της KTM σε όλα τα τελευταία Grand Prix ήταν η μεγάλη φθορά του πίσω ελαστικού, η οποία ουσιαστικά “αφόπλιζε” τον Acosta στο δεύτερο μισό του αγώνα.
Τώρα όμως τα πράγματα φαίνονταν τελείως διαφορετικά, με τον Acosta να δείχνει ικανός να πιέσει.
Όπως αποκάλυψε αργότερα ο Ισπανός, ζήτησε από την ομάδα να αφαιρέσει όλα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, παίρνοντας ο ίδιος την ευθύνη — μια απόφαση που εν τέλει αποδείχθηκε σωτήρια για τον ίδιο.
Στο δεύτερο μισό του αγώνα, ο ρυθμός του Alex Marquez ήταν εντυπωσιακός.
Στον 14ο γύρο σημείωσε χρόνο 2:00.546, ήταν δηλαδή ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο ταχύτερος από τον Bagnaia και μισό δευτερόλεπτο πιο γρήγορος από τον Acosta.
Ο Mir διατηρούσε δυνατό ρυθμό, κρατώντας ζωντανές τις ελπίδες για βάθρο.
Ο Acosta τελικά πέρασε τον Bagnaia στη 11η στροφή, ανεβαίνοντας στη δεύτερη θέση, ενώ ο Ιταλός δεν είχε κάποια άμεση απάντηση.
Τέσσερις γύρους πριν το τέλος, ο Marquez είχε προβάδισμα 2,5 δευτερολέπτων, με τον Acosta να μην μπορεί να απαντήσει.
Ο Mir μείωνε σταθερά τη διαφορά προς τον Bagnaia, όμως λίγο αργότερα ο Pecco αντιμετώπισε πρόβλημα.
Ο Ιταλός κοιτούσε το πίσω ελαστικό της Ducati του, ένδειξη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, και τελικά εγκατέλειψε, χάνοντας πολύτιμους βαθμούς.
Τελικά, όπως δήλωσε αργότερα ο Pierro Taramaso της Michelin, υπήρχε μια τρύπα στη μέση του πίσω ελαστικού του Bagnaia, ένα ελαττωματικό ελαστικό που τελικά στέρησε κάθε ελπίδα τερματισμού στον Ιταλό.
Το γεγονός αυτό έφερε τον Mir στην τρίτη θέση, χαρίζοντας στη Honda ένα ανέλπιστο βάθρο — το δεύτερο μετά το Motegi.
Στον τελευταίο γύρο, ο Marquez διατήρησε με άνεση το προβάδισμά του, περνώντας τη γραμμή του τερματισμού 2,8 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Acosta.
Ο Mir τερμάτισε τρίτος, 1,4 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Morbidelli που είχε πολύ καλό ρυθμό στα τελευταία στάδια και ανέβηκε στην τέταρτη θέση, κάνοντας ένα αρκετά επιθετικό προσπέρασμα προς τον Quartararo, που τερμάτισε πέμπτος.
Την πρώτη δεκάδα συμπλήρωσαν οι Fabio Di Giannantonio, Enea Bastianini – που έκανε εντυπωσιακή ανάκαμψη από την 19η θέση στην εκκίνηση – Luca Marini, Brad Binder και Ai Ogura.
