“Όλα για όλα, τώρα”, για τον Marquez
Με κατεβασμένο το κεφάλι και αποφασισμένος για νίκη, ο Marc Marquez πληρώνει τον Andrea Dovizioso με το ίδιο νόμισμα. Τον περνάει στην τελευταία στροφή και κερδίζει θριαμβευτικά τον αγώνα. Κείμενο: MotoGP Guru, Φωτογραφίες: Michelin, Ηοnda, Yamaha
* Είχε την βαθμολογική υπεροχή ώστε να ρισκάρει για δεύτερη φορά – όπως έκανε και στον προηγούμενο αγώνα στην Aragon – και να πάει για νίκη ο Marc Marquez και μάλιστα με τρόπο αποστομωτικό. Τρεις φορές πέρσι ο Dovizioso του είχε κλέψει τη νίκη από τα χέρια στην τελευταία στροφή του αγώνα (Αυστρία, Ιαπωνία, Κατάρ) κάτι που κόπιαρε ο Μάρκ με τον καλύτερο τρόπο. Κι όπως θα δείτε στη φωτογραφία που ακολουθεί, αμέσως μετά τον τερματισμό τράβηξε μια μεγαλειώδη σούζα… τη στιγμή που ο Maverick Vinales ακόμα τερμάτιζε!
* Ήταν η 68η νίκη του Marc Marquez σε όλες τις κατηγορίες, φτάνοντας έτσι στα επίπεδα του Jorge Lorenzo, πίσω από τους θρυλικούς Hailwood, Nieto, Rossi, Agostini. Μετά την Ταϊλάνδη ο Ισπανός αναβάτης έφυγε με 77 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Andrea Dovizioso και 99 από τον τρίτο Valentino Rossi.
* Στην πίστα των 4.554μ της Ταϊλάνδης, οι αναβάτες των MotoGP είδαν την ταχύτητά τους να αγγίζει τα 323 km/h. Η θερμοκρασία στον αγώνα έφθασε τους 56ο C (!), ενώ η μέρα των αγώνων τη γλύτωσε πολύ φτηνά από πλευράς βροχής, μιας και είναι η εποχή των μουσώνων στην Ταϊλάνδη. Από τη στιγμή που πέρασε πρώτος ο Andrea Dovizioso (Ducati Team) προσπάθησε να δημιουργήσει διαφορά ασφαλείας από τους υπόλοιπους, όμως ο Marquez τον πλησίασε, ξεκινώντας μια μονομαχία σε στυλ Thai Boxing, η οποία τέλειωσε με την επικράτησή του για μόλις 0.115 του δευτερολέπτου.
* Βουντού πρέπει να έχουν κάνει στον “super smooth” Jorge Lorenzo που φημίζεται για την “ντελικάτη” του οδήγηση – την οποία ακόμα και ο Marc Marquez δήλωσε ότι θέλει να μάθει/πετύχει. Η Ταϊλάνδη ήταν ο δεύτερος αγώνας στον οποίο σημείωσε πτώση με highsiding (αυτή που εκτοξεύει τον αναβάτη πάνω από τη μοτοσυκλέτα). Μια στην εκκίνηση της Αragon και μια στα δοκιμαστικά της Buriram, από μηχανική βλάβη. Και το σώμα του δεν είναι “λάστιχο” όπως ήταν όταν ήταν πιτσιρικάς και έσκαγε στην άσφαλτο και δεν πάθαινε τίποτα. Πλάκα-πλάκα είναι 31 ετών (γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1987) δεν είναι πια κανένα παιδαρέλι.
* Χαμός στην πίστα του Μπουριράμ της Ταϊλάνδης, τα κέφια των θεατών και ο παλμός χτύπαγε κόκκινο, πρώτη φορά ακούσαμε να μιλάνε με τόσο ενθουσιασμό για τον κόσμο οι αγωνιζόμενοι. Διψασμένοι για δράση και αγωνιστική μοτοσυκλέτα, οι Ταϊλανδοί “έκαναν στρώσιμο” με γύρους του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Superbike πρώτα, για να έρθουν τα MotoGP μετά και να κάνουν θραύση. Καλή ήταν και η πίστα, αν εξαιρέσουμε κάποια κομμάτια που γλιστρούσαν κι έφεραν τα πάνω κάτω και κυρίως κάμποσους αναβάτες… κάτω.
* Στο ταϊλανδέζικο γκραν πρι, ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 100.245 θεατές πλημμύριζαν τις κερκίδες. Ούτε στο όνειρό τους οι διοργανωτές δεν είχαν φανταστεί τέτοια προσέλευση.
* Μεγάλη πλάκα είχαν κάποια κτίρια που βρίσκονταν πάνω στη μάντρα, κολλητά στην πίστα. Λέτε να είναι σπίτια; Γιατί αν είναι… οι κάτοικοί τους θα γυρνάνε πλευρό στο κρεβάτι και θα παρακολουθούν αγώνα. Αρχοντιά. Αρκεί βεβαίως να τους αρέσουν οι μοτοσυκλέτες και η φασαρία, διότι αν ισχύει το αντίθετο, μάλλον αλλεπάλληλες μηνύσεις στον ιδιοκτήτη της πίστας θα κάνουν για διατάραξη της κοινής ησυχίας. “Πάλι αυτοί η αλήτες με τα μηχανάκια” πώς να λέγεται άραγε στα ταϊλανδέζικα;
* Σε κάποια φάση του αγώνα, ο Valentino Rossi έχει περάσει μπροστά με τη Yamaha του (από τον 5ο γύρο) και στον 10ο τον τσακώνουν οι υπόλοιποι στην ευθεία. Μόνο και μόνο το προσπέρασμα που του έριξαν – χωρίς slipstreaming – να βλέπατε και θα τον λυπόσασταν, και αυτόν και τη Yamaha που δεν μπορεί να κάνει τον κινητήρα της ανταγωνιστικό.
* Χαλασμένη ψυχολογική κατάσταση έχει πλέον και ο Aleix Espargaro που έχει κουραστεί – και είναι φανερό – από τη μειωμένη απόδοση της Aprilia, αφού προσπαθεί, δοκιμάζει συνέχεια νέα πράγματα και δεν καταφέρνει να διακριθεί. Θυμηθείτε τα μπινελίκια που είχε ρίξει ο Scott Redding στο παρελθόν. Μπορεί πολλοί να ξίνισαν τότε, αλλά τελικά ο Εγγλέζος αναβάτης φαίνεται ότι είχε δίκιο.
* Επτά γύρους πριν το τέλος του αγώνα άρχισε να εμφανίζεται στις μπροστά θέσεις ο Maveric Vinales, ο οποίος κατόρθωσε τελικά να πάρει την τρίτη θέση. Ήταν το τρίτο βάθρο του αναβάτη της Yamaha για φέτος (2ος στις ΗΠΑ, 3ος στη Γερμανία, 3ος Ταϊλάνδη). Ούτε μια πρωτιά μέχρι στιγμής για τον φέρελπι Ισπανό που έχει πολλά να δώσει στο μέλλον.
* O Marco Bezzecchi (KTM) καθ’ όλη τη διάρκεια των Moto3 έκανε τον αγώνα της ζωής του, προσπαθώντας – κάτι που δεν συνηθίζει γενικά – να μπαίνει μπροστά και να οδηγεί την κούρσα. Στόχος του ήταν να μειώσει τους βαθμούς που τον χώριζαν από την πρωτοπορία της βαθμολογίας που κατείχε ο τραυματισμένος Jorge Martin (Honda). Ο Μartin φλερτάριζε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός 15άδας, αλλά πως τα έφερε η τύχη και τελικά τερμάτισε… 4ος, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο την βαθμολογική του υπεροχή. Κι αυτό γιατί ο Bezzecchi έπεσε! Η πτώση του Marco Bezzecchi, που προκλήθηκε από ανοησία του Enea Bastianini μια στροφή πριν τον τερματισμό, είναι κόλαφος για την ψυχολογική του κατάσταση, αφού ο Marco έχει σημειώσει πτώσεις στον τελευταίο γύρο σε 4 GP φέτος.
* Θυμάστε που στο προηγούμενο άρθρο σας έλεγα για τους “μόνιμους τουμπάκηδες”, αυτούς που φροντίζουν να πέφτουν είτε συχνά, είτε συνέχεια; Μαντέψτε ποιος έπεσε πάλι. Ναι, ο “πουθενάς” Stefano Manzi, αλλά και η σταθερή αξία Alex Lowes. Βέβαια το μεγαλύτερο βραβείο το παίρνει για άλλον έναν αγώνα ο “Άβερελ” Alex Marquez. Kρίμα, γιατί οι άνθρωποι που είναι μέσα στους αγώνες και τα paddock λένε ότι ο Άλεξ είναι πολύ καλό παιδί στην κανονική του ζωή. Κάτι που δεν έχει αναφερθεί ποτέ για τον αδελφό του…
* Ο “άλλος” αδελφός, του “άλλου” μεγάλου αναβάτη, ο Luca Marini, o ετεροθαλής αδελφός του Valentino Rossi, έκανε έναν καταπληκτικό αγώνα στην Moto2 καταφέρνοντας στους τελευταίους γύρους να φτάσει και να περάσει τον Oliveira και να κατακτήσει τη 2η θέση. Οι πανηγυρισμοί του μαζί με τον νικητή Pecco Bagnaia είναι οι πιο θερμοί και συναδελφικοί που έχουμε δει ποτέ μέσα σε ομάδα. Γιατί συνήθως οι ομόσταυλοι έχουν μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ τους. Πώς το λέει το παλιό αγωνιστικό ρητό; “Ο πρώτος που πρέπει να κερδίσεις στην πίστα είναι ο ομόσταυλός σου”…
* Διαφωνώ καθέτως με αυτό που γράφτηκε ότι ο Pecco Bagnaia κέρδισε την Ταϊλάνδη με “αυτοκρατορικό” τρόπο. Ακριβώς το αντίθετο έγινε! Ο Bagnaia οδηγούσε άτσαλα και αγχωμένα, έχανε τις εισόδους των στροφών, ακουμπούσε τους αντιπάλους του, είχε αυξομειώσεις στην απόδοσή του. Άρχισε να ξεκολλάει από τους υπόλοιπους μετά το μισό του αγώνα όταν βρήκε τον καλό, ψύχραιμο εαυτό του που ξέρουμε. Είναι μεγάλος αναβάτης ο Πέκο και ευχόμαστε να μην τον καταπιεί κι αυτόν η “μεγάλη τρύπα των MotoGP”, που παίρνει καλούς Μοτο-δυάρηδες και Μοτο-τριάρηδες και τους κάνει κομπάρσους.
* Αυτός ο Joan Mir που χτυπήθηκε για άλλη μια φορά από την γκαντεμιά τι σας λέει; Τον πέταξαν κάτω στην πρώτη κιόλας στροφή, με αποτέλεσμα να χάσει για άλλη μια φορά τους βαθμούς ενός καλού τερματισμού. Είναι ένας από τους αναβάτες που βιάστηκε να ανέβει στα MotoGP (με την ομάδα της Suzuki του χρόνου) και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να τερματίσει στην 5-6η θέση της βαθμολογίας της Moto2.
* Χθες ή προχθές, δεν είμαστε σίγουροι, πρέπει να έγινε κάποια εκδήλωση, μάλλον στην πίστα των Μεγάρων, όπου κάποιοι πρέπει να είχαν καλέσει κάποιους… παγκόσμιους πρωταθλητές ταχύτητας, μοτοσυκλετών μάλλον. Κάποιος Giacomo Agostini λέει ήτανε, με κάποιον Marco Lucchinelli και έναν Freddie Spencer. Πού να τα ξέρουμε αυτά τα πράματα; Δεν μας ενημέρωσε κανένας. Μπα, μάλλον φήμες θα είναι, δεν υπάρχει περίπτωση να έγινε εκδήλωση τέτοιου βεληνεκούς και να αντιμετωπίστηκε σαν επαρχιώτικο μικρο-πανηγύρι.
* Δέκατος έκτος αγώνας της χρονιάς, στις 21 Οκτωβρίου στην Ιαπωνία, με απευθείας αναμετάδοση από το κανάλι Cosmote Sport 5 HD, με τον Marc Marquez να θέλει να κλείσει τη χρονιά τρεις γύρους από το τέλος με θρίαμβο μέσα στην πατρίδα και την πίστα της Honda.
Πρόγραμμα μεταδόσεων αγώνων: Moto3-4.45 πμ, Moto2-6.05 πμ, MotoGP-7.30 πμ
ΥΠΟΛΕΙΠΟΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΓΚ. ΠΡΩΤ. ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ 2018
28 Οκτωβρίου – Aυστραλία – Phillip Island
4 Νοεμβρίου – Mαλαισία – Sepang
18 Νοεμβρίου – Ισπανία – Valencia