Για πρώτη φορά από το 2015, ένας αναβάτης κρατάει την πρωτιά σε όλες τις δοκιμές και τους αγώνες ενός Σαββατοκύριακου
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα έφτασε στην Αραγονία για τον 8ο γύρο της σεζόν του 2025, σε μια αριστερόστροφη πίστα, όπου παραδοσιακά είναι το “πεδίο κυνηγιού” του Marc Marquez. Εκεί ο Ισπανός πήρε άνετα τις νίκες σε αγώνα Sprint και Grand Prix, ενώ ήταν στην κορυφή των φύλλων χρόνου σε κάθε διαδικασία δοκιμών, κάτι που είχε πετύχει τελευταία φορά ο ίδιος στο Sachsenring (επίσης μια αριστερόστροφη πίστα) το 2015. Κείμενο: MGP Guru
Η πίστα της Αραγονίας κατασκευάστηκε το 2009 και το 2010 φιλοξένησε το πρώτο της Grand Prix, ενώ από τότε (με εξαίρεση το 2023) αποτελεί σταθερά κομμάτι του ημερολογίου του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.
Είναι μια από τις σχετικά λίγες αριστερόστροφες πίστες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις ο 8 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Marc Marquez, διαπρέπει.
Στην Αραγονία είχε ήδη κερδίσει άλλες έξι φορές στη μεγάλη κατηγορία και μια φορά στην Moto2, ενώ όλα έδειχναν ότι κι αυτό το Σαββατοκύριακο, δεν έκρυβε “εκπλήξεις” για τον ίδιο και την εργοστασιακή Ducati.
Φτάνοντας στη γραμμή εκκίνησης του GP, ο Marquez είχε ήδη πάρει την Pole Position και είχε κερδίσει τον αγώνα Sprint του Σαββάτου, παρόλο που εκεί είχε μια κακή εκκίνηση.
Την Κυριακή, όμως, ο Ισπανός έκανε την “τέλεια εκκίνηση” και κατάφερε με ευκολία να στρίψει πρώτος, με τον αδερφό του Alex Marquez και τον Francesco Bagnaia να τον ακολουθούν.
Καλά ‘έφυγαν’ και οι δύο εργοστασιακές KTM των Pedro Acosta και Brad Binder, με τον πρώτο να επιτίθεται στον Bagnaia στην πρώτη στροφή του δεύτερου γύρου. Ο Ιταλός όμως απάντησε αμέσως, στη δεύτερη στροφή και επανήλθε στις θέσεις του βάθρου.
Ακολούθησε άλλη μια επίθεση από τον Acosta, αυτή τη φορά στη 12η στροφή, με τον Bagnaia και πάλι να επιτίθεται στα φρένα της 16ης και να επανακτά τη θέση του.
Αυτή η μάχη (για την οποία ο Acosta δήλωσε μετά τον αγώνα ότι ήξερε πως δεν μπορούσε να την κερδίσει, αλλά την απόλαυσε) στοίχισε χρόνο και στους δύο, επιτρέποντας στον Alex Marquez να ανοίξει μια μικρή διαφορά στην 2η θέση.
Πιο μπροστά, ο μεγάλος του αδελφός είχε ανοίξει τη διαφορά στο μισό δευτερόλεπτο, όμως αυτό που έκανε εντύπωση ήταν το πόσο χαλαρά φαινόταν να οδηγεί, σαν να μην πιέζει καθόλου και να κάνει απλά μια “Κυριακάτικη βόλτα”.
Πίσω απ’ τον Marc είχε σχηματιστεί ένα τρενάκι στα πρώτα στάδια, καθώς κανείς από τους υπόλοιπους αναβάτες δεν μπορούσε να ανοίξει διαφορά.
Το τρενάκι αυτό έχασε έναν από τους αναβάτες του, καθώς ο Brad Binder πίεσε παραπάνω το μπροστινό του στην τρίτη στροφή του 12ου γύρου και βρέθηκε στην αμμοπαγίδα, στον (μέχρι εκείνη τη στιγμή) καλύτερο αγώνα του Νοτιοαφρικανού φέτος.
Γενικά η KTM έδειχνε ανανεωμένη την Κυριακή, με τον Acosta να κρατιέται κοντά στις Ducati των Bagnaia και Alex Marquez σε αυτά τα πρώτα στάδια.
Ένα γύρο μετά την πτώση του Binder είχαμε και την πτώση του Fabio Quartararo. Αυτός ήταν ο τρίτος συνεχόμενος αγώνας που ο Γάλλος δεν είδε την καρό σημαία, με τη Yamaha να αντιμετωπίζει από την Παρασκευή προβλήματα με την πρόσφυση πίσω.
Ήταν όμως το φρενάρισμα της πρώτης στροφής που “έπιασε” τον Quartararo, καθώς ο Γάλλος δυσκολευόταν σε εκείνο το σημείο ήδη από τις Πρώτες Ελεύθερες Δοκιμές.
Φτάνοντας στη μέση του αγώνα ο Acosta άρχισε να χάνει έδαφος σε σχέση με τους Bagnaia και Alex Marquez, ενώ ο Marc μπροστά είχε ανοίξει τη διαφορά στα 2 περίπου δευτερόλεπτα (έφτασε και 2,5 στον 16ο γύρο), οδηγώντας με άνεση και αποφεύγοντας τα λάθη.
Μάλιστα ο Ισπανός της εργοστασιακής Ducati έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα (και νέο ρεκόρ κατά τη διάρκεια αγώνα με 1:46.705) στον προτελευταίο γύρο, πριν κόψει αρκετά για να περάσει τη γραμμή του τερματισμού με 1,107 δευτερόλεπτα διαφορά.
Ο Marc Marquez έκανε, λοιπόν, το απόλυτο στην Αραγονία και αύξησε περαιτέρω τη βαθμολογική διαφορά του από τον Alex Marquez (που τερμάτισε δεύτερος) και τον Francesco Bagnaia (που τερμάτισε τρίτος).
Αρκετά πιο πίσω, ο Pedro Acosta ήταν ο πρώτος αναβάτης χωρίς Ducati, σε μια μοναχική τέταρτη θέση.
Στην μάχη της πέμπτης θέσης είχαμε μέχρι σχεδόν το τέλος τους Franco Morbidelli και Fermin Aldeguer.
Ο Ιταλοβραζιλιάνος προηγούταν, όμως ο Fermin Aldeguer έχει αποδείξει ήδη φέτος ότι ο ρυθμός του στο τέλος του αγώνα είναι εκπληκτικός και έφτασε τον Morbidelli, με τους δύο αναβάτες να επιδίδονται σε αρκετές αλληλοπροσπεράσεις.
Εκεί τελικά “κέρδισε η εμπειρία”, με τον Morbidelli να τερματίζει πέμπτος και τον Aldeguer στην έκτη θέση.
O Joan Mir ήταν η κορυφαία Honda στην έβδομη θέση, μπροστά από τους Marco Bezzecchi (που έκανε έναν εντυπωσιακό αγώνα, παρόλο που είχε ξεκινήσει προτελευταίος), Fabio Di Giannantonio και Raul Fernandez, οι οποίοι συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα.
