Λύκος με κλασικά ρούχα
*Κυβισμός: 278 cc * Ιπποδύναμη: 27 ίπποι, στις 8.000 rpm * Τελική: 139 km/h *Βάρος: 176 kg * Τιμή: 4.195 ευρώ
Αφού η ευρωπαϊκή σκηνή έκανε το πέρασμά της από διάφορες μόδες σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τάση-σχολή που σκοπεύει να εδραιωθεί. Η σχολή των café racer θα διατηρήσει και στο μέλλον τη δυναμική της γιατί έχει να προσφέρει πολλά και κυρίως ενδιαφέροντα που έχουν να κάνουν με την ουσία της μοτοσυκλέτας: την τέχνη του μετάλλου και των γραμμών, τις δίτροχες φόρμες και τον αγνό μοτοσυκλετισμό, όπως εκφράστηκε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Η σχολή των café racer δεν είναι ξενόφερτη στην Ευρώπη, είναι η Ευρώπη η ίδια. Εδώ γεννήθηκε μια μεγάλη μοτοσυκλετιστική ιστορία, τη στιγμή που στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού – στη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου εκείνη την εποχή – απλωνόταν σαν ιός η μόδα των chopper.
Κι αφού η Ευρώπη εμβάθυνε επαρκώς στα τσοπεροειδή κάθε κυβισμού και σχήματος (θυμάστε τα δημοφιλέστατα Yamaha Virago 250;) η μόδα αυτή κατέληξε στη φυσική πατρίδα της: τις ΗΠΑ. Και μετά ήρθαν τα café racer…
Και όπως έχουμε ξαναγράψει café racer, δεν σημαίνει μόνο μικροί κυβισμοί. Επίσης ίσως η πιο πιστή εικόνα café racer απαιτεί μονοκύλινδρο κινητήρα, εγγλέζικο πράγμα, άντε το πολύ δικύλινδρο κινητήρα.
Οι πολυκύλινδρες café racer εμφανίζονται αργότερα, από τη δεκαετία του ’70 και μετά, με την καταλυτική εμφάνιση της σημαντικότερης μοτοσυκλέτας της μοντέρνας εποχής, της Honda CB 750 K του 1969.
Νομίζεις ότι ξεπηδάει η εικόνα από τη δεκαετία του ’60
Μονοκύλινδρος κινητήρας, μονόσελο, μακρύ ντεπόζιτο, μικρό “φερινγκ-άκι” στο τιμόνι, που κατά προτίμηση είναι χαμηλό, κλιπόν με όλη την εικόνα να θυμίζει “αγωνιστική μοτοσυκλέτα των δρόμων της πόλης”, μια μοτοσυκλέτα καφετέριας και όχι πραγματικών αγώνων πίστας. Με την ροκάδικη αίγλη του παρελθόντος και τον αέρα της περιπέτειας που λειτουργούν σαν αλατοπίπερο πάνω από τη συνολική εικόνα.
Μίνι φέρινγκ και καλίγραμμο ντεπόζιτο με εσοχές
Αυτά πάει να αγγίξει – με στόχο τον σύγχρονο καταναλωτή – μια μοτοσυκλέτα σαν το SYM Wolf 300i Cafe Racer (ή CR) που πρωτοπαρουσιάστηκε από το 2014 και κυκλοφόρησε αρχικά σε αγορές της Ασίας πριν καταφθάσει στην Ευρώπη.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Ένας μεγαλούτσικος στρογγυλός, όπως αρμόζει, προβολέας μαζί με ένα μεγάλο και μακρύ ντεπόζιτο και σέλα αλά αγωνιστικό μονόσελο, με κάλυμμα στο πίσω της μέρος, είναι τα πιο σημαντικά και έντονα στοιχεία που διαμορφώνουν τις βασικές γραμμές του SYM Wolf 300i CR.
Το 14λιτρο ρεζερβουάρ θα μπορούσε να προέρχεται από μονοκύλινδρο Ducati του ’60 και η συνολική ποιότητα είναι πάνω από το μέσο όρο, βάζοντας έτσι την SYM να παίξει στο παιχνίδι των μικρών μοτοσυκλετών επί ίσοις όροις. Ειδικά όταν η τιμή της είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική.
Οι χρωματισμοί είναι ταιριαστοί, μαύρο ή λευκό σαν βασικά χρώματα, με μαύρο κινητήρα και κόκκινο πλαίσιο, ενώ η διπλή racing γραμμή διασχίζει φέρινγκ, ντεπόζιτο και μονόσελο όπως ορίζουν τα αισθητικά στάνταρ των café racer.
Φινίρισμα και λεπτομέρειες είναι προσεγμένες πάνω στην 300, με ελάχιστα αισθητικά παραπτώματα. Το πιο κραυγαλέο από αυτά είναι το δοχείο υπερχείλισης του ψυκτικού υγρού του κινητήρα, που κρύβεται πίσω από ένα αταίριαστο μαύρο καπάκι και με τη σειρά του κρύβει την αριστερή πλευρά του κύλινδρου του κινητήρα: όταν λέμε ότι μια μοτοσυκλέτα είναι γυμνή… πρέπει να είναι γυμνή, με εμφανή τα βασικά της εξαρτήματα.
Όμορφες είναι οι μαύρες αλουμινένιες ζάντες με πολλά μπράτσα-ακτίνες, ενώ τα αμορτισέρ θα μπορούσαν να είναι μαύρα και όχι χρωμιωμένα, υλικό που σπανίζει πάνω στο 300. Υπέροχο είναι το φαρδύ καπάκι της σέλας, απόλυτα ταιριαστό με το ντεπόζιτο, ενώ από κάτω του υπάρχουν δυο πολύ κομψές και διακριτικές χειρολαβές.
Ο μεγάλος στρογγυλός προβολέας συνδυάζεται καλά με το μεγάλο μπροστινό φτερό, ενώ δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο με το πλατύ, μαύρο πίσω φτερό που φοράει ένα μάλλον ογκώδες φωτιστικό σώμα.
Το κάλυμα της σέλας του συνεπιβάτη αφαιρείται με δυο βίδες
Τα όργανα είναι δύο, καλαίσθητα, αναλογικά και κλασικά, με μικρές αναλογικές οθόνες στη βάση τους, ενώ δυο πορτοκαλί “δαχτυλίδια” γύρω τους αντανακλούν το φως όταν πέφτει πάνω τους.
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Ο κινητήρας δεν είναι 300άρης, αλλά 278,3 cc. Ακριβώς τον ίδιο κυβισμό έχουν και οι κινητήρες που χρησιμοποιούνται στα σκούτερ της εταιρίας, οπότε να υποθέσουμε (;) ότι υπάρχουν κοινά εξαρτήματα. Είναι φυσικά τετράχρονος, υγρόψυκτος με έναν εκκεντροφόρο και 4 βαλβίδες.
Οι γυμνές μοτοσυκλέτες δεν πρέπει να καλύπτουν τον κινητήρα τους πίσω από πλαστικά
Η απόδοσή του είναι 27 ίπποι στις 8.000 rpm, η ροπή φτάνει τα 2,6 kgm στις 6.000 rpm και το κιβώτιό ταχυτήτων έχει έξι σχέσεις. Ο συμπλέκτης είναι υγρός πολύδισκος και τη τελική μετάδοση – περιττό να πούμε – ότι γίνεται με αλυσίδα. Υπάρχει αντικραδασμικός άξονας για μείωση των κραδασμών του κινητήρα.
Όμορφο τελικό που θυμίζει supersport και χρωμιωμένα αμορτισέρ
Το ψυγείο του 300 είναι μάλλον μικρό, ορθογώνιο και ψηλά τοποθετημένο κάτω από το ντεπόζιτο, ενώ προεξέχει ελαφρώς η τάπα του στη δεξιά πλευρά της μοτοσυκλέτας, όπως και οι σωληνώσεις του ψυκτικού υγρού και η τρόμπα νερού, τα οποία είναι εκτεθειμένα και θα κινδυνεύσουν σε περίπτωση πτώσης.
Υδρόψυκτος 4βάλβιδος με 278 κυβικά και 27 ίππους
Μονή, χρυσο-μπρούτζινου χρώματος, σωλήνα εξάτμισης βγαίνει από το κέντρο του κινητήρα (θα βάζαμε δυο σωλήνες αν ήμασταν σχεδιαστές της μοτοσυκλέτας) και καταλήγει στη δεξιά πλευρά του Wolf 300i CR, σε ένα κωνικής διατομής μαύρο, σπορτίβικο τελικό, που προεξέχει ελαφρώς στα πλάγια.
ΠΛΑΙΣΙΟ, ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ, ΦΡΕΝΑ
Ένα διπλό, κλειστό (περνάει, χωρίς να διακόπτεται κάτω από τον κινητήρα) σωληνωτό πλαίσιο, κάνει έντονη την παρουσία του λόγω κόκκινου χρώματος απόλυτα συμβατού με τα κόκκινα σιρίτια που βρίσκονται πάνω στις ζάντες.
Το τηλεσκοπικό πιρούνι είναι συμβατικό με μαύρες μπότες, χωρίς νύχι, ενώ στον πίσω τροχό υπάρχουν δύο αμορτισέρ με προφόρτιση ελατηρίου.
Ισχυρό δισκόφρενο με καλές επιδόσεις
Ο μπροστινός δίσκος έχει διάμετρο 288 χιλιοστών και είναι πλευστός, έχει δαγκάνα δύο εμβόλων, ενώ ο πίσω δίσκος είναι διαμέτρου 220 χιλιοστών, με δαγκάνα ενός εμβόλου, διαθέτοντας αμφότερα ABS. Το ύψος σέλας είναι στα 799 χιλιοστά και το ντεπόζιτο χωράει 14 λίτρα.
Οι τροχοί είναι 17 ιντσών, οι τροχοί έχουν διαστάσεις 110/70 μπροστά και 140/70 πίσω, το μεταξόνιο βρίσκεται στα 1.340 mm και το βάρος δεν ξεπερνάει τα 176 κιλά. Τα ελαστικά είναι Maxxis Sportmax Street.
ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι μια ποιοτικής κατασκευής σέλα μπορεί να επηρεάσει την άποψη του παρατηρητή. Η σέλα του SYM Wolf 300i CR είναι καλοσχεδιασμένη, με καλό αφρώδες και κάλυμμα, ενώ έχει κεντημένες τις λέξεις café racer και εμφανείς κόκκινες ραφές. Αυτή η σέλα είναι η πρώτη που σε καλοδέχεται πάνω στη μοτοσυκλέτα.
Οι αποστάσεις ντεπόζιτου, σέλας, μαρσπιέ και τιμονιού είναι “άνετες”, η μοτοσυκλέτα φιλοξενεί εύκολα αναβάτες ευρωπαϊκών αναστημάτων, φιλοξενεί και τους πιο ψηλούς χωρίς πρόβλημα.
Η θέση οδήγησης είναι σχετικά όρθια η σέλα είναι κάπως σκληρή, αλλά θα αρχίσει να σε κουράζει μετά από κάμποσα δεκάλεπτα βόλτας. Ο συνεπιβάτης πάντως έχει πρόβλημα, αφού το κομμάτι της σέλας του είναι πιο σκληρό και κυρίως δεν του προσφέρει στήριξη.
Η παράκεντρη διπλή σπορ γραμμή διατρέχει φέρινγκ, ντεπόζιτο και ουρά
Πάμε όμως να πατήσουμε τη μίζα, που σπρώχνει εύκολα τον στρόφαλο και εκκινεί τον κινητήρα που εκπέμπει χαμηλό ήχο.
Είναι απορίας άξιο, πως ούτε μεγάλοι Ευρωπαίοι κατασκευαστές δεν καταφέρνουν να φτιάξουν μονοκύλινδρους κινητήρες που να έχουν εξαλείψει τους μηχανικούς θορύβους σε τέτοιο βαθμό.
Ο κινητήρας της SYM ακούγεται σαν γιαπωνέζικος. Η ιπποδύναμή του μπορεί να μην είναι μεγάλη, είναι όμως η ροπή στις χαμηλές και μεσαίες στροφές, που έχουν δώσει έμφαση οι μηχανικοί της ταϊβανέζικης εταιρίας.
Η καλοφτιαγμένη σέλα δεν φροντίζει ιδιαίτερα τη στήριξη του συνεπιβάτη
Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι – όπως και ο συμπλέκτης – μαλακό στη λειτουργία του, αλλά μόνο όταν ανεβάζει ταχύτητες, ενώ σκληραίνει όταν προσπαθείς να κατεβάσεις ταχύτητες και ειδικά όταν πατάς το λεβιέ των ταχυτήτων επανειλημμένα για να φτάσεις στη νεκρά ή την πρώτη σχέση στα φανάρια.
Η “καλή” περιοχή λειτουργίας του κινητήρα, η “δυνατή του περιοχή” είναι από τις 5-8.000 rpm, ενώ από κει και πάνω είναι άσκοπο να επιμένεις στο γκάζι, αφού οι στροφές ανεβαίνουν αργά και η ιπποδύναμη παραμένει ίδια.
Πολύ καλή είναι η ελαστικότητά του μονοκύλινδρου της SYM. Μπορείς να κινείσαι μέσα στην πόλη με 60 km/h και με 6η στο σασμάν χωρίς πρόβλημα, χωρίς κομπιάσματα και σκορτσαρίσματα στο άνοιγμα του γκαζιού.
Στις 5.500 rpm και με τελευταία σχέση στο κιβώτιο ο κινητήρας δείχνει 100 km/h και στις 7.000 rpm δείχνει 120 στο κοντέρ.
Με 5η ταχύτητα στο κόκκινο βλέπεις και 140 (127 πραγματικά) μετά αλλάζεις και περιμένεις την σχετικά μακριά 6η να φορτώσει χιλιόμετρα. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στον ψεκασμό, με τη μέση κατανάλωση να βρίσκεται στα 3,8 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Επίδοση σκούτερ.
Και μιας και είπαμε σκούτερ… είχαμε την ευκαιρία να συγκρίνουμε δυο 300άρια της SYM σε εκκινήσεις και τελική ταχύτητα. Το ένα 300άρι ήταν το Wolf και το άλλο το σκούτερ GTS.
Οι παλιοί αυτά τα φέρινγκ τα έλεγαν “μπικίνι”…
Ξεκινούσαν μαζί στα φανάρια και πήγαιναν δίπλα-δίπλα μέχρι να αλλάξει το Wolf έκτη ταχύτητα. Εκεί περνούσε μπροστά το σκούτερ, με την πραγματική τελική της μοτοσυκλέτας να είναι τα 139 km/h (και του σκούτερ μεγαλύτερη).
Κρατήστε λοιπόν ότι το Wolf είναι περίπου τόσο γρήγορο όσο ένα αντίστοιχου κυβισμού σκούτερ.
Καλαίσθητη χυτή αλουμινένια ζάντα, με πολλές ακτίνες
Το γρήγορο τιμόνι του Wolf (κατανομή 84 κιλά μπροστά και 93 πίσω) που βοηθάει ιδιαίτερα στην κίνηση της πόλης και στις ταχύτητες τις οποίες χρησιμοποιούμε συνήθως μέσα σε αυτήν, όταν η μικρή μοτοσυκλέτα βγει σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας θα γίνει λίγο νευρικό μετά τα 120 km/h και γενικά θα πρέπει να εξασκείς μικρές πιέσεις στο τιμόνι (κι όχι απότομες) για να αλλάζει πορεία.
Το ίδιο ισχύει και στον τομέα του κρατήματος, αφού εδώ δεν μιλάμε για μια σπορ μοτοσυκλέτα που έχει φτιαχτεί να στρίβει με μαρσπιέ κάτω – άσχετα αν κάποιος πιθανά το προσπαθήσει – αλλά μια μοτοσυκλέτα στυλάτης βόλτας, καθώς και μέσον καθημερινής μεταφοράς-χρήσης.
Οι αναρτήσεις είναι ρυθμισμένες με το ίδιο σκεπτικό: είναι αρκετά μαλακές και άνετες με μικρούς κραδασμούς να περνάνε στο τιμόνι και στη μέση του αναβάτη. Ικανοποιητικές είναι και οι αποσβέσεις τους, αν και τα αμορτισέρ πίσω θα ήταν καλό να είναι είχαν λίγο πιο αργή επαναφορά.
Τα φρένα αποδίδουν επαρκέστατα, με τη μόνη διαφορά ότι ο μπροστινός δίσκος έχει τόση δύναμη (και καλή αίσθηση) που μόλις γραπώσει με δύναμη τον τροχό, έχει μια τάση να στρίψει προς τα αριστερά τα καλάμια του πιρουνιού. Ένα χαρακτηριστικό που, κατά τα άλλα, τελειώνει σύντομα και το φρενάρισμα ολοκληρώνεται με καλές αποστάσεις ακινητοποίησης.
Κομψά, κλασικά όργανα με πορτοκαλί δακτύλιο γύρω τους
Το πίσω φρένο έχει μεγάλη διαδρομή στο πεντάλ, το πόδι κατεβαίνει πολύ προς τα κάτω, αλλά διαθέτει πολύ καλή αίσθηση και δύναμη, σημαντική ιδιότητα ειδικότερα στις αργές ταχύτητες.
Ιδιαίτερα καλά δουλεύει το ABS της Bosch, που δίνει μεγάλη σιγουριά στον αναβάτη, επεμβαίνοντας τη στιγμή που πρέπει και κυρίως αργά, στο τέλος του φρεναρίσματος. Κανένα παράπονο δεν είχαμε από πλευράς ελαστικών και κατά το φρενάρισμα και στις στροφές, αρκεί η άσφαλτος να μην είναι κακή, όπου και πάλι προειδοποιούν πριν αρχίσουν να γλιστρούν.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ, ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η τιμή του SYM Wolf 300i CR είναι λίγο παραπάνω από τις τέσσερις χιλιάδες ευρώ και με αυτά τα χρήματα αγοράζεις επίσης ένα 300άρι σκούτερ, το οποίο όπως είπαμε θα προσφέρει τις ίδιες επιδόσεις με το Wolf . Άρα το δίλημμα γίνεται ξεκάθαρο: σκούτερ ή μοτοσυκλέτα κοντά στα 4.000 ευρώ;
Ξέρετε υπάρχει μια κατηγορία αναβατών που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν από τα σκούτερ και να επιστρέψουν στις μοτοσυκλέτες από τις οποίες ξεκίνησαν, κι αυτό για διάφορους λόγους. Που ξεκινούν από τη διαφορετική οδική συμπεριφορά, το κόστος συντήρησης και φτάνει μέχρι την επιστροφή στις συγκινήσεις που προσφέρει μια μοτοσυκλέτα.
Το SYM Wolf 300i CR έχει τη θωριά καταρχήν, έχει την εμφάνιση και το ύφος που έχει πέραση στον κόσμο των μοτοσυκλετιστών, αλλά επίσης και στο ευρύτερο κοινό. Άσχετοι με τη μοτοσυκλέτα και τα cafe racer άνθρωποι το περιεργάζονταν και δήλωναν γοητευμένοι.
Παράλληλα, πέρα από την εμφάνιση και την αντιλαμβανόμενη ποιότητα κατασκευής, το SYM Wolf 300i CR είναι ένα μοντέλο το οποίο – είχαμε πει κάτι παρόμοιο και για το Benelli ΒΝ 251- θα μπορούσε να φτιάχνεται από μια ευρωπαϊκή εταιρία. Το Wolf 300, για παράδειγμα, θα μπορούσε να φτιάχνεται από την Triumph. Η οποία μάλιστα θα δήλωνε περήφανη αν είχε δημιουργήσει μια τέτοια μοτοσυκλέτα.
Εξοπλισμός αναβάτη: Κράνος IXS HX 91, Mπουφάν IXS Malone, Περισσότερες πληροφορίες: Ι. Τζωρτζόπουλος Ε.Π.Ε., Καλλιρρόης 71 & Φραντζή, 117 43 Νέος Κόσμος τηλ
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
- Ρυθμιζόμενη είναι η μανέτα του φρένου, ένα χαρακτηριστικό που συναντάμε σε ακριβότερες μοτοσυκλέτες.
- Οι καθρέφτες είναι στρογγυλοί και δίνουν καλό οπτικό πεδίο – παρόλο το μέγεθός τους – λόγω των ψηλών μπράτσων τους
- Καλής απόδοσης είναι τα φώτα, όπως και η κόρνα
- Αντέχει αρκετά ο κινητήρας μέσα σε πυκνή κίνηση στην πόλη, πριν ανάψει το βεντιλατέρ του
Η καλή θέση οδήγησης είναι από τα θετικά στοιχεία του Wolf 300
- Υπάρχουν κεντρικό και πλάγιο στάντ, κάτι πολύ βολικό στην καθημερινότητα
- Η τάπα του ντεπόζιτου κλειδώνει και είναι επενδεδυμένη με μαύρο χρώμιο, ενώ διαθέτει και μεντεσέ – για να μην υποχρεώνεσαι να την πάρεις στα χέρια κατά τον ανεφοδιασμό
- Οι ενδείξεις και οι πληροφορίες των οργάνων είναι πλήρεις, από αναλογικά και ψηφιακά όργανα, αλλά και πλήθος λυχνιών
ΥΠΕΡ
- Τιμή
- Αισθητική
- Ελαστικότητα κινητήρα
ΚΑΤΑ
- Συνεπιβάτης
- Κιβώτιο ταχυτήτων (κατεβάσματα)
- Προστασία από τον αέρα
