Το πρώτο παγκόσμιο ήρθε στο χώμα
O Bill Nilsson ήταν ένας αναβάτης μοτοκρός, παγκόσμιου επιπέδου. Ανταγωνιστικός και πολύ αποφασισμένος για νίκες ο, μικρού αναστήματος αλλά σκληρός, Σουηδός κατέκτησε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Husqvarna το 1960, μετά από μια δύσκολη χρονιά. Kείμενο: Kenneth Olausson
Ο Bill Nilsson με την αθώα, παιδική φάτσα είχε κερδίσει το παρατσούκλι «Buffalo Bill» μέσα στις χωμάτινες πίστες, γιατί δεν έδειχνε κανένα έλεος όταν έτρεχε σε αγώνα. Ο παθιασμένος Σουηδός ήταν ένας σκληρός Βίκινγκ – δεν φοβόταν ποτέ τις προκλήσεις.
Με την ακρίβεια ενός χειρούργου στις κινήσεις του, χαρακτηριστική οξυθυμία και πείσμα, δεν σταματούσε ποτέ. Ο αναβάτης της Husqvarna ήταν ένας πραγματικός αστέρας των Grand Prix του μοτοκρός.
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’50 όταν ο Bill Nilsson άρχισε να κάνει μοτοκρός, ενώ είχε ήδη ξεχωρίσει σαν ακροβάτης-στάντμαν πάνω σε δύο τροχούς, λόγω των ικανοτήτων του. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Buffalo Bill προσλήφθηκε από την Husqvarna σαν εργοστασιακός αναβάτης, για να οδηγήσει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοκρός, στην κατηγορία των 500cc. Χωρίς να γνωρίζουν πως θα τα πάει στο Παγκόσμιο, όλοι οι άνθρωποι της πόλης Huskvarna ήταν πεπεισμένοι ότι ο Bill θα τα πήγαινε περίφημα.
Ο πρωταθλητής του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εκείνη την εποχή ήταν ο επίσης Σουηδός Rolf Tibblin, που οδηγούσε τη δεύτερη 500άρα εργοστασιακή μοτοσυκλέτα της Husqvarna. Ο Nilsson που προερχόταν από την πόλη Rörvägen ήταν ήδη ένας δεινός μηχανικός, που έφτιαχνε και ρύθμιζε τις μοτοσυκλέτες μόνος του και μάλιστα – σαν ερασιτέχνης! – είχε ήδη στο ενεργητικό του έναν παγκόσμιο τίτλο μοτοκρός 500cc, αυτόν του 1957, πάνω στη σέλα μιας βαριάς βρετανικής AJS.
Έχοντας ύψος μόλις 1,70 ο Bill ήταν μυώδης και πολύ δυνατός. Όταν φορούσε το μεγάλο δερμάτινο παντελόνι του (σημ. τότε στο μοτοκρός φορούσαν δερμάτινα παντελόνια), και το κράνος του, φαινόταν ακόμα πιο αστείος.
Από τη στιγμή όμως που ανέβαινε στη μοτοσυκλέτα του τα αστεία τέλειωναν. Όπου έχανε σε εμπειρία, κέρδιζε η αποφασιστικότητά και η επιθυμία για νίκη. Το στυλ οδήγησής του βασιζόταν στην αντοχή και το ταλέντο, που του επέτρεψαν να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα μεγάλα εμπόδια. Ο εξαιρετικά σκληρός χαρακτήρας του τον οδήγησε να μην δέχεται ποτέ την ήττα.
Ήταν αποτελεσματικός σε όλα τα εδάφη, σε στεγνό και λάσπη, είτε η διαδρομή είχε άλματα, είτε αμμώδης, είτε είχε ανηφόρες. Ο Bill ήταν οπλισμένος με μεγάλη αυτοπεποίθηση και δίψα για νίκη.
Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1960 διήρκεσε τέσσερις μήνες και δύο εβδομάδες. Ο εναρκτήριος αγώνας ήταν στα τέλη Απριλίου στο Sittendorf της Αυστρίας και πραγματοποιήθηκε μέσα σε έναν τρελό καιρό, που κυμαινόταν από την πολλή ζέστη, μέχρι το χαλάζι!
30.000 θεατές παρακολούθησαν τον αγώνα, με 37 αναβάτες από επτά χώρες να συμμετέχουν. Η πίστα είχε μήκος 1,7 χιλιομέτρων, ήταν πολύ απαιτητική και κάθε σκέλος διαρκούσε 15 γύρους. Ένα δύσκολο έργο ακόμα και για τους πιο προπονημένους “παγκόσμιους” αναβάτες.
Οι Husqvarna αποδείχθηκαν εξαιρετικές στην Αυστρία. Ο Rolf Tibblin κέρδισε το πρώτο σκέλος, ενώ ο Bill Nilsson ήρθε τρίτος. Μετά από μονομαχία στο δεύτερο σκέλος, ο Tibblin κέρδισε και πάλι, ενώ ο Nilsson ήταν δεύτερος αυτή τη φορά. Μια διπλή νίκη για τους Σουηδούς και την τοπική τους εταιρία!
Στα μέσα Μαΐου, στο Vésoul της Γαλλίας γίνεται το επόμενο Grand Prix και ο Nilsson εγκαταλείπει και στα δυο σκέλη από μηχανικές βλάβες. Αυτό δεν εμποδίζει τον ομόσταυλο Tibblin να κερδίσει και πάλι.
Δύο εβδομάδες αργότερα, οι Σουηδοί συμμετέχουν στον αγώνα της πατρίδας τους που γίνεται στην πόλη Hyllinge. Αναβάτες από οκτώ χώρες εμφανίζονται μπροστά σε 15.000 θεατές. Ο Bill πέφτει στο πρώτο σκέλος και τερματίζει τρίτος, αλλά στο δεύτερο αποδεικνύεται άπιαστος κι έτσι παίρνει την πρώτη του νίκη γενικής (με το σύνολο των βαθμών κι από τα δύο σκέλη) της χρονιάς. “Ήμουν τόσο θυμωμένος με τον εαυτό μου από το πρώτο σκέλος, που ήθελα να πάρω το αίμα μου πίσω στο δεύτερο”, είπε ο Bill μετά τον αγώνα.
Η πίστα της Imola στην Ιταλία ήταν ένας κλασικός προορισμός για αγώνες μοτοσυκλέτας, είτε στην άσφαλτο, είτε στο χώμα και ο Bill Nilsson τερματίζει τρίτος γενικής, ισοβαθμώντας πλέον στη βαθμολογία του Παγκόσμιου πρωταθλήματος με 18 βαθμούς με τον συμπατριώτη του Sten Lundin που συμμετείχε με μια επίσης σουηδική μοτοσυκλέτα της Monark.
Στo Bielstein της Γερμανίας, ο Bill Nilsson τραυμάτιζεται στο πόδι και εγκαταλείπει, αλλά κερδίζει τον επόμενο αγώνα στο βρετανικό GP που γινόταν παραδοσιακά πάρκο Hawkstone. Η επιστροφή του στο πρωτάθλημα είναι γεγονός, ενώ έχει φτάσει τους 26 βαθμούς και βρίσκεται πολύ κοντά στον αντίπαλο Lundin.
“Ο αγώνας της Αγγλίας ήταν θρίλερ του Χίτσκοκ”, λέει ο Bill χαμογελώντας μετά τον αγώνα.
Το επόμενο GP μοτοκρός είναι ακόμα πιο μεγάλο, αφού 50.000 θεατές μαζεύονται να παρακολουθήσουν το ολλανδικό Grand Prix, στην αμμώδη πίστα της πόλης Bergharen. Η Husqvarna κερδίζει και στα δυο σκέλη, την μία με τον Nilsson και την άλλη με τον Tiblin. Μια μεγάλη μέρα για τη Σουηδία.
Η σουηδική κυριαρχία στην κατηγορία των 500cc ήταν συντριπτική εκείνη τη χρονιά. Παράλληλα, από τους έξι καλύτερους αναβάτες του πρωταθλήματος οι πέντε από αυτούς προέρχονταν από σκανδιναβικές χώρες.
Στον αγώνα του Namur στο Βέλγιο, αυτό αποδεικνύεται περίτρανα – οι τέσσερις κορυφαίοι αναβάτες ήταν Σουηδοί. Εκεί, στο Βέλγιο, ο Nilsson κερδίζει τον αγώνα, κρατώντας τον αντίπαλό του Sten Lundin πίσω του. Κι έτσι κατακτά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοκρός του 1960 για λογαριασμό της Husqvarna! H εταιρία τυπώνει εσπευσμένα κάρτες με τη φωτογραφία του Bill Nilsson και το τρόπαιο, οι οποίες φυσικά γίνονται ανάρπαστες μέσα σε λεπτά. Σήμερα είναι εξαιρετικά σπάνιες και έχουν μεγάλη συλλεκτική αξία.
Ο ένατος και τελευταίος γύρος γίνεται στο Ettelbruck του Λουξεμβούργου. Η πίστα είναι λασπωμένη, οι ουρανοί έχουν ανοίξει. Τόσο ο Nilsson όσο και ο Tibblin αντιμετωπίζουν προβλήματα και εγκαταλείπουν. Ο Sten Lundin δρέπει τις τελευταίες δάφνες του Παγκόσμιου πρωταθλήματος του 1960, αλλά μένει δυο βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο στη βαθμολογία Bill Nilsson.
Η Husqvarna κερδίζει το πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της ιστορίας της… που δεν ήταν και το τελευταίο αφού… από τότε μέχρι σήμερα η Husqvarna έχει κατακτήσει 17 ακόμα Παγκόσμια Πρωταθλήματα στο μοτοκρός, 24 στο εντούρο και 5 στα supermotard… και η ιστορία συνεχίζεται.
