Κόντρα στο ρεύμα
Η Yamaha είναι η πιο τολμηρή κατασκευάστρια, όχι μόνο συγκρινόμενη με την τριάδα των Ιαπώνων ανταγωνιστών της αλλά ευρύτερα, σε όλο το μοτοσυκλετιστικό στερέωμα. Στη διάρκεια της ιστορίας της έχει αποδείξει πολλές φορές ότι έχει μια ξεχωριστή οπτική, που την διαχωρίζει από την πεπατημένη οδό και τα δώδεκα μοντέλα που παραθέτουμε σε αυτό το αφιέρωμα, αποτελούν την απόδειξη. Κείμενο: Κώστας Γαμβρούλης
Η εταιρική φιλοσοφία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά στον κόσμο του marketing. Σε μια κορεσμένη και πολλές φορές ομογενοποιημένη αγορά, η ταυτότητα και το στίγμα της κάθε εταιρίας, αποτελούν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, τα οποία δεν μπορεί να αντιγραφούν και να αναπαραχθούν από τους υπόλοιπους.
Χρειάζεται χρόνος και προσήλωση για να δημιουργηθεί και να διαμορφωθεί η εικόνα μιας εταιρίας στην αγορά. Για παράδειγμα, είναι αυτό που καθορίζει εν πολλοίς το γιατί τα προϊόντα της Apple είναι αυτά που είναι και έχουν το πιστό κοινό τους. Σε ό,τι αφορά τις μοτοσυκλέτες, υπάρχουν σαφέστατα παραδείγματα αυτής της στρατηγικής και στη συνείδηση των αναβατών, οι εταιρίες καταγράφονται βάσει συγκεκριμένων χαρακτηριστικών τους.
Για τη Yamaha, ένα από τα πιο ισχυρά χαρακτηριστικά της, είναι ότι πολλές φορές οραματίζεται και πράττει με έναν αντισυμβατικό τρόπο.
Σε πολλές περιπτώσεις δεν ακολουθεί τις τάσεις, αλλά τις δημιουργεί, ενώ δεν είναι λίγες φορές που η τοποθέτησή της σε μια κατηγορία γίνεται με παράλληλο, αλλά εκτός του βασικού άξονα τρόπο.
Συγκεντρώσαμε 12 μοντέλα 100% Υamaha σύμφωνα με την παραπάνω φιλοσοφία και σας τα παρουσιάζουμε.
ΥΑΜΑΗΑ SDR 200 (1986)
Το Yamaha SDR 200 φορούσε τον θρυλικό δίχρονο κινητήρα από επίσης θρυλικό DT200R (34 ίπποι) και πλαίσιο χωροδικτύωμα (!) σε μια υλοποίηση café racer, πολύ πριν τα café racer επανέλθουν και πάλι στην μόδα.
Η διάθεσή του γινόταν αποκλειστικά στην Ιαπωνία, αν και αρκετά από αυτά έφτασαν στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και στην Ελλάδα, από παράλληλες εισαγωγές ή ως μεταχειρισμένα.
Πολλοί αναφέρουν ότι αντέγραφε εμφανισιακά το Ducati Monster, αλλά αυτός ο ισχυρισμός είναι εντελώς λανθασμένος, καθώς το ιταλικό «τέρας» παρουσιάστηκε επτά χρόνια αργότερα, το 1993. Κόσμημα!
ΥΑΜΑΗΑ SZR 660 (1996)
Όταν τα τετρακύλινδρα supersport ήταν στα ντουζένια τους, η Yamaha είχε σαφώς παρουσία στην κατηγορία, αλλά δοκίμασε κι άλλο ένα σπορ μοντέλο στα μεσαία κυβικά.
Εμπνευσμένη από τα αγωνιστικά μονοκύλινδρα Supermono, παρουσίασε κάτι για τις μάζες, σε συνεργασία με την αντιπρόσωπό της στην Ιταλία, Belgarda.
Yamaha SZR 660
To Yamaha SZR 660 έφερε το μονοκύλινδο και πενταβάλβιδο μοτέρ των XTZ Tenere, αλλά αντί για την ψευδοεντούρο φορεσιά και περιφερειακά στην προκειμένη περίπτωση είχαμε ένα θηριώδες αλουμινένιο πλαίσιο δύο δοκών, ξεκάθαρα street στήσιμο με αξιόλογα περιφερειακά και πολύ προχωρημένη σχεδίαση για τα δεδομένα της εποχής.
ΥΑΜΑΗΑ GTS 1000 (1997)
H Yamaha δεν έμεινε άπραγη όταν η BMW επανέφερε με εμφατικό τρόπο τα εναλλακτικά μπροστινά στον κόσμο της μοτοσυκλέτας.
Παρουσίασε την Yamaha GTS 1000, μια sport touring με τον τετρακύλινδρο κινητήρα του FZR 1000, αλουμινένιο πλαίσιο τύπου «Ω» και μια εξελιγμένη μορφή του RADD συστήματος διεύθυνσης – ανάρτησης του Αμερικανού μηχανολόγου-μηχανικού James Parker.
Κανένας δεν κατάλαβε γιατί η μοτοσυκλέτα δεν είχε εμπορική απήχηση, πόσο μάλλον όταν το μπροστινό της ήταν πραγματικά καλό και –σόρι ΒΜW– ανώτερο από τα Telelever της εποχής εκείνης.
Πολλοί είναι αυτοί που αποδίδουν το γεγονός στο υψηλό κόστος της και στην επιφυλακτικότητα των αναβατών απέναντι σε κάτι καινοτομικό. Από την άλλη βέβαια, τα R/RS και όλα τα R μοντέλα της BMW με Telelever πούλαγαν σαν ζεστά κουλούρια. Άβυσσος η ψυχή των μοτοσυκλετιστών…
ΥΑΜΑΗΑ DT 125R Tenere (1989)
Mε το Paris–Dakar στις δόξες του και την Yamaha να ετοιμάζεται για μια μεγαλειώδη επιστροφή στις νίκες, φυσικά και δεν θα μπορούσαν να μείνουν στην απέξω οι ονειροπόλοι πιτσιρικάδες αλλά και αυτοί που δεν διέθεταν το απαραίτητο βαλάντιο για την αγορά ενός μεγάλου σε κυβισμό μοντέλου από τη σειρά των Tenere.
Η έκδοση στα 125, με δίχρονο κινητήρα και πλαίσιο από τα αντίστοιχα DT της εποχής, δεν αποτελεί πρωτοτυπία της Yamaha, αφού η Aprilia είχε πράξει κάτι ανάλογο με το Tuareg 125 το 1984, όμως αποτέλεσε τη μοναδική διαθέσιμη ιαπωνική Adventure–Rally πρόταση σε αυτή την κλάση του κυβισμού και δεδομένων των δικτύων πώλησης των δύο εταιριών, την πιο εύκολα προσβάσιμη απ΄όλους.
ΥΑΜΑΗΑ TW 200 (1985)
Στην Ευρώπη το γνωρίσαμε ως Yamaha TW200 το 1987, ωστόσο αρχικά το μοντέλο παρουσιάστηκε ως BW200 το 1985 στις HΠΑ και ήταν η πρώτη μοτοσυκλέτα αυτού του είδους, με ελαστικά «λουκουμάδες».
Σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε ως αντικαταστάτρια των τρίτροχων («γουρούνες» στην Ελλάδα), που λόγω επικινδυνότητας είχαν απαγορευτεί στην Αμερική και ο σκοπός της ήταν η διασκέδαση και η απρόσκοπτη κίνηση σε σαθρά εδάφη, με άμμο, λάσπη και χιόνι.
Ήταν μια μοτοσυκλέτα παντός εδάφους, εύκολη στη χρήση, χαμηλή, με φιλικό κινητήρα που βοηθούσε τους αρχάριους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο χώμα και στις δασικές διαδρομές με την ασφάλεια και τη σταθερότητα που πρόσφεραν τα χοντρά λάστιχα.
ΥΑΜΑΗΑ WR 450F 2-Trac (2004)
Ένα πεδίο στο οποίο η Yamaha τόλμησε επίσης να πειραματιστεί ήταν αυτό της κίνησης και στον μπροστινό τροχό.
Έχοντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 δοκιμάσει πολλές μηχανικές διατάξεις χωρίς επιτυχία, ανέθεσε στην Ohlins (η οποία τελεί υπό την στέγη της Yamaha) να αναπτύξει ένα σύστημα που θα μεταφέρει την κίνηση στον μπροστινό τροχό με υδραυλικό τρόπο.
Όπερ και εγένετο λοιπόν και μάλιστα η Yamaha δεν αρκέστηκε απλά στη χρήση του συστήματος στους αγώνες Enduro, MX και Rally, αλλά το πέρασε και στην παραγωγή, διαθέσιμο προς όλους, με το WR450F 2 – Trac μοντέλο.
ΥΑΜΑΗΑ ΜΤ-01 (2005)
Μια μοτοσυκλέτα που δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραχθεί, με την έννοια του ότι η αγορά δεν έχει φανταστεί ότι μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο σε ευρεία παραγωγή.
Το Yamaha MT-01 ήταν ένα muscle naked με αερόψυκτο V2 κινητήρα 1.670 cc! Ήταν αυτό που ξεκίνησε τη φιλοσοφία της σειράς MT, τα οποία επιδεικνύουν τη ροπή αντί της ιπποδύναμης ως το βασικότερο συστατικό για την απόλαυση της οδήγησης.
Το MT-01, με τους μόλις 90 ίππους (ο κινητήρας προερχόταν από το μοντέλο cruiser Road Star 1600), αλλά με τα 15+ χιλιόγραμμα ροπής στις 3.750 rpm, αποτελούσε τη δίτροχη διακήρυξη αυτού του μανιφέστου. Μοναδική σχεδίαση, μοναδική μοτοσυκλέτα, μοναδική αίσθηση.
ΥΑΜΑΗΑ BT1100 Bulldog (2003)
Λίγο πριν το MT-01 και όταν όλοι είχαν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για το πιο εξωφρενικό και απόλυτο streetfighter, η Yamaha άλλαξε την οπτική της και αντιλήφθηκε ότι δεν θέλουν όλοι σούζες – παντιλίκια και ένα σκασμό άλογα.
Το Yamaha BT1100 ήταν ένα roadster με ιδιαίτερη (μάλλον συντηρητική) σχεδίαση και τον V2 κινητήρα 1.063 cc και αυτό από το cruiser ΧVS 1100 Drag Star.
Χαλαρές βόλτες, διαφορετική διαχείριση του χρόνου και αγνή μοτοσυκλετιστική απόλαυση. Ήταν ουσιαστικά η βάση της νεορετρό φιλοσοφίας, πριν αυτή γίνει της μόδας.
ΥΑΜΑΗΑ TDR 250 (1988)
Πολύ σημαντική μοτοσυκλέτα και η πρώτη που άνοιξε τον δρόμο για μια διαφορετική θεώρηση της On–Off κατηγορίας.
Μέχρι τότε, κανείς δεν πίστευε ότι ένα μοντέλο με μπροστινό τροχό 18”, αναρτήσεις μεγαλύτερης (από τα μοντέλα δρόμου) διαδρομής και ελαστικά έντονης χάραξης θα ήταν ικανό να… «ρίξει ξύλο» στα στροφιλίκια.
Το Yamaha TDR 250 με τον δίχρονο και δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα του TZR 250, απόδοσης 50 ίππων, το μικρό βάρος των 137 (στεγνών) κιλών, και τα αξιοπρεπή περιφερειακά, έδενε κόμπο τα superbike της εποχής που προσπαθούσαν να χωρέσουν την ισχύ, το βάρος και το μεταξόνιο τους στους επαρχιακούς δρόμους.
Πολλά μάτια (και στόματα) άνοιξαν με το TDR 250 και όχι άδικα, μιας και θεωρείται το μοντέλο που έστρωσε το χαλί για την έλευση των Supermotard.
ΥΑΜΑΗΑ TDM 850 (1991)
Πολύ απλά, η μοτοσυκλέτα στην οποία οφείλει την ύπαρξη του κάθε Crossοver μοντέλο του σήμερα.
Το Yamaha TDM 850 ήταν μια λογική κίνηση που δεν τολμούσε κανένας άλλος να πράξει, τότε, στις αρχές τις δεκαετίας του 90.
Από τη στιγμή που τα πάλαι ποτέ Mega On–Off απομακρύνονταν όλο και πιο πολύ από το χώμα, το μόνο που έκανε η Yamaha, ήταν να παρουσιάσει ένα μοντέλο που διατηρούσε τις αρετές των δικύλινδρων κινητήρων, της όρθιας θέσης οδήγησης και της άνεσης, συνδυάζοντάς τα όμως με τροχούς και περιφερειακά street φιλοσοφίας.
Με λίγα λόγια η Yamaha απλά διάβασε την αγορά και τις ανάγκες των αναβατών και τους έδωσε έτοιμη την πρόταση. Κρίνοντας από την επιτυχία του μοντέλου και διαπιστώνοντας το κληροδότημα του στο σήμερα, μάλλον – όπως αποδείχθηκε – πολύ καλά έπραξε.
ΥΑΜΑΗΑ XG250 Tricker (2005)
Μην είναι trial; Mην είναι φουτουριστικό scrambler; Mην είναι μηχανοκίνητο BMX και Jump Bike; Είναι όλα αυτά μαζί!
Το Yamaha XG Tricker 250 έχει περιγραφεί με πολλούς τρόπους από την εταιρία και ανάμεσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και το «μοτοσυκλέτα για αστικά stunts» ή «συνδυασμός μοτοσυκλέτας με mountain bike».
Όπως και να έχει, πρόκειται και πάλι για κάτι μοναδικό, το οποίο μπορεί να αναλάβει πολλούς ρόλους, διαπρέποντας σε οτιδήποτε σχετίζεται με την διασκέδαση.
Οι 19 ίπποι μπορεί να μη βάζουν φωτιά στην άσφαλτο, αλλά σε συνδυασμό με τα 118 (στεγνά) κιλά του Tricker αποτελούν μια επαρκέστατη τιμή ισχύος για να εξασκηθεί κανείς σε… δίτροχο parkour.
ΥΑΜΑΗΑ ΝΙΚΕΝ 900 (2017)
Πρόκειται για το μοναδικό μοντέλο της λίστας που βρίσκεται σε παραγωγή.
Το Yamaha NIKEN είναι η πρώτη τρίτροχη μοτοσυκλέτα ευρείας παραγωγής, με σύστημα διεύθυνσης και ανάρτησης, που ακολουθεί τις κλίσεις της μοτοσυκλέτας στις στροφές.
Αυτό που άλλοι κατασκευαστές ακόμα το επεξεργάζονται, το εξελίσσουν και το μελετούν, η Yamaha πήρε το ρίσκο και το υλοποίησε και μάλιστα με πολύ επιτυχημένο τρόπο.
Το ΝΙΚΕΝ ανιχνεύει την προοπτική των τρίτροχων μοτοσυκλετών στην αγορά και το ποια είναι η δυναμική τους στον χώρο.
Αν κρίνουμε από την… πιλάλα που έχει πιάσει τους υπόλοιπους κατασκευαστές και βγάζουν το ένα σχέδιο μετά το άλλο πάνω στο θέμα, μάλλον κάτι θετικό έχουν δει. Σε κάθε περίπτωση η ιστορία έχει γράψει πάντως. Πρώτη η Yamaha, όπως και στις υπόλοιπες 11 περιπτώσεις που παραθέσαμε παραπάνω.
