Η τέχνη της οδήγησης στη βροχή
Ήρθε ο καιρός, έφτασε η ώρα. Ο καιρός μάς έφερε τη βροχή κι άρα είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμίσουμε μερικά πραγματάκια για την οδήγηση μοτοσυκλέτας (αλλά και, γιατί όχι, σκούτερ). Βγάζουμε τα αδιάβροχα από τα ντουλάπια και ξεκινάμε τη διαδρομή μας, σημειώνοντας όμως μερικές συμβουλές που θα μας βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτών που πρόκειται να συναντήσουμε στο διάβα μας.
Οι ελληνικοί δρόμοι στην βροχή δεν αστειεύονται και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή από εμάς που κινούμαστε καθημερινά πάνω σε δυο τροχούς. Γι’ αυτό πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας ορισμένα πράγματα που θα μας βοηθήσουν να επιβιώσουμε σε ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον.
Νο1 – Οι δρόμοι γλιστράνε
Είναι αυτονόητο, σωστά; Οι ελληνικοί δρόμοι ιδίως γλιστράνε πολύ όταν είναι βρεγμένοι, μιας και η πρόσφυση μειώνεται δραματικά σε σχέση με το στεγνό οδόστρωμα. Και συνήθως το χειμώνα δεν είναι μόνο η βροχή αλλά και το κρύο που την συνοδεύει, ό,τι χειρότερο δηλαδή για τις θερμοκρασίες των ελαστικών που χάνουν ακόμα περισσότερη δυνατότητα πρόσφυσης.
Δυο πράγματα κάνουμε εδώ: πρώτον, πηγαίνουμε πιο αργά και δεύτερον βάζουμε καλά στο μυαλό μας ότι η οδήγηση στο βρεγμένο είναι τελείως διαφορετική απ’ ό,τι στο στεγνό.
Νο2 – “Διαβάζουμε” την άσφαλτο
Αφού προηγουμένως αφήσουμε να περάσει το πρώτο κύμα της βροχής που θα καθαρίσει, έστω και λίγο, τις βρόμικες από σωματίδια, σκόνη, λάδια, υπολείμματα καυσίμων, κ.λπ. επιφάνειες των δρόμων, ξεκινάμε να οδηγούμε.
Πρέπει διαρκώς να θυμόμαστε να “σκανάρουμε” τις επιφάνειες που πρόκειται να πατήσουμε, “αναλύοντας” (με την όποια πείρα έχει ο καθένας) αυτό που βλέπουμε και πράττοντας ανάλογα. Αν αλλάζει το χρώμα της ασφάλτου (του χαλικιού ή της πίσσας που την απαρτίζει) αυτό σημαίνει ότι αλλάζει και η πρόσφυσή της προς το χειρότερο ή το καλύτερο (συνήθως προς το χειρότερο).
Οι αποφάσεις παίρνονται άμεσα, η πορεία μας πρέπει να αλλάζει μέσα σε δευτερόλεπτα. Παρεμπιπτόντως… θα εντυπωσιαστείτε αν αρχίσετε να παρατηρείτε πόσες πολλές ιριδίζουσες κηλίδες (από λάδια ή πετρέλαια οχημάτων) επιπλέουν πάνω στη βρεγμένη ελληνική άσφαλτο. Κι αυτές τις αποφεύγουμε εννοείται…
Νο3 – Επιλέγουμε πού πηγαίνουμε
Οι “διάδρομοι” πάνω στους οποίους επιταχύνουμε ή φρενάρουμε θα πρέπει να είναι επιλεγμένοι, αφού προηγουμένως έχουμε “διαβάσει” την άσφαλτο όπως είπαμε πιο πάνω. Θυμόμαστε ότι με βρεγμένη άσφαλτο, οι λακκούβες, οι κακοτεχνίες και οι “λίμνες” στο δρόμο κάνουν τις αποστάσεις φρεναρίσματος να αυξάνονται. Η επιτάχυνση και η πορεία του σκούτερ λόγω αυτών μπορεί να αλλοιωθεί, τα λάστιχα μπορεί να γλιστρήσουν.
Το άνοιγμα του γκαζιού στη βροχή γίνεται πιο ήρεμα και προοδευτικά, το ίδιο ευλαβικά γίνεται και το φρενάρισμα, ενώ χρησιμοποιούμε πάντα και τα δυο φρένα …
Νο4 – Φροντίζουμε να μην κρυώνουμε
Κάτι που συχνά ξεχνάει ή αγνοεί ο κόσμος είναι ότι όταν κρυώνει κάποιος που οδηγεί, σύντομα κουράζεται κι αυτό επηρεάζει αρνητικά την οδήγησή του.
Τα αντανακλαστικά γίνονται πιο αργά και οι κινήσεις πιο άτσαλες, γιατί “βασανιζόμαστε” πάνω στη σέλα και το μόνο που θέλουμε να κάνουμε είναι “να φτάσουμε στον προορισμό μας, μια ώρα αρχύτερα”. Άρα μέσα σ’ όλα βιαζόμαστε κιόλας. Συνδυασμός που δεν ενδείκνυται (κούραση και βιασύνη). Φροντίζουμε λοιπόν να μην κρυώνουμε όντας σωστά εξοπλισμένοι και ντυμένοι με κατάλληλα ρούχα.
Νο5 – Όταν δυσκολεύει το πράγμα, σταματάμε
Ας πούμε ότι η βροχή μετατρέπεται σε καταιγίδα, τι κάνουμε; Απλά σταματάμε να οδηγούμε και ψάχνουμε να βρούμε ένα σκέπαστρο που θα μας προφυλάξει. Έχετε δει ότι το κάνουν οι καλύτεροι της πιάτσας, οι ντελιβεράδες και οι κούριερ – κάτι ξέρουν παραπάνω. Αφήστε τη δουλειά και τις υποχρεώσεις για λίγο στην άκρη. Όταν ο δρόμος γίνεται ποτάμι και η βροχή καταρρακτώδης τα πράγματα γίνονται πλέον ιδιαίτερα απαιτητικά και επικίνδυνα. Αφήστε τη μπόρα να περάσει και συνεχίστε λίγο αργότερα το ταξίδι σας.
Νο6 – Στη βροχή όλοι οδηγούν διαφορετικά
Έχουμε ξαναπεί ότι το χειμώνα και στη βροχή καθώς κινούμαστε στους δρόμους κοιτάζουμε πιο μακριά και μεγαλώνουμε τις αποστάσεις από τους προπορευόμενους, αφού η πρόσφυση του δρόμου με τα ελαστικά είναι μειωμένη, άρα και τα φρεναρίσματα απαιτούν περισσότερα μέτρα.
Επίσης οδηγούμε όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα αυτοκίνητα, είτε κινούμαστε πίσω τους, είτε στα πλάγιά τους. Σε γενικές γραμμές σχεδόν όλοι (υπάρχουν βέβαια και οι παντελώς άσχετοι που νομίζουν ότι οδηγούν στο στεγνό) αυτοκινητιστές και δικυκλιστές πηγαίνουν πιο αργά. Πηγαίνοντας πιο αργά μεγαλώνουν και το χρόνο του ταξιδιού τους, υπάρχουν πιο πολλά μποτιλιαρίσματα και το άγχος της καθυστέρησης μπορεί να τους κάνει πιο νευρικούς στην οδήγηση. Το λαμβάνουμε υπόψη μας και παίρνουμε τα μέτρα μας.
