Καινοτομία, οικονομία, απλότητα και μεγαλείο
Αν στο πάνθεον των βασικών, δίτροχων καθημερινής χρήσης τοποθετήσουμε στη μία πλευρά το πρώτο παπί, τότε στην άλλη θα πρέπει να βάλουμε το εκκεντρικό, περίτεχνο γερμανικό Imme R100.
Η λέξη καινοτόμο ίσα-ίσα που περιγράφει ένα δίτροχο σαν το Imme R100 του οποίου ο δημιουργός του ο Γερμανός μηχανικός Norbert Riedel σκεφτόταν σαφώς διαφορετικά από τον δημιουργό του παπιού τον Ιάπωνα Soichiro Honda.
Ο Honda ήθελε να δημιουργήσει κάτι απλό, γερό και ανθεκτικό στο πέρασμα του χρόνου, άρα παρουσίασε ένα συντηρητικό δίτροχο, που είχε όπως γνωρίζουμε τεράστια επιτυχία.
Ο Riedel αντίθετα ήθελε να φτιάξει ένα δίτροχο που καμία σχέση δεν είχε με ότι κυκλοφορούσε μέχρι τότε και παράλληλα ήταν εξαιρετικά απλό στην κατασκευή. Το προϊόν εργασίας του άντεξε μόλις 3 χρόνια, αλλά η σημαντικότητά του – όχι μόνο στο κομμάτι της εμφάνισης – αλλά και σε πλήθος άλλων τομέων το κάνει μοναδικό.
Το Imme R100 χαίρει μεγάλης εκτίμησης και είναι μια από τις μοτοσυκλέτες που συμμετείχαν στην ιστορική, παγκόσμιας φήμης έκθεση «The Art of Motorcycle» στο μουσείο Guggenheim το 1998, ενώ βρίσκεται μόνιμα στην έκθεση του Barber Vintage Motorsports Museum (αμφότερα στις ΗΠΑ).
Το Imme R100 ήταν ένα ελαφρύ δίτροχο που κατασκευαζόταν από Riedel AG από το 1948 μέχρι το 1951 και παρότι ήταν τεχνολογικά προηγμένο και εφυές στη σύλληψή του είχε χαμηλό κόστος. Σύμφωνα με την ιστορία, τα προβλήματα αξιοπιστίας και τα χαμηλά περιθώρια κέρδους είχαν σαν αποτέλεσμα την πτώχευση της εταιρίας.
Ο Norbert Riedel ήταν ένας μηχανικός (είχε σχεδιάσει έναν δίχρονο κινητήρα εκκίνησης κινητήρων αεροπλάνων) που οπως και πολλοί άλλοι αναγνώρισε την ανάγκη για μια απλή και οικονομική μοτοσυκλέτα μετακίνησης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέχρι το καλοκαίρι του 1947 είχε φτιάξει ένα πρωτότυπο με μονόμπρατσο πιρούνι και μονόμπρατσο ψαλίδι πλαίσιο, ενώ λόγω της έλλειψης των υλικών το Ιmme χρησιμοποιούσε όσο το δυνατόν λιγότερο μέταλλο. Για παράδειγμα πιρούνι, πλαίσιο και ψαλίδι χρησιμοποιούσαν σωλήνα ίδιας διατομής.
Επίσης το ψαλίδι λειτουργούσε και σαν εξάτμιση! Ο κινητήρας ήταν στερεωμένος πάνω στο ψαλίδι και ανεβοκατέβαινε μαζί με τον πίσω τροχό πάνω από τις ανωμαλίες του δρόμου – όπως συμβαίνει σήμερα στα σκούτερ.
Η ανάρτηση τριγωνικής διάταξης γινόταν από ένα μονό αμορτισέρ, 30 ολόκληρα χρόνια πριν την παρουσίαση της ανάρτησης cantilever από τη Yamaha.
Και το πιρούνι ήταν μονόμπρατσο – αν δείτε το Imme από αριστερά βλέπετε γυμνούς, ολόκληρους τροχούς – και η ανάρτησή του γινόταν από μονό ελατήριο με βραχίονες, που βρισκόταν μπροστά από το λαιμό του πλαισίου και κάτω από το τιμόνι
O μπροστινός και ο πίσω τροχός ήταν ακριβώς ίδιοι και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν είτε στο ένα, είτε στο άλλο άκρο.
Η συνολική απλή εμφάνιση του Imme R100 παραπλανούσε τον παρατηρητή για την ουσία της κατασκευής. Ήταν απλό και όμορφο, χωρίς να προδίδει ότι πρόκειται για ένα οικονομικό δίτροχο. H ακριβότερη έκδοση του 1950 κόστιζε 850 μάρκα και η απαιτούμενη προκαταβολή για όποιον ήθελε να το αποκτήσει ήταν μόλις 250 μάρκα.
Ο κινητήρας ήταν δίχρονος για να παραμένει απλός και οικονομικός στην κατασκευή και εύκολος στη συντήρηση, ακόμα και από ανθρώπους που δεν είχαν πολλές γνώσεις.
Ο κυβισμός του ήταν 99 κυβικά και απέδιδε 4,4 ίππους, στις 5.800 rpm, ιπποδύναμη που μπορεί σήμερα ακούγεται χαμηλή, αλλά τότε ήταν διπλάσια από τον ανταγωνισμό.
Ο κινητήρας με τον οριζόντιο κύλινδρο είχε αεροδυναμική εμφάνιση και οβάλ σχήμα, ενώ για μείωση του κόστους κύλινδρος και κεφαλή ήταν ένα κομμάτι. Το κιβώτιο ταχυτήτων είχε τρεις σχέσεις και έλειπε η νεκρά, άρα όταν σταμάταγε το Imme R100 ο αναβάτης πατούσε τον συμπλέκτη (υπήρχε και μια ασφάλεια στο λεβιέ του συμπλέκτη για αυτή τη δουλει-όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί).
Το 1948, την πρώτη χρονιά παραγωγής 80 κομμάτια φτιάχτηκαν, το ’49 το εργοστάσιο είχε 370 υπαλλήλους και 500 Imme R100 κατασκευάζονταν τον μήνα. Πάνω από 5.000 κομμάτια βγήκαν από το εργοστάσιο μέχρι το τέλος του χρόνου.
Το όνομα Imme σε μια γερμανική διάλεκτο σημαίνει «μέλισσα», και το κέρδισε λόγω του ήχου που έβγαζε ο κινητήρας.
Το 1950 η παραγωγή του Imme R100 είχε φτάσει τα 1.000 το μήνα και μέχρι το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς περισσότερα από 10.000 είχαν πωληθεί.
Ωστόσο το Imme R100 άρχισε να εμφανίζει προβλήματα αξιοπιστίας, ειδικά στην περιοχή του στροφάλου, όπου για λόγους απλότητας γύριζε πάνω σε ένα ρουλεμάν. Αργότερα τοποθετήθηκαν δύο ρουλεμάν αλλά ήταν ήδη αργά, αφού το 1951 η Riedel AG κήρυξε πτώχευση.
Πηγή φωτογραφιών: wikimedia.org
