Sport, Ιταλιάνικο μοτοποδήλατο
To Malaguti Fifty είναι ένα θρυλικό δίτροχο που λόγω του μικρού του κυβισμού, όπως γίνεται συνήθως, δεν ανέβηκε στο ιστορικό ύψος που του άξιζε. Υπάρχουμε όμως εμείς που το θυμόμαστε και το αναδεικνύουμε. Έστω και μέσα από ένα απλό άρθρο, σε μια μικρή ελληνική ιστοσελίδα για παπιά και μικρές-μεσαίες μοτοσυκλέτες…
To Malaguti Fifty ήταν ένα ιταλικό μοτοποδήλατο που κατασκευαζόταν από το 1974 μέχρι το 1997, από την εταιρία Malaguti, που δεν υπάρχει πλέον, στο San Lazzaro κοντά στη Μπολώνια.
Το Malaguti Fifty κατατάσσεται στην κατηγορία των λεγόμενων «tubone», αυτών με τη χαρακτηριστική μονή χοντρή σωλήνα που διέτρεχε όλη την κατασκευή. Μια διάταξη που θυμίζει έντονα αυτήν των παπιών, δηλαδή με μονή ραχοκοκαλιά και κρεμαστό κινητήρα από κάτω της.
Διάφορες εκδόσεις Malaguti Fifty παρουσιάστηκαν στο πέρασμα του χρόνου, όπως το Fifty 50, Black Special, Premium, RV, UP, HF, HF mix, HF colors, Full CX, Full Cx mix, Full CX Colors, Mistral, Evolution, Top, Top Colors και Top Mix… της μουρλής οι εκδόσεις, οι βελτιώσεις και οι εξελίξεις του ίδιου θέματος.
Το τελευταίο της οικογένειας Malaguti Fifty παρουσιάστηκε στην έκθεση EICMA 2003, σαν πρωτότυπου που όμως δεν μπήκε ποτέ στην παραγωγή.
Ένα από τα πιο αξιόλογα ήταν το Malaguti Fifty Top, που ήταν η τελευταία έκδοση του 1994 με τα χαρακτηριστικά έντονα χρώματα.
Διέφερε από τα προηγούμενα αφού ήταν καλά εξοπλισμένο πέρα από το σύνολο του φέρινγκ με τα καπάκια και τα σπόιλερ διέθετε υγρόψυκτο κινητήρα, στροφόμετρο, ταχύμετρο, ένδειξη ταχύτητας, ένδειξη στάθμης βενζίνης, δείκτη θερμοκρασίας υγρών κινητήρα και ρολόι. Επιπλέον, είχε δισκόφρενο στον μπροστινό τροχό. Όμως να δούμε πως ξεκίνησε το θρυλικό μοντέλο και πως κατάληξε.
Ο χοντρός κεντρικός σωλήνας-πλαίσιο, το «Tubone» χρησίμευε επίσης σαν ρεζερβουάρ καυσίμου που χωρούσε όμως μόλις 3,5 lt, κάνοντας τους ιταλούς πιτσιρικάδες που το καβαλούσαν να τρέχουν κάθε λίγο σε βενζινάδικα.
Η ακαμψία του – θηριώδους για τα δεδομένα – πλαισίου έδινε στα Malaguti Fifty εξαιρετική συμπεριφορά στο δρόμο, με βέλτιστη κατανομή βάρους.
Το βάρος ήταν μικρό φυσικά, όπως συνέβαινε με τα μοτοποδήλατα και τα μηχανάκια που χρησιμοποιούσαν δίχρονους κινητήρες. Το σύστημα φρένων είχε ένα μπροστινό δισκόφρενο Grimeca και ένα ταμπούρο στον πίσω τροχό.
Οι τελευταίες εκδόσεις είχαν χυτές ζάντες και μονό αμορτισέρ στην πίσω ανάρτηση.
Ο δίχρονος, μονοκύλινδρος κινητήρας των Malaguti φτιαχνόταν από την Franco Morini, με κανονικό κιβώτιο ταχυτήτων 3 ή 4 ταχυτών.
Με μεγάλες ψύκτρες για τα πρώτα αερόψυκτα μοντέλα και τροφοδοσία από ένα απλό καρμπυρατέρ Dell’Orto SHA 14/12.
Η εξάτμιση, μεγάλη και όμορφη όπως όλες των δίχρονων έδινε μια ακόμα σπορ νότα στο μοντέλο.
Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό νόμο, το Fifty απέδιδε νορμάλ μόλις 1,5 hp και είχε τελική 45 χλμ/ώρα. Αυτά μέχρι να φύγει από το κατάστημα, αφού όλοι σχεδόν “άνοιγαν” τους κινητήρες με αποτέλεσμα να βγαίνει διπλάσια και τριπλάσια ιπποδύναμη από τον ίδιο κινητήρα και τελική πάνω από 80 km/h.
Τα Malaguti Fifty για 23 ολόκληρα χρόνια αποτέλεσαν τη βάση για μια θρυλική γενιά σπορ αναβατών που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στον κόσμο των δύο τροχών με τον καλύτερο τρόπο.
Μετά ακολούθησαν οι μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες, η οδήγηση στις πίστες και ο κόσμος των απόλυτων επιδόσεων, κι ίσως και οι αγώνες. Το μηχανάκι όμως που σου πρόσφερε απλόχερα τις πρώτες συγκινήσεις δεν ξεχνιέται ποτέ.
“Τουμπόνε” λοιπόν και τα μυαλά στα κάγκελα, έστω κι αν εμείς δεν το γνωρίσαμε εδώ σε τέτοιο βαθμό όσο οι Ιταλοί συνάδελφοί μας.
