Το τέλος της τυπογραφίας, όπως την ξέραμε;
Το “μεγαλύτερο περιοδικό μοτοσυκλέτας στον κόσμο”, άλλαξε. Έγινε μικρότερο, με λιγότερη ύλη και κυρίως από μηνιαίο έγινε 3μηνιαίο. Mήπως η αλλαγή του διάσημου αμερικανικού περιοδικού μοτοσυκλέτας Cycle World σηματοδοτεί το τέλος της – μοτοσυκλετιστικής – τυπογραφίας;
Ακόμα κι αν δεν σηματοδοτεί το τέλος, το πραγματικό τέλος, το τέλος-τέλος, σίγουρα η αλλαγή του Cycle World δεν είναι μια ευχάριστη εξέλιξη για τα έντυπα μέσα ενημέρωσης μοτοσυκλέτας.
Κάπου στο 1987 οι REM, μια μπάντα από το Σηάτλ τραγουδούσαν το “It’s the end of the world as we know it”… Μιλούσαν για“Το τέλος του κόσμου, όπως το ξέραμε” και τώρα λοιπόν μοιάζει να πλησιάζει το τέλος του κόσμου και για τα περιοδικά.
Γενιές γενεών μεγάλωσαν μαζί με το θρυλικό Cycle World, το ίδιο κι εμείς, που το παρακολουθούσαμε από τη δεκαετία του ’80. Είναι μια στενάχωρη εξέλιξη να βλέπεις το περιοδικό που επί δεκαετίες έχει τροφοδοτήσει την ανάγκη σου για ενημέρωση γύρω από τις μοτοσυκλέτες, με εξαιρετικά καλογραμμένα άρθρα, με καταπληκτικούς συντάκτες, με γράψιμο και ιστορίες που δύσκολα έβρισκες οπουδήποτε αλλού.
Το Cycle World, το αυτοαποκαλούμενο “The World’s Biggest Motorcycle Magazine” ξανασχεδιάστηκε από πλευράς σχήματος και lay out (γραμμής εμφάνισης) και από κει που έβγαινε κάθε μήνα τώρα θα εκδίδεται 4 φορές το χρόνο σαν coffe table magazine, σαν “περιοδικό βιβλιοθήκης” που θα λέγαμε εμείς.
Το περιοδικό ήταν γραμμένο στη δημοφιλέστερη γλώσσα στον κόσμο, στα Αγγλικά, και είχε εκτεταμένο δίκτυο ανά τον κόσμο διανομής φτάνοντας να πουλάει κοντά στις 500.000 τεύχη το μήνα μόνο στις ΗΠΑ.
Η τιμή του κάθε τεύχους ήταν 11.99 δολάρια, αν και την ετήσια συνδρομή την είχαν κατεβάσει στα μόλις 9.75 δολάρια! Η διαρκής μείωση της τιμής στα μόλις μόλις 0,80 του δολαρίου το τεύχος ήταν απότοκο του ανταγωνισμού, ενός ανόητου κυνηγητού δεκάρων που κατέληξε φυσικά σε καταστροφή.
Το νέο σχήμα του Cycle World είναι πιο πλατύ, το περιοδικό είναι πιο κοντό, οι σελίδες είναι μόλις 116 και τα θέματα “βαριά”, όχι απαραίτητα της τρέχουσας επικαιρότητας, αφού αυτά καλύπτονται από τις ιστοσελίδες, με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα.
Τι λέει όμως η παλιά σχολή μοτοσυκλετιστών και αναγνωστών; Τα χίλια-μύρια, το τι βρισίδι έχει πέσει διαδικτυακά και μη δεν λέγεται.
Κανείς δεν πιστεύει ότι έχει συμβεί μια τέτοια αρνητική εξέλιξη σε ένα περιοδικό σαν το Cycle World, το οποίο ιδρύθηκε το 1962 από τον Joe Parkhurst, έναν άνθρωπο που βραβεύτηκε για την αντικειμενική του δημοσιογραφία στο χώρο.
Το μεγαλύτερο αμερικάνικο περιοδικο μοτοσυκλέτας πουλήθηκε το 1971 για πρώτη φορά στο CBS, μετά σε έναν όμιλο επιχειρηματία ελληνικής καταγωγής, τον Πέτρο Διαμαντή, και μετά κατά σειρά στις Hachette Magazines, Hearst Corporation και τέλος στην Bonnier Corporation, μια Σουηδική εταιρία με πείρα 200 ετών στα έντυπα και την τυπογραφία!
“Ανταποκρινόμενοι στην κατάσταση του τύπου και των περιοδικών σε μια αγορά που έχει αλλάξει δραματικά, αλλάζουμε το περιοδικό” έγραψε ο αρχισυντάκτης του Mark Hoyer, με τους διάσημους, παραδοσιακούς συνεργάτες Kevin Cameron, Peter Egan και Don Canet να συνεχίζουν την εξαιρετική δουλειά τους.
Τα κακά νέα όμως συνεχίζονται για τον ειδικό τύπο μοτοσυκλέτας αφού η Bonnier αποφάσισε το κλείσιμο των περιοδικών Sport Rider και του γνωστού “εντουράδικου” περιοδικού Dirt Rider.
It’s the end of the magazines, as we know them…
