Kάτι τρέχει με την Harley…
Harley Davidson μένει χωρίς “εισαγωγικά” μοντέλα στην Ευρώπη το 2021 και “μένει” γενικώς… με δεδομένη την απόσυρση από την ευρωπαϊκή αγορά των βασικών, φθηνότερων μοντέλων 883 και των Sportster γενικότερα, λόγω του ότι δυστυχώς δεν μπορούν να πληρούν τις προδιαγραφές Euro5! Κείμενο: Α. Π.
Η Harley Davidson μπαίνει σε μια νέα – ευρωπαϊκή αυτή τη φορά – περιπέτεια που θα πλήξει ξανά τα ταμεία της. Αναλύουμε το άμεσο ευρωπαϊκό μέλλον της μεγάλης αμερικάνικης εταιρίας που αντιμετωπίζει πρόβλημα για άλλη μια φορά.
Αν κάποιος παρακολουθεί λίγο πιο στενά την ειδησεογραφία στον χώρο της μοτοσυκλέτας, σίγουρα θα έχει καταλάβει ότι υπάρχει μια ασυνήθιστη ροή ειδήσεων που αφορούν την Harley–Davidson εδώ και δύο χρόνια, με τα μηνύματα της εταιρείας να είναι διαμετρικά αντίθετα και να μην βγάζουν ορισμένες φορές νόημα.
Δεν είναι μυστικό το ότι η Harley–Davidson αντιμετωπίζει προβλήματα και ότι οι πωλήσεις καταγράφουν συνεχή πτωτική τάση. Αν εξετάσει κανείς μεμονωμένα τους αριθμούς, αυτοί δεν φαίνονται τραγικοί και θα μπορούσε να πει ότι εμπίπτουν στα πλαίσια μια “κακής χρονιάς”.
Ωστόσο πίσω από όλο αυτό κρύβεται κάτι πολύ πιο μεγάλο και ανησυχητικό, που οι οικονομικοί αναλυτές και οι manager της εταιρείας το έχουν εγκαίρως διαγνώσει. Το πρόβλημα της Harley–Davidson δεν είναι ότι έπεσε μια χρονιά ακρίδα στις μεσοδυτικές πολιτείες, καταστράφηκαν οι καλλιέργειες καλαμποκιού, και ως εκ τούτου οι αγρότες bikers ανέστειλαν τις αγορές τους.
Το πρόβλημα της Harley–Davidson είναι –τρόπον τινά- δημογραφικό. Πολύ απλά, το ενδιαφέρον των νεότερων γενιών για τις μοτοσυκλέτες είναι σημαντικά μειωμένο.
Από τη μία έχουμε τους Millennials, δηλαδή το δημογραφικό group όσων έχουν γεννηθεί από το 1981 έως το 1996, οι οποίοι και αποτελούν το πιο δραστήριο αγοραστικό δυναμικό στις ΗΠΑ και όχι μόνο, σε ό,τι αφορά στις μοτοσυκλέτες. Πρακτικά μιλάμε για ηλικίες από 25-40 ετών, δηλαδή το απόλυτο target group στα δίτροχα, αποτελούμενο από νεοεισερχόμενους ή έμπειρους αναβάτες.
Οι Millennials λοιπόν, πέραν του μειωμένου ενδιαφέροντος για τις μοτοσυκλέτες, τυγχάνει να είναι και πιο φειδωλοί στο τρόπο που σπαταλάνε τα χρήματα τους, αφού έχουν λίγο-πολύ γνωρίσει την παγκόσμια οικονομική ύφεση, ενώ με τις τρέχουσες εξελίξεις, σε αυτό τον παλαβό απ’ όπου και αν τον πιάσεις κόσμο, δεν αισθάνονται τόσο άνετοι και χαλαροί ώστε να σουλατσάρουν αμέριμνοι στα αμερικανικά highways.
Από την άλλη, οι Zoomers, δηλαδή όσοι έχουν γεννηθεί από το 1997 και μετά, που αποτελούν εν δυνάμει το «νέο αίμα» που θα στηρίξει την παγκόσμια μοτο-βιομηχανία, δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τις μοτοσυκλέτες: το πρότυπο του biker που ευαγγελιζόταν επιτυχημένα εδώ και δεκαετίες από την H–D, δεν τους συγκινεί καθόλου. Σε έρευνες που έχουν διεξαχθεί, πέραν του «δε με ενδιαφέρει», οι ανήκοντες στην γενιά αυτή, εκφράζουν επίσης φόβο στην προοπτική να οδηγήσουν μοτοσυκλέτα, ενώ παράλληλα τις βρίσκουν ακριβές και πολύπλοκες.
Harley-Davidson Pan America 1250
Με αυτά τα δεδομένα, που δεν αφορούν μόνο τις ΗΠΑ αλλά αντικατοπτρίζουν μια παγκόσμια τάση, η Harley–Davidson έχει αντιληφθεί ότι αυτό που σήμερα φαντάζει ως μια απλή τρικυμία, θα εξελιχθεί μέσα στα επόμενα χρόνια σε τσουνάμι.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν φορά αποκλειστικά και μόνο την H–D. Όλοι οι κατασκευαστές το έχουν αντιληφθεί και σπεύδουν σε προληπτικές κινήσεις, διευρύνοντας την γκάμα τους και επαναπροσδιορίζοντας την θέση τους στην αγορά. Ωστόσο η Harley–Davidson, έχει εγκλωβιστεί στη στερεοτυπική εικόνα που η ίδια με συνέπεια και ευλάβεια είχε χτίσει και προβάλει εμφατικά για δεκαετίες.
Με λίγα λόγια, η Harley–Davidson, δεν είναι τόσο ευέλικτη όσο άλλοι κατασκευαστές και αυτό όχι επειδή μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά δεν έχει την δυναμική να εξελίξει και να παράξει σύγχρονες μοτοσυκλέτες άλλων κατηγοριών, αλλά γιατί αυτό θα της δημιουργούσε μια κρίση ταυτότητας.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι έχει μια τεράστια σκληροπυρηνική πελατειακή βάση, η οποία ακόμα είναι ενεργή και ακμαία, αλλά καθόλου συγκαταβατική και δεκτική στο ενδεχόμενο αλλαγής πλεύσης της εταιρείας.
Με κάθε συμπάθεια και σεβασμό για την θρυλική αυτή εταιρεία, θα λέγαμε ότι οι τελευταίες της κινήσεις αποπνέουν πανικό ή για να μην είμαστε τόσο απόλυτοι, είναι κινήσεις “ασανσέρ”, με διαδοχή σωστών αποφάσεων και άλλων που σε κάνουν να απορείς.
Δεν αναφερόμαστε στην κλασική γκάμα των μοντέλων της, η οποία είναι αριστοτεχνικά εξελιγμένη και παράδειγμα-πρότυπο προς τους άλλους κατασκευαστές για το πώς να δημιουργήσεις σύγχρονες μοτοσυκλέτες, χωρίς να χαθεί η αίσθηση και το χαρακτηριστικό «σήμα κατατεθέν» τους.
Αναφερόμαστε στο πώς προσπαθεί να απευθυνθεί στα target group που της δημιουργούν προβλήματα. Για παράδειγμα, το Live Wire, είναι μια εξαιρετική κατά γενική ομολογία μοτοσυκλέτα και το μοναδικό e-μοντέλο παραγωγής από μεγάλο κατασκευαστή, όποτε μόνο και μόνο για την τόλμη της Harley–Davidson, της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Από την άλλη όμως προκύπτει το ερώτημα… είναι μια μοτοσυκλέτα 30.000+ ευρώ ο πολιορκητικός κριός που θα κάμψει τις αντιστάσεις των νεότερων γενεών, ώστε να αγοράσουν μοτοσυκλέτα; Των γενεών αυτών που στις ΗΠΑ είναι καταχρεωμένες με υπέρογκα φοιτητικά δάνεια ή πασχίζουν ως μεσαία τάξη να τα βγάλουν πέρα; Μάλλον όχι.
Harley Davidson LiveWire
Τα e–scooter concept και τα υποβοηθούμενα ηλεκτρικά ποδήλατα, σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν δέλεαρ, αλλά ακόμα και αν υπάρξει εμπορική απήχηση, δεν μπορεί η Harley–Davidson να στηριχθεί αποκλειστικά σε αυτά.
Οι νέοι Revolution – Max κινητήρες είναι μια πολύ καλή κίνηση, κυρίως για τη δυναμική ανάπτυξης που προσφέρουν στην εταιρεία. Σύγχρονοι, πλήρως υγρόψυκτοι και αποδοτικοί V2, που μπορούν να τοποθετηθούν σε μια πληθώρα μοντέλων διαφορετικού ύφους, επιτρέποντας στην Harley–Davidson να διεισδύσει σε πεδία κατηγοριών, που ποτέ άλλοτε δεν είχε παρουσία.
Τα πρώτα concept μοντέλα – φορείς των κινητήρων αυτών, άφησαν μεγάλες υποσχέσεις, έχοντας σαφώς μια πιο ευρωπαϊκή χροιά και στοχεύοντας σαφώς στην αγορά της Γηραιάς Ηπείρου, που ευτυχώς, ακόμα καλά κρατεί ως μοτοσυκλετιστική αγορά, δεδομένων πάντα των συνθηκών.
Από τη μια έχουμε το Pan America, το Adventure μοντέλο με τη δυναμική –τουλάχιστον «στα χαρτιά»- να σταθεί δίπλα στις ευρωπαϊκές και ιαπωνικές προτάσεις. Η σχεδίαση του είναι βέβαια ένα θέμα προς συζήτηση αλλά τα ίδια λέγανε πολλοί και για τα ΒΜW R1100GS του 1993.
Αν το Pan America σκοντάφτει εκ πρώτης στο θέμα εμφάνιση, το Bronx, ένα μοντέλο με τη μικρότερη σε έκδοση κυβισμού του Revolution Max (975) κινητήρα και streetfighter χαρακτήρα, είναι αντικειμενικά πολύ όμορφο! Όταν μάλιστα έχουμε έμμεσο επιτυχημένο προηγούμενο με τα Buell, πράγμα που σημαίνει ότι η αγορά είναι δεκτική σε τέτοιου είδους μοντέλα από τις HΠΑ, το Bronx φαντάζει ως πολύ πιο σίγουρο στοίχημα.
Tι έκανε η Harley–Davidson; Ανέστειλε την παρουσίαση του! To Βronx βγήκε από την σελίδα των «προσεχώς μοντέλων» που φιλοξενεί η εταιρεία στην επίσημη ιστοσελίδα της και το λανσάρισμα του μετατοπίσθηκε για πιο μετά (άγνωστο το πότε). Αυτό μάλιστα είναι το αισιόδοξο σενάριο, αφού δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο εγκατάλειψης του concept.
Συνεχίζοντας, το επερχόμενο HD 350 γνωστό και ως HD 338R, εγκαινιάζει την σύμπραξη της Harley–Davidson με την κινεζική Qianjiang Motors και αυτό αποτελεί επίσης μια πολύ σωστή κίνηση, βάζοντας την εταιρεία μέσα στις αναπτυσσόμενες αγορές, με ένα μοντέλο που –λογικά- θα διατίθεται και στις ανεπτυγμένες αγορές, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους (και όχι μόνο) αναβάτες, να αποκτήσουν μια προσιτή μοτοσυκλέτα με τον θρυλικό θυρεό στο ρεζερβουάρ της.
Θα έχουμε λοιπόν ένα εισαγωγικό μοντέλο σε ύφος street scrambler αλλά, για να προσθέσουμε την τελευταία ανεξήγητη κίνηση της Harley–Davidson, η σειρά των Sportster, που επί δεκαετίες αποτελούσε τον προθάλαμο για την εισαγωγή στα «σαλόνια» της εταιρείας, καταργείται από την Ευρώπη!
Ο λόγος είναι ότι οι αερόψυκτοι V2 883 και 1200 δεν πληρούν τις Euro 5 προδιαγραφές και η Harley–Davidson δεν προχώρησε στην εξέλιξη τους. Ακούγεται τρελό, την στιγμή που τα νεορετρό πάνε «σφαίρα», η αμερικανική εταιρεία να μη διαθέτει στη Μέκκα της κατηγορίας, την Ευρώπη, μοντέλα που θα μπορούσαν να «κλέψουν» αναβάτες. Εδώ κάπου σημειώστε ότι το 883 είναι το best seller μοντέλο της εταιρίας στην Ελλάδα, άρα τα πράγματα για την Harley δεν ακούγονται καθόλου καλά.
Έχουν ακουστεί φήμες ότι τα Sportster ίσως αντικατασταθούν στην Ευρώπη με νέα μοντέλα που θα φέρουν τον Evolution Max 975 κινητήρα, το ερώτημα όμως είναι αν θα προλάβει η Harley–Davidson να καρπωθεί μερίδιο της συγκεκριμένης αγοράς. Όταν το Bronx έχει μπει «στον πάγο», δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι εξελίσσονται νέα Sportster, ειδικά για την Ευρώπη…
To πικρό στην προκειμένη περίπτωση «κερασάκι στην τούρτα», είναι ότι τον Σεπτέμβριο, ανακοινώθηκε το κλείσιμο της γραμμής παραγωγής που είχε στήσει η Harley–Davidson στην Ινδία (βλ. μοντέλο Street 750), λόγω των σημαντικά μειωμένων πωλήσεων. Αν και από την πρώτη στιγμή, πριν μια δεκαετία, πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφραζαν ανοικτά τις διαφωνίες τους για την επιχειρηματική αυτή κίνηση, προεξοφλώντας την αποτυχία της, περισσότερη σημασία στην παρούσα φάση δεν έχει το ότι δικαιώθηκαν οι Κασσάνδρες αλλά το ότι χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία.
Harley-Davidson Street 750
Δεν είναι λίγο να έχεις εγκαταστήσει μια γραμμή παραγωγής και να έχεις αποκτήσει εμπορικές σχέσεις εντοπιότητας στην Ινδία. Τι ήταν αυτό που εμπόδισε την Harley–Davidson ώστε να διαγνώσει εγκαίρως το ναυάγιο και δρώντας ευέλικτα, να συνάψει μια συμφωνία με κάποιον κατασκευαστή στην Ινδία, για την παραγωγή μικρών σε κυβισμό μοντέλων, όπως έχουν πράξει τόσες άλλες εταιρείες; Αφού το έκανε στην Κίνα…
Προφανώς δεν είμαστε στο διοικητικό συμβούλιο της Harley–Davidson, δεν έχουμε εκ των έσω πληροφορίες. ούτε και θεωρούμε ότι τα μοντέλα, τα εργοστάσια και οι συμφωνίες είναι στραγάλια. Με λίγα λόγια, δεν παίζουμε τον ρόλο του προπονητή της εξέδρας.
Απλά παραθέτουμε τα γεγονότα και αναρωτιόμαστε σε τι εξυπηρετούν όλες αυτές οι καθυστερήσεις, οι πελαγοδρομίες και οι διαμετρικά αντίθετες αποφάσεις στην προσπάθεια να ξεπεραστούν τα προβλήματα στην αμερικανική εταιρεία.
Aς ελπίσουμε να βρεθεί ο μίτος της Αριάδνης που θα οδηγήσει σταδιακά την Harley–Davidson έξω από αυτόν ζοφερό λαβύρινθο που φαίνεται να έχει χαθεί. Ακόμα και αν η πολυπόθητη έξοδος προϋποθέτει ριζικές αλλαγές, δεν έχει σημασία, τίποτα δεν είναι στάσιμο και οι καιροί απαιτούν επαναπροσδιορισμό και αναθεώρηση.
