Oι ρέπλικες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος
Πέντε κορυφαίες δίχρονες μοτοσυκλέτες-ρέπλικες GP 250 του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας μεταξύ των δεκαετιών του ’80 και του ’90, τότε που τα δίχρονα είχαν φτάσει στην κορυφή της απόδοσής τους.
Τα supersport 250άρια έχουν περάσει πλέον στη σφαίρα του θρύλου. Σήμερα κοιτάζουμε τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους εκείνων των χρυσών εποχών.
Υπάρχουν μοτοσυκλέτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους και άλλες που έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στη μνήμη των ενθουσιωδών μοτοσυκλετιστών.
Μεταξύ αυτών υπάρχουν και τα δίχρονα supersport: τεχνολογικά θαύματα που μεταξύ των δεκαετιών του ’80 και του ’90 ώθησαν την εξέλιξη των κινητήρων στα άκρα, ειδικά στα 250 cc.
Παρότι αυτά τα τεχνολογικά διαμάντια προορίζονταν και είχαν τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία στην Ιαπωνία, ελάχιστοι μοτοσυκλετιστές στην Ευρώπη είχαν την τύχη (ή μήπως την ευτυχία;) να τα αποκτήσουν… έστω και μεταχειρισμένα.
Ναι, καλά το μαντέψατε ήταν Έλληνες οι τυχεροί μοτοσυκλετιστές που μπορούσαν να πάρουν μια γεύση από τις μοτοσυκλέτες τoυ Παγκοσμίου 250 κυβικών. Έστω και μέσω μεταχειρισμένων που έρχονταν απευθείας από την Ιαπωνία. Πάμε να δούμε το Top 5 αυτών των εξαιρετικών μοτοσυκλετών.
Aprilia RS 250
Στην Ιαπωνία υπήρχαν όλοι οι άλλοι… στην Ευρώπη υπήρχε το Aprilia RS 250. Το RS μπορεί να θεωρηθεί ο μόνος Ευρωπαίος εκπρόσωπος μιας κατηγορίας “με ασιατικά μάτια” και μια μοτοσυκλέτα που κάνει τους Ιταλούς να φουσκώνουν με εθνική υπερηφάνεια.
Δημιουργήθηκε για να κάνει τους λάτρεις των αγώνων MotoGP να ονειρεύονται, με την Aprilia εκείνη την εποχή να κυριαρχεί στις μικρές κατηγορίες.
To RS κατασκευάστηκε σαν ρέπλικα-έκδοση δρόμου από το 1995 (με τη θρυλική έκδοση Max Biaggi Chesterfield) έως το 2002, με την τελική έκδοση να είναι γεμάτη σπορ καμπύλες και αεροδυναμική.
Σε αντίθεση με τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Aprilia, ο κινητήρας δεν κατασκευαζόταν στο Noale, αλλά στην Ιαπωνία από την Suzuki, με την ίδια μονάδα που εξόπλιζε το RGV Gamma… τον πιο σκληρό αντίπαλο της RS.
Kawasaki KR-1
Και η Kawasaki είχε το δικό της δίχρονο όπλο, το οποίο στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήταν από τα καλύτερα της κατηγορίας των 250.
Το Kawasaki KR-1 εισήχθη στην Ελλάδα, παρότι πολύ λίγοι το είδαν στην Ευρώπη. Έκανε το ντεμπούτο του το 1988 και μετά από συγκριτικές δοκιμές κέρδισε τον ανταγωνισμό της εποχής.
Είχε δύναμή ήταν ελαφρύ (ζύγιζε μόλις 134 κιλά) και σε μόλις 4 χρόνια παραγωγής βγήκε και η έκδοση S (με μεγαλύτερο καρμπυρατέρ, φαρδύτερα ελαστικά και κοντό κιβώτιο ταχυτήτων) και R (Με ενισχυμένο πλαίσιο και νέα χρώματα).
Suzuki RGV 250 Gamma
Το Suzuki RGV 250 Gamma ήταν από τα ελάχιστα 250 supersport που εισήχθησαν επίσημα σε ευρωπαϊκές αγορές (και την Ελλάδα). Τα RGV Gamma συγκέντρωσαν γύρω τους πλήθος θαυμαστών ακριβώς έκανε και η Aprilia RS250, η Ιταλίδα ξαδέλφη του.
Πάνω σε αυτή τη μοτοσυκλέτα είχε εναποθέσει το τμήμα μάρκετινγκ της Suzuki το image των MotoGP, ειδικά όταν φορούσε τα χρώματα του αγωνιστικού team (βλ. έκδοση Schwantz Replica με τα λογότυπα της Pepsi) και κατασκευάστηκε σε τρεις εκδόσεις από το 1988 έως το 1998.
Θρυλικότερη των υπολοίπων είναι η δεύτερη έκδοση, με τα χαρακτηριστικά τετράγωνα πίσω φώτα που συνδυάζονται με τις μοναδικές αεροδυναμικές της γραμμές, ενώ η τρίτη έκδοση αποδείχθηκε λιγότερο δημοφιλής.
Σε άμεση σύγκριση με το Aprilia RS 250, το RGV (αν και ο κινητήρας ήταν πανομοιότυπος με διαφορές στον στροφαλοφόρο, κ.α), έμεινε ελαφρώς πίσω, ειδικά επειδή το ιταλικό πλαίσιο ήταν ήταν πιο εξεζητημένο και αποτελεσματικό.
Honda NSR 250
Λατρεύτηκε στην Ιαπωνία, αλλά και στην Ελλάδα για όσους είχαν την ευκαιρία να το οδηγήσουν ή να το αποκτήσουν.
Το ακρωνύμιο NSR ήταν διάσημο στην Ευρώπη μόνο χάρη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μέσα από τις Honda των Doohan και Rossi στην κατηγορία των 500.
Κατασκευάστηκε από το 1987 έως το 1996 και ήταν μακράν ένα από τα πιο όμορφα 250άρια (με τον ονειρικό χρωματισμό Rothmans), με τη σχεδίαση της ουράς βγαλμένη από τα GP 500 και μια πραγματικά συναρπαστική δυναμική στο δρόμο.
Πιο εύχρηστα από τους ανταγωνιστές τους, με καταπληκτικό στυλ Honda, τα NSR έγραψαν μια υπέροχη ιστορία ειδικά στην τελευταία έκδοση του 1994, με το εκλεπτυσμένο συνολικό στυλ και το μονόμπρατσο ψαλίδι.
Yamaha TZR 250
Ακόμη ένα κόσμημα που πουλήθηκε στην Ευρώπη αλλά σε πολύ λίγα κομμάτια. Κάμποσα περισσότερα βρήκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το δρόμο τους προς την Ελλάδα.
Στην Ιαπωνία το TZR 250 θεωρείτο μοτοσυκλέτα αναφοράς στην κατηγορία μαζί με το Honda NSR.
Έκανε και αυτό το ντεμπούτο του το 1987 και κυκλοφόρησε σε τρεις εκδόσεις – όλες διαφορετικές από άποψη τεχνολογίας και αισθητικής – μέχρι το 1994, χρονιά που σταμάτησε η παραγωγή.
Η δεύτερη έκδοση είναι αναμφισβήτητα η πιο εμβληματική, με πλαίσιο Deltabox, ψαλίδι με κάτω γέφυρα και διπλή εξάτμιση στο εσωτερικό της ουράς.
Η τρίτη έκδοση ωστόσο, ήταν η πιο επιτυχημένη συνολικά και τεχνολογικά, με τροχούς 17 ιντσών, ψαλίδι μπανάνα και μοντέρνα αισθητική GP. Υπήρχε και μια τέταρτη έκδοση που παρήχθη μέχρι το 1999 αλλά σε πολύ περιορισμένη έκδοση (SP) και προοριζόταν κυρίως για οδήγηση σε πίστα.
