Χωρίς πιρούνι, με τρικύλινδρο κινητήρα και όχι από την Κίνα!
Η άφιξη μιας μοτοσυκλέτας στην οποία η μπροστινή ανάρτηση δεν είναι το παραδοσιακό πιρούνι που γνωρίζουμε δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη. Αυτό συμβαίνει, γιατί τα εναλλακτικά συστήματα μπροστινής ανάρτησης θεωρούνται εξεζητημένα και “τολμηρά”.
Η ιστορία είναι γεμάτη από μοτοσυκλέτες που ήταν πολύ τολμηρές για την εποχή τους, μπροστά απ’ όλες τις άλλες, με τον κόσμο να μην είναι έτοιμος να τις υποδεχτεί.
Η πιο τολμηρή καινοτομία που έχουμε δει σε τέτοιες μοτοσυκλέτες τις περισσότερες φορές ήταν το μπροστινό τους τμήμα.
Σε κινητήρες και ηλεκτρονικά υπήρχαν πάντα σημαντικές εξελίξεις, αλλά δεν φαίνονταν ιδιαίτερα πάνω στις μοτοσυκλέτες που εφαρμόστηκαν, όσο τα καινοτόμα συστήματα αναρτήσεων.
Τις δεκαετίες του 1970, του 1980, του 1990 και του 2000, λίγες μοτοσυκλέτες εμφανίστηκαν με αυτά τα εναλλακτικά συστήματα ανάρτησης που, αν και θεαματικά, δεν έγιναν ποτέ best seller.
Τολμηρές εταιρίες και μοτοσυκλέτες όπως οι Gilera CX 125, Yamaha GTS1000, αλλά και οι Bimota Tesi ή η Vyrus, είναι αυθεντικές μοτοσυκλέτες και τόσο μοναδικές που δεν μπορείς παρά να τις χαζεύεις, αρκεί να ενδιαφέρεσαι για την τεχνολογία βεβαίως.
Η Καναδέζικη Bombardier ξεκινώντας από τη βάση ενός τρίτροχου Can-Am Ryker, δημιουργεί μια μοτοσυκλέτα χωρίς συμβατικό (ανάποδο ή κανονικό) πιρούνι.
Αυτή τη στιγμή η μόνη μοτοσυκλέτα που πωλείται με εναλλακτική μπροστινή ανάρτηση είναι το Bimota-Kawasaki Tesi H2. Ελκυστικό και ακριβό.
Το σχέδιο ευρεσιτεχνίας της Can-Am κατατέθηκε για πατέντα και εκεί διακρίνουμε ένα εναλλακτικό μπροστινό σύστημα, χωρίς πιρούνι και εντυπωσιακό πίσω ελαστικό με μονόμπρατσο ψαλίδι.
Με έμπνευση από τα ιδιαίτερα και “μάλλον ιδιόμορφα” τρίτροχα Spyder και Ryker, η Can Am κατοχύρωσε ένα νέο σύστημα μπροστινής ανάρτησης με διπλό βραχίονα για να δημιουργήσει μια μοτοσυκλέτα δρόμου.
Το ατσάλινο πλαίσιο τύπου χωροδικτύωμα μπορεί να φιλοξενήσει έναν δικύλινδρο 600 ή έναν τρικύλινδρο 900 cc και αν συμβεί αυτό θα είναι η πρώτη μοτοσυκλέτα της Can-Am εδώ και δεκαετίες που θα τροφοδοτείται από τρικύλινδρο κινητήρα Rotax.
Στο πίσω μέρος, διατηρείται το μονόμπρατσο ψαλίδι από το Ryker με την τελική του οδήγηση με άξονα, κι όλα αυτά σε ένα σύνολο που υπόσχεται να είναι ελκυστικό, ειδικά λόγω του “γενναίου” πίσω ελαστικού.
Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, μπορείτε να δείτε καθαρά πώς η ανάρτηση και το τιμόνι διαχωρίζονται πλήρως (διαφοροποίηση συστημάτων κατεύθυνσης και ανάρτησης), κάτι που είναι ο κύριος στόχος αυτού του συνόλου.
Πόσο καιρό θα χρειαστεί για να εξελιχθεί αυτή η ανάρτηση και αν και πότε θα δούμε αυτή τη μοτοσυκλέτα στην αγορά είναι άγνωστο. Η Can-Am πάντως έχει ανακοινώσει επίσημα τη δημιουργία μιας οικογένειας ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, η οποία θα κυκλοφορήσει στους δρόμους στα τέλη του 2024 ή στις αρχές του 2025.
