Η μελωδία της απλότητας
Κυβισμός: 374 cc * Ιπποδύναμη: 21 ίπποι (15,5kW) στις 5.500 rpm * Τελική: 127 km/h (πραγματικά) *Βάρος: 205 kg (πλήρης) * Τιμή: 4.580 ευρώ
Πώς είναι δυνατόν μια “βαριά και αδύναμη” μοτοσυκλέτα να είναι ταυτόχρονα μια από τις καλύτερες που έχουμε οδηγήσει και δοκιμάσει διεξοδικά τα τελευταία χρόνια; Πώς είναι δυνατόν μια μοτοσυκλέτα που ακολουθεί τις βασικές μοτοσυκλετιστικές αξίες, όπως αυτές προσδιορίστηκαν τις δεκαετίες του ’40 και του ’50, να μπορεί να σταθεί με αξιώσεις στη σημερινή εποχή; Η απάντηση περικλείεται στην ερώτηση… αφού η 400 κουβαλάει “αξίες” και μάλιστα διαχρονικές… Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος, Φωτογραφίες: Οδυσσέας Σολωμού
Υπεραπλούστευση μεν, αλλά ισχύει. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μόλις τρία είναι τα συστατικά που δημιουργούν μία καλή μοτοσυκλέτα.
Το πρώτο είναι η εμφάνιση, το δεύτερο οι επιδόσεις και το τρίτο ο ήχος, ο θόρυβος που δραπετεύει από την εξάτμισή της.
Η εμφάνιση είναι αυτή που θα γοητεύσει το μάτι και θα καταφέρει να αγγίξει και την καρδιά του παρατηρητή έτσι ώστε η μοτοσυκλέτα να γίνει επιθυμητή.
Οι επιδόσεις θα κερδίσουν το σώμα, χαρίζοντάς του εκκρίσεις και χημικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της βόλτας.
Ο ήχος θα κερδίσει τα αυτιά και θα αγγίξει την ψυχή.
Υπάρχει όμως και μια “υποσημείωση”, ένας αστερίσκος σε όλα τα παραπάνω, μια τέταρτη παράμετρος που λέγεται “χαρακτήρας” και αυτό πάνω στη μοτοσυκλέτα σημαίνει σύνδεση όλων των τριών προηγούμενων με τέτοιο τρόπο ώστε αυτό το θεωρητικά άψυχο βιομηχανικό προϊόν να αναδίδει μία ταυτότητα. Ξεχωριστή, μοναδική, που “μιλάει” στον αναβάτη του.
Κι αν αναρωτηθεί κάποιος τι σχέση όλα έχουν όλα αυτά με την Benelli Imperiale 400, τότε πρέπει να σας ενημερώσουμε πως η μονοκύλινδρη 400 διαθέτει όλα τα παραπάνω και αποτελεί μια από τις μοτοσυκλέτες-έκπληξη της χρονιάς.
Την είχαμε σταμπάρει από την πρώτη στιγμή που την είδαμε και αδημονούσαμε να την πάρουμε στα χέρια μας για δοκιμή.
Ήταν και η περιέργεια για το πώς είχε χειριστεί η Benelli την όλη υπόθεση “μονοκύλινδρη, κλασική μοτοσυκλέτα”, αφού το στυλ πάνω-κάτω το γνωρίζαμε: ήταν παρεμφερές με αυτό που χρησιμοποιούσε επί δεκαετίες, και χρησιμοποιεί ακόμα ή Royal Εnfield με τις μονοκυλινδρες 350 και 500. Καμία σχέση… όπως θα δούμε αργότερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πλήρης Aνάλυση Benelli Imperiale 400
Ομολογούμε μάλιστα, πως περιμέναμε (για κάποιο λόγο…) να κουβαλάει και η Ιmperiale τα παραδοσιακά προβλήματα των ινδικών μοτοσυκλετών: κραδασμούς, μέτριες αναρτήσεις, αδύναμα φρένα και μέτρια αίσθηση μπροστινού. Καμία σχέση και πάλι… Σύντομα όλα ανατράπηκαν και θα τα δούμε αναλυτικά παρακάτω.
Η εμφάνιση της Benelli Ιmperiale 400 είναι άριστη, αφού πετυχαίνει άμεσα αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένη. Νομίζεις πως έχει βγει από πλήρη ανακατασκευή, αφού είναι πιστή αντιγραφή του στυλ της δεκαετίας του 1950!
Τίποτε δεν ξεφεύγει, τίποτα δεν μαρτυράει ότι πρόκειται για μοντέρνα μοτοσυκλέτα.
Με καλή ποιότητα κατασκευής, δύο χρώματα καλύπτουν όλες τις μεταλλικές επιφάνειες: το μαύρο κυρίως και το ασημί. Η χρήση χρωμίου είναι μικρή, όπως και η χρήση πλαστικού, που εφαρμόζεται σε ελάχιστα σημεία.
Γι’ αυτό και το βάρος της μοτοσυκλέτας δεν είναι μικρό, ξεπερνάει τα 200 με τη μοτοσυκλέτα πλήρη υγρών.
Προβολέας τύπου “σφαίρα”, ντεπόζιτο “δάκρυ”, δύο μονόσελα και μεταλλικό πλατύ φτερό πίσω με μικρό στοπ. Μια μεγάλη και μακριά εξάτμιση τύπου “Peashooter”, τροχοί με ακτίνες, όσο πρέπει- όπου πρέπει. Άριστη δουλειά λοιπόν από τους σχεδιαστές της Benelli στο κέντρο εξέλιξης της εταιρίας που βρίσκεται στο παραλιακό Πέζαρο της κεντρικής Ιταλίας.
Στο Δρόμο
Μόλις καθίσεις στο μεγάλο και σφιχτού αφρώδους μονόσελο – με τα δυο ελατήρια στο πίσω του τμήμα – θα συναντήσεις ένα μεγάλο τιμόνι και μια άνετη θέση οδήγησης, με λίγο βάρος να πέφτει στους καρπούς. Τα μαρσπιέ του αναβάτη δυστυχώς δεν είναι αναδιπλούμενα, αλλά σταθερά (όπως πριν από κάμποσες δεκαετίες).
Ο συνεπιβάτης κάθεται σε ένα στενό και κοντό κομμάτι σέλας που βρίσκεται πάνω στο κοίλο πίσω φτερό, ενώ αν η 400 διέθετε ένα αντίστοιχο πλατύ μονόσελο σαν του αναβάτη, θα ήταν δυο και όχι ένας αυτοί που θα απολάμβαναν χαλαρές βόλτες “κλασικού τύπου”.
To ρεζερβουάρ είναι μακρύ και το τιμόνι θα ήθελες να κόβει περισσότερο δεξιά-αριστερά, κάτι που θα βοηθούσε στους επιτόπιους ελιγμούς με λίγα χιλιόμετρα και ανάμεσα στα αυτοκίνητα του μποτιλιαρίσματος.
Τα όργανα είναι στρογγυλά φυσικά και κλασικότατης εμφάνισης, ενώ οι καθρέφτες χρωμιωμένοι και σχεδόν οβάλ.
Ανάμεσα στα σημαντικά στοιχεία που δημιουργούν την οπτική ταυτότητα της μοτοσυκλέτας είναι φυσικά η “καρδιά” της, ο κυρίαρχος, “μακρύς”-ψηλός μονοκύλινδρος κινητήρας που ψύχεται – παραδοσιακά – με αέρα. Οι ψύκτρες είναι εμφανείς, όπως και το γεγονός ότι από πλευράς διαστάσεων είναι υποτετράγωνος, δηλαδή η διαδρομή του είναι μεγαλύτερη από τη διάμετρο, επενδύοντας στη ροπή και όχι στην ταχυστροφία του πιστονιού.
Ο όρθιος κύλινδρος θυμίζει αρχαία ελληνική κολώνα δωρικού ρυθμού, ενώ για να μην χαλάσει η εμφάνιση, το σώμα του ψεκασμού είναι καίρια καλυμμένο πίσω από δύο καπάκια… για να μην φαίνεται ότι η μοτοσυκλέτα δεν έχει καρμπυρατέρ.
Ένα συγκλονιστικό, “παλαιάς κοπής” ρελαντί, με στακάτο θόρυβο σε υποδέχεται μόλις βάλεις μπροστά τον 374 κυβικών κινητήρα που αποδίδει 21 ίππους στις 5.500 μόλις στροφές. Ο διβάλβιδος κινητήρας με τον μονό εκκεντροφόρο είναι φτιαγμένος για να δουλεύει “με την ησυχία του”.
Πραγματικά είναι σχεδόν άχρηστο να ανεβάζει κάποιος πάνω από τις 5.500 rpm, αφού η ιπποδύναμη “φλατάρει”, κορυφώνεται, δεν υπάρχει περισσότερη, παρά του ότι ανεβαίνουν οι στροφές, ενώ μάλιστα από τις 6.000 οι ίπποι μειώνονται.
Ο μαλακός συμπλέκτης και το ελαφρύ κιβώτιο ταχυτήτων – με μεγάλες διαδρομές στο λεβιέ – σε συνδυασμό με την πολύ ευχάριστη ροπή του κινητήρα και τους ελάχιστους κραδασμούς δημιουργούν ένα πολύ φιλικό και ευχάριστο στη χρήση μηχανικό σύνολο, που φχαριστιέσαι να οδηγείς.
Οι σχέσεις του κιβωτίου ταχυτήτων μοιάζουν μακριές, ενώ δεν είναι, αλλά στα μελλοντικά σχέδια της Imperiale θα πρέπει να μπει και μια έκτη σχέση, για να ταξιδεύει η μοτοσυκλέτα ακόμα πιο άνετα και με χαμηλότερη κατανάλωση.
Με 136 περίπου χιλιόμετρα την ώρα να καταγράφονται στο κοντέρ, η πραγματική τελική ταχύτητα του 400 είναι τα 127 km/h, και πρόκειται για μια εμπειρία που δεν θα θελήσει να κυνηγάει συχνά ο αναβάτης της, αφού τη βγάζει απ’ τα νερά της.
Οι ταχύτητες ταξιδιών στις οποίες γουργουρίζει από ικανοποίηση είναι τα 90-110 km/h, δουλεύοντας αργά με ροπή και πιστονιές παράγοντας έναν χαλαρωτικό ήχο από την εξάτμιση και θυμίζοντας αρκετά εμπειρία τύπου Harley-Davidson!
Η κατανάλωση του κινητήρα κινήθηκε κατά μέσο όρο στα 3,9 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα, άρα υπολογίστε μια αυτονομία πάνω από 210 χιλιόμετρα.
Το μπροστινό φρένο είναι πολύ δυνατό και αποτελεσματικό και σε συνδυασμό με το ικανό πιρούνι καλών προδιαγραφών (μεγάλο πάχος καλαμιών, καλή κάτω γέφυρα) σου δίνουν πολλή εμπιστοσύνη, τόση που δεν θα μπορούσες να φανταστείς πάνω σε κλασική μοτοσυκλέτα.
Το πίσω δισκόφρενο δεν έχει αίσθηση και ενεργοποιεί πιο νωρίς το ABS του. Η απόσταση ακινητοποίησης της 400 από τα 90 km/h είναι τα 40 μέτρα.
Παρότι η 400 εμφανίζει ευελιξία στην κίνηση, λόγω συγκέντρωσης του βάρους μπροστά, η μπροστινή ρόδα είναι 19 ιντσών και έτσι κρατάει το σύνολο σταθερό και στις ταχύτητες άνω των 100 km/h, ενώ το μαλακό πιρούνι καταπίνει πολύ βολικά τις ανωμαλίες του δρόμου.
Δεν ισχύει το ίδιο για τα αμορτισέρ που παρότι είναι καλών προδιαγραφών πρέπει να μαλακώσουν στο μέλλον, ώστε να προσφέρουν περισσότερη άνεση.
Με καλή κάτω πλάκα και χοντρά στελέχη (καλάμια) στο συμβατικό πιρούνι, αλλά και αμορτισέρ λαδιού-αερίου πίσω με ψαλίδι από σωλήνα τετραγωνικής διατομής η Benelli παραμένει πιστή στο “Ιταλικό δόγμα”: δώσε καλά συστήματα ανάρτησης και ακαμψία και δημιούργησε μια μοτοσυκλέτα που κρατάει καλά στις στροφές.
Τα λάστιχα είναι μαλακής γόμας, καλής απόδοσης και Classic χάραξης, φτιαγμένα από την Maxxis.
Παρά το γεγονός ότι λόγω των ελάχιστων “ενδυμάτων” της Imperiale 400 θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε στις μοτοσυκλέτες πόλης, είναι τόσο γλυκός και γοητευτικός ο χαρακτήρας και η απόδοση της μοτοσυκλέτας καθώς κινείται στους επαρχιακούς δρόμους με 100 χιλιόμετρα την ώρα, που σε κάνει να θες να ταξιδέψεις μαζί της. Ενδιαφέρον έτσι;
Τελικά
Έκπληξη λοιπόν η Benelli Imperiale 400: αλλιώς την περιμέναμε, αλλιώς προέκυψε. Δοτική στο κομμάτι των εμπειριών που προσφέρει και συμπαθέστατη.
Αισθητικά τι θα αλλάζαμε; Θα βάζαμε ένα δεύτερο χρώμα στο ντεπόζιτο και θα τραβάγαμε τα κλασικά εγγλέζικα φιλέτα πάνω τους.
Στα… μηχανολογικά θα αλλάζαμε τα αμορτισέρ με μαλακότερα και θα τοποθετούσαμε μια πιο μεγάλη σέλα συνεπιβάτη. Και εκεί θα τέλειωναν οι παρεμβάσεις.
Benelli Imperiale
Η Imperiale 400 καταχωρείται στα “κρυμμένα διαμάντια” της Benelli, είναι μια μοτοσυκλέτα που δεν φωνάζει, είναι τόσο διακριτική που πιθανά να περάσει απαρατήρητη, ενώ την ίδια στιγμή είναι από τις κορυφαίες στον τομέα της και την κατηγορία της.
Άρτια αισθητικά, με καλές επιδόσεις κινητήρα, ζυγισμένη και ομοιογενής, κι όλα αυτά με μια τιμή (4.580 ευρώ, χωρίς ΤΤ) που κινείται στα επίπεδα των 300αριών σκούτερ.
Αυτό που σου αγοράζουν τα 4.500 περίπου ευρώ που στοιχίζει η Imperiale δεν είναι απλή μετακίνηση, είναι συμπυκνωμένος μοτοσυκλετισμός του παρελθόντος στην πιο αγνή του μορφή. Και γι’ αυτό αξίζει τα λεφτά της μέχρι τελευταίου σέντ…
Λεπτομέρειες και Παρατηρήσεις
- Ρυθμιζόμενη είναι η μανέτα του μπροστινού φρένου σε τέσσερις θέσεις
- Το δεξί πλαϊνό καπάκι ξεκλειδώνει, αλλά πίσω του δεν έχει χώρο να βάλεις μικροπράγματα
- Υπάρχουν “σίδερα” στα πλάγια του πίσω τροχού για να τοποθετούνται δεξιά-αριστερά μαλακές μπαγκαζιέρες
- Λίγο “ρύθμισμα” χρειάζεται η συχνότητα της κόρνας, για να τη πάρουν πιο σοβαρά υπόψη οι άλλοι χρήστες του δρόμου.
- Οι οβάλ καθρέφτες δίνουν σχετικά καλό οπτικό πεδίο
- Το κεντρικό σταντ είναι λίγο δύσκολο στο πάτημά του
- Οι βάσεις του μπροστινού φαναριού (όχι LED) είναι σαν αυτές της δεκαετίας του ’70 και περνάνε πάνω από τα καλάμια
- Ένα εξάρτημα που θα αφαιρούσαμε – αν και δεν είναι ιδιαίτερα σοφό από πλευράς ασφάλειας – από την 400 θα ήταν το ογκώδες μπροστινό προφυλακτικό της σωλήνας της εξάτμισης… κι ας κινδυνεύαμε με πιθανό κάψιμο…
Θετικά σημεία
- Τιμή
- Εμφάνιση – Χαρακτήρας
- Ροπή – Ήχος
- Οι χαλαρές βόλτες “βάλσαμο”
- Μπροστινή ανάρτηση και φρένο
Χρειάζονται βελτίωση
- Σταθερά μαρσπιέ του οδηγού
- Θέση συνεπιβάτη
- Μικρό κόψιμο τιμονιού
- Σφιχτά αμορτισέρ
Περισσότερες πληροφορίες για την Benelli Imperiale 400: www.benelli-moto.gr
