Η μικρή συσκευασία μιας αυθεντικής συνταγής
Ενώ σε όλο τον κόσμο μια μοτοσυκλέτα 900 κυβικών θεωρείται μεγάλη, στη Βόρεια Αμερική η 883 πωλείται σαν μοντέλο φτιαγμένο για αρχάριους. Οδηγούμε μια ελαφρώς custom-αρισμένη Harely-Davidson 883 Iron και μεταφέρουμε τις παρατηρήσεις μας.
Όμορφη, καλοφτιαγμένη, χαμηλή και μυώδης, γόνος μιας χαρακτηριστικής σχολής των Harley-Davidson που λέγεται Sportster. Τα Sportster είναι η σπορ πλευρά της αμερικάνικης εταιρίας η οποία συνήθως υπερβάλλει στον τομέα του όγκου, προσπαθώντας να κάνει τις μοτοσυκλέτες της να επιβληθούν στο χώρο: είναι μεγάλη και κάνει θόρυβο; Τότε είναι καλή, αξιόλογη και εντυπωσιακή.
Με αυτόν τον απλό αφορισμό η Harely-Davidson XL 883N Iron γίνεται το “παπί” της Harley, αν και πλέον υπάρχουν τα ινδικής κατασκευής μοντέλα των 750 κυβικών, τα Street και Street Rod που έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο. Το ίδιο ισχύει και στην τιμή. Η 883 είναι η φθηνότερη των αμερικανικών μοτοσυκλετών, στις 10.700 ευρώ που δεν είναι λίγα χρήματα για μια μοτοσυκλέτα, αλλά είναι λίγα για Harley…
Δεν είναι χθεσινή
Εκατόν δέκα πέντε χρόνια γιορτάζει φέτος η Harley-Davidson Motor Company, αφού το έτος ίδρυσής της είναι το 1903 και έκτοτε κατασκευάζει μοτοσυκλέτες χωρίς να έχει χαθεί ούτε ένας χρόνος απραξίας. Αντίστοιχα η οικογένεια των Sportster, της οποίας μέλος είναι και το 883 Iron, έχει ξεκινήσει την καριέρα της το 1957, 61 χρόνια πριν.
Οι Sportster είναι πιο “ευρωπαϊκές” Harley, θα έλεγε κάποιος, προτιμούν τις στενές φόρμες παρά τις υπέρβαρες και η απλότητα τους είναι βασικό στοιχείο τους.
Ένα ακόμα θέμα που έχει την αξία του πάνω στην 883 είναι ότι ο κινητήρας είναι εξέλιξη του Evolution, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1984. Απλότητα και παράδοση. Στην τελευταία του έκδοση, ήδη από πέρσι, η τροφοδοσία γίνεται με ψεκασμό για να μπορέσει να πιάσει τους περιορισμούς των προδιαγραφών Euro4.
Αλλαγές έχουν έρθει ήδη από το 2016, όπως οφείλει να κάνει κάθε νέο μοντέλο και είχαν ξεκινήσει από τη βελτίωση των αναρτήσεων, με αμορτισέρ νέων ρυθμίσεων και πιρούνι με φυσίγγιο, την νέα πιο βολική σέλα, διάφορα τμήματα της μοτοσυκλέτας σε μαύρο χρώμα και φυσικά νέους χρωματισμούς και γραφικά.
Μετά την έλευση των υγρόψυκτων Harley-Davidson Street 750 και Street Rod 750, η Iron 883 μοιάζει να είναι η παραδοσιακή μεγάλη αδελφή που κραδαίνει την αερόψυξη σαν κύριο χαρακτηριστικό του.
Σίδερο… πολύ σίδερο
Η 883 έχει μεσαίες διαστάσεις για αμερικάνικη μοτοσυκλέτα, ενώ συνάμα είναι στενή και χαμηλή. Κύριο χαρακτηριστικό της η λιτότητα, ενώ τα βαμμένα μαύρα τμήματα κάνουν τη μοτοσυκλέτα διακριτική. Η ποιότητα κατασκευής είναι υψηλή, εκτός ελαχίστων λεπτομερειών που θυμίζουν ότι το εργοστάσιο είναι καθαρά μοτοσυκλετιστικό, με κάποιες βίδες να ξεφεύγουν προς την πλευρά του μηχανικού και όχι του καλλιτέχνη.
Η σέλα της 883 Iron απέχει λίγο από το έδαφος, στα 760 mm, κάτι που αντιλαμβάνεσαι μόλις ανέβεις πάνω της. Είναι η τοποθέτηση των πλατιών μαρσπιέ που θα ενοχλήσει τα καλάμια και τις γάμπες των ποδιών, αφού αυτά βρίσκονται σε ενοχλητικό για τα πόδια σημείο.
Με διαφορετική τοποθέτηση των ποδιών – μακριά από τα μαρσπιέ – και προσοχή στα φανάρια όταν πάνε να πατήσουν κάτω, λύνεται το πρόβλημα.
Η σέλα, αν και μικρή σε μέγεθος και σχεδόν μονόσελη (το τμήμα του συνεπιβάτη είναι ελάχιστο, σαν διακοσμητικό) είναι καλοφτιαγμένη με αρκετό αφρώδες και προσφέρει μια σχετικά άνετη θέση για custom μοτοσυκλέτα.
Η θέση οδήγησης είναι περίεργη, αφού ο αναβάτης κάθεται “πάνω” στη μοτοσυκλέτα και όχι μέσα της. Τα πόδια του που είναι ψηλά τοποθετημένα, στην περιοχή των γονάτων έχουν γωνία πάνω από τις 90 μοίρες, δίνοντας μια σχετική άνεση, αλλά αυτό προέρχεται από τη σέλα που είναι τραβηγμένη προς τα πίσω.
Ο κορμός είναι όρθια τοποθετημένος και το σωληνωτό τιμόνι βρίσκεται σε καλή απόσταση από αυτόν. Οι μανέτες και οι διακόπτες είναι εργονομικά σχεδιασμένοι, όλα εύχρηστα και εύκολα στη χρήση. Από το αριστερό διακόπτη αλλάζουν οι ενδείξεις της ψηφιακής οθόνης στο όργανο.
Αξεσουάρ γεμάτη
Η 883 της δοκιµής μας διέθετε διάφορα έξτρα αξεσουάρ πάνω της, από τις ρυθµιζόµενες µανέτες, γκριπ, τάπα ρεζερβουάρ, κομμένο πίσω φτερό είχε βαμμένο ντεπόζιτο σε στυλ “βουρτσισμένο μέταλλο”, κ.λπ, αλλά κυρίως μια φωνακλάδικη, ενοχλητική εξάτμιση δύο-σε τίποτα, μια σκέτη σωλήνα που ξεσήκωνε τον κόσμο στο πέρασμά της.
Όταν κοιτάζεις την Iron αυτό που ξεχωρίζει είναι ο ψηλός γενικά κινητήρας Evolution και στην κορυφή του το μικρό οπτικά ντεπόζιτο που οι άνθρωποι του χώρου φωνάζουν “peanut”, φιστίκι το λένε οι Αμερικάνοι, ενώ οι Ευρωπαΐοι “δάκρυ”, λόγω του σχήματός του, με χωρητικότητα στα 12,5 λίτρα.
Στον μπροστινό τροχό υπάρχει δισκόφρενο διαμέτρου 292 mm, με δαγκάνα δύο εμβόλων. Πίσω υπάρχει δισκόφρενο διαμέτρου 260 mm, με δαγκάνα ενός εμβόλου. Οι μαύρες ζάντες έχουν πολύ όμορφη σχεδίαση, ασημένιες λεπτομέρειες στα άκρα των 9 μπράτσων τους.
Όσο λιτό και “μοναχικό” είναι το στρογγυλό όργανο πάνω στο τιμόνι, τόσες πληροφορίες κρύβει. Έχει αναλογικό ταχύμετρο και μέσα του μικρή οθόνη με ψηφιακές ενδείξεις: στροφόμετρο, ταχύτητα κιβωτίου, δύο μερικούς χιλιομετρητές, ολικός χιλιομετρητής και ρολόι.
Συνολικά, το μπόλικο μέταλλο που κουβαλάει η μοτοσυκλέτα πάνω της είναι φανερό, όπως λογικό είναι και με τέτοια φιλοσοφία κατασκευής να μην είναι ελαφρών βαρών, αλλά να κινείται προς τα “βαρέων” στα 245 κιλά κενή. Γεμάτη φτάνει τα 260 κιλά περίπου.
Χωρίς κλειδί γίνεται πλέον η χρήση της μοτοσυκλέτας, με τον αναβάτη να κουβαλάει τον γνωστό πομπό που υποτίθεται ότι κάνει τη ζωή του πιο εύκολη σε καθημερινή βάση. Αρκεί να μην τον ξεχνάει από δώ, κι από κει…
Λίγοι ίπποι και πολλή ροπή
Ο V-2 κινητήρας με τη στενή περιεχόμενη γωνία, έχει κυβισμό 883 cc, έχει δύο βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο και έχει υποτετράγωνες διαστάσεις αφού δίνει έμφαση στη ροπή.
Η ιπποδύναμή του είναι μη ανακοινώσιμη από την εταιρία, αλλά υπολογίστε την ότι φτάνει κοντά στους 45 ίππους στον τροχό, που είναι λίγοι στα χαρτιά, αλλά στο δρόμο δεν φαίνονται τόσο γιατί υπάρχει μπόλικη ροπή. Αυτή η ιπποδύναμη καταφέρνει να σπρώξει το βαρύ σύνολο μέχρι την τελική των 165 χ.α.ω, με επιμονή και ανθεκτικό αναβάτη που προσπαθεί να κρεμαστεί πάνω από το τιμόνι με τον αέρα να τον χτυπάει αλύπητα…
Είναι οι ρεπρίζ και η ελαστικότητα του κινητήρα που με μειωμένους κραδασμούς, σε συνεργασία με ένα άριστο κιβώτιο ταχυτήτων, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά που ίσχυαν το παρελθόν, που κάνουν τη μοτοσυκλέτα απολαυστική στις χαμηλές ταχύτητες.
Οι υψηλότερες ταχύτητες άνω των 110-120 δεν θα προσφέρουν στον αναβάτη την απόλαυση των χαμηλότερων, οπότε δεν τις προτείνουμε.
Άλλη μια έκπληξη για Harley-Davidson 883 έρχεται από τις αναρτήσεις. Μπορεί το πιρούνι να είναι συμβατικό με καλάμια 39 mm, και πίσω να συναντάμε δύο “απλά” αμορτισέρ, αλλά το πέρασμα πάνω από ανωμαλίες του δρόμου έχει γίνει πιο άνετο από ποτέ.
Φυσικά μην φανταστείτε ότι η μοτοσυκλέτα δίνει ανέσεις ψεδοεντούρο, αφού οι διαδρομές των αναρτήσεών της είναι μικρές και τα τερματίσματα δεν είναι σπάνια.
Καλά αποδίδουν και τα φρένα, όπως και το ABS που διατίθεται στον βασικό εξοπλισµό της 883 και κάνει πολύ καλή και διακριτική δουλειά.
Στο δρόμο και στην πόλη
Οι κάμποσοι κραδασμοί που μεταφέρονται σε όλη τη μοτοσυκλέτα στο ρελαντί μειώνονται αμέσως μόλις ανοίξει το γκάζι, ευθυγραμμίζονται νομίζεις με ένα απλό άνοιγμα του γκαζιού. Αφού συνηθίσεις πρώτα την ιδιαίτερη θέση οδήγησης της 883 με τα πόδια ψηλά και τον μπροστινό τροχό απομακρυσμένο.
Από τις 3.000 στροφές περίπου και πάνω φαίνεται η καλή του απόδοση που είναι γεμάτη ροπή, με έναν βαρύ στρόφαλο να σπρώχνει το επίσης βαρύ σύνολο μπροστά με σιγουριά.
Λόγω του ότι ο κινητήρας κρέμεται χαμηλά τα μαρσπιέ έχουν ανέβει ψηλά για να μην βρίσκουν στις στροφές. Αυτό ισχύει μέχρις ενός σημείου, αφού και έτσι όπως είναι τοποθετημένα και πάλι βρίσκουν σχετικά εύκολα όταν γέρνει η μοτοσυκλέτα.
Μέσα στην πόλη τα φαρδιά μαρσπιέ φαρδιά και άβολα μπλέκουν με τα πόδια, ενώ θέλουν προσοχή κατά τη διήθηση, γιατί μπορεί να μην γδάρεις χαμηλά πόρτες αυτοκίνητων. Επίσης στην κίνηση, μετά από ώρα εμφανίζεται μια κάποια ζέστη στα δεξιά του κινητήρα… εναντίον του ποδιού σου.
Ταξίδια μπορεί να δοκιμάσει κάποιος να κάνει, αρκεί να θυμάται ότι η μοτοσυκλέτα πρέπει να κινείται αργά, λόγω του ότι ο αναβάτης είναι παντελώς απροστάτευτος από τον αέρα πάνω από τα 120 km/h, ότι πρέπει να πηγαίνει σχετικά αργά και ότι θα κάνει πολλές στάσεις για να ξεπιαστεί.
Στο κράτημα τώρα, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η 883 δεν είναι φτιαγμένη για να στρίβει με μεγάλες κλίσεις, αυτές περιορίζονται από τα μαρσπιέ, που είναι “οι κόφτες των στροφών”. Στην είσοδο της στροφής και τραβώντας το τιμόνι με δύναμη για να κάνεις την 883 να γείρει αντιλαμβάνεσαι ότι το μπροστινός τροχός αντιδρά αργά και ο πίσω τροχός ακολουθεί πιο γρήγορα στη στροφή. Μια τυπικό ψευδο-τσοπεράδικη συμπεριφορά, με τον κάθε τροχό να έχει το δικό του χρόνο αντίδρασης.
Κάθε μέρα με 883
Είναι καλή συντροφιά σε καθημερινή βάση η Iron 883 – αρκεί να φοράει τη νορμάλ εξάτμισή της, ώστε να μην ενοχλεί άσκοπα τον περίγυρο – γιατί παρόλο το βάρος της είναι ευχάριστη στην χρήση.
Πατάς τα πόδια σου εύκολα στα φανάρια, μαθαίνεις να αδιαφορείς για αυτούς που σε κοιτάνε και θαυμάζουν τις γραμμές της μοτοσυκλέτας, δουλεύεις με έναν φιλικό και ευχάριστο κινητήρα όπως και το σασμάν του, οι επιταχύνσεις είναι δυνατές και το τράβηγμα του V-2 σου φτιάχνει τη διάθεση. Aυτά τα χαρακτηριστικά αλλάζουν τη μοτο-φιλοσοφία σου.
Τούτη ‘δω η φιλική Harley-Davidson σε μαθαίνει ότι η χαλαρή οδήγηση μπορεί να φέρει ευφορικές καταστάσεις. Παράλληλα μια αρχέγονη μορφή μοτοσυκλετισμού αναδύεται μέσα από την Harley-Davidson XL 883N Iron: ένα ροπάτο μοτέρ, ένας αναβάτης, πολλή ροπή και πόλεμος με τον αέρα. Επιστροφή στις ρίζες…
