Η δυναστεία των Dunlop, το Isle of Man και οι αγώνες δρόμου: πάθος, δόξα και τραγωδία
Τα νούμερα του Michael Dunlop είναι τρομακτικά: Ο απόλυτος ταχύτερος γύρος αγώνα, με 218,8 km/h μέση ωριαία πάνω στο θρυλικό νησί και ρεκόρ 29 νικών στο Isle of Man Tourist Trophy τα τελευταία 15 χρόνια. Ο 35χρονος Βορειοιρλανδός, το τελευταίο ενεργό μέλος μιας εκπληκτικής οικογένειας στο χώρο των αγώνων δρόμου, είναι ήδη ένας θρύλος.
Ο 21ος αιώνας ήταν ιδιαίτερα οδυνηρός για τους Dunlop – πολλοί θάνατοι κι ένα ανεπανάληπτο έπος για την πιο πετυχημένη οικογένεια όχι μόνο στο πρωτάθλημα αγώνων σε δημόσιους δρόμους, αλλά και σε όλη την αγωνιστική μοτοσυκλέτα παγκοσμίως.
Michael Dunlop
Οι αγώνες δρόμου μοτοσυκλέτας εγκυμονούν πάντα κινδύνους, αλλά το να περνάς από τοίχους, πεζοδρόμια, σπίτια με 280 km/h με μοτοσυκλέτες 230 ίππων είναι μια διαφορετική υπόθεση που απαιτεί υπεράνθρωπο θάρρος.
Φέτος, ο Michael Dunlop έσπασε το ρεκόρ του αναβάτη-θρύλου, του θείου του Joey Dunlop, στο Isle of Man Tourist Trophy (IOMTT) και χρειάστηκε μόλις 15 χρόνια από την πρώτη του νίκη στο TT (Supersport II 2009) για να ξεπεράσει αυτό που ο θείος του είχε χρειαστεί 23 χρόνια για να το καταφέρει – δηλαδή οκτώ χρόνια λιγότερα!
29 νίκες, 44 βάθρα και το ρεκόρ ταχύτερου γύρου στον αγώνα Superbike τον καθιστούν “King of the Moutnain”, όπως λένε στο Isle of Man, γι’ αυτόν που κατέχει το απόλυτο ρεκόρ γύρου του νησιού.
Michael Dunlop
Όμως όλες αυτές οι επιτυχίες δεν είναι αποτέλεσμα τύχης, αλλά ταλέντου και παράδοσης, κάτι που άρχισε να διαμορφώνεται πριν από 50 χρόνια…
Ο αδελφός του Michael, o William Dunlop, έχασε τη ζωή του στις 7 Ιουλίου 2018 σε ηλικία 32 ετών εξαιτίας μιας λακκούβας στο δρόμο, αφού η ανάρτηση συμπιέστηκε τόσο που χτύπησαν τα κάρτερ της Yamaha YZF-R1 του, κι έσπασαν, γεμίζοντας λάδι τον πίσω τροχό και οδηγώντας τον William σε μια θανατηφόρα πτώση.
William Dunlop
Στο ΤΤ είχε o William 6 βάθρα από την πρώτη του συμμετοχή το 2006 και 7 νίκες στο Ulster GP. Συμμετείχε συχνά σε αγώνες σε δημόσιους δρόμους στην Ιρλανδία (υπάρχει και ανάλογο πρωτάθλημα), όπου συγκέντρωσε περισσότερες από 100 νίκες.
Ο William “αναπαύεται” μαζί με τον πατέρα του και τον θείο του στο Μνημείο της Οικογένειας των Dunlop, στο Ballymoney της Β. Ιρλανδίας.
Άφησε πίσω μια σύζυγο (Janine), μια κόρη (Ella) και έναν άλλο γιο που επρόκειτο να γεννηθεί. Ο Daniel Dunlop, ο τρίτος από τα αδέρφια (γιοι του Robert Dunlop), γύρισε την πλάτη του στις μοτοσυκλέτες για να καταγεί στον ιρλανδικό στρατό, θέλοντας να απομακρυνθεί από τους δύο τροχούς.
Michael Dunlop στο μνημείο της οικογένειας
Ο 26 φορές νικητής και μέχρι πρόσφατα «Βασιλιάς του Βουνού», Joey Dunlop, είχε δύο αδέρφια: τον Jim και τον Robert Dunlop που ήταν και νεότεροί του.
«Συμπτωματικά» ο Robert κόλλησε το μικρόβιο των αγώνων από τον Joey και σύντομα άρχισε να κερδίζει αγώνες (Manx GP το 1983). Ο Robert σώθηκε από θαύμα, μετά από ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στον αγώνα της κατηγορίας F1 του 1994 TT που προκλήθηκε από το διαλυμένο πίσω ελαστικό του RC45 του, στην πρώτη αριστερή στροφή μετά το άλμα Ballaugh Bridge.
Ύστερα από μια επίπονη ανάρρωση, συνέχισε να αγωνίζεται στις μικρές κατηγορίες λόγω των περιορισμών της κινητικότητάς που είχε σε πόδι και χέρι εξαιτίας του ατυχήματος… μέχρι το North West 200, το 2008.
Robert Dunlop
Στις 15 Μαΐου έχασε τη ζωή του στα δοκιμαστικά των 250 cc κοντά στο Mather’s Cross, πατώντας κατά λάθος τη μανέτα του μπροστινού φρένου (την οποία είχε μεταφέρει στο αριστερό άκρο του τιμονιού μετά το ατύχημά του), αντί για τον συμπλέκτη, καθώς ο κινητήρας της μοτοσυκλέτας του είχε κολλήσει, πέφτοντας μπροστά από τον αναβάτη που μόλις είχε προσπεράσει, ο οποίος δεν μπόρεσε να τον αποφύγει και τον χτύπησε. Ο Robert είχε πετύχει 5 νίκες στο TT.
Ο γιος του, ο Michael συντετριμμένος, δύο μέρες αργότερα, κέρδισε με συγκλονιστικό τρόπο τον αγώνα των 250 προς τιμήν του νεκρού πατέρα του.
Για να δούμε την ιστορία των Dunlop καλύτερα, θα πρέπει να επιστρέψουμε στις 25 Φεβρουαρίου 1952, την ημερομηνία γέννησης του W. Joseph “Joey” Dunlop στο Ballymoney, στην κομητεία Antrim (μία ώρα δρόμο βόρεια του Μπέλφαστ).
Ο Joey γεννήθηκε σε ένα πολύ φτωχό σπίτι που δεν είχε καν τρεχούμενο νερό, ήταν το μεγαλύτερο από τα 7 παιδιά της οικογένειας και έμαθε από τον πατέρα του μηχανολογικές εργασίες. Χωρίς να υπάρχει προηγούμενο σε κάποιον από την οικογένεια, ο Joey έκανε τα πρώτα του βήματα στους αγώνες μοτοσυκλέτας στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Joey Dunlop (στο κέντρο)
Το 1971 πέτυχε την πρώτη του σημαντική νίκη (Mid Antrim 150), αλλά τίποτα δεν έδειχνε πως όσο περνούσαν τα χρόνια, θα γινόταν ο καλύτερος αναβάτης αγώνων σε δημόσιους δρόμους στην ιστορία.
Ο Joey συνέχισε να εξελίσσει την τεχνική του και κατά την τριετία 1977-1979 καθώς ήταν επικεφαλής της γνωστής «Armoy Armada», δηλαδή μιας ομάδας αγωνιζόμενων και καλών φίλων από την περιοχή του Armoy (15 λεπτά από το Ballymoney) που έτρεχαν με τις αγωνιστικές τους μοτοσυκλέτες σε κάθε τοπική εκδήλωση, γιορτάζοντας κάθε συμμετοχή με πολλές μπίρες, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Συντροφικότητα, σεβασμός, ταλέντο και ανταγωνιστικότητα τα κύρια χαρακτηριστικά της παρέας.
Joey Dunlop
Έτσι, κάθε αγώνας είχε θέαμα και ανταγωνισμό, λόγω των μαχών μεταξύ του Joey, του Jim Dunlop (ο μεσαίος αδερφός του), του Mervyn Robinson (ο κουνιάδος του Jim), αλλά και του Frank Kennedy, κ.λπ. εναντίον των αντίπαλων ομάδων αναβατών της περιοχής.
Η ατυχία χτύπησε σκληρά την ομάδα του Armoy, αφού ο “Big Frank” Kennedy σκοτώθηκε το 1979 στο North West 200, ενώ ο “Robo” Robinson έχασε τη ζωή του στον ίδιο αγώνα έναν χρόνο αργότερα.
Ο Jim Dunlop, ο μόνος επιζών της ομάδας, αποφάσισε να εγκαταλείψει τους αγώνες στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και τη σκυτάλη πήραν ο γιος του (Sam Dunlop) και ο γιος του Mervyn (Paul Robinson).
Ο Sam έχει κατακτήσει δύο Ιρλανδικά Πρωταθλήματα Δρόμου στα 125 και στη Moto3 (2013-2014) και έχει νίκη στην κατηγορία Newcomers C του MGP 2005, ενώ ο Paul Robinson αποσύρθηκε το 2018 με αρκετές τοπικές νίκες και μια συναισθηματικά φορτισμένη νίκη στην κατηγορία Lightweight του 2017 στο Ulster GP, 42 χρόνια μετά τη νίκη του πατέρα του.
Το 1982 ο Joey Dunlop γίνεται επίσημα αναβάτης της ομάδας Honda Britain και παρόλο που η αγωνιστική του καριέρα είχε φτιαχτεί πάνω σε Yamaha, θα ταυτίσει το όνομά του με τη Honda.
Ο Joey πέτυχε ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ γύρου στο Isle Of Man, με περισσότερες από 200 νίκες σε αγώνες σε δημόσιους δρόμους σε όλο τον πλανήτη. Επίσης σημείωσε πόντους σε μερικούς αγώνες παγκοσμίου πρωταθλήματος ως αντικαταστάτης, με καλύτερο αποτέλεσμα την 9η θέση στο γαλλικό GP (Le Mans 1979) των 350 κ.εκ.
Το χάρισμά του του επέτρεψε να κερδίσει με διάφορους κυβισμούς, ανεξαρτήτως αν ήταν δίχρονοι ή τετράχρονοι κινητήρες, μονοκύλινδροι, δικύλινδροι και τετρακύλινδροι, σε σειρά, σε V, από 125 cc έως 1.200 cc.
Μέχρι τον αγώνα του Ταλίν στην Εσθονία, τον Ιούλιο του 2000, στην κατηγορία 125 cc, κι αφού είχε ήδη κερδίσει στα 600 και 750, όπου δυστυχώς έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του στη βροχή, μέσα σε ένα δάσος και χτύπησε πάνω σε ένα δέντρο.
Μόλις ένα μήνα πριν, είχε πετύχει τρεις νίκες στο Isle of Man TT σε ηλικία 48 ετών.
Απλός, ταπεινός και προσιτός, προτιμούσε πάντα να κοιμάται στο βανάκι του δίπλα στη μηχανή του, παρά σε πολυτελή ξενοδοχεία. Ο Joey ήταν πατέρας πέντε παιδιών (Gary, Richard, Donna, Joanne και Julie) αλλά μόνο ο Gary συνέχισε την αγωνιστική παράδοση. Εκτός από τους αγώνες (φορώντας πάντα το νούμερο 3 προς τιμή του πατέρα του), έφτιαξε τη δική του ομάδα: την Joeys Bar MCC Racing Team.
Michael Dunlop
Επιστρέφοντας στο σήμερα, βλέπουμε τον ανηψιό του Joey, τον Michael Dunlop με το καινούργιο ρεκόρ των 16 λεπτών, 38″ 953 να κάνει έναν ασύλληπτο χρόνο στη δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή των 60.721 km (37.730 μίλια) με τις συνολικά 219 στροφές του Isle of Man TT.
Από όλες τις κατηγορίες του Isle of Man TT η πιο διάσημη είναι η Senior, η τελευταία της αγωνιστικής εβδομάδας, που πραγματοποιείται από το 1911.
Βασικά είναι πανομοιότυπη με την κατηγορία Superbike (6 γύροι), αν και μπορούν να αγωνιστούν και ειδικές/πρωτότυπες μοτοσυκλέτες.
Εκτός από την υπάρχουσα βιβλιογραφία για την οικογένεια των Dunlop που είναι πλούσια, υπάρχουν και αρκετά ντοκιμαντέρ άξια παρακολούθησης, πάντα υπό τον διανομέα Duke Video (μια εταιρία που ιδρύθηκε το 1981 από τον Peter Duke, γιο του έξι φορές 350/500 cc Παγκόσμιου Πρωταθλητή Geoff Duke), όπως τα The Road Racers Joey, Ray & Rivals Joey Dunlop, No ordinary Joe, Η ιστορία του Robert Dunlop, κ.λπ.
