Εμφανίστηκε η μία και μοναδική, εξαιρετική, “εξαφανισμένη” μοτοσυκλέτα
Στο Italian Bike Week, την ετήσια πανευρωπαϊκή γιορτή μοτοσυκλέτας, έκανε την εμφάνισή της η θρυλική, επί εννέα δεκαετίες «χαμένη μοτοσυκλέτα», δίχρονη V-8 500cc με υπερτροφοδότηση, η Galbusera V8
Ο Ιταλός μηχανικός Mirco Snaidero αποκάλυψε πρόσφατα στο κοινό του Italian Bike Week την Galbusera V8, μια μοναδική μοτοσυκλέτα που δημιούργησε με κόπο, έχοντας σαν αναφορά μόλις τέσσερις φωτογραφίες εποχής!
Αυτή η εξωτική μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Μιλάνου το 1938, πριν εξαφανιστεί, και τώρα, σχεδόν ενενήντα χρόνια αργότερα, επιστρέφει!
Η Galbusera V8, σχεδιασμένη από τον Marama-Toyo και φτιαγμένη από τον κατασκευαστή Galbusera, με έδρα την Μπρέσια, παρέμενε τυλιγμένη στο μυστήριο για δεκαετίες.
Πρόκειται για το “Άγιο Δισκοπότηρο” των Ιταλών συλλεκτών, μια μοτοσυκλέτα τόσο θρυλική όσο και μυστηριώδης, άπιαστη. Είχαμε αναφερθεί σε αυτήν σε παλαιότερό μας άρθρο στο Motorbike (διαβάστε εδώ).
Πολύ λίγα είναι γνωστά γι’ αυτήν, αλλά ένα νέο βιβλίο, με τον εύγλωττο τίτλο “Αποκαλύπτονται τα Μυστήρια και το Όραμα της Galbusera V8, της Εξαφανισμένης Μοτοσυκλέτας”, ρίχνει φως στην ιστορία της για πρώτη φορά.
Η ιστορία—καρπός εκτεταμένης και επίπονης ιστορικής έρευνας —ξεκινά με την παρουσίαση του σχεδιαστή/μηχανικού, πολυτάλαντου Marama-Toyo, που μαζί με τον Galbusera έφτιαξαν έναν από τους πιο εντυπωσιακούς κινητήρες μοτοσυκλέτας που είδαμε ποτέ: έναν V8 500cc με υπερσυμπιεστή.
Παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Μιλάνου το 1938, το πρωτότυπο—ή μάλλον, δύο πρωτότυπα, αφού υπήρχε και ένας πιο μικρός V4 με 250cc ! — κι εγκαταλείφθηκε λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και των σφοδρών συμμαχικών βομβαρδισμών που, μεταξύ 1944 και 1945, κατέστρεψαν το εργαστήριο του Galbusera στην Μπρέσια.
Ο οκτακύλινδρος V 500 εμφανίστηκε από έναν άγνωστό κατασκευαστή από την Μπρέσια σε μια δεκαετία που ο μέγιστος κυβισμός για μια μοτοσυκλέτα δρόμου ήταν τα 1.000 κυβικά, που διέθετε ο τετρακύλινδρος “τετράγωνος” κινητήρας της Ariel 1000.
Ήταν μια τρελή ιδέα, που γεννήθηκε από τη συνάντηση μεταξύ του Plinio Galbusera και του Adolfo Marama Toyo, ενός οδηγού αγώνων από τη Ριέκα της Κροατίας (γεννημένος ως Roberto Antonio Ivanicich). Οι δυο τους ήρθαν αμέσως σε επαφή και μέσα σε λίγα χρόνια, τα σχέδια του Toyo υλοποιήθηκαν στο εργαστήριο του Galbusera.
Στον κόσμο, όπως και σε ολόκληρη τη βιομηχανία μοτοσυκλετών, ο κινητήρας V8 προκάλεσε αίσθηση, αλλά ο πόλεμος ανάγκασε τους περισσότερους ανθρώπους να επικεντρωθούν σε άλλα πράγματα, και στη συνέχεια το 1946 ο Toyo σκοτώθηκε στην Τεργέστη σε ηλικία 48 ετών, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα σε χωμάτινη πίστα.
Μετά τον πόλεμο, η ανάγκη για παραδοσιακά μοντέλα ώθησε τον Galbusera, ο οποίος είχε γλιτώσει από τον βομβαρδισμό που κατέστρεψαν το εργαστήριό του στην Μπρέσια (και μαζί του, πιθανώς, τα δύο πρωτότυπα), να επικεντρωθεί σε οικονομικά μοντέλα, εγκαταλείποντας την ιδέα του V8. Αλλά όταν, λίγο αργότερα, το 1955, η εταιρία του έκλεισε, μαζί της έπεσε και η αυλαία για υπερτροφοδοτούμενα μοντέλα που «οραματίστηκε» ο Toyo.
Από τότε δεν ακουστηκε τίποτε για αυτά τα δυο πρωτότυπα: για χρόνια, συλλέκτες, δημόσια και ιδιωτικά μουσεία το έψαχναν σε όλο τον κόσμο.
Όμως, χάρη στην έρευνα του Ιστορικού Γραφείου της Λέσχης Μοτοσυκλετιστών της Τεργέστης και των συγγραφέων της, ήρθε στο φως η μοναδική της ιστορία, αποκαλύπτοντας πολυάριθμες αλήθειες που κρύβονταν όλα αυτά τα χρόνια πίσω απ’ το πέπλο του θρύλου που κυκλοφορούσε ανάμεσα στους λάτρεις των κλασικών μοτοσυκλετών.
Με την έγκριση, λοιπόν, της οικογένειας του Galbusera δημιουργήθηκε ένα πιστό αντίγραφο του «θρυλικού τεχνουργήματος».
Έτσι η Galbusera V8 που είχε παραμείνει σε μορφή πρωτότυπου και δεν μπήκε ποτέ στην παραγωγή, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο φετινό Italian Bike Week, στο Ούντινε της Ιταλίας, χάρη στον Ιταλό μηχανικό Mirco Snaidero, γνωστό από τις custom δημιουργίες του, ο οποίος έφτιαξε όλη τη μοτοσυκλέτα από την αρχή στο συνεργείο του, με οδηγό τέσσερις φωτογραφίες εποχής!
