Το σύστημα της Honda θα αποτρέπει την υπερθέρμανση του μπροστινού ελαστικού και των φρένων
Βλέποντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στο MotoGP, δύσκολα μπορεί να αγνοήσει το θέμα που έχει ανάψει συζητήσεις μέσα και έξω από τις πίστες: την πίεση του εμπρός ελαστικού.
Οι κανονισμοί υποχρεώνουν τις ομάδες να διατηρούν μια ελάχιστη πίεση, ώστε να αποφεύγονται πιθανές αστοχίες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα.
Όμως, η εφαρμογή αυτών των κανόνων έχει δημιουργήσει μια νέα στρατηγική παράμετρο στους αγώνες, καθώς οι αναβάτες βρίσκονται πολλές φορές να παλεύουν όχι μόνο με τους αντιπάλους τους, αλλά και με τη θερμοκρασία του ελαστικού τους.
Η πίεση παρακολουθείται πλέον σε πραγματικό χρόνο από τους διοργανωτές, και οποιαδήποτε απόκλιση κάτω από το ελάχιστο επιτρεπόμενο για παρατεταμένο διάστημα τιμωρείται.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένας αναβάτης που βρίσκεται μπροστά, χωρίς να έχει κάποιον να του «ζεσταίνει» τον αέρα, μπορεί να βρεθεί σε μειονεκτική θέση.
Ο καθαρός αέρας ρίχνει τη θερμοκρασία του ελαστικού, η πίεση μειώνεται και, για να αποφευχθεί η ποινή, αρκετοί αναβάτες αναγκάζονται να αφήσουν τον ρυθμό τους και να «κρυφτούν» πίσω από κάποιον άλλον, ώστε να εκμεταλλευτούν τον θερμό αέρα πίσω από την άλλη μοτοσυκλέτα, που ανεβάζει τα ελαστικά στην επιθυμητή θερμοκρασία και πίεση.
Το ζήτημα γίνεται πιο περίπλοκο από τη θερμότητα που παράγουν τα ίδια τα φρένα.
Τα ανθρακονημάτινα συστήματα που χρησιμοποιούνται στο MotoGP δουλεύουν ιδανικά σε ακραίες θερμοκρασίες, που φτάνουν τους 700 βαθμούς Κελσίου.
Αυτή η θερμότητα, όσο κι αν φαίνεται «κλειδωμένη» στο φρένο, μεταφέρεται σταδιακά στο στεφάνι του τροχού και τελικά στο ελαστικό, επηρεάζοντας ακόμα περισσότερο τις πιέσεις.
Σε αυτό το σημείο μπαίνει στο παιχνίδι η Honda, με μια νέα πατέντα που φιλοδοξεί να δώσει λύση στο πρόβλημα.
Αν και παρουσιάζεται πάνω σε μια CBR250RR, μια Sport μοτοσυκλέτα για την ασιατική αγορά, η τεχνολογία έχει ξεκάθαρα στο στόχαστρο τη μεγάλη κατηγορία των αγώνων.
Ο σχεδιασμός προβλέπει μεγάλους δίσκους φρένων, που εκτός από το φρενάρισμα λειτουργούν και ως ψύκτρες, ενώ πίσω τους τοποθετούνται ειδικά αεροδυναμικά καλύμματα.
Αυτά τα καλύμματα έχουν διπλό ρόλο: αφενός διαθέτουν πτερύγια που διοχετεύουν τον αέρα και αποβάλλουν τη θερμότητα, αφετέρου στηρίζονται στο στεφάνι με μικρά εξογκώματα που αφήνουν ένα μόνιμο κενό αέρα.
Έτσι εμποδίζεται η μεταφορά της θερμότητας απευθείας στο λάστιχο.
Για τους αναβάτες, αυτό σημαίνει πιο σταθερή αίσθηση στο μπροστινό μέρος, καλύτερη διαχείριση της φθοράς και μικρότερο ρίσκο ποινής.
Αν τελικά το σύστημα περάσει και στα MotoGP, δεν θα πρόκειται για μια απλή τεχνική λεπτομέρεια, αλλά για έναν παράγοντα που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία σε μάχες που κρίνονται στα δέκατα του δευτερολέπτου.
