Με βάση την GS 1200SS (που κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία) δημιουργήθηκε αυτή η Suzuki “ρέπλικα” Barry Sheene
Μια ιαπωνική δημιουργία που τιμά το παρελθόν, αλλά δεν φοβάται να το επαναφέρει με σύγχρονη ματιά – αυτή είναι η ουσία της Suzuki GS1200SS, που μεταμορφώθηκε από το Iida Racing Factory σε ένα αφιέρωμα με σπάνια γοητεία.
Η μοτοσυκλέτα που αποτέλεσε τη βάση για αυτή τη μεταμόρφωση είναι ήδη αντικείμενο λατρείας στους κύκλους των συλλεκτών· ένα μοντέλο που κυκλοφόρησε αποκλειστικά στην Ιαπωνία και παραμένει, 24 χρόνια μετά την παρουσίασή του, ένα “μακρινό όνειρο” για τους Ευρωπαίους φίλους των café racer.
Το Iida Racing Factory πήρε αυτή την σπάνια GS1200SS και της έδωσε μια ταυτότητα που αναβιώνει την εποχή των αγώνων Grand Prix της δεκαετίας του ’70, υιοθετώντας τη θρυλική αγωνιστική εμφάνιση της Suzuki RG500 του Barry Sheene, της μοτοσυκλέτας που χάρισε στον Βρετανό αναβάτη τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή το 1976 και το 1977. Ο Sheene ήταν ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στη μεγάλη κατηγορία με Suzuki και παραμένει μέχρι σήμερα ο τελευταίος Βρετανός Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Η νέα εκδοχή φορά τα ίδια κόκκινα, μαύρα και κίτρινα χρώματα της ομάδας Heron Suzuki, η οποία τότε είχε αναλάβει τη διαχείριση των αγωνιστικών δραστηριοτήτων της Suzuki στην Ευρώπη.
Κάτω από τα ρετρό πλαστικά της παραμένει ο αερόψυκτος, τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας των 1.156cc, με απόδοση 100 ίππων στις 8.000 rpm και 95 Nm ροπής στις 6.500 rpm – νούμερα που στις μέρες μας μπορεί να φαίνονται “ήπια”, αλλά συνεχίζουν να αποπνέουν εκείνη τη μηχανική αυθεντικότητα που δύσκολα βρίσκει κανείς στα σύγχρονα ηλεκτρονικά υπερ-όπλα.
Η Iida Racing Factory δεν αρκέστηκε στην αισθητική αναβίωση.
Η ανάρτηση αναβαθμίστηκε με εσωτερικά φυσίγγια της Technics στο πιρούνι και νέο ενισχυμένο ψαλίδι πίσω, που συνεργάζεται με διπλά αμορτισέρ Öhlins με piggyback δοχεία.
Το σύστημα φρένων βασίζεται σε τετραπίστονες δαγκάνες Brembo RCS και δίσκους Sunstar, εξασφαλίζοντας φρένα αντάξια της εμφάνισης.
Η εξάτμιση είναι κατασκευασμένη in-house, με σωλήνες διαμέτρου 42,7 χιλιοστών και αλουμινένιο σιγαστήρα Monaka, κλείνοντας το σύνολο με τον γνωστό ιαπωνικό συνδυασμό αισθητικής και μηχανολογικής ακρίβειας.
Ο ίδιος ο πρόεδρος της εταιρίας, Iida-san, εξηγεί πως στόχος ήταν να αναβιώσει τη δεκαετία του ’80 με σεβασμό και λεπτομέρεια, χωρίς να πέσει στην παγίδα της υπερβολής.
“Υπάρχουν πολλές μοτοσυκλέτες με χρώματα Yoshimura”, λέει, “εμείς θέλαμε κάτι διαφορετικό – ένα μοντέλο με αισθητική Grand Prix που θα τραβάει τα βλέμματα, αλλά θα παραμένει αυθεντικό.”
Το αποτέλεσμα είναι μια μοτοσυκλέτα που ισορροπεί ανάμεσα στη νοσταλγία και τη μηχανολογική ακρίβεια.
Και, όπως κάθε σωστό πρότζεκτ που εμπεριέχει πάθος στη δημιουργία, μάλλον δεν έχει τελειώσει ακόμα· ο ιδιοκτήτης σκέφτεται ήδη αλλαγές σε καρμπιρατέρ και ψυγείο λαδιού.
Γιατί όταν πρόκειται για ένα τέτοιο κόσμημα, το “αρκετό” δεν είναι ποτέ αρκετό.
