Τότε που έρεε η αδρεναλίνη…
Δείτε τα σημερινά 125άρια, τα πρώτα δίτροχα που θα καβαλήσουν οι νυν αρχάριοι και αυριανοί έμπειροι μοτοσυκλετιστές. Τα περισσότερα είναι απλά, οικονομικά τετράχρονα καθημερινής μετακίνησης. Ρίξτε και μια ματιά στα τέλη της δεκαετίας του ’80-αρχές ’90. Δίχρονα, σπορ, και πολύ γρήγορα… που πήγαιναν στην πόλη και έμπαιναν όποτε ήθελαν μέσα σε πίστες. Kείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Κατάλληλα για δίπλωμα τύπου Α1, αρχαρίων, είναι τα 125άρια δρόμου που βρίσκει κάποιος σήμερα στην αγορά. Με λίγους ίππους και λογική κατανάλωση καυσίμου. Τετράχρονα, ήρεμα και ήσυχα, καθαρά… και για τους παλαιότερους μοτοσυκλετιστές… “ευνουχισμένα”.
Γιατί όμως οι παλιοί χαρακτηρίζουν έτσι τα μηχανάκια “αρχαρίων στη μοτοσυκλέτα”; Μα γιατί έχουν ζήσει τα τέλη του ’80-αρχές ’90, τότε που ήταν 16χρονοι. Τότε που τα σπορ 125cc έβγαζαν πάνω από 30 άλογα και τελική πάνω από 150 km/h.
Δίχρονα, καπνογόνα, ρυπογόνα, που έκαιγαν έναν περίδρομο βενζίνη για τον κυβισμό τους, αλλά είχαν δύναμη και επιδόσεις και γέμιζαν τον αναβάτη τους εκτός από αδρεναλίνη, πάθος και περηφάνια. Ρίχνουμε μια ματιά στους εκπροσώπους της εποχής.
Yamaha TZR 125 (1987)
Ισχύς: 26 hp, στις 10.200 rpm, Ροπή: 19 Nm στις 10.000 rpm, Βάρος: 104 κιλά
Τιμή (το 1987): 495.000 δραχμές
Ίσως το πιο αδύναμο σπορ 125 παραγωγής, που όμως δανειζόταν την αισθητική των αγωνιστικών Yamaha TZR και του μεγαλύτερου αδελφού του TZR 250.
Mε σημαντικά τεχνικά χαρακτηριστικά όπως το πλαίσιο δύο δοκών τύπου Deltabox, ολόκληρο φέρινγκ, δισκόφρενα μπροστά πίσω, κόκκινες ζάντες και τα χαρακτηριστικά “speed block” παραλληλόγραμμα – αγωνιστικό σήμα κατατεθέν της Yamaha – στην ουρά.
Το Yamaha TZR 125 έπιανε πάνω από 155 km/h τελική ταχύτητα και παρέμενε στην παραγωγή μέχρι το 1994, χάνοντας ίππους χρόνο-τον χρόνο φτάνοντας στο τέλος στους 22 hp. Ένα ενδιαφέρον ακόμα χαρακτηριστικό του ήταν ότι είχε μπροστινό τροχό 16 ιντσών και πίσω τροχό 18. Πως είπατε;
Aprilia AF 1 125 Replica (1988)
Ισχύς: 29 hp στις, 10.500 rpm Ροπή: 19 Nm στις 10.000 rpm, Βάρος: 120 κιλά
Τιμή (το 1988): 589.000 δραχμές
Η ιταλική Aprilia έγινε σημαιοφόρος των σπορ μικρών κυβισμών 125-250αριών αφού πέτυχε την πρώτη της νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας – αυτό που για λόγους μάρκετινγκ σήμερα ονομάζεται MotoGP – στο Misano το 1987 με αναβάτη τον Loris Reggiani πάνω σε μια 250 AF1.
Το “ταμείο” από τις επιτυχίες της πίστας που πέρασε στην αγορά, ήρθε από το Aprilia AF1, που είχε αρχίσει την καριέρα του από το 1985.
Το Aprilia AF1 125 έφτασε στην ελληνική το 1988, από τη νέα αντιπροσωπεία Hellincar στην Λεωφόρο Συγγρού, εταιρία που σήμερα γνωρίζουμε σαν Hellinmoto.
Αυτό το ρεπλίκα μοτοσυκλετάκι προς τιμήν της μοτοσυκλέτας του Reggiani (που δεν είχε καμία σχέση πέρα από τα χρώματα, ενώ είχε 250άρη κινητήρα Rotax) είχε “τεντώσει μέχρι τους 29 hp και ξεπέρναγε τα 160 km/h τελικής.
Αντικαταστάθηκε από τα πανέμορφα Aprilia AF1 125 Sintesi και AF1 125 Futura. Η εμπορική επιτυχία των 125αριών της Aprilia στην ιταλική αγορά ήταν πολύ μεγάλη, ενώ στην Ελλάδα είχε διοργανωθεί και ενιαίο πρωτάθλημα Aprilia, απ’ όπου πολλοί και μεγάλοι αναβάτες αναδείχθηκαν.
Honda NS 125 R (1990)
Ισχύς: 31 hp, στις 10.500 rpm Ροπή: 21 Nm στις 9.000 rpm, Βάρος: 127 κιλά
Τιμή (το 1990): 542.000 δραχμές
Παρότι το Honda NS 125 R είχε παρουσιαστεί από το ’88 στην Ελλάδα έφτασε κάπου το ’90. Η ιστορία του ξεκινάει τον Απρίλιο του 1985 και από το εργοστάσιο της Honda στην Αtessa της Ιταλίας.
Το Honda NS 125 F με την περίφημη βαλβίδα εξαγωγής ATAC αποτελούσε την πρώτη προσπάθεια της γιαπωνέζικης εταιρίας στην κατηγορία των σπορ, δίχρονων 125αριών.
Σχεδιασμένο από την Honda Italia Industriale S.p.A. με σαφείς σχεδιαστικές επιρροές ιταλικής προέλευσης το Honda NS125R είχε 18άρη τροχό πίσω και 17άρη μπροστά, αλουμινένιο διαιρούμενο πλαίσιο, ήταν τρίχρωμο στα χρώματα της αγωνιστικής ομάδας της Honda, είχε αναρτήσεις Marzocchi και 26άρι καρμπυρατέρ της Dell’Orto.
Το βάρος του ήταν 127 κιλά και η τελική του έφτανε τα 164 km/h. Οι τρίμπρατσες ζάντες έμοιαζαν να προέρχονται από τα αγωνιστικά NSR του παγκοσμίου, όπως και ο μεγάλος μπροστινός δίσκος.
Cagiva Freccia C12 SP (1990)
Ισχύς: 30 hp, στις 10.500 rpm Ροπή: 20 Nm, στις 10.100 στροφές ανά λεπτό, Βάρος: 134 κιλά
Τιμή (το 1990): 555.000 δραχμές
Το πολύ όμορφο Cagiva Freccia με αισθητική εμπνευσμένη από την εμβληματική Ducati Paso 750 έβγαινε σε διάφορες εκδόσεις. Ξεκινούσε από τα C9 του 1987, C10 του ’88 και έφτανε μέχρι τα SΡ, τα Sport Production, με ιπποδυνάμεις από 30 hp μέχρι τους 33,5.
Αποτελεί τον προγονό του επίσης άριστου αισθητικά Cagiva Mito ΕVO, που αντέγραφε την εμφάνιση της Ducati 916.
Tα Cagiva Freccia 125 ήταν πιο τεχνολογικά προηγμένα από τους ανταγωνιστές τους και στον εξοπλισμό και στη βαλβίδα εξαγωγής (ηλεκτρονική) αλλά και το κιβώτιο των 7 σχέσεων, κάτι πολύ σπάνιο στον κόσμο της μοτοσικλέτας.
Με εκείνα και με τούτα το Cagiva έφτανε κοντά στα 170 χιλιόμετρα/ώρα τελικής ταχύτητας.
Gilera SP01 125 (1990)
Ισχύς: 35 hp στις 10.600 rpm, Pοπή: 21 Nm στις 9.700 σ.α.λ. Βάρος: 132 κιλά
Τιμή (το 1990): 823.000 δραχμές
Η χαρά του Ιταλού κατασκευαστή 125αριών υψηλών επιδόσεων. Το Gilera SP-01, του ομίλου Piaggio είχε εξελιχθεί έτσι ώστε να είναι πρωταγωνιστής σε πρωταθλήματα 125αριών παραγωγής.
Με πλαίσιο θηριωδών διαστάσεων τύπου Deltabox που ήταν βαμμένο στο χρώμα του αλουμινίου (δεν ήταν) και εμφάνιση που έφερνε έντονα σε Suzuki RGV, το Gilera SP01 125 ήταν το ακριβότερο όλων. 823.000 δραχμές κόστιζε στην Ελλάδα το 1990 (δηλαδή 2.400 ευρώ περίπου) και αντιπροσωπευόταν από την εταιρία Motor Star στη Βουλιαγμένης.
Με 32άρι καρμπυρατέρ της Dell’Orto και τελική ταχύτητα 172 χλμ/ώρα, αποτελούσε μια ικανή υπενθύμιση της χρυσής εποχής της Gilera στον κόσμο των αγώνων μοτοσυκλέτας.
Η ιταλική φίρμα, πριν αποσυρθεί από το Παγκόσμιο και την κατηγορία των 500cc, μεταξύ 1950 και 1957 είχε κερδίσει 6 παγκόσμιους τίτλους.
Suzuki RG 125 Gamma (1992)
Ισχύς: 33 hp στις 11.250 rpm Ροπή: 21 Nm στις 11.000 rpm Βάρος: 123 κιλά
Τιμή (το 1990): 495.000 δραχμές
Με 28άρι καρμπυρατέρ και βαλβίδα ρήντ στην εισαγωγή το Suzuki RG 125 Gamma κατάφερνε να φτάσει τους αξιόλογους 33 ίππους επιβεβαίωνε την Suzuki σαν ένας από τους μεγάλους κατασκευαστές που είχαν εμπλοκή με τους αγώνες.
Το πρώτο Suzuki RG 125 Gamma γεννήθηκε το 1985 με 25 hp και βάρος χαμηλότερο των 100 κιλών!
Με την άφιξη της νέας γενιάς, το 1992, έφτασε όμως στο αποκορύφωμά του. Ήταν ένα μικρότερο Suzuki RGV 250 με έναν κύλινδρο χωρητικότητας ογδόου του λίτρου, με ανάποδο πιρούνι (!) και δισκόφρενα μπροστά και πίσω.
Το μπροστινό μάλιστα έφτανε τα 300 χιλιοστά διαμέτρου. Οι τροχοί σε αυτή την περίπτωση ήταν και οι δυο 17άρηδες.
Cagiva Mito II (1992)
Ισχύς: 33,5 hp στις 10.500 rpm, Ροπή: 19 Nm στις 10.000 rpm, Βάρος: 117 κιλά
Τιμή (το 1990): 1.195.000 δραχμές
Ένας δίτροχος “Μύθος” δεν δόθηκε άδικα το όνομα στο Cagiva Mito 125, δεδομένου ότι πρόκειται – αν όχι για την καλύτερη – μια από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες 125cc που έχουμε δει στους δρόμους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι το πρωτότυπο μοντέλο του 1990 ήταν γυμνό, αλλά ένα χρόνο αργότερα έφτασε η πρώτη Cagiva Mito σαν η βελτίωση της Cagiva Freccia. Η Cagiva Mito II σήμανε τη βελτιστοποίηση της απόδοσης και των εξαρτημάτων (πιρούνια Marzocchi, φρένα Brembo) χωρίς να χάσει την αισθητική της αγωνιστικής Cagiva που έτρεχε τότε με τον θρυλικό πολυπρωταθλητή Αμερικανό Eddie Lawson και αγωνιζόταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 500cc το 1992. Η τελική ταχύτητα του Cagiva Mito ήταν 165 km/h.
Πανάκριβο, με τιμή που έφτανε σχεδόν τα 1,2 εκατομμύρια δραχμές, με ανάποδο πιρούνι, 320 χιλιοστών δισκόφρενο μπροστά με 4έμβολη δαγκάνα και φυσικά 7άρι σασμάν.
Η επιτυχία του Cagiva Mito ήταν τέτοια που το μοντέλο παρέμεινε για χρόνια σε διάφορες παραλλαγές (Mito 125 EVO, Mito SP525) μέχρι το 2010, όπου η ευρωπαϊκή νομοθεσία “εκτέλεσε” με περιβαλλοντικούς κανονισμούς τα δίχρονα 125άρια για πάντα.
