Άλλο η Κίνα… κι άλλο η Ινδία
Αναμένουμε άραγε και ινδική είσοδο στον χώρο της μοτοσυκλέτας, μετά την “κινεζική επέλαση” στην Ευρώπη και την Ελλάδα; Εν μέρει ναι, αλλά στην περίπτωση της Ινδίας τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.
Με αιχμή του δόρατος την Royal Enfield και τη σχετική επιτυχία της στην Ευρώπη, η ινδική μοτοβιομηχανία θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα των Κινέζων κατασκευαστών και να κάνει τη δική της εισβολή στις αγορές. Ή μήπως όχι;
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στην Ιταλία και τον Ινδό κατασκευαστή TVS για να πάρουμε μια ιδέα για το τι έπεται και στις επόμενες ευρωπαϊκές χώρες.
Ένα χρόνο μετά την επίσημη είσοδο στην Ιταλία της TVS – η οποία παρεμπιπτόντως συνεργάζεται με την BMW, έφτιαχνε μέχρι σήμερα τα μονοκύλινδρα 310 και από του χρόνου τα δικύλινδρα F 450 – ο ινδικός όμιλος έχει προσπαθήσει να εδραιώσει την παρουσία του με ένα δίκτυο 50 αντιπροσώπων και φιλόδοξα σχέδια ανάπτυξης.
Ο ινδικός όμιλος αποφάσισε να πάει στην Ιταλία με μια αντιπροσωπεία που ανήκει κατευθείαν στην εταιρία. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ένα μακροπρόθεσμο όραμα, το οποίο η TVS προετοιμάζει εδώ και πέντε χρόνια.
Ωστόσο το πλάνο της TVS είναι να εξαπλωθεί στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας χρησιμοποιώντας διανομείς από τα γύρω κράτη.
Πρώτο της μέλημα είναι να κάνει το όνομά της πιο αναγνωρίσιμο, αφού μέχρι σήμερα, η TVS εξακολουθεί να είναι μια αρκετά άγνωστη μάρκα ακόμα και στην ιταλική αγορά. Μέσα σε ένα χρόνο έχει ταξινομήσει εκεί μόλις 150 δίτροχα.
Η ιστορία της TVS ξεκινάει στην μακρινή Ινδία όταν ο Sundram, ο ιδρυτής, παρατήρησε ότι τα λεωφορεία έφταναν πάντα αργά στον προορισμό τους . Γιατί; Επειδή εκείνη την εποχή (αρχές του προηγούμενου αιώνα) οι άνθρωποι ταξίδευαν με άλογα, άμαξες και κάρα, οχήματα που έριχναν καρφιά στο δρόμο, που τρυπούσαν αμέσως τα ελαστικά των λεωφορείων, τα οποία επομένως αναγκάζονταν να σταματήσουν, μαζεύοντας καθυστέρηση μετά την καθυστέρηση.
Τι έκανε τότε ο Sundram; Εφηύρε έναν προφυλακτήρα εξοπλισμένο με τεράστιους μαγνήτες (!), ικανούς να προσελκύουν αυτά τα καταραμένα καρφιά και επομένως να καθαρίζουν τον δρόμο. Έτσι, τα ελαστικά των λεωφορείων δεν τρυπούσαν πλέον και οι καθυστερήσεις σχεδόν εξαλείφθηκαν. Μια υπέροχη ιστορία, αν θέλετε… που μπορεί να είναι και αστικός μύθος.
Από κεί και πέρα, τα χρόνια πέρασαν, ήρθε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, και ολοένα αυξανόταν η ανάγκη των ανθρώπων να μετακινούνται. Γι’ αυτό και η TVS άρχισε επίσης να παράγει δίκυκλα και τρίκυκλα οχήματα. Η TVS εξακολουθεί να είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, και έχουμε φτάσει στην τέταρτη γενιά της οικογένειας του Sundram.
Η έδρα της βρίσκεται στη Σιγκαπούρη, ενώ το πιο σημαντικό εργοστάσιο βρίσκεται στο Χοσούρ, στη νότια Ινδία. Υπάρχουν τέσσερα εργοστάσια στην Ινδία και ένα στην Ινδονησία. Το 2021 απέκτησε την Norton Motorcycles και άνοιξε ένα εργοστάσιο στην Αγγλία.
Η TVS απασχολεί σήμερα περίπου 5.000 υπαλλήλους, πωλεί πάνω από 4 εκατομμύρια οχήματα ετησίως και είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο (περίπου 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα).
Μπορεί η δύναμη των ινδικών εταιριών να είναι μεγάλη, αλλά αυτό ισχύει μόνο για την Ινδία, μιας και εκτός αυτής φαίνεται ότι δεν μπορούν να προμοτάρουν σωστά τα προϊόντα τους.
Επίσης, τους λείπουν βασικά πράγματα, όπως η φθηνή ενέργεια για να δουλεύουν τα εργοστάσια, οι πρώτες ύλες και κυρίως το εξειδικευμένο, αποτελεσματικό εργατικό δυναμικό που στην Κίνα αφθονεί.
Ωστόσο, ο πιο ανασταλτικός παράγοντας, είναι η ίδια η ινδική αγορά που είναι τεράστια, με τα νούμερά της να προκαλούν ζάλη. Στην ουσία, λοιπόν, οι Ινδοί κατασκευαστές δεν έχουν ανάγκη τις αγορές εκτός της αχανούς χώρας τους.
Αυτός είναι και ο λόγος που – πέραν της Enfield και της Bajaj – τα δίτροχα των υπόλοιπων ινδικών εταιριών δεν ακολουθούν τις ευρωπαϊκές αισθητικές γραμμές, ενώ οι γκάμες τους περιλαμβάνουν “περίεργα μηχανάκια”.
Καμία σχέση με τη στρατηγική που ακολουθούν μεθοδικά και συστηματικά οι Κινέζοι κατασκευαστές…
