Ένα σπορ διαμάντι που έμεινε στο ράφι
Μπορεί τα πιο γνωστά τετρακύλινδρα supersport 600άρια να είναι τα CBR, ZX-6R, R6 και GSX-R600, αλλά αν η Gilera είχε κάνει την κίνηση το 2001 και είχε περάσει στην παραγωγή του Supersport 600, τα πράγματα ίσως να ήταν σήμερα διαφορετικά. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Ιταλική τετρακύλινδρη σε σειρά μοτοσυκλέτα παραγωγής έχει να παρουσιαστεί από την εποχή των θρυλικών Benelli της δεκαετίας του ’70 (διαβάστε εδώ το ειδικό αφιέρωμα του Motorbike) και η Gilera στις αρχές του νέου αιώνα ήταν έτοιμη να δοκιμάσει την τύχη της.
Μπορεί για τους νεότερους, το όνομα Gilera να μην λέει και πολλά, ενώ οι μεγαλύτεροι θα την ξέρουν σαν μια μάρκα που κατασκεύαζε σπορτίβικα σκούτερ. Οι ακόμα μεγαλύτεροι, που έχουν γράψει δεκαετίες στο κοντέρ τους, θα θυμούνται τα δίχρονα σπορ 125άρια, τα KZ, τα Crono, και τα πανέμορφα SP-01 και 02, αλλά και τα ψευδοεντούρο Dakota 500 και RC 600.
Οι μελετητές της μοτοσυκλετιστικής ιστορίας θα γνωρίζουν βέβαια πως η Gilera τη δεκαετία του ’50 κέρδισε έξι (!) Παγκόσμιους Τίτλους στη μεγάλη κατηγορία των 500 cc, με αναβάτες τους Umberto Maseti (2), Geoff Duke (3) και Libero Liberati (1).
Ήδη πριν από το 1969 η Piaggio είχε αγοράσει το όνομα της Gilera, η οποία (με έτος ίδρυσης το 1909), ήταν μια από τις ιστορικότερες ιταλικές και ευρωπαϊκές φίρμες.
Όμως το 1993 η Piaggio σοκάρει το μοτοσυκλετιστικό στερέωμα κλείνοντας το “σπίτι”, το θρυλικό, δηλαδή, εργοστάσιο του Arcore – λίγο μετά την ολοκλήρωση της σύντομης αλλά πολύ ακριβής περιπέτειας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των 250 cc – και αποφασίζει να βάλει την ταφόπλακα στη Gilera, μετατρέποντάς την σε μια ακόμα εταιρία που φτιάχνει σκούτερ.
Ωστόσο, μερικά χρόνια μετά, θέλοντας η Piaggio να τονίσει τον σπορ χαρακτήρα των σκούτερ της Gilera καταφέρνει να κερδίσει δύο ακόμα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ταχύτητας, το 2001 στην κατηγορία των 125 κυβικών με αναβάτη τον Manuel Poggiali και το 2008 στα 250 cc με αναβάτη τον αδικοχαμένο Marco Simoncelli.
Ήταν η φόρα που είχε πάρει το όνομα της φίρμας το 2001 με τον παγκόσμιο τίτλο του Poggiali που έκανε κάποιους μέσα στην εταιρία να προτείνουν μια σπορ μοτοσυκλέτα που θα επανέφερε το ιταλιάνικο πάθος για γρήγορες σπορ μοτοσυκλέτες με το έμβλημα της Gilera.
Η Gilera SS 600 παρουσιάστηκε στα διεθνή σαλόνια στα τέλη του 2001 και λανσάρισε μια υπέροχη εμφάνιση, με ένα κουστούμι και φέρινγκ που κάλλιστα θα μπορούσαν να σταθούν μέχρι και σήμερα στην αγορά.
Η σχεδίαση ακολουθούσε τα πιο προχωρημένα πρότυπα της εποχής, μέσα από μια τέχνη που μόνο οι Ιταλοί κατέχουν, με τα χρώματα και τα γραφικά να θυμίζουν την αγωνιστική μοτοσυκλέτα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή Manuel Poggiali.
Ένα μόνο χρώμα έβαφε τα πλαστικά της SS 600, ένα φλογισμένο Rosso Corsa, που δεχόταν πάνω του τα δυο κλασικά δαχτυλίδια του λογότυπου της Gilera.
Μιας και γνώριζαν οι Ιταλοί ότι οι Ιάπωνες με τους 4κύλινδρους σε σειρά κινητήρες τους, ήταν άπιαστοι από πλευράς μηχανολογίας, αξιοπιστίας και επιδόσεων, αποφάσισαν να συνεργαστούν μαζί τους.
Έτσι συμφώνησαν με τη Suzuki για την προμήθεια κινητήρων GSX-R600, οι οποίοι εκείνη τη χρονιά είχαν τροφοδοσία με ψεκασμό και 116 ίππους που αποδίδονταν στις 13.000 rpm. Επιπλέον η Gilera που είχε δουλέψει στην τροφοδοσία και στην “αναπνοή” του μοτέρ, είχε τοποθετήσει στην 600 μια εξάτμιση και τελικό της Akrapovic.
Η είσοδος του αέρα προς το φιλτροκούτι γινόταν από την περιοχή του λαιμού του πιρουνιού (εισαγωγή ανάμεσα στους προβολείς).
Ο υπέροχος κινητήρας της Suzuki μπήκε μέσα σε ένα περιμετρικό, δύο δοκών αλουμινένιο πλαίσιο που χρησιμοποιούσε στην περιοχή της έδρασης του ψαλιδιού πλάκες τιτανίου κολλημένες με ειδική κόλλα, μια μέθοδο που προερχόταν από την αεροναυπηγική!
Tο βάρος της Gilera SS 600 (όπου “SS” σημαίνει Supersport) δεν ξεπερνούσε τα μόλις 162 κιλά!
Με διαστάσεις και βάρη, αλλά και χαρακτηριστικά που θύμιζαν Bimota, η SS 600 είχε το κατάλληλο σπορ μεταξόνιο στα 1.392 mm.
Το πιρούνι ήταν ανεστραμμένο (μια εποχή που τα 600άρια φορούσαν συμβατικά για μείωση του κόστους), με διάμετρο 43mm και πλήρως ρυθμιζόμενο! To μονό πίσω αμορτισέρ προερχόταν από τη Sachs.
Οι εντυπωσιακές προδιαγραφές της Gilera δεν σταματούσαν όμως εκεί, αφού οι δίσκοι στον μπροστινό τροχό είχαν διάμετρο 320 mm και χρησιμοποιούσαν δαγκάνες τεσσάρων εμβόλων που έφεραν την υπογραφή της Brembo!
Μέσα στις πρώτες ανακοινώσεις για τη Gilera SS 600 ήταν και η συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.
Γιατί εξαφανίστηκε όμως αυτή η υπέροχη και πολλά υποσχόμενη μοτοσυκλέτα;
Υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις. Πρώτον, το όνομα της Gilera είχε χαθεί από το χώρο της μοτοσυκλέτας, για οκτώ περίπου χρόνια, με απόφαση Piaggio.
Δεύτερον, η τιμή της 600 θα ήταν κατά πολύ ακριβότερη σε σύγκριση με τους Ιάπωνες αντιπάλους της.
Τρίτον, δεν υπήρχε δίκτυο για την πώλησή της, ενώ παράλληλα η Supersport θα γινόταν “δύσκολη περίπτωση πώλησης” για τους dealer της Piaggio, που δεν είχαν άλλη εμπειρία παρά μόνο σε σκούτερ.
Τέλος, το project SS 600 είχε φτωχύνει τα ταμεία της Piaggio κατά 15 εκατομμύρια ευρώ, αφού τόσο κόστισε ο σχεδιασμός, η έρευνα και η εξέλιξη, που ήταν πάρα πολλά για την Piaggio, η οποία βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.
Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, η Piaggio διασώθηκε από τον Όμιλο Immsi του Roberto Colaninno, με το Gilera Supersport 600 να πέφτει θύμα της εταιρικής αναδιοργάνωσης.
Αυτό που προγραμματίστηκε για τη Gilera, την περίφημη Casa di Arcore, ήταν μόνο κάτι πενηντάρια, τα σπορ σκούτερ Nexus, και το μεγάλο maxi scooter V-2 GP800.
Στη συνέχεια, ο ρόλος του κατασκευαστή σπορ μοτοσυκλετών μέσα στον Όμιλο εταιριών της Piaggio πέρασε στη Aprilia, ενώ η Gilera σταδιακά “αποχώρησε οριστικά από τη σκηνή”, αποχαιρετώντας τελικά το προσκήνιο με ένα πενηντάρι σκούτερ…
Παρ’ όλα αυτά, η Gilera Supersport 600, για όλους εμάς τους φίλους της Gilera, θα μείνει σαν το διαμάντι ενός ονείρου… που δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα… αλλά και δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί.
