Κάτι άγνωστα ξαδέλφια απ’ τ’ Ανατολικά
Σχεδόν κανείς δεν έχει ξαναδεί αυτά τα μοντέλα, που είναι εντελώς άγνωστα στην Ευρώπη και τον κόσμο. Τα ήξεραν οι κάτοικοι της Ιαπωνίας. Έξι μικρά μηχανάκια, έξι ενδιαφέροντα και πολύ περίεργα δίτροχα, ιδιόμορφα σαν εξωτικά πουλιά άλλων χωρών… Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Οι ιδιαιτερότητες της κάθε αγοράς είναι θέμα που πρέπει να αναλύεται με τη βοήθεια των κοινωνιολόγων, των συγκοινωνιολόγων, των επιστημόνων, των μέντιουμ, των αναλυτών της αγοράς, αλλά και των αστρολόγων.
Άν ο ανάδελφος (έτσι δεν το λένε;) Ερμής, Πλούτωνας-Πλούταρχος (υπάρχει;) είναι ανάδρομος, τότε η συγκεκριμένη αγορά δικύκλων θα αρχίσει να αγοράζει εντελώς περίεργα, “άκυρα” ή όχι μοντέλα που δεν τα ξέρει παρά μόνον η μητέρα τους. Η μητέρα κατασκευάστρια εταιρία εννοούμε…
Για παράδειγμα το γεγονός ότι η Ελλάδα και μόνο η Ελλάδα, απ’ όλη αυτή την μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά προτιμά να αγοράζει παπιά σε μεγάλους αριθμούς δεν σας φαίνεται περίεργο;
Ναι, βεβαίως και ξέρουμε τι κάνουμε, φυσικά και μας ταιριάζουν αξιόπιστα και οικονομικά δίτροχα, θα υποθέσουμε μάλιστα ότι είμαστε και πολύ “πιο έξυπνοι απ’ όλους τους υπόλοιπους” Φραγκους, Τεύτονες, Σλάβους, Λατίνους, Βίκινγκς, Σάξονες και Μαγιάρους, αλλά πόσο έξυπνοι πια;
Απλά τα παπιά είναι μια ιδιαιτερότητα της αγοράς μας, που έχουν καθιερωθεί μέσω διαφόρων συγκυριών, γεγονότων και χαρακτηριστικών της ντόπιας ζήτησης.
Για παράδειγμα έχει αντίστοιχο έχει και η ολλανδική αγορά που προτιμά, μοτοποδήλατα, πενηντάρια και πρόσφατα ηλεκτρικά.
Πάμε τώρα στο θέμα μας, στην ιαπωνική αγορά της δεκαετίας του ’70 – ’80 και του ’90 και τη Yamaha, η οποία είχε παρουσιάσει τότε μερικά άγνωστα σε μας αλλά πολύ ενδιαφέροντα από πολλές απόψεις μοντέλα, που αξίζει να παρουσιάσουμε.
Τα πιάνουμε ένα ένα, τα αναλύουμε και παράλληλα διασκεδάζουμε, κάνουμε πράξη αυτό που λένε οι αγγλόφωνοι “infotainment”, δηλαδή information-πληροφορία και entertainment-διασκέδαση μαζί. “Μαθαίνω και γελώ”, που θα λέγαμε εμείς.
Yamaha Bobby LB50, 1976
Mε λίγη καθυστέρηση και με δίχρονο κινητήρα η Yamaha παρουσιάζει το δικό της “Honda Dax”, που λέγεται Bobby.
Με συμπαθητικό σχήμα και όνομα το Yamaha Bobby LB50 – χρησιμοποιώντας το μοτεράκι που είδαμε στην Ελλάδα πάνω στα Yamaha Chappy και το παπί της Yamaha το V50 Mate- κρύβει τη μπαταρία, το φιλτροκούτι, το ρεζερβουάρ βενζίνης και λαδιού καύσης μέσα στο πρεσσαριστό μεταλλικό πλαίσιο.
Με διπλή σέλα, μικρής διαμέτρου τροχούς και λάστιχα με χαμηλά τακούνια για να πατάει και στο χώμα, το Yamaha Bobby LB50 παρουσιάστηκε αργότερα και σε έκδοση με κινητήρα 80 κυβικών. H ιπποδύναμή του 50αριού πάντως έφτανε τους 3,7 ίππους.
Yamaha GR 50, 1976
Nαι, είναι γεγονός έχει υπάρξει δίτροχο με κωδικό τα αρχικά της Ελλάδας! Το Yamaha GR 50 του 1976 ήταν ένα σπορ πενηντάρι που χρησιμοποιούσε ντεπόζιτο από κλασική μοτοσυκλέτα και μονόσελο “αγωνιστικού τύπου” και πρωτότυπης εμφάνισης μονόσελο θα λέγαμε.
Προσέξτε ότι το μονοσελο διαθέτει και θέση για αριθμό συμμετοχής.
Με δίχρονο κινητήρα, με όρθιο κύλινδρο από Yamaha MR 50, βαλβίδα reed στην εισαγωγή του μίγματος. To Yamaha GR 50 απέδιδε 4,5 ίππους στις 8.000 rpm και είχε βάρος μόλις 64,5 κιλά.
Τόσο άσχημο σε εμφάνιση είναι το Yamaha GR 50 που τελικά γίνεται γοητευτικό…
Yamaha Vogel 50, 1980
Στα γερμανικά Vogel σημαίνει “πουλί”. Είδατε που δεν ήταν τυχαίο αυτό που λέγαμε στον πρόλογο για τα “εξωτικά πουλιά άλλων χωρών”. Και τι πουλί είναι το Vogel… καρα-περίεργο.
Σαν το Ζετάκι του μπουλντοζιέρη, το όχημα του εργολάβου χωματουργικών εργασιών, σαν το παπί της Caterpilar…
Mε 8ιντσους τροχούς, σχάρες μπρος-πίσω, γεροδεμένη εμφάνιση, δίχρονο κινητήρα με βαλβίδα reed στην εισαγωγή, 4άρι σασμάν και αναδιπλούμενο τιμόνι για να μεταφέρεται πιο εύκολα. Η ιπποδύναμή του ήταν 3,0 ίπποι και το βάρος του 57 κιλά.
Yamaha Pocke QA 50 LTD Midnight, 1981
Ω θεέ, εντάξει δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε. Πέφτουμε κάτω κι αρχίζουμε να παίρνουμε κάμψεις! Υπέροχο και μοναδικό κομψοτέχνημα. Δε μίλησε κανείς για όμορφο έτσι;
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το Pocke 50 του 1981 που βλέπετε στη φωτογραφία είναι και “περιορισμένης παραγωγής”, γι’ αυτό και το “LTD”, ήταν και βαμμένο σε σπέσιαλ χρώματα μαύρο-χρυσό, για αυτό και το “Midnight”. Κορυφαίο…
Ζύγιζε μόλις 52 κιλά, φορούσε τροχούς διαμέτρου 6 ιντσών (!) και ήταν εφοδιασμένο με τον δίχρονο κινητήρα του Yamaha GT 50, ενός εντουροειδούς 50αριού του ’70.
Το Yamaha Pocke απέδιδε 3.0 ίππους στις 5.500 rpm και έγινε δημοφιλές στους κύκλους των μεγαλύτερης ηλικίας μοτοσυκλετιστές στην Ιαπωνία που το χρησιμοποιούσαν σαν δεύτερο μεταφορικό μέσο.
Yamaha RZ 50, 1998
Έχουμε την εντύπωση ότι έχουμε δει ένα, και μόνο ένα, να κυκλοφορεί στους ελληνικούς δρόμους, κι αν είναι αληθινή η ανάμνηση, αυτό θα έχει συμβεί με τη βοήθεια των παράλληλων εισαγωγών μεταχειρισμένων από την Ιαπωνία, που κυριάρχησαν στην αγορά για αρκετά χρόνια, από τη δεκαετία του ’80 και μετά στην Ελλάδα.
Το πολύ όμορφο, είναι αλήθεια, Yamaha RZ 50 συνδυάζει την αισθητική των μοτοσυκλετών naked με την ρετρό εμφάνιση των αγωνιστικών της Yamaha της δεκαετίας του ’70-’80. Η τάση αυτή ήταν δημοφιλής στην ιαπωνική αγορά της δεκαετίας του ’90.
Ελαφρύ με μικρό ψυγείο κινητήρα, μίζα στην εκκίνηση, δίχρονος κινητήρας. Οι τροχοί είναι με ακτίνες, το ντεπόζιτο μακρόστενο, η σέλα μονή.
Το πλαίσιο είναι ημίδιπλο κλειστό σωληνωτό, η ανάρτηση πίσω με ένα αμορτισέρ και το παραδοσιακό ψαλίδι της Yamaha, ενώ ένα καλαίσθητο εξάρτημα είναι αναμφισβήτητα η εξάτμιση με μεγάλο θάλαμο διαστολής και σπορ τελικό.
Το χρυσό χρώμα χρησιμοποιείται στο λογότυπο της εταιρίας στο ρεζερβουάρ και στη δαγκάνα του δισκόφρενου στον μπροστινό τροχό. Υπέροχο πραγματικό εξωτικό είδος…
Yamaha Zippy LB 50 IC, 1973
Το φοβερό και τρομερό Yamaha Zippy! Έχετε ξαναδεί κάτι παρόμοιο; Δε νομίζω.
Τι πλαίσιο, τι σέλα, τι πίσω φτερό! Τι σέλα, επαναλαμβάνω.
Σύμφωνα με τους ανθρώπους του μάρκετινγκ εκείνης της εποχής το όνομα επιλέχθηκε για να μεταφέρεται στον πελάτη η αίσθηση του “ζωντανού και του υγειούς”. Ότι καταλαβαίνει ο καθένας.
Αυτόματο 50άρι, δίχρονο φυσικά (4,5 ίππων) με αυτόματη μετάδοση φυγοκεντρική και πολύ χοντρό πίσω λάστιχο. Δείτε τη διαφορά του φάρδους του πίσω ελαστικού με το μπροστινό και μετά πείτε μας κι εμάς γιατί; Το βάρος του Zippy ανέβαινε στα 74 (λόγω πίσω λάστιχου;) και αργότερα λόγω της επιτυχίας του 50αριού, κυκλοφόρησε και έκδοση με κινητήρα 80 κυβικών.
