Γοτθικές ακροβασίες με καρδιά από NSU
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ένας αερόψυκτος τετρακύλινδρος κινητήρας από αυτοκίνητο NSU Prinz ήταν αρκετός για να κινήσει μία από τις πιο σημαντικές γερμανικές μοτοσυκλέτες όλων των εποχών – τη θρυλική Munch Mammut με τις τερατώδεις διαστάσεις και την εξίσου εξωφρενική εμφάνιση. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Ό,τι κι αν προσάπτουν στην κατασκευή τύπου Φρανκενστάιν του Friedel Münch, ένα ήταν σίγουρο: στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ήταν η μεγαλύτερη σε κυβισμό και ταχύτερη μοτοσυκλέτα “παραγωγής” – έστω και μικρής παραγωγής.
Προϊόν εμπνευσμένων-μεθυσμένων συζητήσεων σε μπυραρίες του χωριού Ossenheim, από μια παρέα παθιασμένων με τις μοτοσυκλέτες Γερμανών, εκ των οποίων ο ένας, ο Friedel Münch (πρώην εργαζόμενος της θρυλικής Horex) ίδρυσε την εταιρία Munch και κατασκεύασε τη μοτοσυκλέτα, αφού πρώτα δανείστηκε τον τετρακύλινδρο σε σειρά κινητήρα του αυτοκίνητου της εποχής NSU Prinz.
Μεγάλος σε διαστάσεις ο αερόψυκτος, “αυτοκινητάδικος” κινητήρας των 1085 κυβικών, απέδιδε 55 ίππους, νούμερο που το 1966 δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο.
Το 1967, στην Munch Mammut (μτφ. Γίγας) με τον κινητήρα του NSU TT και 1177 cc, η ιπποδύναμη ανέβηκε στους 88 ίππους σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί ένα προϊόν που είχε πουλήσει 30 κομμάτια σε εκκεντρικούς μοτοσυκλετιστές σε όλο τον κόσμο. Η τελική της ήταν 220 χιλιόμετρα την ώρα!
Λόγω της μεγάλης ιπποδύναμης και του βάρος της μοτοσυκλέτας στα 290 κιλά, οι τροχοί με ακτίνες δεν άντεχαν το φορτίο και έσπαγαν. Η λύση που βρήκε ο κύριος Munch ήταν ευρηματική: έφτιαξε χυτές ζάντες – πολύ μπροστά από την εποχή του – από μαγνήσιο!
Με τιμή στα 8.000 μάρκα η τετρακύλινδρη Münch ήταν ακριβότερη από την πρώτη τετρακύλινδρη ευρείας παραγωγής στον κόσμο, την Honda CB 750 Four (που κόστιζε 6.500 μάρκα).
Αργότερα η τιμή ανέβηκε κι άλλο, στα 10.000 μάρκα, κι αυτό λόγω του ότι οι μοτοσυκλέτες ήταν χειροποίητες, ακριβές στην κατασκευή τους και φτιάχνονταν ύστερα από λεπτομερή ειδική παραγγελία, σύμφωνα με τη σωματική διάπλαση και τις απαιτήσεις του αναβάτη!
ΤΟ 1973 η Munch παρουσίασε και πάλι τη μεγαλύτερη και ταχύτερη μοτοσυκλέτα στον κόσμο – με τον ιαπωνικό ανταγωνισμό να μαίνεται – χρησιμοποιώντας το μοτέρ των 1200 cc του NSU TTs αλλά και προσφέροντας για πρώτη φορά σε μοτοσυκλέτα ψεκασμό στην τροφοδοσία!
Και πάλι όμως η Münch δεν πούλησε όσο αναμενόταν (βέβαια το πόσο αναμενόταν να πουλήσει είναι υπόθεση έργου επιστημονικής φαντασίας…) κι έτσι ο Friedel Münch πούλησε την εταιρία του σε έναν χονδρέμπορο τροφίμων, κι από αφεντικό έγινε υπάλληλος.
Από το ’66 μέχρι το ’80, 478 μοτοσυκλέτες “από τα χέρια του Friedel“ είχαν πουληθεί, οι οποίες μάλιστα συμπεριλάμβαναν και μερικά κομμάτια με υπερτροφοδότηση (125 ίπποι και 240 km/h) αλλά και με το λογότυπο της Horex (Τitanium 1600, 1800 και 2000 cc…).
ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ο Friedel Münch πέρασε μια σοβαρή ασθένεια στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το γύρισμα του αιώνα τον βρήκε αποφασισμένο να επαναφέρει την κατασκευαστική φιλοσοφία γύρω από το πώς πρέπει να είναι μια μοτοσυκλέτα.
Η Münch Mammut 2000 με τετρακύλινδρο Cosworth θα κατασκευαζόταν σε 250 κομμάτια, θα κόστιζε 170.000 μάρκα τριάντα χρόνια μετά την θρυλική Munch-4 TTS 1200 και πάλι με πλήθος χειροποίητων κομματιών.
Με 354 κιλά βάρος, αναρτήσεις Ohlins και WP, φρένα Spiegler και διαφορετική εμφάνιση απ’ ό,τι είχε δει ποτέ κανείς, η παραγωγή της εκάστοτε μοτοσυκλέτας θα μπορούσε να παρακολουθείται διαρκώς από τον πελάτη που είχε κάνει την παραγγελία.
H Mammut του 21ου αιώνα, που έμεινε στα λόγια και στα ελάχιστα πρωτότυπα κομμάτια…
Με κάμερες μέσα στο εργοστάσιο και μέσω Διαδικτύου. Επίσης το σέρβις της μοτοσυκλέτας θα γινόταν από ειδικό συνεργείο που θα πήγαινε στο σπίτι του κάθε ιδιοκτήτη! Αυτό είναι που λέμε άριστες After Sales υπηρεσίες… Παρεμπιπτόντως τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε πραγματικότητα, παρά μόνον 2-3 πρωτότυπα για τις παρουσιάσεις σε εκθέσεις και σε επιλεγμένους δημοσιογράφους.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΙ οι τυχεροί (ή άτυχοι, όπως το βλέπει καθένας) ιδιοκτήτες Münch στον κόσμο, ενώ υπάρχουν ελάχιστοι – μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού – που έχουν παραπάνω από ένα στην κατοχή τους.
H Munch Mammut του 2000
Μοναδικός στον κόσμο είναι ο κύριος William Groh, ένας φανατικός λάτρης των γερμανικών θηρίων. Είδε πρώτη φορά Münch στα 16 του χρόνια, ενώ για να αποκτήσει την πρώτη του έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια, αλλά σήμερα έχει στην κατοχή του 26 κομμάτια δημιουργώντας μάλιστα ένα ιδιωτικό μουσείο με το όνομα “Friedel Munch Μuseum“.
