Βρετανική έρευνα για τα ηλεκτροκίνητα: Οι “παλιοί” με τη βενζίνη και οι νέοι με την πρίζα!
Μια πρόσφατη βρετανική έρευνα κατέγραψε το τι πιστεύουν οι αναβάτες δίτροχων για την ηλεκτροκίνηση. Είναι δεκτικοί σε αυτή την αλλαγή; Ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά; Tα αποτελέσματα είναι αποκαλυπτικά, αφού οι νέοι αναβάτες διαχωρίζονται έντονα από τους παλαιότερους…
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε πολύ το θέμα με την ηλεκτροκίνηση και το γιατί αποτελεί μακράν την επικρατέστερη εναλλακτική μορφή ενέργειας για τα οχήματα του μέλλοντος. Όμως, παρόλο που κατασκευαστές, φορείς, οργανισμοί και κυβερνήσεις προκρίνουν και προωθούν το όλο θέμα, κανείς δεν είχε ρωτήσει ως τώρα τη γνώμη εκείνων που επηρεάζονται περισσότερο από αυτή την μετάβαση.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την βρετανική ασφαλιστική Bikesure σε ένα δείγμα 673 αναβατών, το οποίο μπορεί να μην είναι μεγάλο αριθμητικά και να αφορά μια συγκεκριμένη περιοχή, αλλά έχει σίγουρα ενδιαφέρον να εξεταστεί το πώς απάντησαν οι συμμετέχοντες στα ερωτήματα, τα οποία είχαν διατυπωθεί άριστα και θα μπορούσαν να αφορούν οποιονδήποτε οδηγό σκούτερ και μοτοσυκλέτας στις δυτικές αγορές.
Από τους 673 αναβάτες, το 46,7% θα ήθελε να έχει στην κατοχή του ένα ηλεκτροκίνητο δίτροχο (!), ενώ το 3,6% εξ αυτών δήλωσε ότι ήδη έχει αποκτήσει ένα.
Οι νεότεροι αναβάτες ήταν αυτοί που φάνηκαν πιο δεκτικοί και θετικοί στην προοπτική απόκτησης ενός e-μοντέλου, σε ποσοστό 58% (!!), ενώ τα ποσοστά στις ηλικιακές ομάδες 55-64 ετών ήταν πιο χαμηλά, στο 41%, με τους μεγαλύτερους των 65 ετών να εκφράζουν το μικρότερο ενδιαφέρον, με 32%.
Στην ιεράρχηση των λόγων για την απόκτηση ενός ηλεκτροκίνητου δίτροχου, το 57,8% ανέδειξε τη διαθέσιμη ροπή και τα χαρακτηριστικά απόδοσης ενός ηλεκτροκινητήρα ως σημαντικότερο προσόν, ενώ το 43,6% κατέδειξε ως προτεραιότητα την οικονομία στη χρήση.
Χαμηλότερα ποσοστά συγκέντρωσαν οι… περιβαλλοντικές ευαισθησίες, αφού το 38,4% θεώρησε σημαντικότερο προσόν τις μηδενικές εκπομπές ρύπων και ακόμα χαμηλότερα κατατάχθηκε η μείωση της ηχορύπανσης, με ποσοστό 29,2%. Τέλος, το 23,6% θεώρησε ότι ο σημαντικότερος λόγος για την αγορά ενός ηλεκτροκίνητου οχήματος, είναι το μικρότερο βάρος τους.
Σε ό,τι αφορά τώρα τους αντιτιθέμενους στην ιδέα απόκτησης ενός e-δίτροχου, ένα ποσοστό 26% απάντησε ότι απλά δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο, ενώ το 23% εξέφρασε αμφιβολίες για το αν θα τους δημιουργηθεί ποτέ η επιθυμία να αγοράσουν ένα.
Ενδιαφερόμενοι και μη, ιεράρχησαν ως εξής τα αρνητικά των ηλεκτροκίνητων δίτροχων:
- Το 65% εξέφρασε ανησυχία για την αυτονομία που προσφέρει μια φόρτιση, ενώ το 51,1% θεώρησε ότι ο χρόνος που απαιτείται για την επαναφόρτιση της μπαταρίας είναι πολύ μεγάλος.
- Μεγάλο ήταν και το ποσοστό αυτών που δήλωσαν ότι θα τους λείψει περισσότερο ο ήχος ενός συμβατικού κινητήρα εσωτερικής καύσης (42,2%) και ένα ποσοστό 20,8%, ανέφερε ότι οι ηλεκτροκινητήρες δεν προσφέρουν ποιοτικά χαρακτηριστικά απόδοσης.
- Το 24,5% έθεσε ως θέμα το ότι δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα αγορά μεταχειρισμένου στα ηλεκτροκίνητα, οπότε μάλλον αυτό πάει στο κόστος αγοράς ή και στην τιμή μεταπώλησης.
- Το 10,5% εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά με την άγνοια πάνω σε θέματα συντήρησης και επισκευών των ηλεκτροκίνητων μοντέλων.
- Από την άλλη βέβαια, το 88,6% των ερωτηθέντων απάντησε ότι επιθυμεί αν είναι δυνατόν να εκτελεί μόνο του το δίτροχο τις εργασίες συντήρησης και δεδομένου ότι τα ηλεκτροκίνητα δεν παρουσιάζουν την πολυπλοκότητα των συμβατικών δίτροχων με ΜΕΚ, ίσως τελικά αυτό να είναι μια έμμεση δήλωση υπέρ τους.
- Συμπερασματικά λοιπόν, βλέπουμε ότι ιδίως οι νεότερες γενιές δεν αντιτίθενται στην αγορά ενός ηλεκτροκίνητου, με τις όποιες ανησυχίες τους να αφορούν ακριβώς αυτό που προσπαθούν να επιλύσουν οι κατασκευαστές: την αυτονομία και τους χρόνους φόρτισης.
Τα σκούτερ και οι μοτοσυκλέτες εγγενώς έχουν περιορισμένο διαθέσιμο χώρο για την τοποθέτηση μπαταριών και με τα σημερινά δεδομένα σε ό,τι αφορά το φορτίο που μπορεί να δεσμεύσει μια μπαταρία, η αυτονομία είναι οριακή.
Από την άλλη, οι χρόνοι φόρτισης είναι πολύ μεγάλοι σε διάρκεια και εκτός αυτού απαιτούν και την ανάπτυξη ενός μεγάλου δικτύου ταχυφορτιστών, το οποίο θα πάρει πολύ καιρό για να δημιουργηθεί.
Προς το παρόν, το πιο «βιώσιμο» σενάριο για την ευρύτερη χρήση των ηλεκτροκίνητων, είναι αυτό με τους σταθμούς ανταλλαγής μπαταριών, αλλά μιλάμε πάντα για αστική κλίμακα. Η δημιουργία παρόμοιων σταθμών σε όλη την επικράτεια μια χώρας, με πυκνότητα ικανή να υποστηρίξει μια απροβλημάτιστη μετακίνηση, αποτελεί ένα τεράστιο και δυσβάσταχτο κόστος για τους περισσότερους κατασκευαστές.
Η μόνη λύση σε αυτό είναι ο επιμερισμός του κόστους, με τη δημιουργία «συνασπισμών» κατασκευαστριών που θα χρησιμοποιούν κοινές πλατφόρμες μπαταριών. Κάτι τέτοιο εφαρμόζεται ήδη στην Ταϊβάν, με τα σκουτεράκια της Gogoro να ηγούνται της όλης προσπάθειας (με 2.000 σταθμούς), ενώ πρόσφατα είχαμε ανακοινώσεις για μελλοντικές συνεργασίες μεταξύ μεγάλων ιαπωνικών και ευρωπαϊκών κατασκευαστριών.
Το πεδίο είναι πρόσφορο και οι αναβάτες δεκτικοί, μένει λοιπόν να επιλυθούν αυτά τα πολύ σημαντικά θέματα για να πραγματωθεί μια σταδιακή μετάβαση.
Πηγή, έρευνα: www.bikesure.co.uk
