DUCATI MONSTER 1993-2020: Aφιέρωμα στα 28 χρόνια της οικογένειας

Monster: Τα πιο πετυχημένα εμπορικά μοντέλα στην ιστορία της Ducati!

Το 2018 συμπληρώθηκαν 25 χρόνια παραγωγής για τη σειρά των Monster και το 2021 έμεlλε να αποτελέσει τη χρονιά που καταγράφηκε  ένας ακόμη αριθμός-ορόσημο στην ιστορία των συγκεκριμένων μοτοσυκλετών, φθάνοντας σε παραγωγή τις 350.000 μονάδες. Ευκαιρία λοιπόν, να θυμηθούμε και πάλι την ιστορική πορεία αυτού του ζωντανού θρύλου των δύο τροχών!

Aπό τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Ducati ετοιμαζόταν για την, επική όπως αποδείχθηκε, επιστροφή της στο δίτροχο στερέωμα. Τα 900SS, 851 και 888 αποτελούσαν άριστα δείγματα της ιταλικής φιλοσοφίας γύρω από τις σπορ μοτοσυκλέτες, με τα δύο τελευταία να κερδίζουν μάλιστα και τίτλους στο WSBK το 1990 (Raymond Roche με 851) καθώς και τις δύο επόμενες χρονιές 1991 και 1922 (Doug Polen με 888).

 Ωστόσο η διοίκηση της Ducati είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίες στο εμπορικό κομμάτι και δεν ήθελε επ’ ουδενί η εταιρία να βρεθεί εγκλωβισμένη στο «superbike και πίστα» προφίλ που διαμορφωνόταν σε αυτή την νέα περίοδό της.

Αναζητώντας λοιπόν τη μοτοσυκλέτα που θα αποτελούσε τον φορέα μια νέας φιλοσοφίας, δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να εξετάσει τους «ευσεβείς πόθους» ενός ταλαντούχου σχεδιαστή, που είχε προσφάτως ενταχθεί στο δυναμικό της Cagiva, ιδιοκτήτριας τότε της Ducati.

Το όνομά του ήταν Miguel Angel Galluzzi και στον ελεύθερο χρόνο από τα project που αναλάμβανε, συνέχιζε να σχεδιάζει, ακολουθώντας το δικό το προσωπικό όραμα. Ο Galluzzi ήδη δούλευε για καιρό μια ιδέα που ήθελε μια μοτοσυκλέτα όσο το δυνατόν πιο αφαιρετική, φθάνοντας στον βασικό πυρήνα του σχεδιαστικού της αρχέτυπου. Τροχοί, πλαίσιο, ρεζερβουάρ και κινητήρας. Αυτά και τίποτε άλλο. Τελεία και παύλα.

Ευτυχής συγκυρία ή κάρμα; Το θέμα είναι ότι μόλις η διοίκηση της Ducati γνωστοποίησε τις προθέσεις της για διεύρυνση της γκάμας στoν Galluzzi, αυτός είχε ήδη έτοιμη την πρότασή του, προσαρμόζοντάς την άμεσα στα υπάρχοντα υλικά (πλαίσια και κινητήρες) που είχε διαθέσιμα η εταιρία.

Το μοντέλο Χ, που είχε σχεδιάσει ο Galluzzi (ακόμα δεν είχε «βαφτιστεί») δεν έτυχε θερμής αποδοχής από τους υψηλά ιστάμενους της Ducati. To θεωρούσαν αιρετικό σχεδιαστικά και πίστευαν ότι θα υπονομεύσει τη φήμη της εταιρίας αν ενταχθεί στην γκάμα της. Υπενθυμίζουμε ότι την εποχή εκείνη τα πράγματα ήταν πολύ πιο αρτηριοσκληρωτικά στον κόσμο της μοτοσυκλέτας και οι όποιες ατυχείς κινήσεις, έξω από τα συνηθισμένα, είχαν μεγάλο κόστος κυρίως σε ό,τι αφορούσε την υπόληψη μιας εταιρίας στην αγορά.

Το πιο διαλλακτικό που μπορούσε να προσφέρει η διοίκηση, ήταν το μοντέλο να παρουσιαστεί ως Cagiva, καθότι θεωρούσαν ότι το προφίλ της εταιρίας δεν ήταν τόσο απόλυτο όσο της Ducati και θα μπορούσε να «σηκώσει» το βάρος μιας τόσο παράτολμης κίνησης.

Έχουμε φτάσει πλέον στο 1992 και οι εταιρίες ετοιμάζονται για την έκθεση της Κολωνίας, με την μοτοσυκλέτα του Galluzzi να έχει δρομολογηθεί για παρουσίαση στο περίπτερο της Cagiva.

Tην τελευταία στιγμή, όμως, υπάρχει προσωπική παρέμβαση από έναν άνθρωπο της Ducati, με πολύ μεγάλο ειδικό βάρος στην άποψη. Το όνομα του; Massimo Bordi, o μηχανικός που μαζί με τον Fabio Tagliogni, αποτελούν ιστορικά τα μεγαλύτερα κεφάλαια στο δυναμικό της εταιρίας και ο άνθρωπος στον οποίο η Ducati χρωστά πάρα πολλά.

Ο Bordi, λοιπόν, ο οποίος ήταν και αυτός που αρχικά συνέλαβε την ιδέα για διεύρυνση της γκάμας, δίνει (στο παρά πέντε) την έγκριση ώστε η μοτοσυκλέτα να παρουσιαστεί στο περίπτερο της Ducati, φέροντας υπερήφανα την ονομασία της εταιρίας στο ρεζερβουάρ της.

Όπως και έγινε, με το πρώτο M900 να στολίζει την έκθεση της Κολωνίας τον Οκτώβρη του 1992, οπότε και αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά σε κοινή θέα.

Η ιστορία των Monster μόλις είχε ξεκινήσει, με το κοινό και τους δημοσιογράφους να αποθεώνουν τη μοτοσυκλέτα άμα την εμφανίσει, αναγνωρίζοντας ότι κομίζει νέα στοιχεία και αύρα ανανέωσης στη βαρετή και επαναλαμβανόμενη κατηγορία των «γυμνών» μοτοσυκλετών.

Πώς προέκυψε όμως το όνομα Monster ή Mostro (στο ιταλικά) για το νέο μοντέλο; Υπάρχουν δύο εκδοχές για αυτό. Η μια θέλει τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο της Ducati να αναφωνούν «τι τέρας είναι αυτό;» αντικρίζοντας για πρώτη φορά το ολοκληρωμένο πρωτότυπο, και η δεύτερη θέλει «νονούς» της μοτοσυκλέτας τα παιδιά του Galluzzi, που την εποχή εκείνη έπαιζαν μανιωδώς με κάτι “τερατώδεις” φιγούρες.

Όπως και να έχει, το Monster διέλυσε με τον πιο εμφατικό τρόπο κάθε αμφιβολία της… συντηρητικής παράταξης της Ducati και λογίζεται ως μια από τις σημαντικότερες μοτοσυκλέτες όλων των εποχών! Όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό, υπάρχουν πολύ βάσιμα επιχειρήματα που υποστηρίζουν αυτή τη θέση.

Πρώτα απ΄όλα σε μια εποχή που η κεφαλή του μοτοσυκλετιστικού κόσμου ήταν στραμμένη στις υπερεπιδόσεις των Hyper–GT, στα Superbike και στον μαξιμαλισμό των On–Off, το Monster όχι μόνο αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τις «γυμνές» μοτοσυκλέτες αλλά δημιούργησε κατηγορία και σχολή.

Ήταν –τηρουμένων των αναλογιών- το πρώτο streetfighter, αναμφίβολα πολύ πιο δυναμικό από το σύνολο των ιαπωνικών και ευρωπαϊκών μοτοσυκλετών που επέμεναν (ασκόπως) στην αδαμιαία περιβολή.

Επηρέασε και καθόρισε σχεδιαστικά μια ολόκληρη γενιά μοτοσυκλετών, με τη φιλοσοφία του να αντηχεί και να αναγνωρίζεται σχεδιαστικά ακόμη και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις.

Ενέπνευσε και άλλους κατασκευαστές να πάρουν ανάλογα ρίσκα και να παρουσιάσουν προτάσεις έξω από τα συμβατικά πλαίσια.

Τέλος, αποτέλεσε άμεσα πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία για την Ducati, προσδίδοντάς της οικονομική ευρωστία για να συνεχίσει την πορεία της εδραίωσης της στην αγορά.

Του πρώτου αυτού M900 με τον αερόψυκτο desmo L2 των 904 κ.εκ. και των 73 ίππων, ακολούθησαν δεκάδες εκδόσεις, σχεδόν 40 στον αριθμό, σε κυβισμούς από 400 έως 1200 κ.εκ. με αερόψυκτους διβάλβιδους ή και υγρόψυκτους τετραβάλβιδους κινητήρες. Τα Monster αποτελούσαν όλα αυτά τα χρόνια σταθερά τα best seller μοντέλα της Ducati και ο όγκος των συνολικών τους πωλήσεων είναι μακράν ο μεγαλύτερος στην ιστορία της εταιρίας, πέρα από κάθε άλλο μοντέλο.

Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα, όπου τα Monster έφθασαν αισίως τις 350.000 μονάδες σε παραγωγή, με το υπ΄αριθμόν #350.000 Ducati Monster 1200S, να παραδίδεται στον τυχερό ιδιοκτήτη του από τον CEO της Ducati, Claudio Domenicali, συνοδευόμενο από μια πλακέτα στην οποία αναγράφεται ο αύξων μαγικός αριθμός, καθώς και ένα σχέδιο της μοτοσυκλέτας, δημιουργημένο από τον σχεδιαστή της εταιρίας Andrea Ferraresi.

Έκλεισε ένας κύκλος ή μήπως ένας νέος ανοίγει; Δυστυχώς, μετά την κατάργηση του 797, δεν υπάρχει αερόψυκτο «τέρας» στη γκάμα της Ducati, ενώ το νέο Monster έχει δεχθεί δριμεία κριτική από τους Ducatisti και όχι μόνο, επειδή φαίνεται να κόβει όλους τους δεσμούς με το παρελθόν.

Οι καιροί όμως αλλάζουν φυσικά και οι καταστάσεις και δεν θυμίζουν σε τίποτα το μακρινό 1993.

Αναπόφευκτα όλοι μας, συμπεριλαμβανομένων και των εταιριών, προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα και η νοσταλγία αποτελεί μια πολυτέλεια για λίγους.

Σε κάθε περίπτωση, τα Monster επιτέλεσαν τον ρόλο τους και η συμβολή τους στον κόσμο της μοτοσυκλέτας δεν χρειάζεται περίοδο ωρίμανσης και χρόνο για να εκτιμηθεί.

Ζήσαμε τη δημιουργία και τις στιγμές δόξας ενός –ακόμα ζωντανού- θρύλου και είμαστε ευγνώμονες! Αυτό και μόνο, αρκεί.