Απόλυτη κυρίαρχος στη Suzuka η Honda
Η Honda έχει κερδίσει περισσότερες νίκες στον -παγκοσμίου φήμης – αγώνα αντοχής Suzuka 8 Hours από οποιονδήποτε άλλο κατασκευαστή. To πάνθεον των νικητών με μοτοσυκλέτες της Honda είναι πλούσιο και εντυπωσιακό: από τον Valentino Rossi, μέχρι τον Johnathan Rea, Daijiro Kato, Colin Edwards, Joey Dunlop και τους Wayne Gardner και Mick Doohan. Κείμενο: Mat Oxley, Φωτογραφίες: Honda
Ο οκτάωρος αγώνας αντοχής Suzuka 8 Hours – μία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις μοτοσυκλέτας στον κόσμο – οργανώθηκε από τη Honda το 1978, προς το τέλος του 11ετούς αποχής της εταιρίας από τους αγώνες και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας. Έκτοτε, ο αγώνας πραγματοποιείται κάθε χρόνο προσελκύοντας πολλούς θεατές και δημοσιότητα στην ιαπωνική πίστα Suzuka International Racing Course, που κατασκευάστηκε από τον ιδρυτή της εταιρείας Soichiro Honda το 1962.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΕΤΡΑΚΥΛΙΝΔΡΩΝ: 1978-1983
Νικητές 1979: Tony Hatton / Mike Cole, Honda Australia RS1000
Στις αρχές του 1979 η Honda παρουσίασε το υπέροχο τετρακύλινδρο σε σειρά CB900F, για να ενισχύσει τη φήμη της εταιρείας ως κατασκευαστή σπορ μοτοσυκλετών υψηλής απόδοσης. Ο κινητήρας των 909cc DOHC του CB900F αποτελούσε μια ιδανική περίπτωση αξιοπιστίας και δύναμης και εξόπλισε τη νέα αγωνιστικη Honda RS1000 endurance, η οποία κατάφερε μια σαρωτική νίκη στις τρεις πρώτες θέσεις του αγώνα της Suzuka 8 Hours.
Tony Hatton (Aυστραλία) Honda Australia RS1000, 1979
Δύο ομάδες συνεργατών της Honda (dealers) με την υποστήριξη του εργοστασίου πολέμησαν για τη νίκη πάνω στα RS1000 με κινητήρα CB900F, ο Tony Hatton και Mike Cole, αναβάτες της ομάδας Honda Australia, και ο Ron Haslam με τον Alex George, για την ομάδα Honda Britain. Και οι δύο τερμάτισαν μέσα στον ίδιο γύρο, σπάζοντας το ρεκόρ του αγώνα, κάνοντας συνολικά τρεις γύρους λιγότερους. Το βάθρο συμπληρώθηκε από τους Ιάπωνες Shinji Sumitani και Toshio Asami, που οδηγούσαν ένα CB900F για την ομάδα Blue Helmets MSC.
Οι μοτοσυκλέτες της Honda κατέκτησαν τις πρώτες οκτώ θέσεις, δικαιολογώντας το έργο του τμήματος RSC (Racing Service Center) όπως ονομαζόταν, της Honda , το οποίο δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει ιδιωτικές ομάδες που συμμετέχουν σε αγώνες αντοχής και TT F1. Το 1982 το RSC μετονομάστηκε σε HRC (Honda Racing Corporation).
Νικητές 1981: Mike Baldwin / David Aldana, Honda France RS1000
Οι Αμερικανοί αναβάτες Mike Baldwin και David Aldana συνεργάστηκαν περιέργως με την ομάδα της Honda France, αλλά κατάφεραν να κάνουν ένα εξαιρετικά γρήγορο ντουέτο πάνω στο RS1000, κερδίζοντας τον αγώνα δυο γύρους μπροστά από οποιονδήποτε άλλο. Το ρεκόρ του ταχύτερου γύρου πήγε στο RS1000 από τους Βρετανούς Ron Haslam και Joey Dunlop, οι οποίοι, όμως, σημείωσαν πτώση και προβλήματα κινητήρα. Αυτός ήταν ο δεύτερος γύρος του παγκόσμιου πρωταθλήματος 8 ωρών Suzuka – και το πρωτάθλημα αντοχής είχε αναβαθμιστεί από τη διεθνή ομοσπονδία FIM από “Coupe d’Endurance” που ήταν πριν, σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Endurance το 1980.
Νικητές 1982: Shigeo Iijima / Shinji Hagiwara, Blue Helmets MSC Honda RS1000
Ήταν οι πρώτες “8 ώρες” που έγιναν κάτω από δυνατή βροχή, όταν ένας τυφώνας έπληξε τη Suzuka. Οι καιρικές συνθήκες ήταν τόσο κακές που ο αγώνας διακόπηκε για λόγους ασφαλείας μετά από έξι ώρες. Οι Ιάπωνες αναβάτες διακρίθηκαν στη βροχή, με τα RS1000s της ομάδας Blue Helmets MSC να παίρνουν ένα-δύο. Η πρώτη θέση πήγε στους Shigeo Iijima και Shinji Hagiwara, μόλις 28 δευτερόλεπτα μπροστά από τους Hiroyuki Ito και Toshihito Yoshimura.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ V4: 1984-1993
Νικητές 1984: Mike Baldwin / Fred Merkel, American Honda RS750R
Το 1984 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής (Endurance) άλλαξε των κυβισμό των κινητήρων που είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν από τα 1000cc σε 750. Το ολοκαίνουργιο RS750R της Honda – βασισμένο στον κινητήρα του μοντέλου δρόμου VF750 V4 – έδωσε στην HRC την πρώτη νίκη στον αγώνα των 8 ωρών, με τους αναβάτες των RS750R να μονοπωλούν το βάθρο. Οι Αμερικανοί αναβάτες της Honda Mike Baldwin και Fred Merkel νίκησαν το ντουέτο της Honda France Guy Bertin και Dominique Sarron κατά ένα γύρο. Η δεύτερη ομάδα της Honda France των Gerard Coudray και Patrick Igoa τερμάτισε τρίτη.
Νικητές 1985: Οι Wayne Gardner / Masaki Tokuno, η ομάδα HRC RVF750
Η Honda παρουσίασε το θρυλικό RVF750 το 1985. Το RVF ήταν το αποκορύφωμα της τεχνογνωσίας των αγώνων αντοχής. Ένας βελτιωμένος κινητήρας VF750 πάνω σε πλαίσιο που προήλθε από την εμπειρία της Honda στους αγώνες Grand Prix. Ο μελλοντικός Παγκόσμιος Πρωταθλητής 500cc Wayne Gardner και ο ομόσταυλός του Masaki Tokuno έδωσαν μια λυσσαλέα μάχη με τους αντιπάλους τους, με τον Gardner να εξασφαλίζει τη νίκη για τη Honda οδηγώντας σερί τις τελευταίες δύο ώρες. Στο τέλος, ο Αυστραλός ήταν 1 λεπτό 17 δευτερόλεπτα μπροστά από τους αναβάτες της Honda ΗΠΑ, τους Mike Baldwin και Dominique Sarron, των οποίων το RVF750 ήταν εφοδιασμένο με μονόμπρατσο ψαλίδι για ταχύτερες αλλαγές τροχών.
Wayne Gardner (Αυστραλία) Honda HRC RVF750, 1985
Νικητές 1986: Wayne Gardner / Dominique Sarron, Team HRC Honda RVF750
Ένα πλήθος 270.000 παρακολουθούν τον Αυστραλό Wayne Gardner να παίρνει την pole position και να είναι άπιαστος στον αγώνα, αφού κανένας δεν μπορεί να τον ακολουθήσει πάνω στο νέο εξατάχυτο RVF750. Μετά από έξι ώρες αγώνα μόνο μια ακόμα ομάδα βρισκόταν στον ίδιο γύρο με τους Gardner – Sarron, οι οποίοι τελικά πήραν την καρώ σημαία με δύο γύρους διαφορά. Το δεύτερο team της Honda με τους Shunji Yatsushiro και Hikaru Miyagi, με το Moriwaki CBX750 τερμάτισε στην πέμπτη θέση.
Νικητές 1989: Dominique Sarron / Alex Vieira, Beams Honda Ikuzawa RVF750
Το τελευταίο RVF750 της Honda κυριάρχησε και σε αυτόν τον αγώνα, παίρνοντας pole position, κατακτώντας το ρεκόρ ταχύτερου γύρου και τις δύο πρώτες θέσεις. Ωστόσο, ο αγώνας δεν ήταν χωρίς εκπλήξεις για τη Honda. Οι Αυστραλοί αναβάτες των GP Wayne Gardner και Mick Doohan του Team HRC RVF ήταν τα φαβορί. Ο Gardner κέρδισε την pole position και μετά ο Doohan έκανε νέο ρεκόρ γύρου, θέτοντας έναν εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό στον αγώνα.
Οι Αυστραλοί πέρασαν μπροστά με τρεις ώρες να απομένουν όταν ο Doohan μπερδεύτηκε με έναν αργό αναβάτη και είχε μια άσχημη πτώση. Αυτό επέτρεψε στον Dominique Sarron και τον Alex Vieira να πάρουν κεφάλι και να κερδίσουν.
Νικητές 1991: Wayne Gardner / Mick Doohan, Team HRC Honda RVF750
Εν τέλει, μετά τα λάθη του 1989 και του 1990, οι Wayne Gardner και ο Mick Doohan σφράγισαν την πρώτη τους νίκη μαζί, με τα στελέχη της θρυλικής ομάδας αντοχής Honda France να τους φροντίζει στα pits. Για άλλη μια φορά, οι Αυστραλοί είχαν εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό, ανταγωνιζόμενοι τους Kevin Magee και Doug Chandler. Στους τελευταίους γύρος ο Magee έπεσε λόγω δύσκολων συνθηκών, αφήνοντας έτσι τους Gardner και τον Doohan να κερδίσουν τον αγώνα με τρεις γύρους διαφορά. Την τρίτη θέση πήραν οι Βρετανοί Carl Fogarty και Steve Hislop με το Knorr Cup Soup RVF750.
Νικητές 1992: Wayne Gardner / Daryl Beattie, OKI Honda RVF750
Ο Wayne Gardner το ’92 σημείωσε την τέταρτη και τελευταία του νίκη στον 8ωρο της Σουζούκα, λίγους μήνες πριν αποσυρθεί από τους αγώνες μοτοσυκλέτας. Αυτή τη φορά ο ομόσταυλός του ήταν ο ανερχόμενος Αυστραλός Daryl Beattie. Το ζευγάρι των Αυστραλών έπρεπε να αγωνιστεί σκληρά για τη νίκη, υπό την πίεση των αναβατών του Team HRC Shinichi Ito και Satoshi Tsujimoto, επίσης πάνω σε RVF750. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 λεπτών, ο Beattie έκανε μια απρογραμμάτιστη στάση pit, επιτρέποντας στον Ito να τον πλησιάσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ωστόσο, ο Ιάπωνας έπεσε από λάδια που βρέθηκαν στην πίστα από πτώση άλλου αναβάτη. Οι Shinya Takeishi και Kenichiro Iwahashi ολοκλήρωσαν το βάθρο στην τρίτη θέση για το Team Blue Fox RVF750, ακριβώς μπροστά από τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή 500cc και 250cc Freddie Spencer και τον Ryuji Tsuruta της ομάδας Mister Donuts Okumura RVF750.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ SUPERBIKE V4 : 1994-1999
Νικητές του 1994: Doug Polen / Aaron Slight, Team HRC Honda RC45
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Endurance υιοθέτησε τους κανονισμούς του Παγκοσμίου Superbike το 1994, απαιτώντας πλαίσια και κινητήρες που βασίζονταν σε μοντέλα παραγωγής. Το ‘94 είδε μια ακόμα θρυλική μονομαχία για τη νίκη, που διήρκεσε μέχρι την καρώ σημαία. Ο Αμερικανός Doug Polen, και ο Νεοζηλανδός Aaron Slight για την ομάδα HRC RC45 είχαν μια συναρπαστική μάχη με τους Scott Russell και Terry Rymer. Μέχρι το τέλος οι Slight και Russell ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον, με τον Slight να κερδίζει τον θρυλικό αγώνα για μόλις 0,288 δευτερόλεπτα. Οι Shinichi Ito και Shinya Takeishi κατέλαβαν την τρίτη θέση πάνω στην AM/PM Honda RC45.
Νικητές 1995: Aaron Slight / Tadayuki Okada, Team HRC Honda RC45
Ο Aaron Slight κέρδισε για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον αγώνα με τη Honda, σε συνεργασία με τον αναβάτη των 250 GP Tadayuki Okada. Για άλλη μια φορά ο αγώνας για τη νίκη ήταν έντονος. Το δίδυμο της Team HRC είχε προβάδισμα πέντε δευτερολέπτων στη μέση του αγώνα και παρόλο που επέκτεινε της διαφορά στα 46,8 δευτερόλεπτα μέχρι τον τερματισμό, οι τέσσερις πρώτοι τερμάτισαν όλοι μέσα στον ίδιο γύρο. Οι Shinichi Ito και Satoshi Tsujimoto σαν αντιστάθμισμα για την απογοήτευσή τους το 1992, τερμάτισαν δεύτεροι με το Team HRC RC45.
Νικητές 1997: Shinichi Ito / Tohru Ukawa, Hori-Pro HART Honda RC45
Για άλλη μια φορά οι “8 Ώρες” χτυπήθηκαν από τυφώνα, ο οποίος κράτησε τη πίστα βρεγμένη στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Οι αναβάτες των GP John Kocinski και ο Alex Barros ηγήθηκαν του αγώνα με το Castrol Honda RC45, αλλά έχασαν το προβάδισμα λόγω δύο μη προγραμματισμένων pit stop. Αυτό επέτρεψε στους Shinichi Ito και Tohru Ukawa να πάρουν το προβάδισμα πάνω στο RC45 τους. Οι Ιάπωνες αναβάτες οδήγησαν έναν τέλειο αγώνα για τις πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν, με αποτέλεσμα να κερδίσουν τους Kocinski και Barros κατά 2 λεπτά 4 δευτερόλεπτα. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη Ιαπώνων αναβατών από το 1982.
Νικητές 1998: Οι Shinichi Ito / Tohru Ukawa, Lucky Strike Honda RC45
Οι Shinichi Ito και Tohru Ukawa σημείωσαν τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη της ομάδας στον 22ο αγώνα της Σουζούκα. Και η Honda γιόρτασε τα 50 χρόνια της, μονοπωλώντας το βάθρο. Ο Ito και ο Ukawa πήραν τον έλεγχο του αγώνα από τη δεύτερη ώρα, αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να χαλαρώσουν καθώς υπερασπίζονταν ένα μικρό προβάδισμα έναντι των αναβατών της Castrol RC45 του Sete Gibernau και του Alex Barros, οι οποίοι τελικά τερμάτισαν 43 δευτερόλεπτα πίσω από τους νικητές. Ο νέος αστέρας της ομάδας της Honda στο Παγκόσμιο Superbike, ο Colin Edwards, κατέκτησε την τρίτη θέση μαζί με τον Tadayuki Okada με το Castrol RVF.
Νικητές 1999: Οι Tadayuki Okada / Alex Barros, Lucky Strike Honda RC45
Okada και Barros νικητές για την Honda, μπροστά από τους Aaron Slight και Colin Edwards με ένα γύρο διαφορά.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ V-2: 2000-2003
Νικητές 2000: Tohru Ukawa / Daijiro Kato, Cabin Honda VTR1000SPW
Η Honda είχε ένα ολοκαίνουργιο “όπλο” για την αγωνιστική σεζόν του 2000, το V-2 VTR1000SPW, το οποίο έγινε η έκτη διαφορετική νικήτρια μοτοσυκλέτα της Honda στον αγώνα της Suzuka 8 Hour, πίσω από τις RCB1000, RS1000 , RS750R, RVF750 και RC45. Ο αναβάτης-αστέρας αυτού του αγώνα ήταν ο Valentino Rossi που συνεργάστηκε με τον πρωταθλητή του Παγκοσμίου WorldSBK, τον Colin Edwards, πάνω σε ένα Castrol Honda VTR1000SPW.
Ο Rossi πήρε το προβάδισμα την πρώτη ώρα του αγώνα και μετά έπεσε. Ο Edwards προσπαθώντας να μαζέψει τη διαφορά που είχε δημιουργηθεί, έπεσε και αυτός εγκαταλείποντας τον αγώνα. Οι Ιάπωνες αναβάτες Τοhru Ukawa και Daijiro Kato πήραν το προβάδισμα, το οποίο διατήρησαν μέχρι το τέλος, κερδίζοντας τον πλησιέστερο αντίπαλό τους με έναν γύρο διαφορά.
Νικητές 2001: Valentino Rossi / Colin Edwards, Cabin Honda VTR1000SPW
Έχοντας πάρει το μάθημα ο Rossi από την πρώτη του συμμετοχή στον αγώνα αντοχής, οδήγησε άψογα, για άλλη μια φορά μαζί με τον Edwards. Το νικηφόρο ζευγάρι είχε μια μονομαχία με τη δεύτερη ομάδα της Honda (επίσης με VTR1000SPW) των Tadayuki Okada και Alex Barros.
Valentino Rossi (Ιταλία), Honda VTR1000SPW, 1991
Το αποτέλεσμα ήταν αμφίβολο μέχρι τα τελευταία μέτρα, με τον Edwards να παίρνει την καρώ σημαία για 14,2 δευτερόλεπτα! Η τρίτη ομάδα της Honda των Tohru Ukawa και Daijiro Kato κατέλαβε την τέταρτη θέση – χάνοντας το βάθρο (και το “Honda 1-2-3) για δέκα μόλις δευτερόλεπτα.
Νικητές 2002: Daijiro Kato / Colin Edwards, Cabin Honda VTR1000SPW
Το V-2 της Honda, το VTR, κέρδισε για τρίτη συνεχόμενη φορά τον 8ωρο αγώνα, γεμίζοντας το βάθρο, ένα σημαντικό επίτευγμα στην 25η επέτειο του αγώνα. Ο Κato και ο Edwards κέρδισαν μετά από μια μακρά μάχη με τη δεύτερη ομάδα Cabin VTR του Makoto Tamada και του Tadayuki Okada. Ο Κato οδήγησε το τελευταίο κομμάτι του αγώνα, νύχτα με βροχή. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής των 250cc κρατήθηκε μπροστά για να περάσει τη γραμμή του τερματισμού 25 δευτερόλεπτα νωρίτερα. Η τρίτη θέση πήγε στο Sakurai Honda VTR1000SPW των Alex Barros και Yuichi Takeda που έμειναν ένα γύρο πιο πίσω, μετά από προβλήματα που είχαν στην αρχή του αγώνα, για να επιστρέψουν με εξαιρετικό τρόπο και να τερματίσουν 48 δευτερόλεπτα πίσω από τον Kato.
Νικητές 2003: Yukio Nukumi / Manabu Kamada, Sakurai Honda VTR1000SPW
Το 2003 το VTR1000 ολοκλήρωσε την αγωνιστική του πορεία με ένα μοναδικό (αήττητο) επίτευγμα, κερδίζοντας για 4η συνεχόμενη φορά τον αγώνα. Ο Nukumi και ο Kamada είχαν μια συναρπαστική μονομαχία για νίκη, για να πάρουν το προβάδισμα την τελευταία ώρα όταν ο αντίπαλός τους αντιμετώπισε τεχνικά προβλήματα. Το ιαπωνικό ζεύγος ολοκλήρωσε τον αγώνα έναν γύρο μπροστά από τους Takeshi Tsujimura και τον Shinichi Ito, οι οποίοι οδηγούσαν ένα τετρακύλινδρο σε σειρά Honda CBR1000RR Fireblade… ενδεικτικό για το μέλλον της Honda στον 8ωρο αγώνα αντοχής.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ 4ΚΥΛΙΝΔΡΩΝ ΣΕ ΣΕΙΡΑ: 2004 – ΣΗΜΕΡΑ
Νικητές 2004: Tohru Ukawa / Hyasu Izutsu, Seven Stars Honda CBR1000RRW
Μια ακόμα εντυπωσιακή νίκη από τον αναβάτη των MotoGP Ιάπωνα Tohru Ukawa. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Honda με τετρακύλινδρη σε σειρά μοτοσυκλέτα από το 1982 (!) και η τέταρτη νίκη του Ukawa, που επιτεύχθηκε πάνω στην τρίτη διαφορετικού τύπου Honda: ένα CBR1000RR Fireblade, μετά από προηγούμενες επιτυχίες πάνω σε ένα RC45 V-4 και ένα VTR1000 V-2. Ο Ukawa πήρε το προβάδισμα από την πρώτη ώρα κι έδωσε στον αγώνα έναν εκπληκτικό ρυθμό, με τον team mate του Izutsu να διασφαλίζει ότι δεν τους πλησίαζε κανείς. Τερμάτισαν ένα γύρο μπροστά από τους αντιπάλους τους, με τους Toshiyuki Hamaguchi και Shogo Moriwaki να παίρνουν την τελευταία θέση στο βάθρο με ένα ακόμα Honda CBR1000RR. Το CBR1000RR κυριάρχησε στον αγώνα, με οκτώ μοτοσυκλέτες στις δέκα πρώτες θέσεις!
Νικητές 2005: Ryuichi Kiyonari / Tohru Ukawa, Seven Stars Honda CBR1000RRW
Μια ακόμα ιστορική νίκη για τη Honda, η 20ή στον 8ωρο αγώνας αντοχής, μια πέμπτη νίκη για τον Ukawa και την CBR1000RR Fireblades κλειδώνοντας τις έξι πρώτες θέσεις τερματισμού. Οι Kiyonari / Ukawa ήταν η κυρίαρχη δύναμη του 2005, κερδίζοντας με την τεράστια διαφορά τριών γύρων. Ο Chris Vermeulen και ο Katsuaki Fujiwara ολοκλήρωσαν ένα εντυπωσιακό 1-2 για την Stars Honda.
Νικητές 2006: Takeshi Tsujimura / Shinichi Ito, F.C.C. TSR ZIP-FM Honda CBR1000RR
Η δέκατη συνεχόμενη νίκη των 8 ωρών για τη Honda και ένα ακόμη “1-2” δύο για το Fireblade, με τον Tsujimura και τον Ito να ηγούνται της πρώτης ώρας, στη συνέχεια να μένουν πίσω από το CBR1000RR των Konishi και Yasuda. Καθώς ο αγώνας έφτανε στα μισά του, ο Tsujimura και ο Ito πήραν το προβάδισμα, το οποίο και διατήρησαν μέχρι τη σημαία. Υπήρχαν επτά CBR1000RR στις πρώτες εννέα θέσεις του αγώνα.
Νικητές 2008: Ryuichi Kiyonari / Carlos Checa, Dream Honda CBR1000RR
Ο αναβάτης της Honda στα 500 GP και νικητής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike Ισπανός Carlos Checa συνεργάστηκε με τον Kiyonari πετυχαίνοντας τη δεύτερη νίκη του Ιάπωνα αναβάτη μέσα σε τέσσερα χρόνια. Ο αγώνας ήταν γεμάτος συγκινήσεις, με τον Kiyonari να περνάει μπροστά στο δεύτερο γύρο, για να χάσει αργότερα το προβάδισμα από τον νικητή του 8ωρού του 2006 Shinichi Ito με CBR1000RR που μοιραζόταν με τον Takeshi Tsujimura. Ο Ίτο θα πέσει στη βροχή, με τους Kyonari και Checa να ανακτούν την πρωτοπορία. Ο μελλοντικός νικητής της Honda στα MotoGP Βρετανός Cal Crutchlow τερμάτισε στην έκτη θέση.
Νικητές 2010: Ryuichi Kiyonari / Takumi Takahashi, Musashi RT HARC-PRO Honda CBR1000RR
Οι CBR1000RR κυριαρχούν για άλλη μια φορά στη Σουζούκα, μονοπωλώντας το βάθρο μετά από έναν ακόμα συναρπαστικό αγώνα. Οι Kiyonari και Takahashi είχαν μια μεγάλη μάχη για το προβάδισμα με αντίπαλες εργοστασιακές ομάδες, θέτοντας έναν γρήγορο ρυθμό που χάρισε τελικά στον Kiyonari την τρίτη του νίκη. Μέχρι το τέλος του αγώνα, οι νικητές είχαν σαφές προβάδισμα από τους Shinichi Ito και Makoto Tamada, που οδηγούσαν ένα Keihin Kohara CBR1000RR. Ο Kosuke Akiyoshi και ο Jonathan Rea κατέλαβαν την τρίτη θέση μετά από μια εκπληκτική κούρσα από την 42η θέση.
Νικητές 2011: Kousuke Akiyoshi / Shinichi Ito / Ryuichi Kiyonari, F.C.C. TSR Honda CBR1000RR
Οι Akiyoshi και Kiyonari σημείωσαν μια εξαιρετική νίκη, ανακάμπτοντας από μια μικρή πτώση στην αρχή του αγώνα και πέρασαν τη γραμμή τερματισμού 38 δευτερόλεπτα μπροστά από τους αντιπάλους τους. Το αποτέλεσμα έδωσε στον Ito και τον Kiyonari την τέταρτη νίκη του αγώνα, τοποθετώντας τους δίπλα στα ρεκόρ του Wayne Gardner, με μια νίκη λιγότερη από τις πέντε του κορυφαίου Tohru Ukawa. Αυτή η νίκη ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τον Ito, ολοκληρώνοντας μια μακρόχρονη και σημαντική αγωνιστική πορεία. Το βάθρο ολοκληρώθηκε από τον νεαρό Takumi Takahashi και τους βετεράνους Makoto Tamada και Tadayuki Okada, οι οποίοι τερμάτισαν μέσα στον ίδιο γύρο με τους νικητές.
Νικητές 2012: Johnathan Rea / Kousuke Akiyoshi / Tadayuki Okada, F.C.C. TSR Honda CBR1000RR
Ένας πραγματικά ιστορικός αγώνας για τη Honda – η εταιρεία σημείωσε την 25η νίκη στον Suzuka 8 Hours, στην 35η επέτειο της διοργάνωσης. Η επιτυχία του Rea ήταν η πρώτη για Βρετανό αναβάτη στον αγώνα και η τρίτη για τον πρώην πρωταθλητή All-Japan Superbike, τον Κousuke Akiyoshi, όπως επίσης η τρίτη για τον βετεράνο Okada, 17 χρόνια μετά την πρώτη του νίκη το 1995, με RVF750! Ο Rea και οι συναθλητές του τερμάτισαν τέσσερις γύρους μπροστά από τη δεύτερη θέση των Tatsuya Yamaguchi, Yuki Takahashi και Yusuke Teshima, οδηγώντας ένα Moriwaki Honda CBR1000RR.
Νικητές 2013: Takumi Takahashi / Leon Haslam / Michael van der Mark, Musashi Honda CBR1000RR
Takahashi, Haslam και Michael van der Mark έγιναν η πρώτη ομάδα με αναβάτες από τρεις χώρες, παίρνοντας μια τέταρτη συνεχόμενη νίκη για το CBR1000RR μετά από έναν αγώνα με πολύ συναγωνισμό. Στην αρχή της τελευταίας ώρας, η Αγγλο-Ιαπωνικό-Ολλανδική ομάδα κράτησε ένα μικρό προβάδισμα επτά δευτερολέπτων από τους κοντινότερους αντιπάλους της. Ο πρώην πρωταθλητής All-Japan 250cc Takahashi πέρασε μπροστά στα τελευταία στάδια του αγώνα υπό βροχή, οδηγώντας άριστα και αυξάνοντας το πλεονέκτημα της ομάδας του σε σχέση με τους υπόλοιπους σε 1 λεπτό και 51 δευτερόλεπτα.
Takumi Takahashi (Ιαπωνία), Musashi Honda CBR1000RR, 2013
Νικητές 2014: Takumi Takahashi / Leon Haslam / Michael van der Mark, Musashi Honda CBR1000RR
Μια διάσημη νίκη για τους Takahashi, Haslam και van der Mark που χάρισαν στο CBR1000RR την πέμπτη συνεχόμενη νίκη του 8ωρου αγώνα. Η επιτυχία της ομάδας Musashi RT HARC-PRO ήταν εντυπωσιακή, επειδή οι καιρικές συνθήκες ήταν τρομακτικές για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, ο οποίος ξεκίνησε μια ώρα πιο αργά λόγω έντονης καταιγίδας που είχε πλήξει τη Suzuka εκείνο το πρωί.
Υπήρξαν πολλές πτώσεις καθώς η βροχή έκανε τον αγώνα να διακοπεί τέσσερις φορές. Η ομάδα των Kohsuke Akiyoshi, Jonathan Rea και Lorenzo Zanetti ήταν η άτυχη, καθώς ο Akiyoshi έπεσε μετά από τέσσερις ώρες πρωτοπορίας του αγώνα. Με την πρόσφατη παρουσίαση του νέου, ολοκαίνουργιου CBR1000RR-R Fireblade, η Honda θα προσπαθήσει να προσθέσει στο μέλλον την 27η νίκη της στον θρυλικό αγώνα αντοχής Suzuka 8 Hours.
