Μοτο-Ποδόσφαιρο: Ζευγαρώνοντας τα αταίριαστα
Ένα ιδιαίτερο μηχανοκίνητο άθλημα που περιλαμβάνει μοτοσυκλέτα και ποδόσφαιρο μαζί είναι το Motoball, το οποίο καθόλου καινούργιο δεν είναι, αφού χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920! Πού παίζεται όμως, ποιοι παίζουν, ποιες χώρες συμμετέχουν και τελικά τι μοτοσυκλέτες χρησιμοποιούν;
Το Motoball ονομάζεται και “Πόλο Μοτοσυκλέτας”. Το “πόλο” ξέρετε, είναι αυτό το άθλημα που παίζουν κάτι τεντωμένοι, ευθυτενείς αριστοκράτες με άλογα και κάτι μπαστούνια-σαν σφυριά. Καμία σχέση με αυτό δεν έχει το Motoball…
Η πρώτη επιβεβαιωμένη αναφορά για αγώνα Motoball ήταν το 1923 στην Αγγλία και το 1929 στη Ντιζόν της Γαλλίας. Ο πρώτος επίσημος αγώνας που έγινε ποτέ ήταν το 1963 στη Σοβιετική Ένωση.
Όσο άγνωστο κι αν είναι σε εμάς το Μοτο-Ποδόσφαιρο έχει πολλούς οπαδούς στην Ευρώπη, πέρα από τη Ρωσία (στην οποία έχει τεράστια δημοτικότητα), στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, και οι αγώνες μαζεύουν αρκετό κόσμο. Επίσης παίζεται σε Βέλγιο, Λιθουανία, Βουλγαρία, Δανία, Ελβετία, Ισπανία, Λευκορωσία, Ουκρανία και Ολλανδία.
Από αγώνα της δεκαετίας του 1920
Υπάρχουν διάφορα τουρνουά ομάδων και εθνικών ομάδων, όπως για παράδειγμα το Coupe de France και το European Champion Clubs Cup, αλλά ο σημαντικότερος αγώνας Motoball είναι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της FIM που γίνεται κάθε χρόνο.
Οι καλύτερες ομάδες στον κόσμο συνήθως προέρχονται από τη Ρωσία, αν και η Γερμανία και η Γαλλία δεν τα πηγαίνουν καθόλου άσχημα.
Οι κανόνες του Motoball είναι πολύ παρόμοιοι με το κανονικό ποδόσφαιρο με μερικές διαφορές βεβαίως. Τέσσερα είναι τα ημίχρονα κάθε παιχνιδιού, με διάρκεια 20 λεπτά το καθένα.
Οι παίκτες – που είναι ντυμένοι με προστατευτικά – δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, μόνο ο τερματοφύλακας μπορεί να πιάσει τη μπάλα με τα χέρια και αυτός περιορίζεται σε ένα σχετικά μικρό ημικύκλιο μπροστά από το τέρμα του. Συνήθως οι αναβάτες είναι πρώην μοτοκροσέρ ή εντουράδες.
Η βασική διαφορά είναι φυσικά ότι υπάρχουν οι μοτοσυκλέτες στο παιχνίδι, τις οποίες οδηγούν οι αθλητές και είναι ιδιοκατασκευές, χαμηλωμένες και περίεργες με δίχρονους κινητήρες 250cc.
Η κάθε ομάδα έχει πέντε παίκτες, 4 με μοτοσυκλέτα και έναν τερματοφύλακα χωρίς μοτοσυκλέτα. Αυτό που δεν επιτρέπεται είναι το να εμβολίζει ο ένας τον άλλον, κι αν συμβεί κάτι τέτοιο σφυρίζεται φάουλ από τους διαιτητές.
Οι μοτοσυκλέτες πρέπει να ζυγίζουν από 70 μέχρι 120 κιλά, έχουν δύο προφυλακτήρες αλυσίδας, λάστιχα trial ή speedway και φορούν σωληνωτά προστατευτικά σε οτιδήποτε προεξέχει και μπορεί να τραυματίσει τους αθλητές.
Η τελική τους φτάνει μέχρι και 65 km/h και συνήθως κατασκευάζονται στην Ισπανία (Gas Gas) στα μέτρα (ύψος και βάρος) του κάθε παίκτη.
Οι αγώνες παίζονται σε γήπεδα που μοιάζουν με ποδοσφαίρου (μήκους 75 – 110 μέτρων) που δεν έχουν χορτάρι, αλλά άσφαλτο ή χώμα, ενώ χρησιμοποιείται βαρύτερη (1,2 kg) και μεγαλύτερη μπάλα απ’ ό,τι στο κανονικό ποδόσφαιρο.
Χρειάζεται μπόλικη ικανότητα από τους παίκτες για να μεταφέρουν – την εγκλωβίζουν ανάμεσα σε πόδι και μοτοσυκλέτα – και να κλωτσήσουν τη μπάλα, καθώς χειρίζονται τη μοτοσυκλέτα και αποφεύγουν τους αντιπάλους.
Οι αμυντικοί μπορούν να επιτεθούν σε αυτόν που μετακινεί τη μπάλα μόνο από το πλάι.
Το Motoball, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με οποιοδήποτε άλλο άθλημα με μοτοσυκλέτα, χρειάζεται εξοικείωση από πλευράς θεατή – βλ. παρακολούθηση βίντεο – μέχρι να καταλάβει πως παίζεται, γιατί στην αρχή μοιάζει χαοτικό και λίγο… αδιάφορο. Αν δείτε όμως τις τακτικές που ακολουθούνται, τις ικανότητες και τα κόλπα των πεπειραμένων παικτών τότε μπορείτε να αρχίσετε να “κολλάτε”.
Είναι οι δεξιότητες των αθλητών-αναβατών που επιδεικνύονται όχι μόνο στον χειρισμό της μοτοσυκλέτας, αλλά και στην αντίληψη, την ταχύτητα των αντιδράσεων, την ευελιξία και τη δύναμη, όπως επίσης και τα “ποδοσφαιρικά” προσόντα που καταλήγουν σε γκολ.
