Βλέποντας το δρόμο με “άλλο μάτι”
Η θετική διάθεση αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη θετική ενέργεια που αισθάνεται και βιώνει κάποιος όταν οδηγεί. Η διαφορά μεταξύ κακής και καλής διάθεσης, καθώς οδηγούμε καθημερινά τη μοτοσυκλέτα μας, συνδέεται άμεσα με την ασφάλεια στους δρόμους. Kείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Πριν μερικά χρόνια είχα την ατυχία να πρέπει να αντιμετωπίζω κάθε πρωί ένα πολύ δύσκολο κομμάτι δρόμου. Βρισκόταν σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του λεκανοπεδίου, όπου συνωστίζονταν αυτοκίνητα και φορτηγά, είχε πολύ κακό οδόστρωμα, αμέτρητες μεγάλες λακκούβες και όταν έβρεχε πλημμύριζε, κάνοντας το τοπίο να μοιάζει τριτοκοσμικό (τουλάχιστον).
Το να “κατακτώ” αυτό το τμήμα του δρόμου σε καθημερινή βάση ήταν μια πρόκληση. Το αντιμετώπιζα σαν “ειδική διαδρομή” ενός αγώνα και κάθε φορά που την κέρδιζα ή τη διέσχιζα, αν θέλετε, με επιτυχία, ένιωθα ότι γινόμουν ακόμα καλύτερος αναβάτης.
Αν δεν είχα επινοήσει αυτό το παιχνίδι του μυαλού, θα υπέκυπτα στο να ζω και να αντιμετωπίζω σε σταθερή βάση ένα θλιβερό επαναλαμβανόμενο μαρτύριο.
Φανταστείτε έναν ιδανικό κόσμο που απαρτίζεται από ανθρώπους που οδηγούν με θετική διάθεση, σεβασμό και ευγένεια. Έναν κόσμο όπου ο ένας προσέχει τον άλλον – έτσι όπως μας αξίζει – όπου ο καθένας προσπαθεί να κάνει τη ζωή του άλλου πιο εύκολη και όλοι συνεργάζονται για τον κοινό απώτερο σκοπό: στο να φτάσουμε όλοι στις δουλειές μας, στα σπίτια μας και να ολοκληρώνουμε τις μετακινήσεις μας με ασφάλεια. Όλοι ασφαλείς, όλοι ικανοποιημένοι.
Η θετική διάθεση καθώς οδηγούμε – ειδικά στους ελληνικούς δρόμους – δύσκολα επιτυγχάνεται, μιας και οι περισσότεροι χρήστες του δρόμου μοιάζουν να είναι εκπαιδευμένοι στην τέχνη της επιθετικής, εγωκεντρικής οδήγησης. Σε αυτό τον τύπο οδήγησης δεν υπάρχει κοινωνία, συλλογικότητα, περίγυρος, παρά μόνο ο μικρόκοσμος του ενός, που θα κάνει τα πάντα για ένα μέτρο παραπάνω, ένα δευτερόλεπτο λιγότερο, “κι ας καεί ο κόσμος όλος”. Κι αυτό είναι μεταδοτικό. Τρελαίνεται ένας, αρχίζουν και τρελαίνονται όλοι. Με αυτή τη λογική, δεν θα μπορούσε να συμβαίνει και το αντίθετο;
Όλοι γνωρίζουμε πόσο μεταδοτικό μπορεί να είναι ένα χαμόγελο, αφού λειτουργεί σαν μαγνήτης. Το ίδιο ισχύει και με την καλοσύνη, το ίδιο και με την ευγένεια. Η μετάδοση της θετικής ενέργειας γίνεται πιο δύσκολα και πιο αργά απ’ ό,τι η αρνητική συμπεριφορά, η οποία μεταφέρεται σαν αστραπή… διαρκεί, όμως, περισσότερο και είναι πιο ουσιώδης. Πρόκειται για το φαινόμενο της αλυσιδωτής αντίδρασης που αν είναι θετική μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητά μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ερευνητές που ασχολούνται με την ανθρώπινη συμπεριφορά, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ένα άτομο με θετική στάση είναι πιθανότερο να πάρει την ορθότερη απόφαση όταν βρεθεί υπό πίεση. Απεναντίας, ένα άτομο με αρνητική στάση είναι πιο επιρρεπές στο να κάνει λάθος κι άρα έχει περισσότερες πιθανότητες να πάρει τη λάθος απόφαση και να εμπλακεί σε ατύχημα.
Η οδήγηση μπορεί πολύ εύκολα να γίνει μια αγχωτική διαδικασία – αρκεί μόνο να επιτρέψεις στο μυαλό σου να απορροφήσει τα αρνητικά στοιχεία. Το πρόβλημα είναι ότι ο ανθρώπινος νους, λόγω του φυσικού ένστικτου επιβίωσης, έχει την τάση να επικεντρώνεται στα αρνητικά αυτά στοιχεία, αποκλείοντας κάθε τι άλλο.
Επιβάλλεται έτσι ένας αυτοπεριορισμός, το μυαλό κινείται προς τα κάτω, προς το “σκοτεινό” του κομμάτι, προς το πρόβλημα, με αποτέλεσμα να περιορίζονται αντίστοιχα και οι δυνατότητες και επιλογές του για μια σωστή αντίδραση. Είναι σαν αυτό που λέμε και ξαναλέμε: “κινούμαστε προς αυτό που κοιτάζουμε”. Κοιτάμε έξω από την στροφή; Εκεί πηγαίνουμε, σαν υπνωτισμένοι. Κοιτάμε το κακό – πηγαίνουμε προς το κακό.
Ένα θετικό άτομο αντιστέκεται γενικά περισσότερο στο άγχος ή τις δύσκολες καταστάσεις.
Η θετική στάση ζωής διευρύνει τις δυνατοτήτες, διατηρεί ανοιχτούς τους ορίζοντες και στη δύσκολη στιγμή αποδεικνύεται συχνά σωτήρια. Μας βοηθά να αντιλαμβανόμαστε πιο γρήγορα τον κίνδυνο και να βρίσκουμε τις καταλληλότερες λύσεις.
Με θετική διάθεση μπορεί κανείς να προβλέψει καλύτερα τις κακοτοπιές, το σώμα του είναι πιο χαλαρό, οι αντιδράσεις πιο άμεσες, πιο σταθερές και πιο σωστές.
Εφοδιασμένος με το θετικό αυτό ‘φορτίο’, ο αναβάτης είναι καλύτερα εξοπλισμένος, μιας και κάθε κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει γίνεται πιο διαχειρίσιμος. Επίσης, οι θετικοί οδηγοί προσαρμόζονται στις συνθήκες πιο γρήγορα και τελικά είναι πιο ευτυχισμένοι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από την καθημερινότητά του;
