Πηγή έμπνευσης
Μετά το ταξίδι του Soichiro Honda στην Ευρώπη, τη μελέτη επί των γερμανικών, αγγλικών και γαλλικών μοτοποδήλατων, ένα από αυτά που ξεχώρισε ήταν το Heinkel Perle. Το οποίο – αν όχι αντέγραψε τη δομή του – αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του σημαντικότερου δίτροχου όλων των εποχών. Του Honda Super Cub C100 του 1958.
Ήδη από το 1922 η εταιρία Heinkel AG (Xέινκελ) που ιδρύθηκε από τον γερμανό επιχειρηματία Ernst Heinkel, κατασκεύαζε πολιτικά και στρατιωτικά αεροσκάφη και ήταν ενεργή στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά το 1945 και τα εργοστάσια κατεστραμμένα η Heinkel AG μετακόμισε στη Στουτγάρδη και άρχισε να κατασκευάζει κινητήρες (υψηλής ποιότητας για τότε) για λογαριασμό τρίτων. Ετσι δημιουργήθηκαν από την Heinkel οι υδρόψυκτοι, 2κύλινδροι δίχρονοι κινητήρες που τοποθετήθηκαν σε μικρά βανάκια και μικρά αυτοκίνητα όπως τα Maico.
Το πρώτο μοτοποδήλατο της εταιρίας ήταν το Heinkel Perle, που παραγόταν για τρία μόλις χρόνια από το 1955 μέχρι το 1957, και ήταν τότε όπως και σήμερα πολύ δημοφιλές, μιας και ήταν καινοτόμο στη σχεδίαση και την κατασκευή του.
Ένας λόγος για την υψηλή ποιότητα κατασκευής του Heinkel Perle ήταν η ιδιαίτερη μέθοδος παραγωγής του. Η Heinkel AG κατασκεύαζε όλα τα τμήματα και τα εξαρτήματα του μοτοποδηλάτου εντός εργοστασίου, από το πλαίσιο, μέχρι τον κινητήρα. Το πλαίσιο συγκεκριμένα ήταν ένα αριστούργημα. Ενιαίο, αυτοφερόμενο, φτιαγμένο από το, εξωτικό τότε, αλουμίνιο.
Το αλουμίνιο ήταν ένα υλικό που χρησιμοποιούνταν ευρέως στην αεροναυπηγική, αλλά μετά τον Β’ Παγκ. Πόλεμο και μέχρι το 1955 απαγορευόταν στις γερμανικές εταιρίες να κατασκευάσουν αεροσκάφη.
Το αλουμίνιο λοιπόν περίσσευε, κι έτσι χρησιμοποιήθηκε για μοτοποδήλατα, σκούτερ και άλλα προϊόντα. Τα αποτελέσματα ήταν, αντοχή, ακαμψία και αντίσταση στην σκουριά… ακόμα και μέχρι σήμερα πάνω από 60 χρόνια μετά σήμερα.
Για την εποχή του, το Heinkel Perle ήταν εξαιρετικά καινοτόμο. Το μονοκόμματο πλαίσιο ξεκινούσε από τον λαιμό του πιρουνιού, έφτανε στο ψαλίδι και ανέβαινε μέχρι τη σέλα, ενώ κάτω από την οποία υπήρχε το ντεπόζιτο καυσίμου.
Βλέπετε κάποια ομοιότητα του πλαισίου, με αυτό που παρουσιάστηκε στο Super Cub τρία χρόνια μετά από την Honda; Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη, σωστά το μαντέψατε η δομή του πλαισίου είναι ίδια, μιας και στον Soichiro Honda άρεσε πολύ η απλή λύση της Heinkel, με τη διαφορά ότι χρησιμοποίησε σωλήνες και στραντζαριστά μεταλλικά τμήματα, αντί για αλουμίνιο.
Η αλυσίδα του Heinkel Perle ήταν κρυμμένη μέσα σε μεταλλική κάσα (κι άλλη ομοιότητα) και γύριζε μέσα σε ένα κλειστό μπάνιο λαδιού. Η κάσα αυτή λειτουργούσε και σαν μισό ψαλίδι, αφού από την αριστερή πλευρά υπήρχε σωλήνα.
Για την άνεση του αναβάτη υπήρχε τηλεσκοπική ανάρτηση μπροστά, ενώ πίσω υπήρχαν δύο αμορτισέρ.
Το Heinkel Perle ήταν ελαφρύ και ζύγιζε μόλις 32,8 κιλά, ο δίχρονος κινητήρας τν 49 κυβικών ήταν απλός στην κατασκευή και απέδιδε 1,5 hp, που πετύχαιναν τελική ταχύτητα περίπου 50 χιλιομέτρων την ώρα.
Οι πελάτες του Heinkel Perle εκτιμούσαν ιδιαίτερα τη μακροζωία του μικρού δίτροχου, την άνεση που πρόσφεραν οι αναρτήσεις και το γεγονός ότι οι τροχοί ήταν ανταλλάξιμοι, μπορούσαν να τοποθετηθούν, είτε μπροστά, είτε πίσω.
Η ζήτηση για τα Heinkel Perle ήταν μεγάλη, αλλά δυστυχώς αντίστοιχη ήταν και η τιμή του. Μόλις 27.000 μονάδες πουλήθηκαν στην Ευρώπη, ενώ σήμερα μόνο 300 Perle είναι λειτουργικά.
Από το Perle, στο Super Cub – ένα πλαίσιο δρόμος… που λένε.
