Η αρχή μιας νέας εποχής στη μοτοσυκλέτα
Το 1969 η Honda άλλαξε τον χάρτη της μοτοσυκλέτας παρουσιάζοντας το CB750 K0, ένα μοντέλο που έμελλε να γίνει ορόσημο στον κόσμο των Superbike και να αλλάξει τη μοτοσυκλέτα… Κείμενο: Νίκος Βιτσιλάκης, Φωτογραφίες: Honda
Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ο τετρακύλινδρος σε σειρά κινητήρας του, που έδινε στον αναβάτη την αίσθηση της κυριαρχίας με τον τρόπο που απέδιδε και λειτουργούσε. Ευτυχώς η Honda επεξεργάστηκε άμεσα τα θετικά μηνύματα της αγοράς και έτσι η γκάμα των τετρακύλινδρων CB στο πέρασμα του χρόνου επεκτάθηκε σε κυβικά, τα οποία ξεκινούσαν από τα 350 για να σκαρφαλώσουν μέχρι τα 1300.
Η αερόψυξη έγινε υγρόψυξη, βαλβίδες και εκκεντροφόροι διπλασιάστηκαν, τα καρμπυρατέρ έδωσαν τη θέση τους στον ψεκασμό, η μανιβέλα στη μίζα και τα ταμπούρα στα δισκόφρενα, όμως αυτό που ποτέ δεν άλλαξε ήταν ο αριθμός και η διάταξη των κυλίνδρων.
Οι κύλινδροι ήταν πάντα τέσσερις και πάντα “εν σειρά”, ο ένας δίπλα στον άλλον. Πώς όμως η Honda έφτασε στη δημιουργία της πρώτης τετρακύλινδρης μοτοσυκλέτας της αγοράς; Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε..
Οι αγώνες και η ..Αμερική
Η Honda εμφανίστηκε στο προσκήνιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας (MotoGP) το 1959 και μέχρι το 1967 που αποσύρθηκε σάρωσε τίτλους και βάθρα. Η απόφαση να φύγει από το παγκόσμιο πρωτάθλημα πάρθηκε στα τέλη του 1966, με τη δήλωση του εργοστασίου να είναι λιτή και ξεκάθαρη: “Αποσυρόμαστε για να επικεντρωθούμε σε μοτοσυκλέτες εμπορίου με τεχνολογία που εξελίξαμε και χρησιμοποιήσαμε στους αγώνες”.
Εκείνα τα χρόνια η Honda διέθετε εκτός Ιαπωνίας πάνω από το 50% της παραγωγής της, χωρίς όμως να έχει επενδύσει σε μοντέλα μεγάλου κυβισμού. Παράλληλα, έβλεπε τις πωλήσεις της στην αμερικάνικη αγορά να μειώνονται και δεχόταν πιέσεις για την παραγωγή “νέων προϊόντων”.
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το υλοποιήσεις, αλλά μια έρευνα που έκανε έφερε στο φως, ουσιαστικά επιβεβαίωσε, την επιθυμία του καταναλωτικού κοινού για μοτοσυκλέτες με δυνατούς και μεγάλους σε χωρητικότητα κινητήρες.
Ήδη από το 1965 είχε κάνει την κίνησή της, παρουσιάζοντας το Honda CB450 σαν ένα μοντέλο “high-performance”. Διέθετε δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα με 2 ΕΕΚ και κατασκευάστηκε κατά “απαίτηση” της Honda USA, η οποία ζητούσε κάτι καλύτερο από το υπάρχον (τότε) Honda CB77 των μόλις 305cc.
O Yoshiro Harada, που ήταν υπεύθυνος του όλου σχεδίου, είχε δηλώσει πως ενοχλούσε τη Honda το γεγονός της κυριαρχίας των βρετανικών μοτοσυκλετών στις μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλέτες στην τεράστια αγορά των ΗΠΑ, όπου ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 πουλιόντουσαν εκεί πάνω από 60.000 μονάδες το χρόνο!
Η πορεία του CB450, από τη στιγμή που εμφανίστηκε, δεν ήταν “κακή”, δεν ήταν όμως και αυτό που λέμε “γουάου”. Παρά το δυνατό της κινητήρα, που ανταγωνιζόταν επάξια μεγαλύτερους σε κυβισμό, οι Αμερικάνοι μοτοσυκλετιστές απαιτούσαν εδώ και τώρα “ροπή”. Και όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μας, η ροπή έρχεται από τα κυβικά και όχι από τις υψηλότερες στροφές λειτουργίας του εκάστοτε κινητήρα.
Ξέρουμε επίσης, πως οι αναβάτες στην απέναντι πλευρά του ατλαντικού ανέκαθεν ασπαζόντουσαν τη φιλοσοφία “Big is Beautiful” και έναν πλέον σιβαριτικό τρόπο οδήγησης. Ο Harada πήγε στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 1967, σε μια προσπάθεια να εκτιμήσει από κοντά την όλη κατάσταση. Επισκέφθηκε πολλούς τοπικούς ντίλερ της Honda και προσπάθησε να τους πείσει ότι η απόδοση του CB450 είναι καλύτερη από αυτή των best sellers της εποχής Norton και Triumph (δικύλινδρα 650cc), πλην όμως οι κόποι του πήγαν χαμένοι παίρνοντας σαν απάντηση τη στερεότυπη ατάκα “big is better.”
Έπρεπε λοιπόν να επιστρέψει στην Ιαπωνία και να πείσει με τη σειρά του τους λαμβάνοντες τις αποφάσεις (κοινώς τους προϊσταμένους του) για την παραγωγή CB με μεγαλύτερο και δυνατότερο κινητήρα.
Και έπρεπε να το κάνει αυτό σε μια εποχή όπου οι μοτοσυκλέτες άνω των 500cc δεν είχαν πολλούς οπαδούς στην ιαπωνική αγορά, οπότε αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο ήταν το όλο επιχείρημα του άμοιρου Yoshiro. Ο οποίος μάλιστα, όσο σκεφτόταν τι θα προτείνει όσον αφορά στον κυβισμό (λένε ότι πρώτη του σκέψη ήταν τα 650cc), έμαθε από αξιόπιστες πηγές την πρόθεση της Triumph να βγάλει στην παραγωγή μια τρικύλινδρη σε σειρά μοτοσυκλέτα 750cc!
Αυτό του έκανε ευκολότερη τη ζωή και ο κύβος ερρίφθη τον Οκτώβριο του 1967, όταν και η Honda αποφάσισε την κατασκευή του πρώτου τερακύλινδρου 750cc στην ιστορία. Αποφάσισε μάλιστα να αποδίδει παραπάνω ίππους από το δυνατότερο μοντέλο της εποχής, που δεν ήταν άλλο από ένα Harley V-2 1300cc. Και τελικά, το είπε και το έκανε, 67 ίπποι το CB, ένας παραπάνω από το Harley!
Στην τελική ευθεία
Μια ομάδα από περίπου 20 μηχανικούς, σχεδιαστές και λοιπούς παράγοντες, συστάθηκε το Φεβρουάριο του 1968 και ο ερχομός του CB750 “Four” ήταν πλέον ένα όνειρο που έπαιρνε σάρκα και οστά. Στόχος της ομάδας ήταν να γιορτάσει με εμφατικό τρόπο την κυριαρχία της Honda στην παγκόσμια αγορά, όπου ήδη το θρυλικό super cub (παπί) την είχε ανεβάσει στην κορυφή των πωλήσεων, παρουσιάζοντας μια μοτοσυκλέτα που θα έσβηνε οτιδήποτε τολμούσε να σταθεί δίπλα της.
Και όχι μόνο σε επίπεδο απόδοσης, όσο σε τομείς όπως η ποιότητα και η αξιοπιστία. Η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε επίσημα στα τέλη της ίδιας χρονιάς στο σαλόνι του Τόκυο και λίγους μήνες αργότερα βγήκε στο εμπόριο, δημιουργώντας μια οικογένεια μοτοσυκλετών που έμελλε να μεγαλουργήσει στην πορεία του χρόνου.
Τα μοντέλα σταθμός
Η Honda ανακοίνωσε τα μοντέλα που θα διαβάσετε στη συνέχεια ως τα πλέον σημαντικά στην πορεία της τετρακύλινδρης οικογένειας CB. Είναι 15 στον αριθμό και θα μπορούσαν να είναι αρκετά παραπάνω. Το καλό είναι πως τα έχουμε οδηγήσει όλα ανεξαιρέτως (και βάλε), οπότε μάλλον δικαιούμαστε δια να ομιλούμε, κι αυτό μας δημιουργεί μια σχετική συναισθηματική φόρτιση, αλλά στο τέλος τέλος της γραφής, αυτό δεν είναι που μετράει για έναν μοτοσυκλετιστή;