Ξεπερνώντας το όριο… ξανά και ξανά
Μέσα σε μόλις 50 χρόνια η ιπποδύναμη των κινητήρων μοτοσυκλετών έχει αυξηθεί παραπάνω από 300%! Από τον τετρακύλινδρο σε σειρά της Honda CB 750 του 1969 με τους 67 ίππους, μέχρι το Kawasaki Ninja H2 του 2019 των 231 ίππων. Η προσπάθεια του ανθρώπου να κατορθώσει τα “ακατόρθωτα”. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Μπροστά σε μια θηριώδη, υπερτροφοδοτούμενη Kawasaki Ninja H2 του 2019 που προσπαθεί να ξηλώσει την άσφαλτο στο άνοιγμα του γκαζιού η “υπερ-μοτοσυκλέτα” του ’69, η ταχύτατη για την εποχή της, Honda CB 750 μοιάζει σαφώς… με πρόβατο.
Μια ιστορία με διαφορά 50 χρόνων και 164 ίππων. Από τη Honda CB 750 του 1969, μέχρι την Κawasaki Ninja H2 του 2019
Μέσα σε μόλις 50 χρόνια η ισχύς των κινητήρων έχει αυξηθεί πάρα πολύ, πηγαίνοντας από τους 100 ίππους των τελών της δεκαετίας του ’70 στους πάνω από 230 σήμερα.
Αριθμοί που κάποτε ήταν αδιανόητοι, σήμερα θεωρούνται δεδομένοι. Κάνουμε μια γρήγορη αναδρομή αυτής της αχαλίνωτης φιλοδοξίας διαρκούς αύξησης της ιπποδύναμης, μέσα από ένα φωτογραφικό αφιέρωμα, μέσα από μοτοσυκλέτες που άφησαν εποχή.
1969: Honda CB 750 K – 67 ίπποι
Αυτή που τα ξεκίνησε όλα! Η “γιαγιά” των Superbike μοτοσυκλετών. Αυτή που καθιέρωσε τη διάταξη του τετρακύλινδρου σε σειρά κινητήρα, και επομένως την Universal Japanese Motorcycle. Θεωρείται από πολλούς η “σημαντικότερη μοτοσυκλέτα όλων των εποχών” και η πρώτη που ονομάστηκε “υπερ-μοτοσυκλέτα”, superbike.
Τα 233 κιλά της σε συνδυασμό με τους 67 ίππους της έδιναν εξαιρετικές επιδόσεις
Τα 233 κιλά της γεμάτη σε συνδυασμό με τους 67 ίππους της έδιναν εξαιρετικές επιδόσεις. Για να αντιληφθούμε πόσο δρόμο έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, τέτοιες ιπποδυνάμεις βγάζουν τα τωρινά ήπιων, λογικών επιδόσεων δικύλινδρα 650άρια παραγωγής…
1972: Kawasaki Ζ1 – 82 ίπποι
Η μεγάλη κόντρα της Kawasaki με την Honda έκανε το Ζ1 πραγματικότητα με την ιπποδύναμή του να έχει αυξηθεί κατά 20% περίπου!
Κι αυτό μέσα σε τρία μόλις χρόνια, αλλά με μεγαλύτερο κυβισμό στα 903 cc. Το βάρος της Ζ έφτανε τα 246 κιλά πλήρης υγρών. Αν η Honda CB 750 ήταν το super bike, η Ζ1 900 ήταν το super-super bike…
Διαβάστε το αφιέρωμά μας για την Kawasaki Z1 900 πατώντας εδώ.
1976: Laverda Jota 1000 – 90 ίπποι
Η ευρωπαϊκή απάντηση ήρθε από την Ιταλική Laverda με την τρικύλινδρη σπορ Jota 1000, των 981 cc, η οποία με δύναμη 90 ίππων έφτανε την τελική των 235 km/h.
Απλή και κομψή με το χαρακτηριστικό σπορτίβικο ντεπόζιτό της με τα κλιπόν να δηλώνουν άμεσα τις προθέσεις της. Οικονομία είχε γίνει και στον τομέα του βάρους αφού η Jota δεν ξεπερνούσε τα 234 κιλά κενή.
1978: Honda CBX 1000 – 105 ίπποι
Μια από τις πρώτες μοτοσυκλέτες που ξεπέρασε το όριο των 100 ίππων. Ο λόγος ήταν απλός: με έναν μεγάλο σε πλάτος 6κύλινδρο σε σειρά κινητήρα η CBX έθετε νέα υψηλότερα επίπεδα μηχανολογικής υπεροχής, τεχνολογίας και επιδόσεων.
Από την άλλη η “άσκηση” αυτή επί μετάλλου από πλευράς Honda, η οδική συμπεριφορά της συγκεκριμένης μοτοσυκλέτας, αλλά και η συνολική της λειτουργία θα οδηγήσει τις εταιρίες στο να προσπαθούν να κάνουν τις κατασκευές τους πιο ομοιογενείς… και ασφαλέστερες
1979: Kawasaki Z 1300 – 120 ίπποι
Υπάρχουν πολύ σοβαρές υποψίες ότι η Kawasaki Z 1300 σχεδιάστηκε και παρουσιάστηκε σαν απάντηση στην παραπάνω Honda CBX 1000. Όπως είχε συμβεί στις αρχές του ’70 με τις CB 750 και Ζ1 900…
Μπορεί και στις δύο περιπτώσεις, η Kawasaki να ακολουθούσε, αλλά για άλλη μια φορά έριχνε στη Honda ένα 20% ιπποδύναμης παραπάνω… σχεδόν. Παράλληλα η Ζ 1300 έφερνε περισσότερα κυβικά και υγρόψυξη σε έναν επίσης εξακύλινδρο – ακόμα πιο ογκώδη – κινητήρα.
1985: Yamaha V-Max 1200 – 145 ίπποι
Μια μοτοσυκλέτα που φαινόταν ξένη στην ευρωπαϊκή αγορά… μιας και είχε σχεδιαστεί για την Αμερική. Με στυλ dragster έτοιμη για τις μάχες των φαναριών με κινητήρα πολύ ενδιαφέρουσας διάταξης.
Το μοτέρ της Yamaha V-Max 1200 έσπαγε το κατεστημένο των κινητήρων σε σειρά και ήταν V-4, προσθέτοντας 25 ακόμα ίππους στο κυνήγι των επιδόσεων. Μια ακόμα μοτοσυκλέτα που ήταν “μόνο κινητήρας και γκάζι” και δυσκολευόταν στον τομέα των φρένων και των αναρτήσεων.
1990: Kawasaki ZZR 1100 – 147 ίπποι
Η Kawasaki ZZR 1100 έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μια τομή. Δεν εστίαζε στην αποκλειστικά σπορ χρήση, αλλά έδινε στον κόσμο να καταλάβει ότι υπάρχει και ο σπορ τουρισμός.
Η ZZR 1100 μπορεί να θεωρηθεί η “μητέρα” της κατηγορίας sport touring, ενώ σαν χαρακτήρας βρισκόταν ανάμεσα στις Kawasaki GPZ900R και 1000 RX της εποχής.
1997: Honda CBR 1100 XX – 164 ίπποι
Η Honda CBR 1100 XX θα μείνει για πάντα στην ιστορία σαν η – πολύ διακριτικής εμφάνισης σπορ τουρισμού – μοτοσυκλέτα που έσπασε πρώτη το φράγμα των απίστευτων 300 km/h. Αυτό και μόνο τα λέει όλα.
Παράλληλα η 1100 ήταν μια άσκηση ομοιογένειας στο σύνολό της με όλα πάνω της να δουλεύουν σε απόλυτη συνεργασία μεταξύ τους.
1999: Suzuki GSX 1300 R Hayabusa – 175 ίπποι
Με καμιά δεκαριά παραπάνω ίππους η Hayabusa έγραφε τη δική της ιστορία, εκτός των άλλων επειδή έφερνε στην αγορά μια πολύ ιδιαίτερη, εμβληματική θα λέγαμε, εμφάνιση.
Αυτό ήταν το πρώτο, το δεύτερο ήταν φυσικά ότι χρησιμοποιώντας έναν κινητήρα 1.300 κυβικών και 176 ίππων ξεπερνούσε και αυτή μετά την Honda CBR 1100 XX τα 300 km/h τελικής.
2000: Kawasaki ZX-12R – 180 ίπποι
Με λιγότερα κυβικά η Kawasaki – σε σύγκριση με τη Suzuki Hayabusa – έμπαινε κι αυτή δυναμικά, με απόδοση 180 ίππων, στο τρενάκι των υψηλών τελικών. Με πιο σπορ χαρακτηριστικά από τις ανταγωνίστριές της κατάφερνε να είναι πιο σπορ, παρά τουριστική, πάντοτε υπό την κατηγορία sport touring.
Λεία της το “μαυροπούλι” (CBR Blackbird) της Honda (CBR Blackbird) και το “γεράκι” (Hayabusa) της Suzuki.
2007: MV Agusta F4 R312 – 183 ίπποι
Χρησιμοποιώντας “γιαπωνέζικη” διάταξη η MV Agusta που είχε επιστρέψει το 1999 από τη λήθη και φτάνοντας στην MV Agusta F4 R312 του 2007 η ιταλική εταιρία έφτιαχνε το απόλυτο ιταλικό supersport… και μια μοτοσυκλέτα που ξεπερνούσε τα 310 km/h.
2008: Suzuki GSX-R 1300 Hayabusa – 198 ίπποι
Η Hayabusa επανέρχεται δριμύτερη! Η τελική ταχύτητα, μετά από κρυφή συμφωνία μεταξύ των εργοστασίων, έχει περιοριστεί στα 299 km/h.
Η προσπάθεια της δεύτερης Hayabusa πάντως ήταν πιο πολύ έτσι ώστε να καταφέρει να αποδώσει τον “μαγικό” αριθμό των 200 ίππων.
2009: BMW S 1000 RR – 199 ίπποι
Όλα τα παραπάνω άλογα – σχεδόν 200 – αλλά σε ένα καταπληκτικό σπορ πακέτο, που έκανε τους Γιαπωνέζους να παραμιλούν εντός και εκτός πίστας.
Αυτό σήμαινε ότι η τετρακύλινδρη σε σειρά, – μια διάταξη που χρησιμοποιούσε πολύ σπάνια η BMW – γερμανική 1000άρα κέρδιζε στους αγώνες Superbike και επικρατούσε και στους δρόμους.
2009: Yamaha V-Μax 1700 – 200 ίπποι
Νάτην πάλι! Μέσα σε 30 χρόνια η Yamaha θυμόταν ξανά τις ντραγκστεράδικες εκκινήσεις και επανέφερε τη V-Μax με μεγαλύτερο κυβισμό και συν 55 ίππους!
Το βάρος βέβαια εκτινασσόταν κι αυτό στα 310 κιλά! Την ίδια χρονιά έβγαινε και η supersport BMW S1000RR (βλ. παραπάνω) που έβγαζε την ίδια ιπποδύναμη με μόλις 200 κιλά βάρος.
2015: Ducati Panigale 1299 – 205 ίπποι
Αυτές οι ιπποδυνάμεις χρειάζονται πλέον και την ηλεκτρονική τους βοήθεια. Ειδικά συστήματα που κάνουν τις τερατώδεις ιπποδυνάμεις… οδηγήσιμες.
Έτσι κάνουν οι μοτοσυκλέτες των MotoGP, έτσι κάνουν και οι μοτοσυκλέτες δρόμου… και ιδού το εξελιγμένο Ducati Panigale 1299.
2018: Ducati Panigale V4 S – 214 ίπποι
Μετά από τις επιτυχίες στα MotoGP η Ducati αφήνει τους παραδοσιακούς δύο κυλίνδρους της για να περάσει στους τέσσερις.
Η “πολιτική Desmosedici RR” που λέγεται Panigale V4 εκτινάσσει την ιπποδύναμη των μοτοσυκλετών παραγωγής στους 214 ίππους. Η Kawasaki καραδοκεί όμως…
2019: Kawasaki Ninja H2 – 231 ίπποι
Φτάνουμε στη σημερινή βασίλισσα της ιπποδύναμης πάνω σε δυο τροχούς.
Μέσα από τη λύση της υπερτροφοδότησης καυσίμου, ένα σύστημα που έχει εγκαταλειφθεί από τους κατασκευαστές επιτυγχάνεται αυτή η φανταστική απόδοση των 231 ίππων.
Άντε “Και εις ανώτερα”, που μας λέγανε οι παππούδες μας…
