Ιαπωνικά αριστουργήματα
Η Honda είναι η No1 κατασκευάστρια μοτοσυκλετών στον κόσμο. Αυτό προκύπτει βάσει του αριθμού των πωλήσεων και του ετήσιου κύκλου εργασιών, αλλά και σύμφωνα με τη συμβολή και την συνδρομή της εταιρίας στα μοτοσυκλετιστικά πεπραγμένα, τουλάχιστον με μια αντικειμενική θεώρηση. Αν η Honda έχει λοιπόν αυτή την θέση, ποιες είναι οι σημαντικότερες μοτοσυκλέτες που έχει κατασκευάσει σε βάθος δεκαετιών;
Οι βασικές αρχές της Honda από το 1946 που ιδρύθηκε ήταν αυτές της εξέλιξης και της βελτίωσης ακόμα κι αν για τους σκοπούς αυτούς χρειαζόταν μια παρέκκλιση από την πεπατημένη «ασφαλή» οδό και σκέψη εκτός από τα εκάστοτε στεγανά.
Οι επιδόσεις και οι αγώνες αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για την Honda, ωστόσο ο βασικός πυρήνας της εταιρικής φιλοσοφίας της, θέλει τον άνθρωπο-αναβάτη ως κύριο άξονα στη σχεδίαση και εξέλιξη των μοτοσυκλετών.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η Honda έχει τον πιο «ανθρωποκεντρικό» χαρακτήρα από κάθε άλλη εταιρία, με την έννοια ότι τα δίτροχα που κατασκευάζει διέπονται από μια μοναδική εργονομία και φιλικότητα στη χρήση, είτε πρόκειται για παπιά και σκούτερ, είτε για MX και Superbike.
H Honda έχει επίσης καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως μια εταιρία με πολύ υψηλό τεχνολογικό προφίλ, οδηγώντας αρκετές φορές τις εξελίξεις ή εκφράζοντας και σε αυτή την περίπτωση μια μοναδικότητα με ορισμένες μηχανολογικές εφαρμογές που όμοιες τους δεν είχε τολμήσει κανένας άλλος κατασκευαστής στην ιστορία.
Ανάμεσα στα πάμπολλα μοντέλα της Honda που ξεχωρίζουν, κάποια που έχουν ιδιαίτερη σημασία, ακριβώς γιατί ανέδειξαν περισσότερο τη φιλοσοφία της εταιρίας.
Αυτό είναι το δεύτερο μέρος του άρθρου, ενώ το πρώτο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Honda Goldwing GL 1500 (1987)
Η πρώτη μοτοσυκλέτα της οικογένειας των Goldwing ξεκίνησε να παράγεται το 1974, αποτελώντας ένα τουριστικό μοντέλο κύρους, με στόχο την αγορά των ΗΠΑ.
Από την πρώτη στιγμή και σε όλη την διάρκεια της παρουσίας τους, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, τα Goldwing έθεταν τον πήχη σε δυσθεώρητο επίπεδο σε ό,τι αφορούσε τον εξοπλισμό, την πολυτέλεια και την ποιότητα κατασκευής, και, απόντος ανταγωνισμού, ήταν η ίδια η Honda που κατάφερνε να ξεπεράσει τον εαυτό της κατά τις ανανεώσεις του μοντέλου.
Το πιο εντυπωσιακό άλμα έγινε όμως το 1987, στην τέταρτη γενιά του μοντέλου, όταν η Goldwing απέκτησε εξακύλινδρο επίπεδο κινητήρα 1.520 cc, εντυπωσιακή σχεδίαση, όπισθεν, ρυθμιζόμενη αερανάρτηση, CB, ηχοσύστημα με δύο ανεξάρτητα κανάλια και μια τεράστια λίστα εξοπλισμού που όμοιά της δεν είχε υπάρξει ποτέ στο παρελθόν.
Στις μέρες μας η Goldwing συνεχίζει να παράγεται, έχοντας φτάσει τα 1.833 cc (πάντα με εξακύλινδρο επίπεδο – boxer – κινητήρα) με τον εξοπλισμό να παραμένει κορυφαίος και να συνδυάζεται με Hossack τύπου εναλλακτικό μπροστινό σύστημα.
Honda XRV650 Africa Twin (1988)
Για την Honda, η εξαργύρωση των επιτυχιών που σημείωνε στο Paris–Dakar rally από το 1986 μέχρι το 1989 (δυο φορές με τον Neveu και NXR750 και από μία με τους Orioli και Lalay με NXR800) ήρθε με την πρώτη των Africa Twin, που παρουσιάστηκε το 1988.
Είχε προηγηθεί το μοντέλο ΧLV750R, χωρίς να έχει πετύχει εμπορικά, όμως για τη Hοnda δεν υπήρχαν περιθώρια για το «δις εξαμαρτείν».
Με τη συνδρομή του αγωνιστικού τμήματος HRC και με –τηρουμένων των αναλογιών- αρκετή τεχνογνωσία από τα αγωνιστικά της ερήμου στο DNA της, η Africa Twin πέτυχε διάνα τον στόχο της, αποτελώντας ακόμα και στις μέρες μας ένα μοντέλο με υποδειγματική ισορροπία ικανοτήτων ανάμεσα στον δρόμο και στο χώμα.
O V-2 υγρόψυκτος κινητήρας των 647cc , που ήταν μια εξελιγμένη μορφή του μηχανικού συνόλου των VT500 μοντέλων, απέδιδε 57 ίππους και συνδυαζόταν με ένα πολύ χαμηλό βάρος στα 185 κιλά και ένα εξαιρετικά ομοιογενές στήσιμο, που επέτρεπε σε αναβάτες κάθε επιπέδου και πείρας, να πάρουν μια πρώτη γεύση από την adventure εμπειρία.
Καλώς ή κακώς, η αγορά των μεγάλων On–Off, πήρε πολύ γρήγορα μια διαφορετική ρότα, με τους αναβάτες να προτιμούν περισσότερο περιπετειώδη εικόνα παρά ουσία, κι έτσι το εξαιρετικό αυτό μοντέλο παρέμεινε μόλις δύο χρόνια στην παραγωγή, με την έκδοση 750 να το αντικαθιστά, ακολουθώντας τη μαξιμαλιστική τάση που αποζητούσαν οι αγορές.
Honda CBR600F2 (1991)
Ανάλογη επιτυχία με αυτή του VFR750 ήταν και το CBR600F2 του 1991, υπό άλλους όρους βέβαια και σε άλλο πεδίο.
Το Honda CBR600F… υπολειπόταν σταθερά σε σχέση με τους ανταγωνιστές του στην sport/supersport κατηγορία, αν το αξιολογούσε κανείς με μοναδικό κριτήριο τα τεχνικά χαρακτηριστικά. «Βασικά» περιφερειακά, μικρότερη ισχύς και «ισχνό» πλαίσιο, συγκρινόμενο πάντα με τις «πολεμοχαρείς» προτάσεις άλλων κατασκευαστών.
Ωστόσο στην πραγματικότητα, η Honda για άλλη μια φορά είχε με μαεστρία πετύχει μια εκπληκτική ομοιογένεια και το CBR600F ήταν στην πράξη το πιο ευκολοδήγητο και προβλέψιμο μοντέλο της γενιάς του, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς αναβάτες να βιώσουν τις χάρες της sport οδήγησης με ασφάλεια.
Πολύ γρήγορα η μοτοσυκλέτα αυτή και οι μετέπειτα εκδόσεις της απέκτησαν (δικαίως) τη φήμη των «entry level» supersport, με τα οποία έκανες τις καθημερινές μετακινήσεις σου όλη την εβδομάδα χωρίς να αγκομαχάς και τα Σαββατοκύριακα έμπαινες άνετα πίστα, χωρίς να κινδυνεύεις με «τιμωρία» αν έκανες κάτι λάθος.
Oι 100 ίπποι που απέδιδε ήταν πάντα αρκετοί, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι για τετρακύλινδρο 600άρι ήταν αρκετά παραγωγικό σε ροπή στις χαμηλές στροφές.
Honda CBR900RR Fireblade (1992)
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ευρώπη δείχνει να ξυπνά από τον λήθαργο, με αιχμή του δόρατος την Ducati, που με τα 851 και 888 μοντέλα, αρχίζει να σημειώνει επιτυχίες στο πρωτάθλημα SBK.
Η Honda είναι φυσικά διορατική και πριν από όλους αντιλαμβάνεται ότι όλο αυτό θα έχει αυξητική τάση και σύντομα θα υπάρχει έντονος και πολυπληθής ανταγωνισμός από τη Γηραιά Ήπειρο.
Μέχρι τότε οι Ιάπωνες είχαν επιδοθεί σε μια ανελέητη μεταξύ τους κούρσα ανταγωνισμού στα superbikes, κάνοντας αυτό που ήξεραν καλύτερα απ΄όλους: να προσφέρουν επιδόσεις. Ωστόσο αυτό που είχαν κατά κάποιο τρόπο αμελήσει, απορροφημένοι στη μεταξύ τους κόντρα, ήταν το στήσιμο των μοτοσυκλετών, και για τους Ευρωπαίους αυτό ήταν… «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Ερχόντουσαν δύσκολες μέρες.
Κάτι έπρεπε λοιπόν να γίνει ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα και ήταν και πάλι η Honda που πρώτη έδωσε το σύνθημα.
Το 1992 παρουσιάζεται το CBR900RR Fireblade, η πρώτη ιαπωνική superbike που εισάγει την έννοια της «ολιστικής» φιλοσοφίας στη σχεδίαση και εξέλιξή της. Αντί για το δόγμα «όσο πιο ισχυρός τετρακύλινδρος σε σειρά γίνεται σε ένα όσο το δυνατόν πιο στιβαρό πλαίσιο δύο δοκών», που εν πολλοίς χαρακτήριζε τα ιαπωνικά τετρακύλινδρα superbike της εποχής, για πρώτη φορά η ιπποδύναμη περνά σε δεύτερη μοίρα ή μάλλον καλύτερα, εξετάζεται σε συνάρτηση με το υπόλοιπο σύνολο της μοτοσυκλέτας, με στόχο τον καλύτερο δυνατό συγκερασμό επιδόσεων, βάρους και οδηγικής συμπεριφοράς.
Το Honda CBR900RR Fireblade άλλαξε όντως τα δεδομένα για τις ιαπωνικές superbikes και έδειξε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι εξ ανατολών κατασκευαστές.
Honda NR 750 (1992)
Ποια είναι η αποτίμηση μιας εκ των κορυφαίων τεχνολογικά μοτοσυκλετών που έχουν παρουσιαστεί ποτέ; Με μια λέξη… παρεξηγημένη. Η πρόθεση της Honda ήταν να συγκεντρώσει σε ένα μοντέλο τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της και όλη της την τεχνογνωσία, αποτελώντας μια δίτροχη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Όπως ακριβώς ο χρυσός δίσκος τoυ Voyager περιέχει όλες τις πληροφορίες που θα χρειαζόταν ένας εξωγήινος πολιτισμός για να αντιληφθεί τον πλανήτη μας και την ανθρωπότητα, έτσι και το ΝR, «περιέχει» όλη την μηχανολογική και τεχνολογική αρτιότητα της εταιρίας, για να αντιληφθεί κανείς σε πολλά χρόνια από σήμερα το τι σήμαινε Honda, λίγο πριν την μετάβαση στη νέα χιλιετία.
Δυστυχώς, πολλοί εξέλαβαν εντελώς λανθασμένα αυτή την πρόθεση και μπήκαν σε μια διαδικασία σύγκρισης του NR με άλλες μοτοσυκλέτες 750cc, ενώ άλλοι περίμεναν θαύματα και τρελές υπερβάσεις στην απόδοση. Αλλά το NR δεν είχε φτιαχτεί για να είναι το πιο γρήγορο.
Ήταν μια μοτοσυκλέτα-εγκυκλοπαίδεια, από την οποία παρελαύνουν τα οβάλ πιστόνια με το ζεύγος μπιελών, ο V4 κινητήρας με τις οκτώ βαλβίδες ανά κύλινδρο, το μονόμπρατσο ψαλίδι και δεκάδες άλλες κορυφαίες τεχνολογικές και μηχανολογικές εφαρμογές της εποχής εκείνης που φέρουν την ταυτότητα της Honda.
Δυστυχώς το NR από τον απόλυτο θαυμασμό πέρασε σύντομα στη φάση της απαξίωσης, τουλάχιστον από μερικούς που δεν έβλεπαν σε αυτό κάτι άλλο πέρα από χρόνους στα 0-400m και διαγράμματα ιπποδύναμης, όταν όλη η μαγεία του NR, είναι η ύπαρξη του και το γεγονός ότι είναι λειτουργικό.
