Μια Yamaha που ήθελε να γίνει Ducati
Μια από τις πιο αδικημένες μοτοσυκλέτες της σύγχρονης ιστορίας, το Yamaha TRX850, πέρασε αλλά δεν άγγιξε. Ήταν πολύ «ευρωπαϊκό» για ιαπωνικό και πολύ «ιαπωνικό» για αντίγραφο της δημοφιλούς ιταλικής σχολής, κι έτσι έμεινε στα αζήτητα παρότι άξιζε πολύ περισσότερα.
Λίγο πριν την είσοδο της δεκαετίας του 1990, η Ducati είχε ξεκινήσει μια δυναμική επιστροφή. Αρχίζει να αμφισβητεί το τετρακύλινδρο σε σειρά ιαπωνικό δόγμα, που για τρεις σχεδόν δεκαετίες είχε καπελώσει τα πάντα.
Η αρχή γίνεται μέσα στις πίστες με τα 851 και τα 888 με τους V2 Desmo κινητήρες να κερδίζουν τίτλους στο παγκόσμιο SBK, στα χέρια των Roche (1990/851) και Polen (1991 και 1992/888).
Για την εμπορική ανταπόδοση των επιτυχιών αυτών, η Ducati έχει τις πολιτικές εκδόσεις των 851 και 888 superbike, αλλά και το πιο απλό αερόψυκτο 900SS.
Ο κόσμος στρέφει σιγά-σιγά το κεφάλι στα δικύλινδρα και το 1994 παρουσιάζεται μια μοτοσυκλέτα ορόσημο, η Ducati 916. Όσοι ακόμα δεν είχαν πειστεί για την επιστροφή της ευρωπαϊκής σχολής, πείθονται, και η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα ανάγεται σε αντικείμενο πόθου.
Οι Ιάπωνες δεν πανικοβάλλονται, αντιλαμβανόμενοι ότι τα δικύλινδρα έχουν πλέον ρεύμα και προοπτικές, αντιδρούν γρήγορα, προκειμένου να πάρουν μερίδιο της νέας αυτής αγοράς. H Yamaha είναι μια από τις πρώτες που θα εντάξει ένα δικύλινδρο sport μοντέλο στη γκάμα της.
To Yamaha ΤRX850 κυκλοφορεί το 1995 στην ιαπωνική αγορά και έναν χρόνο μετά, ξεκινά η διάθεσή του σε παγκόσμια κλίμακα.
Το TRX έφερε μια βελτιωμένη έκδοση του κινητήρα από το TDM.
Η Yamaha δεν σχεδίασε ένα V2 μοτέρ για να κοπιάρει πλήρως την ιταλική σχολή, αν και το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα και το μισό fairing και τα φρένα Brembo στα πρώτα TRX, ήταν στοιχεία που φανέρωναν ποιό μοντέλο ήθελαν να ανταγωνιστούν: το Ducati 900SS.
Αυτό άλλωστε αποδεικνυόταν από τα περιφερειακά της μοτοσυκλέτας που ήταν «βασικά» για sport μοντέλο αλλά και την ισχύ, στους 82,9 ίππους.
Χωρίς να «κρεμάει τα σαγόνια» με τη σχεδίασή του (μετά την 916 τι και ποιος να κρεμάσει;), χωρίς να έχει «εξωτική» αύρα και απόντος έστω ενός οφθαλμοφανούς εξέχοντος χαρακτηριστικού, το TRX850 με σαφείς σχεδιαστικές αναφορές στις Ducati, δεν έκλεψε ακριβώς τις εντυπώσεις, τουλάχιστον όχι την εποχή εκείνη, που ο κόσμος της μοτοσυκλέτας βίωνε μια παραληρηματική ευφορία επιδόσεων και γενικότερης υπερβολής.
Ωστόσο το προερχόμενο από τα TDM, Super Tenere, 10βάλβιδο μοτέρ των 849cc, έκρυβε έναν άσο, απλά απαιτούσε λίγο παραπάνω προσοχή από το φιλοθεάμον κοινό για να γίνει αντιληπτός. Ήταν ο πρώτος σύγχρονος δικύλινδρος κινητήρας σε σειρά, με τα κομβία τοποθετημένα σε διαφορά φάσης 270 μοιρών.
Ο λόγος που η Yamaha εφάρμοσε κάτι τέτοιο, ήταν ακριβώς για να μιμηθεί τον τρόπο λειτουργίας των V2 κινητήρων.
Ducati 900 SS Supersport
Ένας δικύλινδρος σε σειρά κινητήρας με «παραδοσιακό» στρόφαλο 180ο ή 360ο μοιρών βγάζει αρκετούς κραδασμούς, ενώ ο χρονισμός της ανάφλεξης αλλά και η παράλληλη κίνηση των πιστονιών, δημιουργούν «νεκρά» σημεία στην περιστροφή του στροφάλου, ειδικά όταν τα έμβολα είναι, μαζί ή «αντικριστά», στο ANΣ και στο KNΣ.
Ο στρόφαλός των 270ο προσφέρει πολύ πιο ομαλή λειτουργία, με τα πιστόνια να βρίσκονται σε «ακανόνιστη» κίνηση χωρίς ποτέ να συμπίπτουν οι θέσεις τους στο ΑΝΣ ή στο ΚΝΣ. Είναι αυτή η περιβόητη αίσθηση των V2 που δεν αναπαράγεται από δικύλινδρους σε σειρά κινητήρες με συμβατική διαφορά φάσης των κομβίων, όταν αυτοί φέρουν στρόφαλους 180ο ή 360ο μοιρών.
Αυτό που κατάφερε η Yamaha με το TRX850 λοιπόν, ήταν V2 αίσθηση, χωρίς V2 διάταξη! Δεν ήταν κάτι το οποίο «ανακάλυψε» η Yamaha, είχαν προηγηθεί άλλοι, όμως η Yamaha το επανέφερε στην σύγχρονη εποχή και έκτοτε αποτελεί κάτι πολύ διαδεδομένο για τους δικύλινδρους σε σειρά κινητήρες.
Επιστρέφοντας στο Yamaha TRX850 μετά από αυτή την μεγάλη αλλά χρήσιμη θέλουμε να πιστεύουμε παρένθεση, η μοτοσυκλέτα παρά του ότι ήταν απλή και αυτό που λέμε συγκροτημένη με ανταλλακτικά και περιφερειακά «από το ράφι», είχε στηθεί με μεγάλη μαεστρία και όλα δούλευαν αρμονικά μεταξύ τους.
Απρόσμενα καλή οδηγική συμπεριφορά, ελαφριά αίσθηση και μια εξαιρετική επιλογή για όσους ήθελαν μια γρήγορη μοτοσυκλέτα για sport οδήγηση με αξιώσεις σε επαρχιακούς -και όχι μόνο- δρόμους.
To Yamaha TRX850 ήταν μια μοτοσυκλέτα με ουσία, μέτρο και πολύ καλή value for money σχέση, αλλά αυτό δεν φάνηκε να συγκινεί τους μοτοσυκλετιστές εκείνης της εποχής, που αρέσκονταν περισσότερο στα ιαπωνικά τετρακύλινδρα, τα οποία ήδη είχαν αρχίσει να ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο αναβάτη σε δυνατότητες.
Για τον ανταγωνισμό με τα ιταλικά V2 ούτε λόγος φυσικά, όχι γιατί το TRX 850 υπολειπόταν, αλλά γιατί όπως ήδη ειπώθηκε, δεν είχε την αύρα του «εξωτικού».
Κάπως έτσι, μετά από τέσσερα έτη απογοητευτικών πωλήσεων, το 2000 η παραγωγή του Yamaha TRX850 διακόπτεται, βάζοντας ένα άδοξο τέλος σε μια μοτοσυκλέτα που πραγματικά της άξιζε να αγαπηθεί περισσότερο από τους αναβάτες.
