Έμπνευση πρώτα στο PC και μετά στο μέταλλο
H πτυχιακή του φοιτητή Neeraj Jawale, που σπουδάζει σχέδιο σε πανεπιστήμιο της Ινδίας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς αποτελεί μια ματιά στο ενδεχόμενο μέλλον των μοτοσυκλετών της κατηγορίας Adventure. Η οπτική του σχεδιαστή δεν εστιάζει μόνο στο όχημα αυτό καθεαυτό, αλλά εντάσσει τη μοτοσυκλέτα στου ευρύτερο πλαίσιο των τεχνολογιών που είναι ήδη διαθέσιμες και στις μέρες μας.
Ο Neeraj οραματίστηκε μια φουτουριστική μοτοσυκλέτα που θα κατασκευάζεται από την BMW, με το όνομα D-05T, και αν επιχειρούσαμε να την εντάξουμε σε κάποια κατηγορία βάση των σημερινών δεδομένων, θα λέγαμε ότι ανήκει ξεκάθαρα στα crossover μοντέλα.
Το όχημα είναι ηλεκτροκίνητο, με την ενέργειά του να παρέχεται από αποσπώμενες μπαταρίες, ενώ σχεδιαστικά ακολουθεί μινιμαλιστικές και απέριττες γραμμές. Ενδιαφέρον έχουν οι τροχοί, καθότι είναι διαιρούμενοι στο μέσο τους, με το ελαστικό ναι είναι δύο τμημάτων, σχηματίζοντας εν τη ενώσει την κορώνα και το εύρος του πέλματος.
Το ψαλίδι είναι μονόμπρατσο και πιάνει στο κέντρο, ανάμεσα στα δύο τμήματα των πίσω ελαστικών, ενώ παρότι μπροστά έχουμε δυο εξωτερικά σκέλη ως «πιρούνι», στοιχεία της ανάρτησης εδράζονται επίσης στο ενδιάμεσο των ελαστικών.
Ο αναβάτης στηρίζει τα πόδια του σε δύο πλατφόρμες που αποτελούν και μέρη του φορέα των εναλλάξιμων μπαταριών, η φόρτωση των οποίων γίνεται από το κάτω μέρος της μοτοσυκλέτας. Για τη στήριξη και πρόσδεση των αποσκευών, ο Neeraj προτείνει ένα σύστημα πτυσσόμενων μαγνητικών ιμάντων, που όταν δεν χρησιμοποιούνται μαζεύονται κάτω από την σέλα.
Το D-05Τ και ο αναβάτης του, έχουν επίσης έναν ιπτάμενο βοηθό, δηλαδή ένα drone, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους. Ως εποπτικό μέσο, θα μπορεί να ίπταται όταν η μοτοσυκλέτα βρίσκεται εν κινήσει, ανιχνεύοντας από ψηλά μια περιοχή, ενημερώνοντας τον αναβάτη για εμπόδια και κινδύνους που βρίσκονται στον δρόμο του, η προτείνοντας εναλλακτικές διαδρομές.
Το drone επίσης, ως διασυνδεδεμένη συσκευή, θα αποτελεί και φάρο επικοινωνίας, ενημερώνοντας τη λίστα κάποιων ανθρώπων που ο αναβάτης έχει επιλέξει, για τη θέση και την πορεία του, αλλά και ειδοποιώντας τους σε περίπτωση ατυχήματος.
Σε ό,τι αφορά την αυτονομία, ο Ινδός φοιτητής οραματίζεται ένα δίκτυο αυτόματων σταθμών ανταλλαγής μπαταριών, με την παράδοσή τους να γίνεται ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα μέρη, επίσης μέσω drone.
Μια εφαρμογή που επίσης προτείνει, είναι οι αισθητήρες κίνησης με τους οποίους θα είναι εξοπλισμένη η μοτοσυκλέτα και οι οποίοι θα ενεργοποιούνται όταν αυτή βρίσκεται σε στάση και ο αναβάτης έχει κατασκηνώσει στην ύπαιθρο. Κατ’ αυτό τον τρόπο, τυχόν «εισβολείς» της άγριας πανίδας στον χώρο της κατασκήνωσης θα εντοπίζονται και θα απομακρύνονται, με τη μοτοσυκλέτα να ενεργοποιεί την κόρνα και τα φώτα της.
Μπόλικη φαντασία λοιπόν ο Neeraj και καθόλου κακές οι ιδέες του, τις οποίες μπορεί στο μέλλον να δούμε να πραγματοποιούνται και να τις χρησιμοποιούμε.
