Διχρονίλα και σπορ τεχνολογία
Δεν είναι ύβρις, είναι υβρίδιο. Δεν είναι ιεροσυλία, αλλά είναι συνδυασμός δύο δίχρονων κόσμων. Το Yamaprilia του Νοτιοαφρικανού Gareth Evans ενώνει τον κόσμο των επιδόσεων του κινητήρα ενός Yamaha RD 350 με το άριστο πλαίσιο της Aprilia RS.
To μηχανάκι-όπλο είναι τελείως διαφορετικό απ’ αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα και κάνει τη διαφορά αφού “πατάει” κανονικότατα πάνω στη νοσταλγία των, εξαφανισμένων πλέον από την αγορά, δίχρονων κινητήρων.
Ο Gareth Evans πήρε έναν κινητήρα Yamaha RD 350 τον σφήνωσε σε ένα πλαίσιο Aprilia RS250 και τον περικύκλωσε με ένα σωρό χειροποίητα και κορυφαία εξαρτήματα. Χρειάστηκε “μόλις” τρία χρόνια για να το ολοκληρώσει…
“Μεγάλωσα ανάμεσα σε δίχρονες μοτοσυκλέτες” λέει ο Gareth. “Πήρα ένα Italjet στα πρώτα μου γενέθλια, και όταν έγινα τριών ετών κατέστρεφα τον κήπο του σπιτιού μας. Ήμουν τυχερός που οι γονείς μου μου έδωσαν την ευκαιρία να τρέχω σε αγώνες με μοτοσυκλέτες καθ ‘όλη τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας και υποστήριζαν το ενδιαφέρον μου για τους δύο τροχούς”.
“Αγαπώ τα δίχρονα επειδή σου προσφέρουν την απόλυτη διασκέδαση. Μπορεί να μην είναι τα ταχύτερα στην πίστα, ειδικά σε σύγκριση με τα νέα τετράχρονα με τα ηλεκτρονικά τους, αλλά ότι χάνουν σε χρόνο το κερδίζουν σε αίσθηση, διασκέδαση, ήχο και μυρωδιά”. (κι εμείς το ίδιο Γκάρεθ…)
“Αν πας σε track day με μια ολοκαινούργια supersport μοτοσυκλέτα, σίγουρα θα κάνεις έναν η δύο ανθρώπους να ενδιαφερθούν. Όταν όμως κατεβάζω από το τρέιλερ αυτή τη μοτοσυκλέτα, δεν μπορείτε να πιστέψετε το ενδιαφέρον του κόσμου – ειδικά από την παλαιότερη γενιά που μεγάλωσε τις χρυσές μέρες των δίχρονων”.
Το πλάνο του Gareth ήταν να κατασκευάσει μια δίχρονη σπορ μοτοσυκλέτα η οποία όχι μόνο θα είχε την εμφάνιση και τον ήχο, αλλά και την απόδοση. Αρχικά στράφηκε προς δύο θρυλικές ,δίχρονες μοτοσυκλέτες και τους κινητήρες τους: το τετρακύλινδρο, διάταξης square four, Suzuki RG500, ή το V-4 Yamaha RD500. Αλλά μετά από έρευνα, αποφάσισε να προτιμήσει ένα απλούστερο και ελαφρύτερο δικύλινδρο κινητήρα.
“Η επιλογή του Yamaha RD ήταν ένας πολύ καλός συμβιβασμός”, εξηγεί, “αφού αποδίδει καλή ιπποδύναμη, ο κινητήρας είναι μικρος και δεν έχει το βάρος και την πολυπλοκότητα ενός τετρακύλινδρου”.
Η επιλογή του πλαισίου ήταν πολύ πιο εύκολη. Ο Gareth θεωρεί το πλαίσιο της Aprilia RS ένα από τα καλύτερα της αγοράς, ενώ επιπλέον, είχε δει μια παρόμοια μετατροπή στο παρελθόν.
Κι έτσι έφτασε στα χέρια του ένα πλαίσιο από Aprilia του 2000 καθώς και το ψαλίδι του. Επέλεξε να αναβαθμίσει τα φρένα, τους τροχούς και τις αναρτήσεις. Στο μπροστινό μέρος υπάρχει τώρα ένα ανάποδο Öhlins από Ducati Panigale, που ταιριάζει με το πίσω αμορτισέρ Öhlins TTX. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει αμορτισέρ TTX που να ταιριάζει σε RS, ο Gareth έπρεπε να κατασκευάσει τη δική του βάση.
Οι τροχοί είναι της BST, από ανθρακονήματα, που ήθελαν μικρές μετατροπές για να ταιριάζουν. Τα φρένα είναι Brembo αγωνιστικών προδιαγραφών, με πλευστούς δίσκους 320mm.
Ο Gareth ξεκίνησε με τέσσερις πλήρεις κινητήρες Yamaha RD 350, συναρμολόγησε έναν καλό, έβαλε χιτώνια Athena με πιστόνια Wossner, συμπλέκτη Hinson με ίσια γρανάζια, στρόφαλο Hot Rods Stroker, αναβαθμισμένα έδρανα και νέο ρυθμιζόμενο σύστημα ανάφλεξης. Επιπλέον, έχει γίνει δουλειά στις θυρίδες και τους κυλίνδρους και ο κινητήρας έχει ρυθμιστεί για να λειτουργεί με Avgas.
Τα καρμπυρατέρ είναι από μοτοκρός, Keihin PWK, που τροφοδοτούνται από φίλτρα BMC μέσω βαλβίδων ρήντ V Force. Οι εξατμίσεις είναι χειροποίητες και το ψυγείο νερού είναι της ιταλικής H20, φτιαγμένο βάσει των προδιαγραφών του Gareth.
Ο Gareth έχει κάνει σπουδές μηχανολογίας, κι έτσι, ο αριθμός των μοναδικών χειροποίητων εξαρτημάτων πάνω σε αυτή την κατασκευή είναι μεγάλος: οι πλάκες του πιρουνιού, το στελεχος του πιρουνιού του λαιμού, οι άξονες των τροχών κατασκευάστηκαν όλα από αλουμίνιο 7075. Συν όλες οι ροδέλες, οι αντάπτορες και τα παξιμάδια.
Ακόμη και η γλίστρα της αλυσίδας είναι κατασκευής CNC από πολυαιθυλένιο από ένα τρισδιάστατο μοντέλο, δεδομένου ότι η Aprilia δεν την παράγει πλέον. Επίσης όλες οι βίδες και τα παξιμάδια είναι από τιτάνιο.
Το τιμόνι είναι clip-on της Renthal, τα μαρσπιέ Tyga με μετατροπές, το τιμόνι είναι της Domino με μικροβελτιώσεις, η πλεξούδα των ηλεκτρικών είναι καινούργια με καλώδια που χρησιμοποιούνται σε αεροπλάνα και η μπαταρία είναι ιόντων λιθίου που επαναφορτίζεται με κοινό φορτιστή, αφού η μοτοσυκλέτα δεν έχει σύστημα επαναφόρτισής της.
Ένα ακόμα αξιόλογο κομμάτι είναι το υποπλαίσιο που είναι χειροποίητο, καθώς και το κουστούμι που είναι από carbon fiber, με κοκοβιό που ζυγίζει μόλις ένα κιλό.
Αυτό που θα θέλαμε να δούμε θα ήταν κι ένα βιντεάκι με τη Yamaprilia του Gareth σε πλήρη δράση για να ολοκληρωθεί αυτή η άψογη εικόνα. Επίσης δεν θα μας χάλαγε καθόλου να το κάναμε και μια βόλτα. Έτσι δεν είναι;
Φωτογραφίες: Gerrit Erasmus
