Οι “αυτοκρατορικές”, γιαπωνέζικες Χάρλεϊ
Rikuo στα ιαπωνικά σημαίνει “Βασιλιάς του δρόμου” και πρόκειται για μια εταιρία που ήδη από τη δεκαετία του ’30 κατασκεύαζε τις πιο μεγάλες και πολυτελείς μοτοσυκλέτες της χώρας… οι οποίες όμως ήταν αντιγραφή των Harley-Davidson. Ναι, ακόμα και οι βασιλιάδες υποκύπτουν καμιά φορά στην αντιγραφή. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
“Απομεινάρι προηγούμενων δεκαετιών”, “απολίθωμα της δεκαετίας του ’30”, κάπως έτσι χαρακτήριζαν τα ιαπωνικά Μέσα τις τελευταίες Rikuo που παράγονταν σε πείσμα των καιρών μέχρι το 1960 και άρεσαν σε ελάχιστους πλέον.
Δυο χρόνια μετά η Rikuo χρεοκοπεί και οι “γιαπωνέζικες Harley” εξαφανίζονται από προσώπου γης. Κυριολεκτικά.
Μην γνωρίζοντας την αξία τους, οι Ιάπωνες, κάνουν άθελά τους ακριβώς αυτό που έπρεπε για να ανέβει ξανά η αξία τους. Τις ξεφορτώνονται και οι περισσότερες καταλήγουν στην ανακύκλωση!
Έτσι, στο πέρασμα του χρόνου, γίνονται εξαιρετικά σπάνιες.
Τριακόσια μόλις κομμάτια υπολογίζεται ότι υπάρχουν σήμερα στην Ιαπωνία και τον κόσμο, με μερικές δεκάδες μόλις να λειτουργούν, κάνοντας τις Rikuo από τις πιο πολύτιμες συλλεκτικές μοτοσυκλέτες όλων των εποχών! Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Οι Rikuo είναι πολυτιμότερες ακόμα και από τις Harley-Davidson…
Η Rikuo ήταν μία από τις πρώτες μοτοσυκλέτες που κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου στην Ιαπωνία και αυτό της χαρίζει ένα ακόμα παράσημο.
Η “Harley made in Japan” – χαρακτηρισμός που ανταποκρινόταν πλήρως στη μοτοσυκλέτα – προέκυψε μετά από μια συμφωνία που υπογράφηκε το 1931 μεταξύ της Harley-Davidson και της φαρμακοβιομηχανίας Sankyo Seiyaku (υπάρχει μέχρι σήμερα) που ήταν και ο επίσημος εισαγωγέας της αμερικάνικης μάρκας στην Ιαπωνία.
Οι πρώτες Harley-Davidson έφτασαν στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και μέχρι το 1924 (έτος που ξεκίνησε η διάθεση των Harley στην αγορά της Ιαπωνίας, εκτοπίζοντας τις Indian) προορίζονταν για στρατιωτική χρήση.
Από εκείνη τη χρονιά η ιαπωνική κυβέρνηση έκανε προσπάθειες να δημιουργήσει εγχώριες κατασκευαστικές μονάδες ώστε να μην υπάρχει εξάρτηση από ξένες δυνάμεις. Μια από τις εταιρίες που είχε ξεκινήσει να αντιγράφει τις Harley-Davidson και είχε αποτύχει ήταν η Toyo Kogyo… που αργότερα μετονομάστηκε σε Mazda.
Το οικονομικό κράχ της Ιαπωνίας του 1929 έκανε τις Harley-Davidson να διπλασιάσουν την τιμή τους και τη Sankyo να αρχίζει να συναρμολογεί τις μοτοσυκλέτες, για να μειώσει το κόστος τους.
Πληρώνοντας 520.000 δολάρια (σε σημερινά χρήματα) για την άδεια, η Sankyo αγόρασε το 1932 τα μηχανολογικά σχέδια κατασκευής, αλλά και εργαλειομηχανές για την κατασκευή μιας δικύλινδρης V, πλαγιοβάλβιδης 1200, που άκουγε στον κωδικό VL.
Η Harley-Davidson ευχαρίστως πούλησε εργαλειομηχανές και blue prints στους “φτωχούς Ασιάτες”, αφού εκείνη την εποχή πάλευε να μην χρεοκοπήσει.
Η μοτοσυκλέτα ήταν πολύ σημαντική γιατί είχε γίνει παραγγελία από την ιαπωνική κυβέρνηση – πιο συγκεκριμένα τον αυτοκρατορικό Ιαπωνικό στρατό που είχε πάρει την εξουσία – για στρατιωτική χρήση.
To 1933 oι πρώτες πλήρεις μοτοσυκλέτες άρχισαν να κατασκευάζονται στο εργοστάσιο της Shinagawa στο Τόκιο. Με 1207 cc και ιπποδύναμη 30 ίππων, η VL κατάφερνε να πετύχει τελική 100 km/h, άρα ήταν η ισχυρότερη και ταχύτερη μοτοσυκλέτα που φτιαχνόταν στην Ιαπωνία.
Με τις σχέσεις μεταξύ των δύο εταιριών να μην προχωρούν ομαλά και τους Αμερικανούς να ζητούν διαρκώς μεγαλύτερα δικαιώματα από την Sankyo, η συνεργασία λύνεται, και το 1935 δημιουργείται η Rikuo.
Το μοντέλο που εμφανίζεται, είναι ένα 28 ίππων 1200, το οποίο ακούει στον κωδικό VFD, που σημαίνει Very Fast MoDel…
Οι εισαγωγές των αμερικάνικων Harley συνεχίζονται στην Ιαπωνία, κάτι που παύει λίγο πριν το ’40, αφού οι φόροι εισαγωγής αυξάνονται κατακόρυφα λίγο καιρό πριν μπει η Ιαπωνία, όπως και οι ΗΠΑ, στον Β’ Παγκ. Πόλεμο.
Η Rikuo προμηθεύει τον ιαπωνικό στρατό με δίκυκλες αλλά και τρίκυκλες (με καλάθι) μοτοσυκλέτες με 750 και 1200 κυβικά (αντιγραφή της Harley 45) με ταχύτητα όπισθεν και βασικό χαρακτηριστικό τον ήλιο της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας σταμπαρισμένο στo ρεζερβουάρ. Aπό το 1937 μέχρι το 1942 κατασκευάζονται 18.000 μοτοσυκλέτες.
Το 1947 ξεκινά και πάλι η παραγωγή των θηριωδών V-2 και το 1950 η Rikuo αγοράζεται από την πρώην αεροναυπηγική εταιρία Showa (την εταιρία που προμηθεύει σήμερα την Harley με αναρτήσεις!) που διέθετε πολλούς εξειδικευμένους μηχανικούς και εργάτες οι οποίοι είχαν κυριολεκτικά μείνει χωρίς δουλειά μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Β’ Παγκ. Πόλεμο.
Η νέα εταιρία, που ονομάστηκε Rikuo Motorcycles, παρουσιάζει την εξελιγμένη 1200 V-2 της, αλλά και αντιγραφές BSA και BΜW. Η “BSA” oνομάζεται Α, έχει κινητήρα 350 cc, 20 ίππων και γίνεται η ταχύτερη Rikuo παραγωγής με τελική 110 km/h.
Έξι χρόνια μετά εμφανίζεται και το αντίγραφο της BΜW “R” των 250 κυβικών με μονοκύλινδρο κινητήρα που καλύπτει το κενό των μικρότερων οικονομικών μέσων μεταφοράς. Με τέτοιες προτάσεις όμως δεν σώζεται η εταιρία, ειδικά όταν έχει να αντιμετωπίσει την Yamaha, αλλά κυρίως την εμπνευσμένη Honda, που κινείται ταχύτατα, δέχεται μεγάλη χρηματοδότηση από τους Αμερικάνους και το “Σχέδιο Μάρσαλ” και σαρώνει την αγορά.
Η Rikuo το 1958 αντιμετωπίζει τα πρώτα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, παρόλο που μοτοσυκλέτες συνεχίζονται να παράγονται, από τα υπάρχοντα ανταλλακτικά, μέχρι το ’60. Η παύση εργασιών και χρεοκοπία της εταιρίας έρχεται το 1962.
Φωτό: Motorworld Sheyanov
Με τις “μεγάλες και πολυτελείς” Rikuo να πωλούνται πάντοτε πολύ ακριβά, καταλαβαίνουμε ότι ήταν λίγοι οι τυχεροί που μπορούσαν να τις αποκτήσουν.
Το 1958 η Rikuo 750 RT κόστιζε όσο δηλαδή ένα μέσο σπίτι στην Ιαπωνία, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να προέρχονται πάντοτε από τις υψηλότερες οικονομικές τάξεις.
Όλες οι V-2 Rikuo είχαν αβάνς στο χέρι, ήταν βαριές (κοντά στα 230-250 κιλά) και το ρεζερβουάρ τους ήταν χωρισμένο στη μέση, ένα για το λάδι, ένα για την βενζίνη.
Η ποιότητα των προπολεμικών Rikuo ήταν ανώτερη των μεταγενέστερων, που προορίζονταν για στρατιωτική χρήση.
Μετά τον πόλεμο της Κορέας πολλοί πρώην αμερικάνικοι κινητήρες από στρατιωτικές Harley-Davidson κατέληξαν στην Ιαπωνία και τοποθετήθηκαν πάνω σε πλαίσια Rikuo. Καμία σχέση όμως δεν έχουν με την αυθεντικότητα (που αναζητείται σήμερα με μικροσκόπιο) των μοτοσυκλετών της Rikuo.
Tης εταιρίας που απέδειξε πως ακόμα και τα αντίγραφα μπορεί καμιά φορά να γίνονται πιο πολύτιμα κι από τα αυθεντικά…
