Ένα ταπεινό αγωνιστικό Yamaha TZ 750 που ενώνει τρεις γενιές θρυλικών αναβατών
Με τους εορτασμούς της Yamaha για την 70ή επέτειό της να κλιμακώνονται, η εταιρία σκαλίζει τα συρτάρια της ιστορίας και αναδεικνύει όχι μόνο μοτοσυκλέτες που έχει κατασκευάσει, αλλά και τους ανθρώπους και τις ιστορίες πίσω από αυτές.
Μία από αυτές, είναι η ύπαρξη μιας ιστορικής αγωνιστικής μοτοσυκλέτας που συνδέει, στο πέρασμα τριών γενεών αγωνιζόμενων, δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της Βόρειας Ιρλανδίας.
Όλα ξεκινούν από το 1970. Ο Joey Dunlop, ένας νέος, ταλαντούχος και πολύ αποφασισμένος για νίκες αναβάτης από τη Βόρεια Ιρλανδία, βρισκόταν στην αρχή μιας καριέρας που θα τον έκανε έναν από τους μεγαλύτερους αναβάτες όλων των εποχών.
Ο Joey, παιδί φτωχής οικογένειας αλλά ταχύτατος αναβάτης, είχε τραβήξει την προσοχή του John Rea, ενός παθιασμένου φίλου των αγώνων μοτοσυκλέτας, ο οποίος και αυτός ξεκινώντας από τους κόλπους της εργατικής τάξης, είχε καταφέρει δημιουργήσει μια επιτυχημένη επιχείρηση μεταφορών με φορτηγά.
Ο John διέκρινε το ταλέντο του συμπατριώτη του και, με διάθεση να στηρίξει νέους αναβάτες, αποφάσισε να δημιουργήσει μια αγωνιστική ομάδα και να γίνει χορηγός του.
Το 1975, ο Joey Dunlop εντάχθηκε στην ομάδα Rea Racing και μια εμβληματική συνεργασία γεννήθηκε.
Αυτή η συνεργασία σύντομα απέφερε καρπούς. Το 1977, ο Dunlop κατέκτησε την πρώτη του νίκη στο Isle of Man, στον Αγώνα Jubilee TT, οδηγώντας μια TZ750 – την αγωνιστική μοτοσυκλέτα παραγωγής που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή και έδινε τη δυνατότητα στους ιδιώτες να ανταγωνιστούν ακόμα και τις εργοστασιακές ομάδες!
Τρία χρόνια αργότερα, οδήγησε και πάλι μια TZ750 προς μια σπουδαία νίκη στο Classic TT του 1980 και πάλι στο Isle Of Man, νικώντας τις κορυφαίες εργοστασιακές μοτοσυκλέτες της εποχής.
Από εκείνη τη στιγμή, ο θρύλος του Dunlop γιγαντώθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς κέρδισε συνολικά 26 αγώνες Isle Of Man TT, πέντε Παγκόσμια Πρωταθλήματα Formula TT, 13 North West 200 και 24 νίκες στο Ulster Grand Prix, (όλοι αγώνες μοτοσυκλέτας σε δημόσιους δρόμους!) εδραιώνοντάς τον ως έναν από τους μεγαλύτερους αναβάτες όλων των εποχών στους αγώνες ταχύτητας.
Ωστόσο, το όνομα του Joey Dunlop ξεπέρασε κατά πολύ τα στενά περιθώρια των αγώνων και της πίστας, μιας και το ανθρωπιστικό του έργο – μόνος του, με τα ίδια του τα χέρια, με το φορτηγάκι του παρέδιδε βοήθεια σε νοσοκομεία και ορφανοτροφεία σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη – αποκάλυπτε έναν ταπεινό άνθρωπο που εντυπωσίαζε με τη σεμνότητά του όποιον τον συναντούσε. Ανάμεσά σε αυτούς ήταν και ο εγγονός του John Rea, o διάσημος πλέον Jonathan Rea, ο οποίος έμελλε να γίνει έξι φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής των Superbike!
«Ο παππούς μου ήταν φανατικός οπαδός των μοτοσυκλετών και των αγώνων, κι έτσι βοήθησε τον Joey Dunlop να ξεκινήσει την καριέρα του», θυμάται ο Jonathan.
Όμως η σύνδεση ανάμεσα στις δύο οικογένειες είναι ακόμη πιο βαθιά: ο πατέρας του Jonathan, ο Johnny, είχε επίσης αγωνιστεί απέναντι στον Dunlop!
Παρόλο που ήταν αντίπαλοι στην πίστα, οι οικογένειές τους ήταν πολύ δεμένες και περνούσαν πολύ χρόνο μαζί.
Ο Jonathan αναπολεί με αγάπη την παιδική του ηλικία και δεν ξεχνά ποτέ την επιρροή που άσκησε επάνω του ο Dunlop, όσον αφορά στους αγώνες:
«Ο Joey ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αναβάτες όλων των εποχών. Μεγάλωσα μέσα στα paddock των μοτοσυκλετών, όταν ο Joey αγωνιζόταν ακόμα δίπλα στον πατέρα μου και χιλιάδες, χιλιάδες άνθρωποι τον λάτρευαν, όχι μόνο εδώ στην Βόρεια Ιρλανδία αλλά και σε όλο τον κόσμο».
Όταν ο Dunlop έχασε τραγικά τη ζωή του με ένα racing 125, σε έναν μικρό, τοπικό αγώνα που γινόταν και αυτός σε δημόσιους δρόμους, στο Ταλίν της Εσθονίας στις 2 Ιουλίου 2000, η είδηση συγκλόνισε τον κόσμο των αγώνων! Tότε ήταν που όλοι συνειδητοποίησαν πως ο Joey δεν ήταν απλά ένας αγωνιζόμενος, αλλά ένας εθνικός ήρωας και ένα πραγματικό είδωλο.
Εμπνευσμένος από την οικογένειά του και αναβάτες όπως ο Dunlop, ο Jonathan γνώριζε πολύ καλά από μικρός ότι ήθελε να μπει κι αυτός στους αγώνες – ένα όνειρο που καλλιεργήθηκε και ενισχύθηκε από τον αγαπημένο του παππού.
Ήταν ακόμα παιδί όταν ο παππούς John πέθανε και, αν και οι αναμνήσεις του από αυτόν είναι πλέον αμυδρές, όσα θυμάται έχουν μείνει χαραγμένα μέσα του.
«Νομίζω πως ήμουν έξι… ίσως επτά χρονών όταν πέθανε ο παππούς μου, οπότε οι αναμνήσεις μου είναι πολύ θολές», εξηγεί.
«Μιλώντας με ανθρώπους του μηχανοκίνητου αθλητισμού που γνώριζαν τον παππού μου, όλοι μιλούν με πολλή αγάπη για αυτόν, και για το πόσο υπέροχος άνθρωπος ήταν», προσθέτει ο Jonathan. «Αλλά θυμάμαι να μου λέει – και αυτό είναι κάτι που κράτησα μέσα μου σε όλη μου την καριέρα – ότι μια μέρα θα γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής».
Η ακλόνητη πίστη του παππού του, σε συνδυασμό με τη στήριξη του πατέρα του, τον οδήγησαν στον δρόμο για να γίνει ο πιο επιτυχημένος αναβάτης στην ιστορία του WorldSBK, κατακτώντας έξι συνεχόμενους τίτλους από το 2015 έως το 2020!
Σήμερα, στα 38 του, ο Jonathan αγωνίζεται με την εργοστασιακή ομάδα της Yamaha στο ιδιαίτερα δημοφιλές και ανταγωνιστικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike (WorldSBK) και εξακολουθεί να διακατέχεται από την ίδια δίψα και φιλοδοξία, καθώς στοχεύει να προσθέσει κι άλλες νίκες στο εντυπωσιακό του ρεκόρ των 119 νικών και 263 τερματισμών στο βάθρο.
Δυστυχώς, ο John πέθανε πριν προλάβει να δει τον εγγονό του να πραγματοποιεί τα όνειρά του. «Ο πατέρας μου δεν πρόλαβε να δει τον Jonathan να κερδίζει κάποιον από τους τίτλους του», λέει με συγκίνηση ο πατέρας του Johnny. «Αν σκεφτεί κανείς τι έλεγε από τότε – ότι θα έκανε τον εγγονό του παγκόσμιο πρωταθλητή – είναι δύσκολο να το πιστέψεις, ειδικά τώρα που ο Jonathan είναι έξι φορές πρωταθλητής».
Αν και ο John Rea δεν πρόλαβε να δει την επιτυχία του εγγονού του, η σύνδεση που είχαν εκείνα τα πρώτα χρόνια της ζωής του μικρού Jonathan συνεχίζει να ζει μέσα από τη μοτοσυκλέτα που είχε αγοράσει, η οποία έγινε διάσημη από τον Joey Dunlop: η Yamaha TZ750 του 1979 της Rea Racing.
Η ίδια μοτοσυκλέτα που χάρισε στον Dunlop μια νίκη-σταθμό στο Classic TT του 1980, παραμένει ιδιοκτησία της οικογένειας Rea. Η ιστορία της είναι στενά δεμένη με την οικογένεια. Είναι κάτι παραπάνω από μία αγωνιστική μοτοσυκλέτα – είναι ο σύνδεσμος ανάμεσα στις γενιές Βορειοιρλανδών αγωνιζόμενων αναβατών και αγώνων.
Πάνω σε αυτήν ο Johnny Rea έκανε πετυχημένους αγώνες τη σεζόν του 1985.
«Ο πατέρας μου, o John, αγόρασε τη μοτοσυκλέτα του Joey και η ιστορία της είναι απίστευτη», λέει ο Johnny. «Την οδήγησα για έναν χρόνο και κέρδισα πολλούς αγώνες σε πίστες. Θα έλεγα πως πιθανότατα έχει κατακτήσει περισσότερες νίκες από οποιαδήποτε άλλη μοτοσυκλέτα στον κόσμο!».
Ωστόσο, η σημασία της για τους Rea ξεπερνά κατά πολύ τα αποτελέσματα. Φροντισμένη με αγάπη, ενσαρκώνει αγαπημένες αναμνήσεις και έχει τεράστια συναισθηματική αξία. Όπως λέει ο Jonathan: «Είμαι απίστευτα περήφανος που αυτή η μοτοσυκλέτα παραμένει στην οικογένειά μας. Είναι κομμάτι της οικογενειακής μας κληρονομιάς».
Το 2025, η ιστορία έκλεισε τον κύκλο της, όταν ο Jonathan προσκλήθηκε να οδηγήσει την TZ750, την οποία είχε αγοράσει ο παππούς του σχεδόν πέντε δεκαετίες νωρίτερα, στην επετειακή εκδήλωση “Joey 25” στην βορειοϊρλανδική κωμόπολη Ballymoney για τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τον θάνατο του Joey Dunlop.
Η περίσταση σηματοδότησε την ολοκλήρωση ενός ξεχωριστού ταξιδιού – τη σύνδεση τριών γενεών της οικογένειας Rea, ενωμένων μέσω μιας μοναδικής μοτοσυκλέτας.
Οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα του παππού του, ο Jonathan συμμετείχε σε μια παρέλαση στους δρόμους της γενέτειρας του Dunlop, δίπλα σε άλλες εμβληματικές μοτοσυκλέτες της καριέρας του, μπροστά σε πλήθος από θαυμαστές, φίλους και συναθλητές.
Ήταν ένας φόρος τιμής αντάξιος ενός αληθινού θρύλου των αγώνων – και μια βαθιά συγκινητική εμπειρία για τον Jonathan:
«Ήταν πραγματικά πολύ, πολύ ωραίο. Όχι μόνο για μένα ως αναβάτη που συμμετείχα στην εκδήλωση, αλλά και για την οικογένεια του Joey. Είμαι σίγουρος ότι και για τους θαυμαστές και για την τοπική κοινωνία του Ballymoney ήταν το ίδιο σημαντικό».
Αλλά δεν ήταν μόνο ένας πρωταθλητής που τιμούσε έναν άλλο. Ήταν κάτι πολύ πιο προσωπικό. Καθώς η μυρωδιά του δίχρονου λαδιού γέμιζε την ατμόσφαιρα, ο Jonathan γύρισε πίσω στον χρόνο. Στις μέρες που μεγάλωνε μέσα στους αγώνες, ανάμεσα σε αναβάτες όπως ο Dunlop και ο πατέρας του, και στην ανεξίτηλη επιρροή του παππού του, του ανθρώπου που πίστεψε σε εκείνον όταν ήταν ακόμα παιδί και τον έφερε στο δρόμο της επιτυχίας.
Στιγμές σαν κι αυτές είναι σπάνιες, αλλά όταν συμβαίνουν, αποτυπώνονται στη συλλογική μνήμη του μηχανοκίνητου αθλητισμού και υπενθυμίζουν ότι το πραγματικό πνεύμα των αγώνων ζει όχι μόνο στα αποτελέσματα, αλλά στους ανθρώπους, στις σχέσεις και στο πάθος που περνά από γενιά σε γενιά.
Πουθενά αλλού αυτό δεν φάνηκε πιο κάθαρα από ό,τι στο Ballymoney και σε αυτή την εκδήλωση. Καθώς ο Johnny παρακολουθούσε τον γιο του να οδηγεί την ίδια μοτοσυκλέτα με την οποία είχε αγωνιστεί ο ίδιος, εκείνη που είχε αγοράσει ο πατέρας του και που έκανε διάσημη ο Joey Dunlop, δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια του.
«Το να βλέπω να οδηγεί ο γιος μου αυτή τη μοτοσυκλέτα ήταν απίστευτο», είπε, με φωνή που έτρεμε.«Αν ο πατέρας μου μας έβλεπε από ψηλά, θα ήταν πολύ, πολύ περήφανος».
