Φτάνοντας στην κορυφή!
Το παπί μπορεί να φτιαχτεί. Το γνωρίζουμε στην Ελλάδα, το έχουμε «σπουδάσει» το θέμα χρόνια, γενιές ολόκληρες έχουν ασχοληθεί με αυτό ως επίδοξοι βελτιωτές, είμαστε μεταξύ των κορυφαίων στον κόσμο. Σωστά; Όχι κύριοι, λυπούμαστε, δεν φτουράμε μία μπροστά στα υπερπαπιά που φτιάχνουν στη νοτιοανατολική Ασία, εμείς πάμε πρώτη δημοτικού και αυτοί κάνουν την διατριβή τους. Για τέτοιο χάσμα μιλάμε.
Εντάξει, το κυλινδροπίστονο, η ζάντα και το μεγάλο δισκόφρενο, το περλέ χρώμα, όλα αυτά είναι κάτι, αλλά εδώ μιλάμε για άλλη μια περίπτωση (από τις πολλές), που το επίπεδο είναι απλά αλλού!
«Υπεύθυνοι» για την εκπληκτική αυτή μετατροπή, είναι οι άνθρωποι του GTB στη Μαλαισία, μιας παρέας που μοιράζεται την ίδια τρέλα για τις βελτιώσεις, με το όνομά τους να σχηματίζεται από τα αρχικά Geng Tayar Besar, δηλαδή Big Wheel Gang (Συμμορία των Μεγάλων Τροχών).
Η GTB έχει κατά καιρούς παρουσιάσει και άλλες παρόμοιες μετατροπές, αφήνοντάς μας κάθε φορά άφωνους με το επίπεδο της δουλειάς της.
Στην προκειμένη περίπτωση, ως βάση χρησιμοποιήθηκε το Honda RS150R , δηλαδή η έκδοση του δικού μας Honda GTR 150 για την αγορά της Μαλαισίας.
Το κοστούμι πήγε στον πάγκο και αντικαταστάθηκε με ένα νέο, το οποίο ακολουθεί μεν τη δομή του παπιού αλλά σχεδιαστικά είναι πιο επιθετικό, ενώ έχει βαφτεί με τα αγωνιστικά χρώματα που χρησιμοποιεί το HRC στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.
Ο στόχος ήταν φυσικά το ταπεινό RS150R να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με την RC213V (την εργοστασιακή της Honda που τρέχει στα MotoGP) και μιας και υπάρχουν εγγενείς περιορισμοί σε αυτό, τουλάχιστον τα χρώματα και τα γραφικά πλησίασαν αρκετά.
Δημιουργήθηκε μια νέα σέλα με μεγάλη κλίση στο πίσω μέρος της, η οποία φιλοξενεί πλέον μόνο τον αναβάτη, με τα μαρσπιέ να είναι μοτοσυκλετιστικού τύπου και ρυθμιζόμενα, τραβηγμένα αρκετά πίσω και πάνω, σε σχέση με τη συμβατική θέση τους.
Το τιμόνι, μαζί με μέρος των καλυμμάτων του, παράμεινε ως είχε, με τη διαφορά ότι ο προβολέας αφαιρέθηκε από το μπροστινό του μέρος και μεταφέρθηκε ως διπλό σώμα, στο ρύγχος της μάσκας, ενώ το κενό καλύπτει πλέον μια μικρή ζελατίνα.
Στοιχείο που αξίζει την προσοχή είναι βεβαίως η τοποθέτηση winglets αεροδυναμικών βοηθημάτων, όπως στην RCV213CV, στα πλαϊνά της μάσκας. Προφανώς στην προκειμένη περίπτωση, εξυπηρετούν αισθητικούς καθαρά λόγους.
Οι ζάντες προέρχονται από VFR800 και φυσικά βάφτηκαν στο πορτοκαλί αγωνιστικό χρώμα της Repsol Honda, ενώ τοποθετήθηκαν σε αυτές, ελαστικά μεγάλου πέλματος με πολύ μαλακή γόμα.
Από το Honda VFR800 προέρχεται όμως και το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του υπερπαπιού αυτού, που δεν είναι άλλο από το μονόμπρατσο ψαλίδι. Αυτή ήταν και η μετατροπή που απαίτησε τον περισσότερο χρόνο και τη μεγαλύτερη εφευρετικότητα από πλευράς GTB, ώστε να καταφέρουν να χωρέσουν το ογκώδες αυτό ψαλίδι μαζί με το αμορτισέρ, στο πίσω μέρος του RS150R.
Μιλώντας για αναρτήσεις, το μπροστινό είναι ένα ανεστραμμένο Ohlins (!) και το πίσω μονό αμορτισέρ, ένα αγωνιστικό RCB, με αμφότερες τις μονάδες να είναι πλήρως ρυθμιζόμενες.
Τα εξαρτήματα αυτά αφαιρέθηκαν από ένα βελτιωμένο 600 supersport που είχε φτιαχτεί για track days, ενώ από αυτή την μοτοσυκλέτα προέρχονται επίσης και τα φρένα με την υπογραφή της Brembo.
Tώρα σε ό,τι αφορά τον κινητήρα, παραδόξως πως δεν έγιναν εκτεταμένες μετατροπές και βελτιώσεις, εκτός από την τοποθέτηση εξάτμισης και ενός πιο ανοικτού φίλτρου αέρα. Το μοτέρ είναι κάτι που αποτελεί ξεχωριστό σκέλος στη βελτίωση και όπως αναφέρουν οι άνθρωποι της GTB θα ασχοληθούν με αυτό δε δεύτερο χρόνο.
Ως έχει, το εκπληκτικό αυτό δημιούργημα έχει γράψει αρκετούς γύρους σε πίστες δοκιμαζόμενο, και οι εντυπώσεις από όσους το οδήγησαν ήταν εξαιρετικές, δηλώνοντας όλοι ότι αποτελεί κάτι που δεν έχει προηγούμενο στον χώρο των παπιών αλλά και γενικότερα, συνιστώντας μια πραγματικά ξεχωριστή οδηγική εμπειρία.
Η GTB αναλαμβάνει φυσικά μετατροπές κατά παραγγελία. Το κόστος ξεκινά από τα 10.000 ρινγκίτ για κάτι «απλό» και μπορεί να φτάσει τα 50.000 (δηλαδή περίπου 10.000 ευρώ), χωρίς φυσικά το παπί που θα δεχθεί την «περιποίηση» να συμπεριλαμβάνεται στο κόστος.
«Αναλαμβάνουμε να πραγματοποιήσουμε ακόμα και τις πιο τρελές απαιτήσεις των πελατών», αναφέρει ο Rudy Norman της GTB, «ουσιαστικά δεν υπάρχει ταβάνι και όριο στις τιμές». Φυσικά το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να «ρίξει» κανείς 10.000+ ευρώ για μια μετατροπή σε ένα παπί και η απάντηση είναι τυπική και τετριμμένη: επειδή θέλει και μπορεί.
