Η ανεκτίμητη τέχνη της βραδυπορείας
Το να οδηγείς ένα δίτροχο – είτε είναι μοτοσυκλέτα είτε σκούτερ ή παπί – σε χαμηλές ταχύτητες, είναι θεωρητικά κάτι που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε. Θεωρητικά, γιατί η αργή οδήγηση πάνω σε δυο τροχούς αποτελεί μια από τις δυσκολότερες τεχνικές οδήγησης. Αν δεν το πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά σε ένα άθλημα που λέγεται Τrial… Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Τι σχέση έχει το trial με εμάς τους κοινούς θνητούς, εμάς που οδηγούμε τη μοτοσυκλέτα μας κάθε μέρα “για να πάμε στη δουλειά μας” και σε γενικές γραμμές “κοιτάμε τη δουλειά μας” και δεν ασχολούμαστε με μοτοαθλητισμούς, ακροβασίες και λοιπές ιστορίες;
Το Τrial ίσως να μην μας αφορά σε μεγάλο βαθμό, αυτό που μας αφορά όμως είναι η ικανότητα χειρισμού ενός δίτροχου σε αργές ταχύτητες, αφού θα μας φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη μέσα στην πόλη. Ακόμα πιο χρήσιμη θα είναι για όσους οδηγούν μεγαλύτερου όγκου και βάρους σκούτερ, μιας και οι ελαφρύτερες και μικρότερες μοτοσυκλέτες απαιτούν λιγότερη δύναμη για να ελεγχθούν από πλευράς αναβάτη.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουν την εντύπωση ότι είναι η γρήγορη οδήγηση που απαιτεί μεγάλη ικανότητα και γνώσεις, κι ότι η αργή οδήγηση είναι σαφώς ευκολότερη. Η άποψη αυτή είναι εντελώς λανθασμένη, αφού η αργή οδήγηση είναι εξίσου δύσκολη και απαιτητική όσο η γρήγορη.
Ένας αρχάριος αναβάτης θα κάνει τα ίδια ή ακόμα και περισσότερα λάθη στους αργούς ελιγμούς, όσο και στους πιο γρήγορους.
Οι λάθος γραμμές, το άκαιρο ή ανεπαρκές ή υπερβολικό φρενάρισμα, η αναποφασιστικότητα και ο δισταγμός, η ταραχή κατά την οδήγηση, η θέση σώματος, χεριών, ποδιών και κεφαλιού είναι μερικά από τα -κοινά- σημεία στα οποία μπορεί να υποπέσει κάποιος/α σε σφάλμα είτε πηγαίνει αργά, είτε πηγαίνει γρήγορα.
Ένας έμπειρος αναβάτης όλα τα παραπάνω θα τα αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη ψυχραιμία εκτελώντας τις ορθές κινήσεις τη μια πίσω από την άλλη, χωρίς δισταγμό.
Το καλό στην υπόθεση της εξάσκησης στην αργή οδήγηση είναι ότι μπορεί κανείς να τη βελτιώσει και να την εξελίξει σε πολύ υψηλό επίπεδο πολύ πιο εύκολα, σχεδόν παντού και με πολλή μεγαλύτερη ασφάλεια, σε αντίθεση με τη γρήγορη οδήγηση.
Κοιτάξτε πόσο απλό είναι:
- Πρώτον, δεν χρειάζεται ένα “ειδικό”, εξειδικευμένο δίτροχο (πχ μια supersport μοτοσυκλέτα), αλλά μπορείτε να χρησιμοποιείτε το δικό σας δίτροχο.
- Δεύτερον, ο απλός εξοπλισμός αναβάτη (μπουφάν με προστασία, κράνος, γάντια, συν ένα ζευγάρι επιγονατίδες για σιγουριά) αρκεί.
-
Τρίτον ένας έρημος δρόμος, ένα άδειο πάρκινγκ είναι υπεραρκετά για τις αργές ασκήσεις και μανούβρες που θα εκτελεί κάποιος/α, χωρίς να χρειάζεται πίστα (αγώνων ταχύτητας ή κάρτ) όπως στην προπόνηση γρήγορης οδήγησης.
Ελιγμοί σχήματος “οκτώ”
Σε γενικές γραμμές, η πιο απλή – αλλά καθόλου εύκολη, αφού απαιτεί ενεργοποίηση όλου του σώματος – άσκηση είναι τα “οκτάρια”, μια μικρή διαδρομή σχήματος “8”, η οποία διανύεται αρχικά ξεκινώντας δεξιόστροφα και μετά αριστερόστροφα.
Εδώ αυτό που μας ενδιαφέρει σαν τελική επίτευξη είναι οι καμπύλες να είναι σχεδόν ίδιες, η κίνηση να έρχεται με ροή και χωρίς πολλές αυξομειώσεις ταχύτητας και κυρίως ο/η αναβάτης/τρια να αισθάνεται πάντοτε “άνετα”, να μη ζορίζεται και να μην δυσκολεύεται να εκτελέσει την άσκηση. Όταν ένας αναβάτης ξέρει τι κάνει, αφού το έχει κάνει εκατοντάδες φορές με αποτελεσματικότητα, δεν ανησυχεί για τίποτε, ούτε τον προβληματίζει κάτι, άρα εκτελεί τις κινήσεις “με άνεση”, αυτοματοποιημένα.
Πίσω φρένο
Παρότι το πιο αποτελεσματικό και χρήσιμο φρένο του σκούτερ μας είναι το μπροστινό, στους αργούς ελιγμούς χρησιμοποιούμε κυρίως το πίσω φρένο, που είναι το κλειδί για τη σταθερότητα σε αργή ταχύτητα. Η χρήση του μπροστινού φρένου θα συμπιέσει το πιρούνι, μεταφέροντας το βάρος στον μπροστινό τροχό και αυτό θα μειώσει τη σταθερότητα και θα αποσταθεροποιήσει την κίνηση του τιμονιού.
Πατώντας το πίσω φρένο δεν υπάρχει μεγάλη μεταφορά βάρους στον μπροστινό τροχό, κι έτσι επιτυγχάνεται η σταθερότητα και η ακρίβεια στην κίνηση του τιμονιού και του μπροστινού τροχού.
Κοιτάζω εκεί που θέλω να πάω
Το πιο συνηθισμένο (λάθος) είναι ο αναβάτης να κοιτάζει μπροστά και όχι εκεί που θέλει να πάει. Στην άσκηση των “οκταριών” για παράδειγμα οι αρχάριοι δεν κοιτάζουν το εσωτερικό της στροφής τόσο γρήγορα όσο πρέπει, κολλάει το βλέμμα τους μπροστά και έτσι δεν μπορούν να διαγράψουν ίδιες, παρόμοιες τροχιές που είναι το ζητούμενο κάθε φορά.
2022 HONDA CB300R
Εξάσκηση
Όπως όλα τα πράγματα στον κόσμο για να βελτιωθούν και να εξελιχθούν – δεν θα κουραστούμε ποτέ να το επαναλαμβάνουμε – χρειάζεται εξάσκηση. Η βελτίωση των ικανοτήτων κάποιου/ας στην αργή οδήγηση απαιτεί λίγο χρόνο-κάθε τόσο. Δέκα πέντε, είκοσι λεπτά προπόνησης την εβδομάδα ή κάθε δυο βδομάδες κάνουν τεράστια διαφορά στον τρόπο που κινείστε καθημερινά, ειδικά όσον αφορά το πολύ σημαντικό θέμα που λέγεται… ασφάλεια. Αυτό είναι, άλλωστε, το πρώτο ζητούμενο για όποιον/α οδηγεί μοτοσυκλέτα.
