“Μα, πως είσαι έτσι;”
Την τιμητική τους έχουν στο σημερινό μας αφιέρωμα η δεκαετία του ’90 και του ’00, εποχές που παρουσιάστηκαν διάφορες άσχημες μοτοσυκλέτες, που δεν τιμούσαν ούτε τους σχεδιαστές, ούτε τις εταιρίες τους. Τέσσερις ευρωπαϊκές και μία γιαπωνέζικη μοτοσυκλέτα αποτελούν το πρώτο μέρος μιας σειράς άρθρων που θα καταδείξει τις πιο άσχημες κατασκευές σε δύο τροχούς που είδε ποτέ ο κόσμος τούτος.
Μην ήταν οι συγκυρίες, μην ήταν ο μολυσμένος αέρας, οι αλλοιωμένες μαρκετίστικες οδηγίες, το νερό που έπιναν οι σχεδιαστές και η τοξικότητά του; Μην ήταν οι στρεβλές φιλοδοξίες και η μεταλλαγμένη αισθητική κάποιων που μπορούσαν να πάρουν αποφάσεις μέσα σε εταιρίες, κι έκαναν ότι γούσταραν; Όπως και να είχε οι πέντε παρακάτω μοτοσυκλέτες των σημερινών αντι-καλλιστείων, δύσμορφες και παραστρατημένες αισθητικά, έμειναν για λίγο ή για περισσότερο στην αγορά, πετυχαίνοντας… εμπορικές αποτυχίες.
BIMOTA MANTRA, 1995: “Mαμά δε μ’ αρέσουν τα μηχανάκια!”
Δεν χωράει νους ανθρώπου ότι αυτή η μοτοσυκλέτα φτιαχνόταν απο την Bimota, μια εταιρία που φημιζόταν για τις υπέροχες κατασκευές της και για μερικές από τις ομορφότερες που εμφανίστηκαν ποτέ.
Σύμφωνα με τον σχεδιαστή, τον διάσημο τότε Sacha Lakic, η Mantra πρόσφερε μία από τις καλύτερες εμπειρίες οδήγησης μοτοσυκλέτας Bimota. “Καρα-ιδιότροπης” σχεδίασης η Bimota Mantra DB3 χρησιμοποιούσε κινητήρα από Ducati, γι’ αυτό και το δεύτερο όνομά της ήταν Ducati-Bimota (DB).
Δικύλινδρος V-2, 900 κυβικών με 86 ίππους είχε καθήκον να κινήσει μια μοτοσυκλέτα που δεν “τρωγόταν” απ’ όπου κι αν την κοίταζες.
Ειδικά το μπροστινό της μέρος, το ντεπόζιτο που ενσωμάτωνε και τον προβολέα, την πλακουτσωτή ουρά, τις άσχημες δυο εξατμίσεις δεξιά και άλλες τόσες αριστερά (!), από που να αρχίσεις και που να σταματήσεις… Και να φανταστείτε ότι ο 900άρης κινητήρας προερχόταν από το Ducati Monster 900, το δίτροχο, λιτό “ποίημα” που άλλαξε τον κόσμο των μοτοσυκλετών naked…
APRILIA MOTO 6,5, 1996: Αυγοειδής παράσταση
Φαίνεται ότι ένας άλλος σχεδιαστής θέλησε να πάει κόντρα στον Lakic και να φτιάξει κάτι παρόμοια άσχημο με το Mantra του… H Aprilia Moto 6,5 είχε σχεδιαστεί από τον Γάλλο διάσημο βιομηχανικό σχεδιαστή Philippe Starck, που είχε σημειώσει πολλές επιτυχίες μέχρι τότε στη ζωή του, σε άλλους τομείς βεβαίως… και κάποια στιγμή αποφάσισε να περάσει και στους δυο τροχούς. Δυστυχώς… Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί το Aprilia Moto 6,5.
Αυτό που προσπάθησε να δημιουργήσει o Starck ήταν κάτι διαφορετικό, αφού έτσι είναι οι καλλιτέχνες, δεν θέλουν να επαναλαμβάνουν ιδέες άλλων υποτίθεται.
Το 1996 η ιταλική Aprilia έβαλε στην παραγωγή (και διατηρήθηκε μέχρι το ’98) αυτό το μονοκύλινδρο ανοσιούργημα, με πλαίσιο που δεν δούλευε σωστά – εκτός των άλλων – και εμφάνιζε πλήθος ελαστικοτήτων και ασάφειες γιατί ο Starck δεν δέχθηκε να το ενισχύσουν οι άνθρωποι που ήξεραν από μοτοσυκλέτα στο εργοστάσιο. Αυγοειδές συνολικά, φορούσε με ένα μακρύ άκομψο ντεπόζιτο για γέλια, όπως και άσχημα πλαϊνά καπάκια και ουρά, αλλά και προβολέα και… και… άστα να πάνε
ΚΤΜ 690 SM Prestige, 2007: Η μύτη
Ελαφρύ, δυνατό, καλοφτιαγμένο, με αναρτήσεις, πλαίσιο και φρένα που “ζωγράφιζαν” στο δρόμο και την πίστα, αλλά… η αλήθεια να λέγεται: από εμφάνιση… Πινόκιο. Με μια μύτη να!
Πως του ήρθε του κύριου Κίσκα από την Αυστρία να φτιάξει τέτοιο σύνολο, να ενώσει το μπροστινό φτερό με τον προβολέα, να “κόψει” τα καπάκια του ρεζερβουάρ και τα πλαίνά καπάκια στην ίδια γωνία, να βάλει τα τελικά της εξάτμισης να πετάγονται σχεδόν κάθετα, άτσαλα (και όχι παράλληλα με τη γραμμή των πίσω καπακιών!) πίσω στην ουρά, ακόμα ερευνάται. Αφαιρώντας το “κακής έμπνευσης” μπροστινό φτερό/μάσκα και αντικαθιστώντας τα με άλλα, από διαφορετικό μοντέλο της εταιρίας, η “690 με τη μύτη” συνερχόταν, ερχόταν στα κανονικά της.
BMW R 1200 C, 1997: Τσοπεριά αταίριαστη
Μια φορά προσπάθησε να φτιάξει η BMW “αμερικανό-σπουδαγμένο” ψευδοτσόπερ, δεν τα πήγε και τόσο καλά και τα παράτησε για πάντα (ευτυχώς). Η 1200 προτεινόταν σαν classic αλλά στην πραγματικότητα ήταν custom (βλ. C), χρησιμοποιόντας τον ακρως πετυχημένο δικύλινδρο κινητήρα R 1200.
Εκεί τελείωνε το ενδιαφέρον της σαν μοντέλο. Οπτικά ο μπόξερ φαινόταν αταίριαστος με το υπόλοιπο σύνολο και ειδικά σε συνδυασμό με το κακο-διαμορφωμένο ντεπόζιτο (με άκομψες εισαγωγές-καπάκια) και την άσχημη μπροστινή ανάρτηση Telelever που νόμιζες ότι ήταν ξεκολλημένη από την υπόλοιπη μοτοσυκλέτα.
Αν και δεν έκανε κάποια εμπορική επιτυχία η 1200 παρέμεινε στη γκάμα της εταιρίας μέχρι το 2004! Όταν ανακοινώθηκε η απόσυρση του μοντέλου από την αγορά ο πρόεδρος της εταιρίας μίλησε για ακατάλληλο κινητήρα για τέτοιου είδους μοτοσυκλέτα.
HONDA DN-01, 2008: Κάντο όπως τα manga
To Ηοnda DN-01 ήταν ένα μοντέλο που δεν ήξερε τι είναι. Δεν μπορούσε να μπει κάτω από καμία κατηγορία, δεν ήταν ούτε τουριστική, ούτε μοτοσυκλέτα μετακίνησης, ούτε cruiser, ούτε δρόμου. Αν προσπαθούσαμε λίγο θα το βάζαμε κάτω από την ετικέτα του φουτουριστικού cruiser ή ακόμα καλύτερα στην κατηγορία των δίκυκλων που έχουν ξεφύγει από κάποιο κόμιξ, manga, κ.λπ. Σε αυτό οφειλόταν το ενδιαφέρον του κόσμου, που το είχε δει σαν πρωτότυπο μοντέλο στην Ιαπωνία για πρώτη φορά, στο σαλόνι του Τόκιο το 2005. Άλλο όμως το πρωτότυπο, κι άλλο το μοντέλο παραγωγής. Το DN-01 είχε για κάποιο λόγο αυτόματη μετάδοση, τύπου CVT σαν τα σκούτερ. Επίσης ήταν πολύ ακριβό και δεν μπορούσε – παρά να ελίσσεται σαν λαβωμένος δεινόσαυρος – μέσα στην πόλη, λόγω πλατιού τιμονιού.
