MIKE HAILWOOD: Ο μεγαλύτερος αναβάτης όλων των εποχών;

40 χρόνια από τον τραγικό θάνατό του

Στο αγωνιστικό παλμαρέ του Mike “The Bike” Hailwood γράφει… 9 παγκόσμια πρωταθλήματα, 76 νίκες σε GP, 14 νίκες στο Isle of Man, 112 βάθρα σε GP και ο υπότιτλος ρωτάει: ήταν ο Hailwood ο μεγαλύτερος αναβάτης όλων των εποχών; Κείμενο: Αντώνης Δήμοβιτς

Ο Mike Hailwood (Μάικ Χέιλγουντ) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1940, πέθανε στις 23 Μαρτίου 1981 και ήταν γνωστός – για ευνόητους λόγους – και ως Mike the Bike.

Ο Hailwood είναι αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους αναβάτες όλων των εποχών, κι αν όχι ο υπ’ αριθμόν ένα – που θεωρείται ο Giacomo Agostini με 15 τίτλους – σίγουρα ο δεύτερος καλύτερος μαζί με τον Valentino Rossi΄, αφού έχουν τον ίδιο αριθμό Παγκόσμιων Τίτλων! Εννέα τον αριθμό.

Γιος ενός επιτυχημένου εμπόρου μοτοσυκλετών από την Οξφόρδη, που έτρεχε και ο ίδιος σε αγώνες πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μάικ παρακολούθησε τον πρώτο του αγώνα σε ηλικία δέκα ετών κι ενώ ήδη είχε μάθει να οδηγεί μηχανάκι σε μια αλάνα κοντά στο σπίτι του.

Χρόνια πριν εμφανιστούν στην αγορά τα mini bikes ο εκατομμυριούχος πατέρας του είχε παραγγείλει ένα χειροποίητο μικρό μηχανάκι για να μάθει ο γιος του να οδηγεί!

Είχε μόλις κλείσει τα 17 όταν έτρεξε στην πίστα του Oulton Park και μπορεί να τερμάτισε 11ος, αλλά οι επόμενες αγωνιστικές συμμετοχές του ήταν ολοένα πιο θεαματικές, με αποτέλεσμα το 1958 να του απονεμηθεί το Pinhard Prize, το οποίο δινόταν στον καλύτερο αναβάτη της χρονιάς κάτω των 21 ετών.

Το 1961 ο Χέιλγουντ άρχισε να συνεργάζεται με μια ανερχόμενη τότε γιαπωνέζικη εταιρία, ονόματι… Honda, και τον Ιούνιο έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του Isle of Man ΤΤ που κατέκτησε μέσα σε μια βδομάδα τη νίκη σε τρεις κατηγορίες – αυτές των 125, 250 και 500 κυβικών.

Την ίδια χρονιά, οδηγώντας μια τετράχρονη τετρακύλινδρη 250cc Honda, κέρδισε το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία των 250 κυβικών.

Το 1962, ο Χέιλγουντ υπέγραψε συμβόλαιο με την ιταλική MV Agusta και με αυτήν έγινε ο πρώτος αναβάτης στην ιστορία που κέρδισε τέσσερα συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ταχύτητας (1962, 1963, 1964, 1965) στην κατηγορία των 500 κυβικών.

Από τα χρόνια του στην MV Agusta προέρχεται μια (κατά πάσα πιθανότητα αληθινή) φήμη που λέει ότι ενώ ο Μάικ είχε πλήρη άγνοια γύρω από οτιδήποτε μηχανολογικό, είχε ταυτόχρονα τη μοναδική ικανότητα  να προσαρμόζεται σε όποια μοτοσυκλέτα του έδιναν να οδηγήσει, όπως κι αν αυτή ήταν ρυθμισμένη, και να καταφέρνει να κερδίζει!

To 1966 επέστρεψε στην Honda και έγινε ο πιο καλοπληρωμένος αναβάτης όλων των εποχών, ενώ πάντα ζούσε την ανέμελη ζωή ενός playboy, διασκεδάζοντας και πίνοντας διαρκώς, πάντα με την συντροφιά όμορφων γυναικών.

Όσο για τους θριάμβους του στο Isle of Man (μέχρι το 1967 είχε κατακτήσει 12 φορές την πρώτη θέση στην ορεινή διαδρομή του νησιού), ο πιο λαμπρός, που έχει καταγραφεί ως ο δραματικότερος αγώνας στην ιστορία του Isle of Man, ήταν όταν νίκησε τον μεγάλο του αντίπαλο, Τζιάκομο Αγκοστίνι, στην κατηγορία Senior TT, το 1967.

Παρότι ο Χέιλγουντ επέστρεψε στη Honda, η γιαπωνέζικη εταιρία εξαιτίας προβλημάτων της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας των 500 κυβικών (κυρίως λόγω του πλαισίου της), αλλά και λόγω του ότι ήθελε να αφοσιωθεί στην κατασκευή αυτοκινήτων, αποσύρθηκε από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1968.

Ωστόσο, θέλοντας να κρατήσει τον κορυφαίο αναβάτη στους κόλπους της, του κατέβαλε το ποσό των 50 χιλιάδων λιρών. Ο Χέιλγουντ αποσύρθηκε έτσι κατά κάποιο τρόπο κι αυτός, έστω κι αν εξακολούθησε να συμμετέχει περιστασιακά σε διάφορους μεμονωμένους αγώνες, πάντοτε με Honda.

Το οδηγικό του στυλ ήταν αυτό που χαρακτήριζε τον Μάικ Χέιλγουντ: ήταν πάντοτε ιδιαίτερα ανταγωνιστικός μέσα στην πίστα, κι αν είχε κάποιον μπροστά του στον αγώνα δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον περάσει. Οδηγούσε εξαιρετικά προοδευτικά, “βελούδινα”, όπως έλεγαν όσοι τον έβλεπαν. Διέθετε ένα εντυπωσιακό και χαρακτηριστικό στυλ που ταίριαζε άριστα με τα δεδομένα της εποχής: τα “αστεία” πλαίσια, τα “ανύπαρκτα” φρένα και τις πρωτόγονες αναρτήσεις.

To 1969 αποφάσισε να στραφεί στους αγώνες αυτοκινήτου και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου αυτός και ο συμπατριώτης του Ντέιβιντ Χομπς κατέκτησαν την τρίτη θέση στο 24ωρο αγώνα αντοχής του Le Man.

Στη διάρκεια της δεύτερης καριέρας του ως οδηγός αυτοκινήτων, ο Χέιλγουντ ίσως να μην κατάφερε ποτέ να δρέψει τις δάφνες που του είχαν χαρίσει οι αγώνες μοτοσυκλέτας, αλλά πετύχαινε πάντα αξιοπρεπή αποτελέσματα και στη Φόρμουλα 1 και σε άλλα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Το 1973, στο Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1 στη Νότια Αφρική, το αυτοκίνητο του συγκρούστηκε στον δεύτερο γύρο του αγώνα με αυτό του Κλέι Ρεγκατσόνι.

Αψηφώντας τον κίνδυνο, ο Χέιλγουντ έτρεξε να απεγκλωβίσει τον Ρεγκατσόνι από το φλεγόμενο αυτοκίνητό του. Για τη σπάνια αυτή επίδειξη γενναιότητας, ο Μάικ Χέιλγουντ τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Τάγματος Γεωργίου Α’, το δεύτερο σημαντικότερο μετάλλιο ανδρείας το οποίο μπορεί να απονεμηθεί σε Βρετανό πολίτη.

Εγκατέλειψε οριστικά τη Φόρμουλα 1 το 1974, ύστερα από έναν σοβαρό τραυματισμό στο Γερμανικό GP της Νυρεμβέργης. Η καλύτερη διάκριση που είχε πετύχει ήταν μια δεύτερη θέση στο Ιταλικό GP του 1972.

Στις 2 Ιουνίου του 1978, ύστερα από έντεκα ολόκληρα χρόνια αποχής από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, ο 38χρονος πλέον Χέιλγουντ έκανε ένα θρυλικό και νικηφόρο comeback, στο Isle of Man ΤΤ, οδηγώντας μια Ducati 900SS.

Ήταν μια νίκη που τον επανέφερε στις συνειδήσεις των φίλων των αγώνων μοτοσυκλέτας με τον καλύτερο τρόπο. Ο πρώτος αγώνας, στον οποίο νίκησε στο θρυλικό και πολύ επικίνδυνο για τους αναβάτες  “Νησί”, ήταν το 1961 και ο τελευταίος του το 1978.

Mετά τη νίκη του Μάικ Χέιλγουντ στο Isle of Man TT, η Ducati δημιούργησε μια Hailwood Replica 900SS, με τις πωλήσεις της να ξεπερνούν τις 7.000!

Γόνος ευκατάστατης οικογένειας όπως ήδη είπαμε, ο Μάικ Χέιλγουντ έζησε τη σχετικά σύντομη ζωή του πλουσιοπάροχα, χάρη στο μεγάλο οδηγικό του ταλέντο αλλά και την επιχειρηματικότητά του. Ήταν παντρεμένος με την Πολίν, ένα μοντέλο, και είχε δυο παιδιά, τη Μισέλ και τον Ντέιβιντ.

Στις 21 Μαρτίου του 1981, ο Χέιλγουντ πήρε το αυτοκίνητό του και πήγε να παραλάβει μαζί με τα δυο παιδιά του το φαγητό (το κλασικό βρετανικό Fish and Chips) που είχαν παραγγείλει.

Στη διαδρομή της επιστροφής στο σπίτι, ένα φορτηγό έκανε παράνομη στροφή και συγκρούστηκε με το Rover SD1 των Χέιλγουντ. Η 9χρονη Μισέλ σκοτώθηκε ακαριαία. Ο Μάικ και ο Ντέιβιντ διακομίστηκαν στο νοσοκομείο – τα τραύματα του αγοριού ήταν ελαφρά, αλλά ο πατέρας ξεψύχησε δυο μέρες αργότερα. Στον οδηγό του φορτηγού επιβλήθηκε πρόστιμο 100 λιρών.

Ο Χέιλγουντ ισχυριζόταν πως κάποτε στη Νότια Αφρική, ένα μέντιουμ τού είχε πει πως θα ζούσε μέχρι τα σαράντα και πως η αιτία του θανάτου του θα ήταν ένα φορτηγό…

Ακόμα και μέχρι σήμερα, σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του, το πολύ υψηλό οδηγικό ταλέντο του Xέιλγουντ, οι εξαιρετικές ικανότητες και η ταχύτητά του, μαζί με τα πολλά πρωταθλήματα και επιτυχίες, τον αναγάγουν για πολύ κόσμο στην κορυφή του βάθρου του καλύτερου αναβάτη όλων των εποχών.

Ο Αυστραλός ηθοποιός του Χόλιγουντ και μοτοσυκλετιστής Eric Bana (“Μόναχο”, “Τροία”) έχει εδώ κι αρκετό καιρό στα σκαριά μια ταινία με θέμα τη θρυλική επιστροφή του Χέιλγουντ το 1978 στο Isle of Man, τη νίκη του και το τραγικό του τέλος.